កន្លែងដែលមានទឹក
តំបន់អាហ្វ្រិកខាងកើត ស្ថិតក្នុងចំណោមតំបន់ដែលស្ងួតហួតហែងបំផុត នៅលើផែនដី ហើយការនេះបានធ្វើឲ្យ “ណៃរូប៊ី” ក្លាយជាឈ្មោះដ៏មានន័យរបស់ទីក្រុងមួយ ក្នុងតំបន់នោះ។ ឈ្មោះនេះមានប្រភពមកពីឃ្លាជាភាសាម៉ាសៃ ដែលប្រែមកថា “ទឹកត្រជាក់” តាមន័យត្រង់ គឺមានន័យថា “កន្លែងដែលមានទឹក”។ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្តនៃមនុស្សជាតិ វត្តមាននៃទឹកបានក្លាយជាប្រភពនៃជីវិត និងយុទ្ធសាស្រ្ត។ ទោះបីជាមនុស្សយើងរស់នៅ ក្នុងកន្លែងដែលមានអាកាសធាតុស្ងួត ឬក្នុងតំបន់ព្រៃទឹកភ្លៀងក៏ដោយ ក៏ទឹកនៅមានភាពចាំបាច់ ដែលមិនអាចអត់បានដូចគ្នា។ ក្នុងតំបន់រាំងស្ងួត ដែលមិនអាចដាំដុះអ្វីបាន មនុស្សមិនអាចរស់នៅបានឡើយ បើសិនជាមិនស្គាល់កន្លែងរកទឹក។ យ៉ាងណាមិញ ជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់យើង ក៏មានធាតុផ្សំដែលមិនអាចអត់បានផងដែរ។ ហេតុនេះហើយបានជា នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូវជួបស្រ្តីម្នាក់ ដែលមានការស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណ នៅក្បែរអណ្តូងទឹក ព្រះអង្គបានប្រកាសប្រាប់ដល់នឹងថា មានតែព្រះអង្គទេដែលអាចប្រទានទឹកដ៏រស់។ ព្រះអង្គបានប្រាប់នាងថា “អ្នកណាដែលផឹកទឹកខ្ញុំឲ្យ នោះនឹងមិនស្រេកទៀតឡើយ ទឹកដែលខ្ញុំឲ្យ នឹងត្រឡប់ជារន្ធទឹកនៅក្នុងអ្នកនោះ ដែលផុសឡើងដល់ទៅបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច”(យ៉ូហាន ៤:១៤)។ វិញ្ញាណរបស់យើងស្រែករកព្រះ ហើយរឭកចង់បានព្រះអង្គ(ទំនុកដំកើង ៦៣:១) ដូចសត្វក្តាន់ ដែលដង្ហក់រកទឹក ក្នុងទំនុកដំកើង ៤២:១-២។ យើងត្រូវការការផ្គត់ផ្គង់ ដែលមានតែព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទេ ដែលអាចប្រទានឲ្យបាន។ ព្រះអង្គជាប្រភពនៃទឹកដ៏រស់ ដែលធ្វើឲ្យចិត្តយើងស្រស់ស្រាយ។—Bill Crowder
Read articleសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត
ពីរបីឆ្នាំមុន បេថបាននាំម្តាយរបស់នាង ទៅពិនិត្យសុខភាព ហើយគ្រូពេទ្យក៏បានប្រាប់ថា ម្តាយរបស់នាងមានជម្ងឺវង្វេងវង្វាន់។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់នេះ ត្រូវបង្ខំចិត្តធ្វើការសម្រេចចិត្តពិបាកៗ សម្រាប់ការមើលថែរម្តាយរបស់នាង ហើយជាញឹកញាប់ នាងមានការឈឺចិត្តណាស់ ពេលដែលនាងឃើញម្តាយជាទីស្រឡាញ់ ដែលធ្លាប់តែមានពេញដោយភាពក្លៀវក្លា ត្រូវចាកចេញពីនាងបន្តិចម្តងៗ។ នៅក្នុងការឆ្លងកាត់ពេលដ៏ពិបាកនោះ នាងបានដឹងថា សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិតមិនតែងតែមានភាពងាយ ឬសុខស្រួលឡើយ។ ឆ្នាំមុន បន្ទាប់ពីម្តាយរបស់បេថបានចូលពេទ្យអស់បីបួនថ្ងៃ នាងក៏បានសរសេរសំបុត្រ មកកាន់មិត្តភ័ក្ររបស់នាងមួយចំនួន ដែលក្នុងនោះ នាងបានសរសេរថា “ក្នុងដំណើរដែលហាក់ដូចជាថយក្រោយនេះ ខ្ញុំសូមអរព្រះគុណព្រះ សម្រាប់ការធ្វើដំណើរជីវិត ជាមួយម្តាយរបស់ខ្ញុំ។ នៅពីក្រោយអនុស្សាវរីយ៍ ការបាត់បង់ ការច្របូកច្របល់ និងភាពអស់សង្ឃឹមដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ខ្ញុំមានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ដែលស្រឡាញ់ជីវិត ហើយមានសន្តិភាពក្នុងចិត្តទាំងស្រុង។ ខ្ញុំរៀនសូត្របានច្រើនណាស់ អំពីអត្ថន័យនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ពិត ហើយទោះការធ្វើដំណើរ ទឹកភ្នែក និងការឈឺក្បាលនេះ មិនមែនជាអ្វីដែលខ្ញុំទូលសូមក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែចាត់ទុកវាជាបទពិសោធន៍ដ៏ល្អបំផុតក្នុងជីវិត”។ ព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងថា សេចក្តីស្រឡាញ់តែងតែអត់ធ្មត់ ហើយក៏សប្បុរស សេចក្តីស្រឡាញ់មិនចេះឈ្នានីស មិនចេះអួតខ្លួន ក៏មិនដែលមានចិត្តធំផង មិនដែលប្រព្រឹត្តបែបមិនគួរសម មិនដែលរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនរហ័សខឹង “ក៏គ្របបាំងទាំងអស់ ជឿទាំងអស់ សង្ឃឹមទាំងអស់ ហើយទ្រាំទ្រទាំងអស់”(១កូរិនថូស…
Read articleការបន្លំខាងវិញ្ញាណ
ពេលខ្ញុំបង្រៀនសិស្ស ឲ្យចេះសរសេរតែងសេចក្តីជាភាសាអង់គ្លេស ខ្ញុំបានតម្រូវឲ្យពួកគេសរសេរតែងសេចក្តី ក្នុងថ្នាក់រៀន។ ខ្ញុំដឹងថា តែងសេចក្តីដែលពួកគេសរសេរក្នុងថ្នាក់រៀន ជាសំណេររបស់ពួកគេផ្ទាល់ ដូចនេះ ខ្ញុំក៏អាចដឹងអំពីទឹកដៃនៃការសរសេររបស់ពួកគេ ព្រមទាំងអាចមើលដឹងថា ពួកគេបានចម្លងសំណេររបស់អ្នកនិពន្ធដទៃទៀតច្រើនពេកឬអត់។ ទឹកដៃនៃការសរសេររបស់ពួកគេ រាប់បញ្ចូលការអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ និងរបៀបដែល ពួកគេសរសេរ។ ការនេះ បាននាំឲ្យពួកគេមានការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលដែលបានដឹងថា ទឹកដៃនៃការសរសេររបស់ខ្លួន មានលក្ខណៈពិសេស ដូចសំនៀងនៃការនិយាយរបស់ខ្លួនផងដែរ។ ចិត្តយើងបង្ហាញចេញមកតាមពាក្យ ដែលយើងសរសេរ ប៉ុន្តែ ចិត្តរបស់យើងក៏អាចបង្ហាញចេញមក តាមរយៈពាក្យដែលយើងនិយាយផងដែរ។ ពាក្យសម្តីយើង បង្ហាញឲ្យគេដឹងថា យើងជានរណា។ យ៉ាងណាមិញ យើងក៏អាចស្គាល់សំនៀងនៃព្រះបន្ទូលព្រះ តាមរបៀបស្រដៀងគ្នាផងដែរ។ ពេលដែលយើងអានព្រះបន្ទូលដែលព្រះអង្គបានចែងមក យើងអាចដឹងថា ព្រះអង្គជានរណា ហើយយើងដឹងពីរបៀប ដែលព្រះអង្គបើកបង្ហាញពីព្រះអង្គទ្រង់ផងដែរ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ សាតាំងព្យាយាមធ្វើសម្លេងឲ្យដូចព្រះ(២កូរិនថូស ១១:១៤)។ វាបានប្រើព្រះបន្ទូលព្រះ ដោយមានការបន្ថែមបន្ថយបន្តិចបន្តួច រួចវានិយាយលើកហេតុផល ដើម្បីឲ្យយើងជឿលើការអ្វីដែលមិនពិត។ ឧទាហរណ៍ វាបានបញ្ឆោតមនុស្សឲ្យធ្វើការអ្វី ដែលមើលទៅដូចជាទំនងមែន ដូចជាការទុកចិត្តលើការខិតខំធ្វើការល្អ ដោយពឹងកម្លាំងខ្លួនឯង ជាជាងទុកចិត្តលើការសុគតរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលសង្រ្គោះមនុស្សឲ្យរួចពីបាប(កូល៉ុស ២:២៣)។ សាតាំងបាននាំមនុស្សជាច្រើនឲ្យវង្វេង។ ដូចនេះ ព្រះអង្គបានធ្វើនូវការដែលយើងមិននឹកស្មានដល់…
Read articleពេលនេះជាពេលអ្វី?
