ផ្លូវ​ក្រងិច​ក្រង៉ុក

លោក​ចន ផាយភ័រ(John Piper) បាន​និពន្ធសៀវភៅ ដែល​មាន​ចំណង​ជើង​ថា ផែនការដ៏ផ្អែម និងជូរចត់របស់ព្រះ ដែលក្នុង​នោះ គាត់​បានមា​​​ន​ប្រ​សាសន៍ អំពី​ផែ​ន​ការ និង​ការ​ដឹក​នាំ​រ​បស់​​ព្រះ យ៉ាង​ដូច​នេះ​​ថា “ជីវិត​មិនមែ​នជា​ខ្សែ​បន្ទាត់​ត្រង់ ដែល​នាំ​ទៅរក​​ព្រះ​ពរ​​មួយ​​ហើ​យ មួយ​ទៀ​ត រហូត​ទៅ​​ដ​​ល់​​នគរ​​ស្ថាន​​សួគ៌​នោះ​​ឡើយ។ តែ​​ជីវិត​​​ជាផ្លូវ​​ក្រ​ងិច​​ក្រ​ង៉ុក និង​​មាន​​ពេញ​ដោ​យ​​បញ្ហា … ទន្ទឹម​នឹង​នោះ ព្រះ​ទ្រង់​មិន​មែន​គ្រាន់​តែមក​ជួយយើ​ង ពេល​មាន​បញ្ហាប៉ុ​ណ្ណោះ​ទេ តែ​ព្រះអ​ង្គ​បាន​រៀប​ចំ​ទិស​​ដៅនៃ​​​ជីវិ​ត​យើង ហើយ​គ្រប់​គ្រង​បញ្ហារប​ស់យើ​ង ដោយ​បំណង​ព្រះ​ទ័យ​ដ៏​ខ្ពស់​បំ​ផុត គឺដើ​ម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​យើង និង​ដើម្បី​ថ្វាយ​សិរីល្អ​ដល់​ព្រះ​គ្រីស្ទ”។ ពេល​ដែល​​ពួ​​កសាស​ន៍យូ​ដា ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅក្រុ​ង​យេរូ​សាឡិម ដើម្បីធ្វើ​ពិ​ធីបុណ្យផ្សេង​ៗ ជារៀ​ងរា​ល់ឆ្នាំ​(ចោទិយកថា ១៦:១៦) ពួក​គេបា​ន​ទទួល​ការធានាថា​ ព្រះអម្ចាស់​កំពុ​ងរៀ​ប​ចំ​ទិស​ដៅ​រប​ស់​ពួក​គេ ហើយ​គ្រប់​គ្រង​ផ្លូវ​ដែលក្រ​ងិច​ក្រង៉ុក និង​មានពេ​ញ​ដោ​យ​បញ្ហា ដើម្បី​ឲ្យពួកគេ​ធ្វើ​ដំណើរដល់​គោល​ដៅ។​ ពួក​គេមា​នកា​រ​ជឿទុ​ក​ចិត្ត​លើ​ការ​នេះ​ ដោយ​ផ្អែក​លើ​បទ​គម្ពីរ​ទំ​នុ​ក ដំ​កើង ជំពូក ១២១ ដែល​ជាប​ទច​ម្រៀងនៃពួ​កអ្ន​កដើ​រទៅរ​កទី​បរិសុទ្ធ​។ ពេល​ដែល​ពួក​គេ​សួរ​ថា “តើ​សេ​ចក្តី​ជំនួយ​ជួយ​ដល់​ខ្ញុំ ​មក​ពី​ណា?” នោះពួ​កគេ​ក៏ដឹ​ង​ច្បាស់ ដោយ​គ្មា​ន​​សង្ស័យ​ថា ជំនួយនោះ​ គឺមក​ពីព្រះ​អម្ចាស់ ដែល​ព្រះអង្គ​គ្រប់គ្រង​លើ​ទាំ​ង​អស់(ខ.១-២)។ ព្រះ​អម្ចាស់​មិនដែល​ងោក​ងុយ ហើយ​​ការពារ​ការ​ធ្វើដំ​ណើរ​រប​ស់រា​ស្រ្ត​ទ្រង់​ ដោយ​ព្រះទ័​យទុ​ក​ដា​ក់ (ខ.៣-៤)…

