ឧបស័គ្គដ៏គ្រោះថ្នាក់
មានពេលមួយ លោកនីក វ៉ាលលេនដា(Nik Wallenda) បានឆ្លងទឹកជ្រោះណាយអាហ្ការ៉ា ដោយដើរលើខ្សែពួរដែលមានប្រវែង ៥៤៨ម៉ែត្រ និងមានកម្រាស់៥សង់ទីម៉ែត្រប៉ុណ្ណោះ ខណៈពេលដែលមានមនុស្សរាប់លាននាក់ កំពុងទស្សនាទូរទស្សន៍។ ពេលនោះគាត់មានការប្រុងប្រយ័ត្នណាស់។ ប៉ុន្តែ បន្ថែមពីស្ថានភាពដ៏រំភើបរីករាយ និងគ្រោះថ្នាក់នៃកម្ពស់ទឹកជ្រោះ ដែលមានទឹកធ្លាក់យ៉ាងគំហុក នៅពីក្រោមគាត់ គឺមានអ័ភ្រដ៏ក្រាស់ ដែលធ្វើឲ្យលោកនីកមើលទៅមុខមិនច្បាស់ ហើយខ្យល់ក៏បក់មកថែមទៀត ធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកទប់លំនឹង ជាងនោះទៅទៀត ទឹកដែលខ្ទាតចេញពីទឹកជ្រោះ ក៏ធ្វើឲ្យជើងគាត់កាន់តែពិបាកដើរលើខ្សែរ។ គាត់បានប្រាប់គេថា ពេលនោះ គាត់បាន “អធិស្ឋានហើយអធិស្ឋានទៀត” ហើយបានសរសើរដំកើងព្រះ ក្នុងពេលដែលគាត់ជួបការពិបាកទាំងអស់នោះ។ យ៉ាងណាមិញ ពួកអ៊ីស្រាអែលក៏បានសរសើរដំកើងព្រះ ក្នុងពេលដែលមានឧបស័គ្គដ៏គ្រោះថ្នាក់ផងដែរ។ កាលនោះ ពួកគេបានប្រឈមមុខនឹងកងទ័ពច្រើនសន្ធឹក ដែលលើគ្នាមកទាស់នឹងពួកគេ(២របាក្សត្រ ២០:២)។ បន្ទាប់ពីពួកគេបានបន្ទាបខ្លួនអធិស្ឋានទូលអង្វរសូមឲ្យព្រះអម្ចាស់ជួយហើយ ស្តេចយេហូសាផាត ក៏បានចាត់ក្រុមភ្លេងមួយក្រុម ឲ្យដើរក្បួន នាំមុខកងទ័ពអ៊ីស្រាអែល ចូលក្នុងសង្រ្គាម។ អ្នកថ្វាយបង្គំមួយក្រុមនោះបានច្រៀងថា “ចូរអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ាចុះ ដ្បិតសេចក្តីសប្បុរសទ្រង់នៅជាប់អស់កល្បជានិច្ច”(ខ.២១)។ ពេលដែលពួកគេចាប់ផ្តើមច្រៀង ព្រះអម្ចាស់ក៏បានបណ្តាលឲ្យពួកខ្មាំងសត្រូវវាយប្រយុទ្ធ និងបំផ្លាញគ្នា រហូតដល់អន្តរាយ។ ការសរសើរដំកើងព្រះ ក្នុងពេលដែលមានឧបស័គ្គ អាចមានន័យថា យើងកំពុងតែធ្វើខុសពីសុភាវគតិរបស់យើង ដែលជាមនុស្ស។ សុភាវគតិរបស់យើង…
Read articleតម្លៃនៃមនុស្សម្នាក់ៗ
នៅសល់ពេលតែប៉ុន្មានម៉ោងទៀតប៉ុណ្ណោះ កញ្ញាឃីម ហាស្គីន(Kim Haskins) ត្រូវដល់ពេលចូលរួមកម្មវិធីបញ្ចប់ការសិក្សា នៅវិទ្យាល័យហើយ ប៉ុន្តែ នាងស្រាប់តែជួបគ្រោះថ្នាក់ឡានបុកគ្នា ដែលបណ្តាលឲ្យឪពុកនាងបាត់បង់ជីវិត ហើយម្តាយរបស់នាងត្រូវសម្រាកព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ លោកចូ ហ្ការេត(Joe Garrett) ដែលជានាយកសាលារបស់នាង បានមកសួរសុខទុក្ខនាង ក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ហើយប្រាប់នាងថា ពួកគេចង់ធ្វើការអ្វីដែលពិសេសសម្រាប់នាង នៅថ្ងៃនោះ តែមិននឹកស្នានសោះថា នាងបានជួបរឿងដ៏សោកសៅយ៉ាងនេះ។ ក្រោយមក លោកចេមស៍ ឌ្រូ(James Drew) បានរៀបរាប់ ក្នុងទំព័រកាសែត ដឺ ហ្កាហ្សេត (The Gazette, Colorado Springs) អំពីការបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការលើកទឹកចិត្តដ៏លើសលប់ ពីសំណាក់គ្រូបង្រៀន បុគ្គលិកសាលា និងមិត្តរួមសាលារបស់នាង ដែលបានមកចូលរួម ពេញសាលប្រជុំរបស់សាលា ដើម្បីធ្វើកម្មវិធីបញ្ចប់ការសិក្សាឲ្យនាងតែម្នាក់គត់ ក្នុងពេលពីរបីថ្ងៃក្រោយមក បន្ទាប់ពីពួកគេមានការសោកស្តាយយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះការបាត់បង់របស់ឃីម។ លោកនាយកហ្ការេត ក៏បានមានប្រសាសន៍ថា “ក្នុងវិស័យអប់រំ យើងមិនទុកឲ្យក្មេងណាម្នាក់ រស់នៅដោយគ្មានការអប់រំឡើយ ហើយក្រុងសង្រ្គាម យើងក៏មិនទុកទាហានណាម្នាក់ចោលដែរ។ តែនៅថ្ងៃនេះដែរ យើងក៏មិនទុកឲ្យសិស្សណាម្នាក់ បញ្ចប់ការសិក្សា…
Read articleធ្វើកាន់តែច្រើនសន្ធឹក
អស់រយៈពេលបួនប្រាំឆ្នាំមកហើយ ដែលខ្ញុំ និងក្មួយស្រីរបស់ខ្ញុំ មានការសន្ទនាផ្សេងៗ ម្តងម្កាលអំពីស្ថានភាពក្នុងគ្រួសារយើង។ មានពេលមួយនាងបានប្រាប់ខ្ញុំថា “អ្នកមីង ជូលី(Julie) រឿងនោះនឹងមិនអាចកើតឡើងបានឡើយ។ អ្នកមីងគួរតែឈប់គិតពីរឿងនោះទៀតទៅ”។ ខ្ញុំក៏តបនាងវិញថា “តែ វាមិនមែនជារឿងដែលមិនអាចកើតឡើងនោះទេ”។ មានពេលខ្លះ ពេលដែលយើងមានការសន្ទនាដូចនេះ ខ្ញុំគ្រាន់តែនិយាយប្រាប់នាងថា “មីងដឹងថា វាអាចកើតឡើងបាន ដោយសារមីងបានស្តាប់រឿងជាច្រើន ដែលនិយាយអំពីការដែលព្រះអាចធ្វើឲ្យរឿងដែលមិនអាចទៅរួច ក្លាយជារឿងដែលអាចកើតឡើងបាន”។ តែទន្ទឹមនឹងនោះ ខ្ញុំបានប្រាប់ខ្លួនឯងថា “តែ រឿងនោះបានកើតឡើង តែនៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នកដទៃ គឺមិនដែលឃើញកើតមានក្នុងគ្រួសារយើងទេ”។ ថ្មីៗនេះ គ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំ បានយកបទគម្ពីរអេភេសូរមកអធិប្បាយព្រះបន្ទូល។ នៅចុងបញ្ចប់នៃកម្មវិធីថ្វាយបង្គំព្រះក្នុងព្រះវិហាររបស់យើង