ស្ថានភាពមានភាពល្អប្រសើរណាស់
ក្នុងការប្រយុទ្ធគ្នាជាលើកទីមួយ ក្នុងខេត្តម៉ាន ក្នុងអំឡុងសង្រ្គាមលោកលើកទី១ លោក ហ្វឺឌីណង់ ហ្វូច(Ferdinand Foch) ដែលជាមេទ័ពរបស់ប្រទេសបារាំង បានធ្វើសេចក្តីថ្លែងការ ដល់កងទ័ពរបស់គាត់ថា “ទ័ពកណ្តាល កំពុងតែបោះបង់ចោលការប្រយុទ្ធ ទ័ពនៅខាងស្តាំខ្ញុំកំពុងដកថយ។ ស្ថានភាពល្អប្រសើរណាស់។ ខ្ញុំនៅតែបន្តប្រយុទ្ធទៀត”។ ទោះគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏លំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែមានសង្ឃឹម ហើយទីបំផុត ការនេះក៏បាននាំឲ្យកងទ័ពរបស់គាត់ទទួលបានជ័យជម្នះ។ ជួនកាល ពេលយើងជួបសង្គ្រាមនៃជីវិត យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា យើងហាក់ដូចជាកំពុងចាញ់ នៅក្នុងសមរភូមិទាំងអស់ ដែលមានដូចជា ការមិនចុះសម្រុងគ្នាក្នុងគ្រួសារ ការអន់ថយក្នុងមុខជំនួញ វិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុ ឬការចុះខ្សោយសុខភាពជាដើម ដែលការទាំងអស់នេះ សុទ្ធតែអាចធ្វើឲ្យយើងមានគំនិតអវិជ្ជមាន ចំពោះការរស់នៅ។ ប៉ុន្តែ អ្នកជឿលើព្រះគ្រីស្ទ នៅតែអាចនិយាយថា “ស្ថានភាពមានភាពល្អប្រសើរណាស់”។ ចូរយើងស្វែងយល់អំពីជីវិតរបស់សាវ័កប៉ុលចុះ។ ពេលដែលគេចាប់គាត់ដាក់គុក ដោយសារគាត់ផ្សាយដំណឹងល្អ គាត់នៅតែមានគំនិតវិជ្ជមាន ខុសពីមនុស្សធម្មតា។ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរនៅក្នុងសំបុត្រទៅកាន់ពួកជំនុំ នៅទីក្រុងភីលីពថា “បងប្អូនអើយ ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងថា ការទាំងប៉ុន្មានដែលកើតឡើងដល់ខ្ញុំ នោះបានប្រែទៅជាចម្រើនដល់ដំណឹងល្អវិញ”(ភីលីព ១:១២)។ សាវ័កប៉ុលបានមើលឃើញស្ថានភាពក្នុងមន្ទីរឃុំឃាំង ជាឱកាសថ្មីមួយ សម្រាប់ផ្សាយដំណឹងល្អដល់ពួករ៉ូម៉ាំង ដែលជាអ្នកយាមគុក។ ម្យ៉ាងទៀត ស្ថានភាពរបស់គាត់ ក៏បានបណ្តាលចិត្តគ្រីស្ទបរិស័ទដទៃទៀត…
Read articleជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ
មានមនុស្សជាច្រើនបានសន្យាខ្លួនឯងថា នឹងធ្វើនូវកិច្ចការដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់ជាច្រើន នៅក្នុងការចាប់ផ្តើមនៃឆ្នាំថ្មី។ គេសន្យាថា ខ្ញុំនឹងសន្សំលុយឲ្យកាន់តែច្រើន ហាត់ប្រាណបន្ថែមទៀត ឬចំណាយពេលទៅលើអ៊ីនធឺណិត ឲ្យបានតិចជាងមុនជាដើម។ យើងចាប់ផ្តើមឆ្នាំថ្មី ដោយមានបំណងល្អ ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មាន ទម្លាប់អាក្រក់ដែលយើងមានតាំងពីយូរមកហើយ ក៏បានល្បួងយើង ឲ្យដើរតាមផ្លូវចាស់ទៀត។ បានជាយើងរអិលដួលម្តងម្កាល តែក្រោយមក ការរអិលដួលនោះ ក៏កើតមានជាញឹកញាប់ទៅៗ ហើយក៏រអិលដួលគ្រប់ពេលតែម្តង។ ទីបំផុត ការប្តេជ្ញាចិត្តដែលយើងមាននៅដើមឆ្នាំ ហាក់ដូចជាមិនដែលមានទៅវិញ។ យើងមិនគួរជ្រើសរើសគោលដៅ ដោយចិត្តឯង ដើម្បីធ្វើឲ្យខ្លួនឯងចម្រើនឡើងឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ យកល្អ យើងគួរតែសួរខ្លួនឯងថា “តើព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វី សម្រាប់ឆ្នាំថ្មីនេះ?” ព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្តែង តាមរយៈលោកហោរាមីកាថា ព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត ឲ្យស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរស ហើយឲ្យដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួន ដោយសុភាពរាបទាប(មីកា ៦:៨)។ ការធ្វើដូចនេះ គឺជួយឲ្យវិញ្ញាណរបស់យើងចម្រើនឡើង។ សូមអរព្រះគុណព្រះអម្ចាស់ ដែលយើងមិនចាំបាច់ត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើកម្លាំងរបស់យើង។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធមានអំណាច ជួយឲ្យយើងមានការរីកលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ក្នុងនាមជាគ្រីស្ទបរិស័ទ។ ព្រះបន្ទូលព្រះបានចែងថា ព្រះអង្គអាចប្រោសប្រទាន “ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានព្រះចេស្តា ចម្រើនកំឡាំងនៃមនុស្សខាងក្នុង ដោយសារព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ តាមសិរីល្អនៃទ្រង់ដ៏ប្រសើរក្រៃលែង”(អេភេសូរ ៣:១៦)។ ដូចនេះ ខណៈពេលដែលយើងចាប់ផ្តើមឆ្នាំថ្មីនេះ ចូរយើងប្តេជ្ញាចិត្ត…
Read articleលែងឃ្លានបាយ
កាលពីពេលថ្មីៗនេះ ពេលដែលខ្ញុំកំពុងតយុទ្ធនឹងជម្ងឺផ្តាស់សាយធំ ខ្ញុំស្រាប់តែលែងមានអារម្មណ៍ចង់ញាំអាហារដូចធម្មតា។ ខ្ញុំមិនឃ្លានបាយពេញមួយថ្ងៃ ទោះខ្ញុំបានញាំអាហារតែបន្តិចក៏ដោយ។ ទោះខ្ញុំញាំតែទឹកសោះ ក៏មានអារម្មណ៍ថា មិនឃ្លានអ្វីទេ។ តែខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមិនអាចរស់បានយូរទេ បើខ្ញុំផឹកតែទឹកនោះ។ ខ្ញុំចាំបាច់ត្រូវមានចិត្តចង់ហូបអាហារឡើងវិញ ព្រោះរូបកាយរបស់ខ្ញុំ ត្រូវការអាហារបម្រុង។ ពេលដែលប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលវិលត្រឡប់ ពីការនិរទេស ក្នុងចក្រភពបាប៊ីឡូន ពួកគេមិនសូវមានការស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណទេ។ ពួកគេបានបែរចេញពីព្រះ និងផ្លូវរបស់ព្រះអង្គ។ ដើម្បីជួយឲ្យវិញ្ញាណរបស់ពួកគេមានសុខភាពល្អឡើងវិញ លោកនេហេមាក៏បានរៀបចំឲ្យមានការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ហើយឲ្យលោកអែសរ៉ា ធ្វើជាគ្រូបង្រៀនរបស់ពួកគេ។ លោកអែសរ៉ាក៏បានអានក្រាំងក្រឹត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ ឲ្យពួកបណ្តាជនស្តាប់ ចាប់ពីពេលព្រឹកដល់ពេលថ្ងៃត្រង់ ដើម្បីចម្អែតពួកគេ ដោយសេចក្តីពិតរបស់ព្រះ(នេហេមា ៨:៣)។ ហើយពួកបណ្តាជនក៏បានស្តាប់គាត់អាន យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន។ តាមពិត ការនេះបានធ្វើឲ្យពួកគេមានចិត្តស្រេកឃ្លានព្រះបន្ទូលយ៉ាងខ្លាំង បានជាពួកមេគ្រួសារ ពួកសង្ឃ និងពួកលេវី ក៏បានមកជួបលោកអែសរ៉ា នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ដើម្បីសិក្សាក្រឹត្យវិន័យឲ្យកាន់តែលម្អឹតថែមទៀត ព្រោះពួកគេចង់យល់ឲ្យច្បាស់(ខ.១៣)។ ពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ថា យើងបានងាកចេញឆ្ងាយពីព្រះ ឬមានភាពទន់ខ្សោយខាងវិញ្ញាណ យើងអាចស្វែងរកអាហារបម្រុងខាងវិញ្ញាណ ក្នុងព្រះបន្ទូលព្រះ។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “នោះត្រូវឲ្យសង្វាតរកទឹកដោះសុទ្ធ ខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណវិញ ដូចជាទារកដែលទើបនឹងកើត ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានចម្រើនធំឡើង ដរាបដល់បានសង្គ្រោះ”(១ពេត្រុស ២:២)។ ចូរទូលសូមឲ្យព្រះប្រទានឲ្យអ្នកមានចិត្ត ដែលស្រេកឃ្លានឡើងវិញ…
Read articleអរព្រះគុណព្រះ ៣១ថ្ងៃ
តាមប្រតិទិនរបស់សហរដ្ឋអាមេរិក ខែមករាជាខែនៃការដឹងគុណ ប្រចាំប្រទេស។ ជាការពិតណាស់ ប្រទេសផ្សេងទៀត ក៏ងាយនឹងចម្លងប្រពៃណីនេះផងដែរ ដូចនេះ គេប្រហែលជាគួរតែហៅខែមករាថា ខែនៃការដឹងគុណទូទាំងពិភពលោក។ សម្រាប់យើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទវិញ ដើម្បីឲ្យយើងអាចអបអរពិធីបុណ្យអរព្រះគុណ ឲ្យបានល្អបំផុត ជាដំបូង យើងចាំបាច់ត្រូវស្វែងយល់ថា ព្រះគម្ពីរបានចែងយ៉ាងណាខ្លះអំពីការអរព្រះគុណ។ បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១៣៦ បានចាប់ផ្តើម និងបញ្ចប់ដោយពាក្យថា “ឱសូមអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា”(ខ.