សូមទៅតាមផ្លូវផ្សេង
មានពេលមួយ ខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់អ្នកដំណើរទាំងឡាយរបស់ខ្ញុំថា “សូមកុំបារម្ភ ខ្ញុំស្គាល់ផ្លូវ”។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំភ្ញាក់ខ្លួនព្រើត ពេលដែលមានសម្លេងមនុស្សបន្លឺឡើងពីក្នុងឧបករណ៍ជីភីអេស(GPS)ថា “សូមបើកតាមផ្លូវផ្សេង…សូមបើកតាមផ្លូវផ្សេង”។ ពេលនោះ មនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងឡានក៏បានដឹងថា ខ្ញុំកំពុងវង្វេងផ្លូវហើយ! សព្វថ្ងៃនេះ មានអ្នកបើកបររាប់លាននាក់ បានស្គាល់សម្លេងនោះ ដែលជាសម្លេងប្រាប់ថា ពួកគេបានបើកខុសផ្លូវ ឬបត់តាមផ្លូវខុសហើយ។ ឧបករណ៍ជីភីអេស មិនគ្រាន់តែអាចដឹងថា អ្នកបើកបរកំពុងបើកខុសផ្លូវប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងរកផ្លូវភ្លាមៗ សម្រាប់ឲ្យពួកគេបើកមករកផ្លូវត្រូវវិញ។ ជួនកាលអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ត្រូវការជំនួយ ដើម្បីឲ្យងាកមករកផ្លូវត្រូវខាងវិញ្ញាណវិញ។ យើងប្រហែលជាមានចេទនាដើរចេញពីផ្លូវនោះ ដោយសារយើងគិតថា យើងចេះជាងគេ ឬរសាត់ចេញបន្តិចម្តងៗ ដោយមិនដឹងខ្លួន ទៅកាន់តែឆ្ងាយទៅៗ ពីផ្លូវដែលព្រះសព្វព្រះទ័យនឹងដើរជាមួយយើង។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះមិនដែលទុកយើងចោល ឲ្យគ្មានទីពឹងឡើយ។ ទ្រង់បានប្រទានអ្នកជឿព្រះទាំងអស់ នូវព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ (យ៉ូហាន ១៤:១៦-១៧ ១កូរិនថូស ៣:១៦)ដែលបណ្តាលចិត្តយើងឲ្យដឹងថា ខ្លួនបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប(យ៉ូហាន ១៦:៨,១៣)។ ពេលដែលយើងដើរខុសផ្លូវ ទ្រង់បន្លឺសម្លេងដាស់តឿន ហើយដាស់សតិរបស់យើងឲ្យភ្ញាក់ខ្លួនឡើង (កាឡាទី ៥:១៦-២៥)។ យើងប្រហែលជាធ្វើព្រងើយចំពោះការដាស់តឿននោះ ប៉ុន្តែ ការធ្វើដូចនេះ នឹងនាំឲ្យយើងមានគ្រោះថ្នាក់មិនខាន (អេសាយ ៦៣:១០ កាឡាទី…
Read articleរង់ចាំ
នៅក្រុងសាន ហ្វ្រង់ស៊ីស្កូ រដ្ឋកាលីហ្វូញ៉ា មានអ្នកបើកបរដែលគ្មានការអត់ធ្មត់ម្នាក់ បានព្យាយាមបើកឡានជម្នះចរាចរណ៍ ដោយបើកវ៉ាឡានមួយជួរដែលកំពុងតែឈប់ លើដងផ្លូវនោះ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់មិនបានដឹងទេថា ផ្លូវដែលគាត់បានបើកវ៉ាចូលនោះ កំពុងតែមានស៊ីម៉ង់ចាក់ថ្មីៗ ធ្វើឲ្យឡានម៉ាកផរឆ័រ៩១១(Porsche 911)របស់គាត់ ត្រូវជាប់ក្នុងស៊ីម៉ង់នោះ។ ដូចនេះ បុរសម្នាក់នេះ ត្រូវខាតបង់យ៉ាងដំណំ ដោយសារតែគាត់ខ្វះការអត់ធ្មត់។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីស្តេចមួយអង្គ ដែលបានខាតបង់ធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារខ្វះការអត់ធ្មត់ផងដែរ។ ស្តេចសូលមានចិត្តអន្ទះសារចង់ឲ្យព្រះប្រទានពរដល់រាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល ក្នុងសង្រ្គាមទាស់នឹងសាសន៍ភីលីស្ទីន ហើយទ្រង់ក៏បានប្រព្រឹត្តដោយខ្វះការអត់ធ្មត់។ ពេលដែលលោកសាំយ៉ូអែលមិនបានមកតាមពេលកំណត់ ដើម្បីថ្វាយដង្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ ស្តេចសូលក៏គ្មានចិត្តអត់ធ្មត់ ហើយមិនស្តាប់បង្គាប់តាមព្រះរាជបញ្ជារបស់ព្រះឡើយ(១សាំយ៉ូអែល ១៣:៨-៩,១៣)។ ការខ្វះការអត់ធ្មត់ បាននាំឲ្យស្តេចសូលគិតថា ទ្រង់ធំជាងក្រឹត្យវិន័យ ហើយក៏បានធ្វើកិច្ចការរបស់ពួកសង្ឃ ដោយគ្មានការអនុញ្ញាតពីព្រះ។ ទ្រង់គិតថា ទ្រង់អាចប្រព្រឹត្ត ដោយមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ដោយគ្មានផលវិបាកនៅពេលក្រោយឡើយ។ តែទ្រង់បានគិតខុសហើយ។ ពេលដែលលោកសាំយ៉ូអែលមកដល់ គាត់ក៏បានស្តីបន្ទោសស្តេចសូល ដោយព្រោះទ្រង់មិនស្តាប់បង្គាប់ ហើយបានថ្លែងទំនាយថា ស្តេចសូលនឹងបាត់បង់រាជបល្ល័ង្ក(ខ.១៣-១៤)។ ការដែលស្តេចសូលមិនព្រមរង់ចាំឲ្យព្រះធ្វើតាមផែនការទ្រង់ បានធ្វើឲ្យទ្រង់ប្រព្រឹត្តលឿនពេក ហើយការនេះក៏បានធ្វើឲ្យទ្រង់ដើរខុសផ្លូវ (មើលសុភាសិត ១៩:២)។ ការខ្វះការអត់ធ្មត់ គឺជាសញ្ញាបញ្ជាក់ថា ទ្រង់កំពុងតែខ្វះជំនឿហើយ។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់នឹងប្រទាននូវព្រះវត្តមាន នៃការដឹកនាំរបស់ទ្រង់ ពេលដែលយើងរង់ចាំដោយចិត្តអត់ធ្មត់…
Read articleការលះបង់ដ៏តូច
ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងរង់ចាំការមកដល់ នៃពិធីបុណ្យព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មឡើងវិញ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមគិត អំពីការលះបង់ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចជានឹងព្រះ។ ខ្ញុំបានធ្វើការលះបង់ដ៏តូចដោយផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីធ្វើឲ្យខ្លួនឯងផ្តោតទៅលើការគ្រប់យ៉ាង ដែលទ្រង់បានលះបង់សម្រាប់ខ្ញុំ។ ការលះបង់ដ៏តូចនោះ គឺជាការតមរបស់អ្វីដែលខ្ញុំចូលចិត្តជាធម្មតា ដែលមានដូចជា អាហារ ឬភេសជ្ជៈ ឬក៏ការគិតអំពីពេលអតីតកាលណាមួយ ហើយការតមនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីទំហំនៃការលះបង់ ដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់ខ្ញុំ ខ្លាំងជាងអម្បាលម្មានទៅទៀត។ ដោយសារខ្ញុំចង់មានជោគជ័យ នោះខ្ញុំច្រើនតែលះបង់ការអ្វីដែលមិនមែនជាការល្បួងធំៗ ដែលខ្ញុំបានជួប។ តែខ្ញុំនៅតែបរាជ័យដដែល។ ពេលដែលខ្ញុំដឹងថា ខ្លួនឯងមិនអាចមានភាពគ្រប់លក្ខណ៍នៅក្នុងការដ៏តូចយ៉ាងនេះ នោះខ្ញុំក៏បាននឹកចាំ អំពីមូលហេតុដែលពិធីបុណ្យព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មឡើងវិញ មានសារៈសំខាន់យ៉ាងនេះ។ បើសិនជាយើងអាចមានភាពល្អឥតខ្ចោះ នោះព្រះយេស៊ូវក៏មិនចំាបាច់ត្រូវយាងមកសុគតជួសយើងឡើយ។ បុរសអ្នកមានម្នាក់ ដែលព្រះយេស៊ូវបានជួបនៅតាមផ្លូវស្រុកយូដា ជាអ្នកដែលព្យាយាមរកឲ្យបានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ដោយខំធ្វើឲ្យខ្លួនឯងក្លាយជាមនុស្សល្អ។ តែព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជ្រាបថា គាត់មិនអាចធ្វើការល្អបានគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីឲ្យបានសេចក្តីសង្រ្គោះឡើយ “ការនោះមនុស្សលោកធ្វើពុំកើតទេ តែព្រះទ្រង់ធ្វើកើត ដ្បិតព្រះទ្រង់អាចនឹងធ្វើកើតទាំងអស់បាន”(ម៉ាកុស ១០:២៧)។ ទោះបីជាការលះបង់មិនអាចធ្វើឲ្យយើង ក្លាយជាមនុស្សល្អក៏ដោយ ក៏ការលះបង់នោះបានរំឭកយើងថា ក្រៅពីព្រះ គឺគ្មាននរណាម្នាក់ល្អឡើយ(ខ.១៨)។ ហើយយើងក៏ចាំបាច់ត្រូវចងចាំផងដែរថា សេចក្តីសង្រ្គោះអាចកើតមាន ដោយសារតែការលះបង់របស់ព្រះដែលល្អ ហើយគ្រប់លក្ខណ៍។–Julie Ackerman Link
Read articleអំណោយទានសម្រាប់បម្រើ
ថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ឃើញថា ពេលខ្ញុំកំពុងបើកបររថយន្ត ដែលប្រើចង្គឹះលេខអូតូ ខ្ញុំប្រើតែជើងស្តាំប៉ុណ្ណោះសម្រាប់ការជាប់ហ្រ្វាំង និងជាន់ឈ្នាន់ល្បឿន។ ដូចនេះ ជើងឆ្វេងអត់មានធ្វើការអ្វីសោះ។ តើមានរឿងអ្វីកើតឡើង បើសិនជាខ្ញុំសម្រេចចិត្តថា នឹងធ្វើឲ្យជើងឆ្វេងមានប្រយោជន៍នៅក្នុងការបើកបរ ដូចជើងស្តាំងដែរនោះ? តើមានន័យថា ពេលខ្ញុំបើកបរ ខ្ញុំត្រូវប្រើជើងឆ្វេងពាក់កណ្តាលពេល ហើយជើងស្តាំពាក់កណ្តាលពេលឬ? បើអ្នកមិនធ្លាប់បានធ្វើអញ្ចឹងទេ នោះសូមកុំសាកល្បង ប្រយ័ត្នមានគ្រោះថ្នាក់! បើសិនជាយើងមិនដែលទាមទាឲ្យអវយវៈនៃរូបកាយយើង មានការងារធ្វើស្មើគ្នាយ៉ាងដូចនេះទេ ចុះហេតុអ្វីបានជាពេលខ្លះ យើងរំពឹងចង់ឲ្យពួកជំនុំម្នាក់ៗធ្វើការងារបម្រើព្រះឲ្យបានស្មើៗគ្នា? នេះជាបញ្ហាដែលពួកជំនុំនៅក្រុងរ៉ូម បានជួបប្រទះ ក្នុងសតវត្សរ៍ទី១។ អ្នកខ្លះមានគំនិតខ្ពស់ លើសជាងគំនិត ដែលគួរគប្បីឲ្យគិត(រ៉ូម ១២:៣) ដោយសារខ្លួនបានធ្វើកិច្ចការ ដែលអ្នកដទៃមិនបានធ្វើក្នុងពួកជំនុំ។ ប៉ុន្តែ សាវ័កប៉ុលបានរំឭកយើងថា “អវយវៈទាំងអស់ មានការងារផ្សេងៗពីគ្នា”(ខ.៤)។ យើងមានអំណោយទានផ្សេងគ្នា តាមដែលព្រះគុណព្រះផ្តល់ឲ្យយើងទេ (ខ.៦)។ ទ្រង់បានប្រទានអំណោយទាននោះ សម្រាប់ឲ្យយើងបម្រើអ្នកដទៃ មិនមែនដើម្បីបម្រើប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឯងទេ (ខ.៦-១៣)។ ការងារបម្រើរបស់យើង ត្រូវតែមានលក្ខណៈឧស្សាហ៍ និងព្យាយាម ដ្បិតយើងកំពុងតែបម្រើព្រះអម្ចាស់ មិនមែនខំផ្គាប់ចិត្តមនុស្សទេ (ខ.១១)។ ដូចនេះ សូមយើងកុំងាកមើលឆ្វេងស្តាំ ដើម្បីរកមើលថា អ្នកនេះ ឬអ្នកនោះកំពុងតែធ្វើ ឬមិនធ្វើការណាមួយនោះឡើយ។…
Read articleសូមព្រះចម្រើនអ្នកឡើង!
ក្នុងឆ្នាំ ១៩៦២ លោកចន គ្លែន(John Glenn) គឺជាជនជាតិអាមេរិកទីមួយ ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ដែលបានធ្វើដំណើរក្នុងអវកាសជុំវិញផែនដី។ ពេលដែលយានអាវកាសរបស់គាត់ហោះឡើងទៅលើ មេបញ្ជាការនៅលើដី ក៏បានថ្លែងថា “លោកចន គ្លែន សូមព្រះចម្រើនដល់លោក”។ ទោះបីជាយើងមិនសូវឮគេនិយាយពាក្យជូនពរ ដូចនេះក៏ដោយ ក្នុងសំបុត្រទីពីរ ដែលសាវ័កយ៉ូហានបានសរសេរផ្ញើពួកជំនុំ គាត់បាននិយាយអំពីការជម្រាបសួរ ដែលជាការជូនពរដូចនេះផងដែរថា “បើអ្នកណាមកឯអ្នករាល់គ្នា តែមិនបង្រៀនចំពោះសេចក្តីនេះ នោះកុំឲ្យទទួលអ្នកនោះ នៅក្នុងផ្ទះឡើយ កុំឲ្យទាំងជំរាបសួរ(ជូនពរ)ដល់អ្នកនោះផង”(២យ៉ូហាន ១:១០)។ គេបានហៅសាវ័កយ៉ូហានថា “សាវ័កនៃសេចក្តីស្រឡាញ់” ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីបានជាគាត់ដាស់តឿនអ្នកជឿព្រះ មិនឲ្យជួនពរដល់អ្នកដទៃ? អ្នកផ្សាយដំណឹងល្អ ដែលធ្វើដំណើរទៅបម្រើព្រះនៅកន្លែងផ្សេងៗ មានការពឹងផ្អែកទៅលើការទទួលស្វាគមន៍របស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលផ្តល់កន្លែងស្នាក់នៅ និងអាហារ។ ដូចនេះ ត្រង់ចំណុចនេះ លោកយ៉ូហានកំពុងតែប្រាប់អ្នកជឿព្រះថា សេចក្តីពិតនៃព្រះគម្ពីរពិតជាសំខាន់ណាស់។ បើសិនជាមានបេសកជនណាចូលមកផ្សាយគោលលទ្ធិ ដែលប្រាសចាកពីសេចក្តីបង្រៀនរបស់ពួកសាវ័ក នោះអ្នកជឿព្រះមិនត្រូវស្វាគមន៍ពួកគេ ដោយផ្តល់កន្លែងស្នាក់នៅ ឬការឧបត្ថម្ភផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុឡើយ។ សេចក្តីបង្រៀនរបស់គាត់ត្រង់ចំណុចនេះ ក៏សម្រាប់ឲ្យអ្នកជឿព្រះសព្វថ្ងៃ អនុវត្តតាមផងដែរ។ យើងត្រូវប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សគ្រប់គ្នា ដោយចិត្តសប្បុរស ព្រោះព្រះទ្រង់មានព្រះទ័យសប្បុរសចំពោះយើង។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលគេសុំឲ្យយើងឧបត្ថម្ភជាប្រាក់កាស់ សម្រាប់ការងាររបស់គេ នោះយើងចាំបាច់ត្រូវទូលសូមប្រាជ្ញាពីព្រះ។…
Read articleស្រែកអំពាវដល់ព្រះ
អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ ខ្ញុំនៅតែមិនទាន់យល់ទាំងស្រុង អំពីការអធិស្ឋាន។ ការអធិស្ឋានគឺជាការអាថ៌កំបាំងសម្រាប់ខ្ញុំ។ តែការមួយដែលខ្ញុំដឹងនោះគឺ ពេលដែលយើងកំពុងទាល់ច្រកអស់ផ្លូវ នោះការអធិស្ឋានក៏បានឮចេញពីបបូរមាត់យើង យ៉ាងងាយ ហើយក៏ចេញពីជម្រៅចិត្តដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតទៀតផង។ ពេលដែលយើងមានការភ័យខ្លាចខ្លាំង ពេលដែលយើងអស់សមត្ថភាពហើយនៅពេលដែលយើង ត្រូវបានបង្ខំឲ្យចេញពីកន្លែងស្រណុកស្រួល ពេលដែលសុខុមាលភាពយើងកំពុងតែមានបញ្ហា និងគ្រោះថ្នាក់ នោះយើងក៏រើសយកការអធិស្ឋានជាជម្រើសចុងក្រោយ ដោយមិនដឹងខ្លួន។ តាមធម្មតា នៅពេលនោះ យើងច្រើនតែស្រែកឡើងថា “ព្រះអង្គអើយ សូមជួយកូនផង!” លោកយូជីន ភីធ័រសាន់(Eugene Peterson) ដែលជាអ្នកនិពន្ធដ៏ល្បីល្បាញ បានមានប្រសាសន៍ថា “ភាសានៃសេចក្តីអធិស្ឋាន ត្រូវបានគេបង្កើត ក្នុងពេលដែលមានបញ្ហាដ៏លំបាក។ ពេលដែលយើងមិនអាចជួយខ្លួនឯងបាន ហើយស្រែករកជំនួយ ពេលដែលយើងមិនចង់នៅកន្លែង ដែលយើងកំពុងនៅ ហើយចង់ចាកចេញ ពេលដែលយើងមិនចូលចិត្តលក្ខណៈសម្បត្តិដែលចង់កែប្រែ នោះយើងប្រើភាសាជាមូលដ្ឋានរបស់យើង ហើយភាសានេះក៏ក្លាយជាឫសនៃសេចក្តីអធិស្ឋានរបស់យើង”។ ការអធិស្ឋានចាប់ផ្តើម ក្នុងពេលមានបញ្ហា ហើយការអធិស្ឋាននៅតែមានជាបន្តទៀត ព្រោះយើងតែងតែមានបញ្ហាជានិច្ច ទោះតូចឬធំក្តី។ ការអធិស្ឋានមិនតម្រូវឲ្យយើងមានការរៀបចំខ្លួនជាពិសេស មិនតម្រូវឲ្យយើងប្រើពាក្យបច្ចេកទេសអ្វីឡើយ ហើយក៏មិនតម្រូវថា យើងត្រូវតែឈរ ឬអង្គុយឡើយ។ ការអធិស្ឋានចេញពីខាងក្នុងចិត្តរបស់យើងមក ដោយជៀសមិនរួច ហើយមិនយូរមិនឆាប់ ការអធិស្ឋានក៏បានក្លាយជាទម្លាប់នៃការឆ្លើយតបរបស់យើង ចំពោះរឿងទាំងអស់ ទោះរឿងអាក្រក់ឬល្អ ដែលយើងបានជួបក្នុងជីវិតយើង (ភីលីព…
Read article