យើងតែងតែសូត្របទគម្ពីរអេភេសូរ ៣:២០-២១ ដែលចែងថា “ឯព្រះដែលទ្រង់អាចនឹងធ្វើហួសសន្ធឹក លើសជាងអស់ទាំងសេចក្តីដែលយើងសូម ឬគិតក្តី តាមព្រះចេស្តា ដែលបណ្តាលក្នុងយើងរាល់គ្នា នោះសូមឲ្យទ្រង់បានសិរីល្អ នៅក្នុងពួកជំនុំ ដោយសារព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ រហូតដល់គ្រប់ទាំងដំណមនុស្ស នៅអស់កល្បជានិច្ចរៀងរាបតទៅ។ អាម៉ែន។” ឆ្នាំនេះ ជាឆ្នាំដែលព្រះអង្គបានសម្រេចព្រះទ័យ “ធ្វើការកាន់តែច្រើនហួសសន្ធឹក” ក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ ព្រះអង្គបានជំនួសការសោះអង្គើយ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ តើព្រះអង្គបានធ្វើការនេះ ដោយរបៀបណា? ខ្ញុំមិនអាចបរិយ៉ាយបានទេ។ តែខ្ញុំបានឃើញការនេះកើតឡើង…
Read articleអំណោយនៃព្រះវត្តមាន
ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ កាលខ្ញុំធ្វើការជាអ្នកគ្រប់គ្រងធនធានមនុស្ស ក្នុងក្រុមហ៊ុនមួយ ខ្ញុំបានចូលរួមពិធីបុណ្យសពរបស់បុគ្គលិកម្នាក់ ដែលបានធ្វើការក្នុងក្រុមហ៊ុនអស់ពេលជាយូរមកហើយ តែខ្ញុំមិនដែលបានជួបគាត់សោះ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំក៏បានទៅសួរសុខទុក្ខគ្រួសារគាត់ ជាមួយបុគ្គលិកផ្សេងទៀត។ គាត់ជាកម្មករសំណង់ ដែលមានជំនាញផ្នែករៀបឥដ្ឋ។ មិត្តរួមការងាររបស់គាត់ស្រឡាញ់គាត់ តែមានពួកគេតិចណាស់ ដែលបានទៅសួរសុខទុក្ខភរិយារបស់គាត់ បន្ទាប់ពីគាត់បានលាចាកលោកទៅ។ ពេលនោះ ខ្ញុំបានស្តាប់មិត្តភ័ក្ររបស់គាត់ម្នាក់ កំពុងព្យាយាមកម្សាន្តចិត្តភរិយាគាត់ថា មានមនុស្សជាច្រើនមិនបានមកសួរសុខទុក្ខ ដោយសារពួកគេខ្លាចនិយាយខុស ឬធ្វើអ្វីខុស ដែលធ្វើឲ្យគ្រួសារនាងកាន់តែមានទុក្ខវេទនា។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងពេលដែលមានទុក្ខជាទម្ងន់ អ្នកដែលកាន់ទុក្ខ កម្រនឹងចាំពាក្យអ្វី ដែលយើងនិយាយប្រាប់ពួកគេណាស់។ អ្វីដែលពួកគេចាំបំផុតនោះ គឺចាំថា យើងបានមកសួរសុខទុក្ខពួកគេឬអត់។ ការបង្ហាញមុខ ដល់អ្នកដែលមានទុក្ខលំបាក អាចនាំឲ្យពួកគេមានកម្លាំងចិត្ត ហួសបរិយ៉ាយ ដោយវត្តមានរបស់យើង ផ្តល់ឲ្យនូវការកម្សាន្តចិត្ត សម្រាប់អារម្មណ៍ឯកកោ ដែលពួកគេមាន ពេលបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ជាដើម។ យើងរាល់គ្នាសុទ្ធតែអាច ផ្តល់ឲ្យនូវ “អំណាយនៃវត្តមាន” ដល់អ្នកដែលកំពុងកាន់ទុក្ខ ដោយយ៉ាងហោចណាស់ យើងមានមុខ នៅក្នុងពេលដែលពួកគេកំពុងមានទុក្ខជាទម្ងន់នោះ ទោះបីជាយើងរឹងអណ្តាត មិនដឹងថា ត្រូវនិយាយអ្វីទៅកាន់ពួកគេ ឬកំពុងមានអារម្មណ៍មិនស្រួលយ៉ាងណាក៏ដោយ។ យ៉ាងណាមិញ នាងម៉ាថា និងម៉ារា ត្រូវបានហុំព័ទ្ធ ដោយញាតិមិត្ត…
Read articleការរៀបការជាមួយខ្សែរាជវង្ស
សៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា ការរៀបការជាមួយអ្នកធំ នៅប្រទេសអង់គ្លេស បានរបៀបរាប់អំពីបាតុភូតិសង្គម ដែលកើតមានក្នុងសតវត្សរ៍ទី១៩ ពេលដែលនារីជនជាតិអាមេរិកជាច្រើន ដែលជាអ្នកទទួលកេរមរតកដ៏ស្តុកស្តម្ភ បានស្វែងរកឱកាសរៀបការជាមួយពួកបុរសអភិជន នៅប្រទេសអង់គ្លេស។ ទោះបីជានារីទាំងនោះ ជាអ្នកមានទ្រព្យស្តុកស្តម្ភហើយក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែចង់មានឋានៈជាខ្សែរាជវង្ស ក្នុងសង្គម។ សៀវភៅនេះ បានចាប់ផ្តើមដោយនិយាយ អំពីព្រះអង្គម្ចាស់ អាល់បឺត(Albert) ដែលជាបុត្រារបស់ក្សត្រីវិចតូរៀ(Victoria) ដែលទ្រង់យាងទៅធ្វើទស្សនៈកិច្ច នៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ពេលនោះ មាននារីជាច្រើន ដែលសុទ្ធសឹងជាទាយាទនៃទ្រព្យសម្បត្តិដ៏ស្តុកស្តម្ភ បានមកចូលរួមយ៉ាងច្រើនកុះករ ក្នុងកម្មវីធីសមោសរ ដែលព្រះអង្គម្ចាស់អាល់បឺតបានរៀបចំ ដោយម្នាក់ៗសុទ្ធតែសង្ឃឹមថា នឹងបានក្លាយជាកូនក្រមុំរបស់ទ្រង់។ យ៉ាងណាមិញ សម្រាប់អ្នកជឿព្រះគ្រីស្ទវិញ យើងមិនគ្រាន់តែមានសង្ឃឹមប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបានទទួលការធានាថា នឹងបានធ្វើជាកូនក្រមុំ ដែលនឹងរៀបការជាមួយព្រះមហាក្សត្រនៃនគរស្ថានសួគ៌។ សាវ័កយ៉ូហានបាននិយាយអំពីការនេះ ក្នុងព្រះគម្ពីរវិវរណៈថា “ចូរឲ្យយើងអរសប្បាយ ហើយរីករាយឡើង ទាំងថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់ចុះ ដ្បិតបានដល់ពេលរៀបវិវាហមង្គលនៃកូនចៀមហើយ ភរិយាទ្រង់បានរៀបខ្លួនជាស្រេច ទ្រង់ប្រទានឲ្យនាងបានស្លៀកពាក់សំពត់ទេសយ៉ាងម៉ដ្ឋ ស្អាត ហើយភ្លឺ ដ្បិតសំពត់ទេសយ៉ាងម៉ដ្ឋនោះ ជាសេចក្តីសុចរិតរបស់ពួកបរិសុទ្ធ”(១៩:៧-៨)។ ព្រះយេស៊ូវជាកូនចៀមនៃព្រះ ដែលជាកូនកំលោះ ដែលបានចែងក្នុងបទគម្ពីរនោះ ហើយអ្នកជឿព្រះជាកូនក្រមុំរបស់ព្រះអង្គ។ ក្នុងនាមយើងជាកូនក្រមុំរបស់ព្រះគ្រីស្ទ យើងត្រូវ “រៀបចំខ្លួនយើងជាស្រេច” សម្រាប់ថ្ងៃនោះ ដោយខំរស់នៅឲ្យបានជិតស្និទ្ធនឹងព្រះអង្គ…
Read articleកែវយឺតហាប់ប៊ល សួនសត្វ និងក្មេងៗដែលច្រៀងសរសើរ
តើកែវយឺតអវកាសហាប់ប៊ល(Hubble)សម្រាប់មើលផ្កាយ សួនសត្វ និងក្មេងៗដែលកំពុងច្រៀង មានលក្ខណៈអ្វីដែលដូចគ្នា? តាមការបង្រៀន ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក១៤៨ យើងអាចសន្និដ្ឋានថា ពួកគេសុទ្ធតែចង្អុលបង្ហាញ ឲ្យគេមើលទៅស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ។ គេច្រើនតែចោទជាសំណួរជាញឹកញាប់ អំពីទស្សនៈដែលយល់ថា ព្រះបានបង្កើតពិភពលោកយើង ដូចនេះ ពេលនេះអាចជាពេលដ៏ល្អ ដែលយើងត្រូវចាំថា យើងត្រូវថ្វាយការសរសើរដំកើងដ៏ខ្ពស់ ដល់ព្រះវរបិតានៃយើង សម្រាប់ស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ។ កែវយឺតអវកាសហាប់ប៊ល អាចជួយឲ្យយើងមើលឃើញរូបភាពដ៏ស្អាតអស្ចារ្យនៃចក្រវាឡ ដែលយើងមិនអាចមើលនឹងភ្នែកទទេ។ រូបភាពនីមួយដែលកែវយឺតនោះថតបាន ដោយភាពឆ្លាតវ័យ គឺសុទ្ធតែបង្អុលបង្ហាញហ្វូងតារា ដែលនាំឲ្យយើងផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើអំណាចដ៏អស្ចារ្យ ដែលព្រះមានក្នុងការបង្កើតផ្កាយទាំងនោះមក។ គឺដូចដែលមានចែង នៅក្នុងខ.៣ថា “អស់ទាំងផ្កាយដែលភ្លឺអើយ ចូរសរសើរដល់ទ្រង់”។ ពេលយើងទៅកម្សាន្តក្នុងសួនសត្វ យើងអាចឃើញសត្វជាច្រើនប្រភេទ ដែលព្រះអង្គបានបង្កើត។ យើងអាចមើលទៅខ.៧ និង ខ.១០ ហើយនិយាយអរព្រះគុណព្រះ សម្រាប់ការបង្កើតឲ្យមាន សត្វសមុទ្រ សត្វព្រៃ សត្វល្អិត និងបក្សី។ ហើយការចំណាយពេលមើលក្មេងតូចៗច្រៀងសរសើរដំកើងព្រះ ជានិមិត្តសញ្ញាដែលតំណាងឲ្យសេចក្តីពិតដែលថា មនុស្សទាំងអស់ នៅលើផែនដីនេះ គួរតែលើកសម្លេងឡើង ដើម្បីសរសើរដំកើងព្រះអាទិកររបស់យើង(ខ.១១-១៣)។ ផ្កាយ សត្វ និងក្មេងៗ “ត្រូវសរសើរដល់ព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាទាំងអស់គ្នា ដ្បិតមានតែព្រះនាមទ្រង់១ ដែលខ្ពស់ប្រសើរ”(ខ.១៣)។…
Read article