នៅបច្ចិមប្រទេស មានពាក្យស្លោកមួយឃ្លាពោលថា “ការធ្វើត្រូវពេល គឺសំខាន់សម្រាប់គ្រប់ការទាំងអស់”។ ពាក្យស្លោកនេះពិតជានិយាយត្រូវណាស់ ព្រោះសាវ័កប៉ុលក៏បានមានប្រសាសន៍ផងដែរថា “លុះវេលាកំណត់បានមកដល់ នោះព្រះទ្រង់បានចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ឲ្យមក”(កាឡាទី ៤:៤)។ ប្រសាសន៍របស់គាត់ត្រង់ចំណុចនេះ ពិតជាធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ណាស់។ ពេលដែលយើងក្រឡេចមកមើល ទៅប្រវត្តិសាស្រ្តពិភពលោកតែបន្តិច នោះយើងឃើញថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងមកចាប់កំណើត ចំពេលល្អណាស់។ ជាច្រើនសតវត្សរ៍ មុនពេលព្រះអង្គប្រសូត្រ អធិរាជអ័ឡេចក្សាន្តដឺ(Alexander) បានលើកទ័ពវាយកាន់កាប់ទឹកដីជាច្រើន ដោយនាំមកនូវវប្បធម៌ និងភាសាក្រិក ចូលទឹកដីទាំងនោះផង។ ពេលដែលចក្រភពរបស់ទ្រង់រលាយ ចក្រភពរ៉ូម៉ាំង ក៏បានចាប់យកទឹកដីដែលអធិរាជអ័ឡេចក្សាន្តដឺបានបន្សល់ទុក ហើយបានពង្រីកទឹកដីរបស់ខ្លួន នៅក្រោមឥទ្ធិពលបង្រួបបង្រួមនៃវប្បធម៌ និងភាសារបស់ជនជាតិក្រិក។ គឺក្នុងសម័យគ្រប់គ្រងរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំងនោះហើយ ដែលមានការឆ្កាងមនុស្សសម្លាប់។ ព្រះអង្គបានប្រសូត្រក្នុងសម័យនោះ ហើយក៏បានខ្ចាយព្រះលោហិតនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីលោះបាបយើង។ នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ចក្រភពរ៉ូម៉ាំ មានលក្ខខ័ណ្ឌប្រកប ដែលអំណោយផលដល់ការផ្សាយដំណឹងល្អ ឆ្លងទៅដល់ទ្វីបទាំងបី ដែលចក្រភពនេះបានរៀបចំឲ្យមានផ្លូវល្អៗ ការឆ្លងកាត់ព្រំដែនដែលមិនមានការរឹតបន្តឹង “លិខិតឆ្លងដែន” និងមានភាសារួមមួយ។ នេះជាផែនការរបស់ព្រះ ដែលបានរៀបចំឲ្យព្រះបុត្រាព្រះអង្គយាងមក ឲ្យចំពេល ដែលមានលក្ខខ័ណ្ឌប្រកបទាំងអស់នេះ។ ការរៀបចំពេលវេលារបស់ព្រះ មានភាពល្អឥតខ្ចោះ ក្នុងការគ្រប់យ៉ាង។ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងរង់ចាំជំនួយរបស់ព្រះអង្គ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គហាក់ដូចជាមិនជួយយើង ឲ្យបានឆាប់។ ប៉ុន្តែ…
Read articleសំបុត្រដ៏រស់
ក្នុងខែវិច្ឆិការ ឆ្នាំ១៩៦៣ នៅថ្ងៃដដែល ដែលគេធ្វើឃាតលោកប្រធានាធិបតី ចន អេហ្វ ឃែននេឌី(John F. Kennedy) មានអ្នកដឹកនាំម្នាក់ទៀតបានទទួលមរណភាពផងដែរ។ គាត់ឈ្មោះ ខ្លាយ ស្តេភល លូវីស(Clive Staples Lewis)។ គាត់ជាអ្នកប្រាជ្ញនៅសកលវិទ្យាល័យ អក់ស្វឺត ដែលបានផ្លាស់ប្រែពីអ្នកមិនជឿព្រះ ទៅជាគ្រីស្ទបរិស័ទ និងជាអ្នកនិពន្ធដែលមានស្នាដៃជាច្រើន។ គាត់បាននិពន្ធសៀវភៅបញ្ញាវ័ន្ត សៀវភៅរឿងប្រឌិតវិទ្យាសាស្រ្ត រឿងនិទានកុមារ និងសៀវភៅជាច្រើនទៀត ដែលបង្កប់ទៅដោយសេចក្តីបង្រៀនរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ។ ព្រះបានប្រើសៀវភៅរបស់គាត់ ដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សជាច្រើនប្រែចិត្ត ដែលក្នុងនោះ ក៏មានអ្នកនយោបាយម្នាក់ និងអ្នកវិទ្យាសាស្រ្តម្នាក់ ដែលបានទទួលពានរង្វាន់ណូបែលសន្តិភាព។ ព្រះបានត្រាសហៅអ្នកខ្លះ ឲ្យប្រាប់អ្នកដទៃ អំពីព្រះគ្រីស្ទ តាមរយៈសៀវភៅដែលពួកគេបាននិពន្ធ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គបានត្រាសហៅគ្រីស្ទបរិស័ទទាំងអស់ ឲ្យធ្វើជា “សំបុត្រ” របស់ព្រះគ្រីស្ទ តាមរយៈការរស់នៅរបស់យើង។ លោកសាវ័កប៉ុលបានប្រាប់យើងថា “អ្នករាល់គ្នាជាសំបុត្ររបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែល… មិនមែនសរសេរនឹងទឹកខ្មៅទេ គឺនឹងព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់”(២កូរិនថូស ៣:៣)។ ជាការពិតណាស់ សាវ័កប៉ុលមិនបានថា យើងជាសំបុត្រ ដែលជាក្រដាស់ ដែលព្រះបានសរសេរព្រះរាជសាររបស់ព្រះអង្គនេះទេ តែយើងជា “សំបុត្រ”…
Read articleគ្របបាំងដោយស្រមោល
ការធ្វើឃាតលោកចន អែហ្វ ឃែននេឌី(John F. Kennedy)ដែលជាប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាមេរិក កាលពី៥០ឆ្នាំមុន បានធ្វើឲ្យមនុស្សនៅទូទាំងពិភពលោក មានការតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំង។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ពីការបាញ់ប្រហារនេះ មានអត្ថបទមួយ ដែលបានចេញផ្សាយក្នុងការសែត ដឺថែម (The Time) នៅទីក្រុងឡុងដ៍ បាននិយាយថា ហេតុការណ៍នេះ បាននាំឲ្យមានផលប៉ះពាល់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ពេញទីផ្សាហរិញ្ញវត្ថុអន្តរជាតិ។ គេបានដាក់ចំណងជើងធំៗលើគេ ក្នុងទំព័រមុខរបស់កាសែតនោះថា “សោកនាដកម្មនៅសហរដ្ឋអាមេរិក បានក្លាយជាហេតុការណ៍ ដ៏សំខាន់ដែលគ្របបាំងហេតុការណ៍ផ្សេងៗទៀត”។ មរណៈភាព សោកនាដកម្ម ឬហេតុការណ៍ណាមួយ ដែលកើតឡើងភ្លាមៗ ក្នុងជីវិតយើង អាចជារឿងដ៏ធំបំផុត ដែលធ្វើឲ្យយើងលែងគិតពីរឿងអ្វីផ្សេងទៀត។ ការនេះបានកើតឡើងចំពោះស្រ្តីព្រហ្មចារីម្នាក់ ដែលទេវតាកាព្រីយ៉ែលបានមកប្រាប់ថា នាងនឹងក្លាយជាម្តាយរបស់ព្រះមែស៊ី ដែលជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ដែលត្រូវយាងមក តាមព្រះបន្ទូលសន្យា(លូកា ១:២៦-៣៣)។ ពេលដែលនាងសួរទេវតាថា តើការនេះអាចកើតឡើងយ៉ាងដូចម្តេច ទេវតាក៏បានប្រាប់នាងថា “ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងយាងមកសណ្ឋិតលើនាង ហើយព្រះចេស្តានៃព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត នឹងមកគ្របបាំងនាងដោយស្រមោល”(ខ.៣៥)។ ប៉ុន្តែ រឿងនេះមិនមែនជាសោកនាដកម្ម ដែលកើតឡើងពីសេចក្តីងងឹតឡើយ តែជារឿងដ៏រំភើបរីករាយ ដែលកើតឡើងពីពន្លឺនៃសិរីល្អ និងអំណាចរបស់ព្រះ។ យើងកោតសរសើរនាង ពេលដែលនាងឆ្លើយតបទៅទេវតាថា “សូមឲ្យបានសំរេចដូចពាក្យលោកចុះ”(ខ.៣៨)។ ក្នុងសប្តាហ៍ខាងមុខនេះ ខណៈពេលដែលយើងអានឡើងវិញ…
Read article