ការដាស់តឿន
នៅលើឆ្នេរខ្សាច់មាត់សមុទ្រ នៃប្រទេសអ៊ុយរ៉ាហ្កាយ គេបានដាក់រូបចម្លាក់ដៃដ៏ធំមួយធ្វើពីស៊ីម៉ង់ ដែលមានម្រាមផុសចេញពីដីខ្សាច់ តម្រង់ទៅរកផ្ទៃមេឃ។ គេបានហៅរូបចម្លាក់ដ៏ធំនោះថា វិមាននៃអ្នកលង់ទឹក។ អ្នករស់នៅទីនោះបានហៅវាថា “ឡា ម៉ាណូ” (La Mano) ដែលជាភាសាអេស្ប៉ាញ ប្រែមកថា “ដៃ”។ លោកម៉ារីអូ អ៊ីរ៉ារ៉ាហ្សាបាល(Mario Irarrázabal) ដែលជាជាងចម្លាក់ជនជាតិឈីលី បានបង្កើតរូបចម្លាក់នេះមក ដើម្បីដាស់តឿនអ្នកហែលទឹក អំពីគ្រោះថ្នាក់នៃការលង់ទឹក។ រូបចម្លាក់ “ដៃ” នោះក៏បានទាក់ទាញភ្ញៀវទេសចរណ៍ឲ្យមកទស្សនាកម្សាន្ត នៅមាត់ឆ្នេរនោះ ប៉ុន្តែ គោលបំណងពិតរបស់វា នៅតែរំឭកអ្នកហែលទឹក អំពីគ្រោះថ្នាក់នៃទឹកសមុទ្រដដែល។ យ៉ាងណាមិញ ព្រះបន្ទូលព្រះមានការដាស់តឿនជាច្រើន អំពីគ្រោះថ្នាក់។ ជាក់ស្តែង កណ្ឌហេព្រើរបានផ្តល់ឲ្យនូវការដាស់តឿនជាពិសេស អំពីគ្រោះថ្នាក់ ដែលអាចកើតមានចំពោះវិញ្ញាណរបស់យើង។ គឺដូចដែលមានសេចក្តីចែងមកថា “ដូច្នេះ ចូរប្រយ័ត្នបងប្អូនអើយ ក្រែងមានពួកអ្នករាល់គ្នាណាមួយ មានចិត្តអាក្រក់ ដោយមិនជឿ ព្រមទាំងបោះបង់ចោលព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅ តែចូរកំឡាចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកជារាល់ថ្ងៃវិញ ក្នុងកាលដែលនៅតែហៅថា «ថ្ងៃនេះ»នៅឡើយ ក្រែងអ្នករាល់គ្នាណាមួយមានចិត្តរឹងរូស ដោយសេចក្តីបញ្ឆោតរបស់អំពើបាប”(ហេព្រើ ៣:៧-១៣)។ បរិបទនៃខគម្ពីរនេះ បាននិយាយរំឭកឡើងវិញ អំពីការដែលពួកអ៊ីស្រាអែលមិនទុកចិត្តព្រះ ហើយបះបោរនឹងព្រះអង្គ ពេលពួកគេកំពុងនៅវាលរហោស្ថាន។…
Read articleជីវិតដែលយើង ត្រូវរស់នៅ
ពិធីបុណ្យសៀវភៅប្រចាំឆ្នាំ ក្នុងក្រុងអូស្ទីន រដ្ឋតិចសាសន៍ បានទាក់ទាញមនុស្សរបស់ពាន់នាក់ ឲ្យមកទស្សនា។ ពួកគេសុទ្ធសឹងជាអ្នកចូលចិត្តស្វែងរកមើលសៀវភៅ និងចូលរួមការពិភាក្សា ដែលដឹកនាំដោយអ្នកនិពន្ធល្បីៗ ព្រមទាំងទទួលយោបលល្អៗពីអ្នកនិពន្ធអាជីពទាំងឡាយ។ ក្នុងពិធីនោះ មានអ្នកនិពន្ធម្នាក់ ដែលពូកែសរសេរសៀវភៅរឿងប្រឌិតសម្រាប់យុវជន បានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អ្នកដែលចង់ចាប់ផ្តើមអាជីពជាអ្នកនិពន្ធថា “បើសិនជាអ្នកចង់ធ្វើជាអ្នកនិពន្ធ នោះសូមនិពន្ធសៀវភៅ ដែលអ្នកចង់អានចុះ”។ ពាក្យសម្តីរបស់គាត់ត្រង់ចំណុចនេះ គឺពិតជាមានន័យ សម្រាប់ការនិពន្ធសៀវភៅ តែសម្រាប់ការរស់នៅវិញ តើយើងត្រូវរស់នៅតាមចិត្តរបស់យើងដែរឬទេ? តើយើងចង់ឲ្យអ្នកដទៃមានជីវិតរស់នៅ ដូចយើងទេ? យ៉ាងណាមិញ ក្នុងបទគម្ពីរ លូកា ៦:២៧-៣៦ ព្រះយេស៊ូវបានលើកទឹកចិត្តអ្នកដើរតាមទ្រង់ ឲ្យរស់នៅ តាមបំណងព្រះទ័យព្រះ ដោយបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីមេត្តាករុណារបស់ព្រះ ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា “ចូរអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ពួកខ្មាំងសត្រូវ ហើយប្រព្រឹត្តល្អនឹងពួកអ្នក ដែលស្អប់អ្នករាល់គ្នាវិញ ចូរឲ្យពរដល់អ្នកណា ដែលគេប្រទេចផ្តាសាអ្នក ហើយអធិស្ឋានឲ្យអ្នកណាដែលធ្វើទុក្ខអ្នក”(ខ.២៧-២៨)។ ព្រះអង្គក៏បានមានបន្ទូលផងដែរថា ពេលដែលគេប្រព្រឹត្តដោយមិនសមហេតុផល មកលើយើង នោះយើងក៏ត្រូវបង្ហាញចេញនូវចិត្តសប្បុរស ដោយគ្មានការសងសឹកឡើយ(ខ.២៩-៣០)។ និយាយរួម “ដែលអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យគេប្រព្រឹត្តនឹងខ្លួនជាយ៉ាងណា នោះត្រូវតែប្រព្រឹត្តនឹងគេយ៉ាងនោះដែរ”(ខ.៣១)។ តើយើងអាចអនុវត្តតាមសេចក្តីបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គបានទេ? ជាការពិតណាស់ បើសិនជាយើងពឹងផ្អែក ទៅលើកម្លាំង និងការតាំងចិត្តរបស់យើង នោះយើងមិនអាចអនុវត្តតាមព្រះបន្ទូលព្រះអង្គបានឡើយ។ យើងត្រូវទទួលកម្លាំង មកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។…
Read articleត្រង់ហ្នឹងហើយ ដែលនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ
ម៉ៃឃល ប្រោន(Michael Brown) ជាក្មេងប្រុសជនជាតិយូដាម្នាក់ ដែលបានចម្រើនវ័យធំឡើង ក្នុងក្រុងញូយ៉ក។ កាលនោះ គាត់មិនមានចំណាប់អារម្មណ៍នឹងការខាងវិញ្ញាណទេ។ គាត់បានក្លាយជាអ្នកវាយស្គរ ក្នុងក្រុមតន្រ្តីមួយ ហើយក៏ក្លាយជាអ្នកញៀនថ្មាំ។ បន្ទាប់មក មានមិត្តភ័ក្ររបស់គាត់ខ្លះ បានអញ្ជើញគាត់ឲ្យទៅព្រះវិហារ ដែលនៅទីនោះ ពួកជំនុំបានបង្ហាញចេញនូវក្តីស្រឡាញ់ និងអធិស្ឋានឲ្យគាត់ ដែលធ្វើឲ្យគាត់មិនអាចបដិសេធបានឡើយ។ បន្ទាប់ពីលោកម៉ៃឃលមានការតយុទ្ធខាងវិញ្ញាណ អស់មួយរយៈពេលខ្លីមក