១,២៦)។ បទគម្ពីរមួយជំពូកនេះ បានរំឭកយើងម្តងហើយម្តងទៀត ឲ្យអរព្រះគុណព្រះ ដ៏ធំប្រសើរនៃយើង ព្រោះ“សេចក្តីសប្បុរសរបស់ទ្រង់ស្ថិតស្ថេរនៅជាដរាប”។ សេចក្តីសប្បុរសរបស់ព្រះអង្គ ជាមូលហេតុដ៏សំខាន់បំផុត ដែលយើងត្រូវអរព្រះគុណព្រះ។ យើងអាចចំណាយពេលពេញមួយខែ ក្នុងការស្វែងយល់ អំពីការអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលមានចែងក្នុងទំនុកដំកើង ជំពូក១៣៦។ អ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានរំឭកយើង អំពី“ការអស្ចារ្យដ៏ធំ” ដែលព្រះអង្គបានធ្វើ(ខ.៤)។ គាត់បានពិពណ៌នា អំពីស្នាព្រះហស្តដ៏ស្រស់បំព្រង ដែលព្រះអង្គបានបង្កើតដោយប្រាជ្ញា(ខ.៥)។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏បានរៀបរាប់ អំពីការដែលព្រះអង្គបានរំដោះរាស្ត្រទ្រង់ ចេញពីពួកខ្មាំងសត្រូវជាច្រើនលើកច្រើនសារ(ខ.១០-២២)។ ពេលដែលយើងពិចារណា អំពីទិដ្ឋភាពនៃការបង្កើត និងការរំដោះរបស់ព្រះអង្គ ដែលមានចែងក្នុងទំនុកដំកើង ជំពូក១៣៦ នោះយើងងាយនឹងអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការអ្វីដែលព្រះអង្គបានធ្វើសម្រាប់យើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ក្នុងខែនៃការអរព្រះគុណ។ ដើម្បីចាប់ផ្តើមដំណើរជីវិតយើង ក្នុងឆ្នាំថ្មីនេះ យើងគ្មានវិធីសាស្រ្តអ្វី ដែលប្រសើរជាងការផ្តោតទៅលើការថ្វាយការអរព្រះគុណ…
Read articleក្នុងព្រះហស្តព្រះអង្គ
មានពេលមួយខ្ញុំ និងមិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំ បានដឹកដៃក្មេងតូចៗដើរឆ្លងផ្លូវថ្មល់ដ៏មមាញឹកមួយ។ យើងបានឲ្យពួកគេកាន់ដៃរបស់យើង ហើយប្រាប់ពួកគេថា “សូមកាន់ដៃឲ្យជាប់” ហើយពួកគេក៏ខំកាន់ដែយើងយ៉ាងណែន។ ប៉ុន្តែ បើគ្រាន់តែឲ្យពួកគេកាន់ដៃយើងតែម្យ៉ាង នោះខ្ញុំមិនមានទំនុកចិត្តទេ ព្រោះពួកគេអាចរបូតដៃ បានជាយើងដែលជាមនុស្សធំ ចាំបាច់ត្រូវកាន់ដៃពួកគេឲ្យជាប់ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចមានសុវត្ថិភាព។ ហេតុនេះហើយបានជាសាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា “ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវបានចាប់ខ្ញុំឲ្យបាន”(ភីលីព ៣:១២)។ ឬអាចនិយាយបានម្យ៉ាងទៀតថា “ព្រះគ្រីស្ទបានកាន់ដៃខ្ញុំជាប់!” ត្រង់ចំណុចនេះ យើងអាចដឹងច្បាស់ថា យើងមានសុវត្ថិភាព មិនមែនដោយសារយើងបានតោងព្រះហស្តព្រះអង្គឡើយ តែគឺដោយសារព្រះអង្គបានកាន់ដៃយើងជាប់ ដោយសារអំណាចចេស្តារបស់ព្រះអង្គទៅវិញទេ។ គ្មាននរណាម្នាក់ អាចទាញដៃយើងចេញពីព្រះហស្តព្រះអង្គបានឡើយ សូម្បីតែវិញ្ញាណអាក្រក់ ឬខ្លួនយើងក៏មិនអាចទាញចេញបានដែរ។ ដរាបណាព្រះអង្គបានកាន់ដៃយើងហើយ ព្រះអង្គនឹងមិនព្រលែងឡើយ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានធានាដល់យើងថា “ខ្ញុំឲ្យជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់វា វាមិនត្រូវវិនាសនៅអស់កល្បរៀងទៅ ក៏គ្មានអ្នកណាឆក់យកវាពីដៃខ្ញុំបានទេ ព្រះវរបិតានៃខ្ញុំ ដែលប្រទានវាមកខ្ញុំ ទ្រង់ធំលើសជាងទាំងអស់ គ្មានអ្នកណាអាចនឹងឆក់វាចេញពីព្រះហស្តរបស់ព្រះវរបិតាខ្ញុំបាន ឡើយ”(យ៉ូហាន ១០:២៨-២៩)។ បទគម្ពីរនេះបានបញ្ជាក់ថា យើងមានសុវត្ថិភាពទ្វេរដង ព្រោះព្រះវរបិតាកាន់ដៃយើងម្ខាង ហើយព្រះយេស៊ូវដ៏ជាព្រះសង្រ្គោះនៃយើង កាន់ដៃយើងម្ខាងទៀត។ ព្រះហស្តព្រះអង្គជាព្រះហស្តដែលបានបង្កើតភ្នំ មហាសមុទ្រ ហើយបានដាក់ហ្វូងផ្កាយក្នុងលំហរអវកាស។ គ្មានអ្វី “អាចពង្រាត់យើង ចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ ជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នាបានឡើយ” ទោះជាក្នុងមួយជីវិតនេះ…
Read articleសប្បាយលាយទុក្ខ
ពេលដែលខ្ញុំ និងម៉ាលីន(Marlene) រៀបការ យើងទាំងពីរនាក់ មានអារម្មណ៍ “សប្បាយលាយទុក្ខ”។ តែសូមកុំយល់ច្រឡំ។ មង្គលការរបស់យើងទាំងពីរ នៅថ្ងៃនោះ ជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយ ក្នុងជីវិតយើង បានជាយើងនៅតែបន្តអបអរសាទរមង្គលការនេះ ជាង៣៥ឆ្នាំមកហើយ។ យើងមានអារម្មណ៍លាយឡំគ្នាដូចនេះ ពេលដែលម្តាយរបស់ម៉ាលីបានលាចាកលោក ដោយសារជម្ងឺមហារីក បានពីរបីសប្តាហ៍ មុនពេលយើងរៀបការ។ ពេលនោះ ម្តាយមីងរបស់ម៉ាលីនក៏បានមកជំនួសម្តាយរបស់នាង ក្នុងនាមជា “ម្តាយរបស់កូនក្រមុំ” ប៉ុន្តែ ក្នុងថ្ងៃមង្គលការរបស់យើងទាំងពីរ យើងដឹងច្បាស់ថា យើងកំពុងខ្វះអ្វីមួយដ៏សំខាន់។ គឺយើងខ្វះវត្តមានរបស់អ្នកម្តាយរបស់ម៉ាលីន ហើយការនេះបានមានផលប៉ះពាល់មកលើការគ្រប់យ៉ាង ក្នុងថ្ងៃនោះ។ បទពិសោធន៍មួយនេះ ជារឿងដែលកើតឡើងជាធម្មតា ក្នុងលោកិយដែលបាក់បែក។ មនុស្សម្នាក់ៗរស់នៅ ដោយអំណរ លាយឡំនឹងទឹកភ្នែក ការអាក្រក់លាយឡំនឹងការល្អ។ នេះជាការពិតមែន បានជាស្តេចសាឡូម៉ូនបានមានបន្ទូលថា “នៅវេលាកំពុងតែសើចសប្បាយ គង់តែចិត្តមានសេចក្តីសៅសោកដែរ ហើយចុងបំផុតនៃសេចក្តីអំណរគឺជាធ្ងន់ទ្រូងវិញ”(សុភាសិត ១៤:១៣)។ ចិត្តដែលកំពុងតែសប្បាយ ច្រើនតែប្រែជាមានទុក្ខ ព្រោះជីវិតបានតម្រូវឲ្យមាន រឿងបែបនេះកើតឡើងជាធម្មតា។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអរព្រះគុណព្រះ ដែលសេចក្តីទុក្ខ មិនលាយឡំនឹងអំណរ ក្នុងជីវិតយើងជារហូតឡើយ។ ព្រោះអ្នកដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ បានទទួលសេចក្តីសន្យាថា ពេលដែលយើងលាចាកលោកនេះទៅ “ព្រះទ្រង់នឹងជូតអស់ទាំងទឹកភ្នែក…
Read article