គាត់ក៏បានទទួលជឿព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះសង្គ្រោះ។ នេះជាការផ្លាស់ប្រែដ៏ប្រសើរ នៅក្នុងជីវិតរបស់ក្មេងជំទង់សាសន៍យូដាម្នាក់នេះ ដែលធ្លាប់តែជាមនុស្សមានៈ។ ថ្ងៃមួយ គាត់បានប្រាប់ឪពុករបស់គាត់ថា គាត់បានឮ អំពីបទគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលបានចែងអំពីព្រះយេស៊ូវ។ ឪពុកគាត់មិនជឿគាត់ទេ បានជាសួរគាត់ថា “បទគម្ពីរមួយណា?” លោកមៃឃលក៏បានយកព្រះគម្ពីរគាត់មក បើកចំព្រះគម្ពីរអេសាយ ជំពូក៥៣។ ពួកគេក៏បានអានបទគម្ពីរនោះជាមួយគ្នា ហើយពេលអានដល់ចំណុចដែលនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ លោកម៉ៃឃលក៏លាន់មាត់ថា “ត្រង់ហ្នឹងហើយ ដែលនិយាយអំពីព្រះអង្គ គឺនិយាយអំពីព្រះយេស៊ូវ”។ ជាការពិតណាស់ បទគម្ពីរនោះ ពិតជាបាននិយាយសំដៅ ទៅរកព្រះយេស៊ូវមែន។ តាមរយៈជំនួយរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ និងការដឹកនាំនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ លោកប្រោន ដែលជាឪពុករបស់លោកម៉ៃឃល បានទទួលស្គាល់ព្រះមែស៊ីដែលបានចែង ក្នុងបទគម្ពីរអេសាយ ជំពូក៥៣ ហើយសព្វថ្ងៃនេះ…
Read articleផ្លូវក្រងិចក្រង៉ុក
លោកចន ផាយភ័រ(John Piper) បាននិពន្ធសៀវភៅ ដែលមានចំណងជើងថា ផែនការដ៏ផ្អែម និងជូរចត់របស់ព្រះ ដែលក្នុងនោះ គាត់បានមានប្រសាសន៍ អំពីផែនការ និងការដឹកនាំរបស់ព្រះ យ៉ាងដូចនេះថា “ជីវិតមិនមែនជាខ្សែបន្ទាត់ត្រង់ ដែលនាំទៅរកព្រះពរមួយហើយ មួយទៀត រហូតទៅដល់នគរស្ថានសួគ៌នោះឡើយ។ តែជីវិតជាផ្លូវក្រងិចក្រង៉ុក និងមានពេញដោយបញ្ហា … ទន្ទឹមនឹងនោះ ព្រះទ្រង់មិនមែនគ្រាន់តែមកជួយយើង ពេលមានបញ្ហាប៉ុណ្ណោះទេ តែព្រះអង្គបានរៀបចំទិសដៅនៃជីវិតយើង ហើយគ្រប់គ្រងបញ្ហារបស់យើង ដោយបំណងព្រះទ័យដ៏ខ្ពស់បំផុត គឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង និងដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះគ្រីស្ទ”។ ពេលដែលពួកសាសន៍យូដា ធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីធ្វើពិធីបុណ្យផ្សេងៗ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ(ចោទិយកថា ១៦:១៦) ពួកគេបានទទួលការធានាថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងរៀបចំទិសដៅរបស់ពួកគេ ហើយគ្រប់គ្រងផ្លូវដែលក្រងិចក្រង៉ុក និងមានពេញដោយបញ្ហា ដើម្បីឲ្យពួកគេធ្វើដំណើរដល់គោលដៅ។ ពួកគេមានការជឿទុកចិត្តលើការនេះ ដោយផ្អែកលើបទគម្ពីរទំនុក ដំកើង ជំពូក ១២១ ដែលជាបទចម្រៀងនៃពួកអ្នកដើរទៅរកទីបរិសុទ្ធ។ ពេលដែលពួកគេសួរថា “តើសេចក្តីជំនួយជួយដល់ខ្ញុំ មកពីណា?” នោះពួកគេក៏ដឹងច្បាស់ ដោយគ្មានសង្ស័យថា ជំនួយនោះ គឺមកពីព្រះអម្ចាស់ ដែលព្រះអង្គគ្រប់គ្រងលើទាំងអស់(ខ.១-២)។ ព្រះអម្ចាស់មិនដែលងោកងុយ ហើយការពារការធ្វើដំណើររបស់រាស្រ្តទ្រង់ ដោយព្រះទ័យទុកដាក់ (ខ.៣-៤)…
Read articleឈរឲ្យមាំមួន
ពេលដែលខ្ញុំ និងមិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់ ត្រូវធ្វើកិច្ចការចុងក្រោយ ដើម្បីបញ្ចប់មុខវិជ្ជាផែនដីវិទ្យា កាលយើងនៅរៀនក្នុងថ្នាក់វិទ្យាល័យ យើងបានសម្រេចចិត្តសង់តុមួយសម្រាប់ពិសោធន៍ចរន្តទឹកហូរ។ ពេលនោះឪពុកខ្ញុំបានជួយសង់តុនោះ ដោយប្រើបន្ទះក្តាកុងផ្លាកេ ធ្វើប្រអប់វែងមួយ ដោយដាក់សន្ទះខ័ណ្ឌនៅចំកណ្តាល។ បន្ទាប់មកយើងក៏បានយកបន្ទះថង់ផ្លាស្ទិកមកក្រាលពីលើ ហើយដាក់ដីខ្សាច់ចូលឲ្យពេលប្រអប់នោះ។ យើងបានភ្ជាប់ក្បាលទុ-យោនៅខាងចុងម្ខាង បញ្ចូលទឹកពីខាងក្រៅ ហើយនៅចុងម្ខាងទៀត យើងបានធ្វើរន្ធសម្រាប់បង្ហូរទឹកចេញក្រៅ។ បន្ទាប់ពីយើងបានដំឡើងតុនោះរួចរាល់ហើយ យើងក៏ចាប់ផ្តើមការពិសោធន៍ ដោយលើកតុនោះឲ្យចុងម្ខាងខ្ពស់ជាងចុងម្ខាងទៀត រួចយើងក៏បើកទឹកឲ្យហូរចូលក្នុងតុនោះ។ ពេលនោះ យើងក៏នាំគ្នាមើលទឹកហូរច្រោះដីខ្សាច់ក្នុងតុនោះ បង្កើតបានជាស្នាមផ្លូវទឹក ដែលហូរចេញពីតុ តាមចុងម្ខាងទៀត។ ក្នុងផ្នែកបន្ទាប់នៃការពិសោធន៍នេះ យើងត្រូវដាក់ដុំថ្មមួយដុំ ក្នុងផ្លូវទឹកដែលកំពុងហូរនោះ ហើយមើលទឹកផ្លាស់ប្តូរទិសដៅ តាមផ្លូវផ្សេងទៀត ដោយសារដុំថ្មនោះ។ ការពិសោធន៍មួយនេះ មិនគ្រាន់តែបានបង្រៀនខ្ញុំ អំពីវិទ្យាសាស្រ្តប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបាននាំឲ្យខ្ញុំ មានការយល់ដឹងជាច្រើន អំពីជីវិតរបស់មនុស្ស។ វាបានបង្រៀនខ្ញុំថា បើខ្ញុំនៅលើច្រាំងទន្លេនៃជីវិត នោះខ្ញុំមិនអាចផ្លាស់ប្តូរទិសដៅរបស់ចរន្តទឹកបានឡើយ។ ខ្ញុំត្រូវតែបោះជំហានចូលទៅក្នុងទន្លេនៃជីវិត ហើយឈរក្នុងចរន្តទឹកនៃជីវិត ដើម្បីឲ្យវាហូរតាមទិសដៅថ្មី។ នោះហើយជាការអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនោះ។ ព្រះគម្ពីរបានប្រដូចសេចក្តីសង្រ្គោះ ទៅនឹងថ្មដា(២សាំយ៉ូអែល ២២-៤៧ ទំនុកដំកើង ៦២:២,៦-៧) ហើយសាវ័កប៉ុលក៏បានបញ្ជាក់ថា ថ្មដានោះជាព្រះយេស៊ូវ(១កូរិនថូស ១០:៤)។ ព្រះបានដាក់ព្រះយេស៊ូវ នៅក្នុងចរន្តទឹកនៃប្រវត្តិសាស្រ្ត ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរទិសដៅនៃប្រវត្តិសាស្រ្ត។…
Read articleតន្រ្តីនៃអវកាស
មានស្ថានីយសង្កេតមើលផ្កាយ របស់អង្គការណាសា បានរកឃើញប្រហោងយក្សពណ៌ខ្មៅមួយ ដែលបញ្ចេញសម្លេងហឹមៗ ក្នុងលំហរនៃអវកាស។ ប្រហោងយក្សនោះ មានទីតាំង ក្នុងចំណោមកញ្ចំកាឡាក់ស៊ីពើសៀស ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែល ២៥០លានឆ្នាំពន្លឺ ពីផែនដីយើង ហើយវាបញ្ចេញសម្លេងដោយរំញ័រ ដែលមានប្រេកង់ស្មើនឹងសម្លេងណោតស៊ី ក្នុងតន្រ្តី។ ប៉ុន្តែ សម្លេងរបស់វាទាបពេក បានជាយើងមិនអាចស្តាប់វាឮ ដោយត្រចៀកយើងផ្ទាល់បានទេ។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានប្រើឧបករណ៍វិទ្យាសាស្រ្ត ដើម្បីវាស់សម្លេងនោះ បាន៥៧ខ្នាតរង្វាស់ ដែលនៅក្រោមសម្លេងកណ្តាលនៃណោតដូ របស់ព្យាណូ។ យ៉ាងណាមិញ ការនិយាយអំពីភ្លេង និងលំហរនៃអា-វកាស មិនមែនទើបតែមានក្នុងសម័យនេះទេ។ តាមពិត ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ដល់លោកយ៉ូប ដោយមានបន្ទូលអំពីការទាំងអស់នេះ តាំងពីយូរមកហើយ។ ដែលកាលនោះ ព្រះអង្គបានសួរគាត់ថា “តើឯងនៅឯណាក្នុងកាលដែលអញចាប់តាំងបង្កផែនដីឡើង? ចូរប្រាប់មក បើឯងមានយោបល់ … ក្នុងកាលដែលផ្កាយព្រឹកបានច្រៀងជាមួយគ្នា ហើយអស់ទាំងកូនព្រះបានស្រែកអរសាទរ។”(យ៉ូប ៣៨:៤,៧)។ បានសេចក្តីថា ក្នុងពេលដែលព្រះបង្កើតចក្រវាលដ៏អស្ចារ្យនេះមក បទចម្រៀងសរសើរដំកើង និងសម្លេងស្រែកហ៊ោដោយអំណរ បានបន្លឺឡើងលាន់ខ្ទរថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ។ ទំនុកបរិសុទ្ធដែលលោកគ្រូ សង់ ហ្រ្វង់ស៊ីស(St. Francis) នៃក្រុងអាស៊ីស៊ី បានពិពណ៌នាអំពីភាពអស្ចារ្យ និងការថ្វាយបង្គំ ដែលយើងមាន ពេលដែលយើងបានឃើញកាំរស្មីព្រះអាទិត្យនៅពេលថ្ងៃ ឬមើលផ្ទៃមេឃនៅពេលយប់…
Read article