Read article
ឈរ​ឲ្យ​មាំមួន

ពេល​ដែល​ខ្ញុំ និង​មិត្ត​ភ័ក្ររ​ប​ស់​ខ្ញុំម្នា​ក់ ត្រូវ​ធ្វើកិ​ច្ចការ​ចុង​ក្រោយ ដើម្បី​បញ្ចប់​មុខ​វិជ្ជាផែ​ន​ដីវិទ្យា កាល​យើង​នៅ​​រៀន​ក្នុង​ថ្នាក់​វិទ្យា​ល័យ យើង​បាន​សម្រេច​ចិត្ត​សង់​តុ​មួយ​សម្រាប់​ពិសោធន៍​ចរន្ត​ទឹក​ហូរ។ ពេល​នោះឪ​ពុក​ខ្ញុំបា​នជួ​យ​សង់តុ​នោះ​ ដោយ​ប្រើប​ន្ទះ​ក្តា​កុង​ផ្លាកេ ធ្វើ​ប្រអប់​វែង​មួយ ដោយដាក់​សន្ទះ​ខ័ណ្ឌ​នៅ​ចំ​កណ្តាល​។ បន្ទាប់​មក​យើង​ក៏បា​នយ​កប​ន្ទះថ​ង់ផ្លា​ស្ទិក​មកក្រា​លពី​លើ​ ហើយ​ដាក់​ដី​ខ្សាច់​ចូល​ឲ្យ​ពេល​ប្រអប់​នោះ។ យើងបា​ន​ភ្ជាប់​ក្បាល​ទុ-យោ​នៅខា​ង​ចុ​ង​ម្ខាង បញ្ចូល​ទឹក​ពីខា​ង​ក្រៅ ហើយនៅ​ចុ​ង​ម្ខាង​ទៀ​ត យើង​បាន​ធ្វើរ​ន្ធសម្រាប់ប​ង្ហូរ​ទឹក​ចេ​ញ​ក្រៅ​។ បន្ទាប់​ពីយើង​បាន​ដំឡើង​តុនោះ​រួ​ច​រាល់​ហើយ យើង​ក៏​ចាប់​ផ្តើម​ការពិសោធន៍ ដោយ​​លើក​តុ​នោះ​ឲ្យ​ចុងម្ខាងខ្ពស់ជាងចុងម្ខា​ងទៀ​ត រួច​យើង​ក៏​បើក​ទឹក​ឲ្យហូ​រ​ចូល​ក្នុង​តុ​នោះ។ ពេលនោះ យើង​ក៏​នាំគ្នាមើ​លទឹ​ក​ហូរ​ច្រោះដី​ខ្សា​ច់ក្នុង​តុនោះ បង្កើត​បាន​ជា​ស្នា​ម​ផ្លូវទឹ​ក ដែល​ហូរ​ចេញ​ពី​តុ តាម​ចុង​ម្ខាង​ទៀត។ ក្នុង​ផ្នែក​បន្ទាប់​នៃកា​រពិសោធន៍​នេះ យើង​ត្រូវ​ដាក់​ដុំ​ថ្មមួ​យ​ដុំ ក្នុង​ផ្លូវ​ទឹ​កដែ​ល​កំពុង​ហូរនោះ ហើយមើល​ទឹក​ផ្លាស់​ប្តូ​រទិ​សដៅ តាម​ផ្លូវ​ផ្សេង​ទៀត ដោយសារ​ដុំថ្ម​នោះ។ ការ​ពិសោធន៍មួ​យ​នេះ មិន​គ្រាន់​តែ​បាន​ប​ង្រៀន​​ខ្ញុំ អំពី​វិទ្យា​សាស្រ្ត​ប៉ុណ្ណោះទេ តែ​ថែម​ទាំ​ង​បាន​នាំឲ្យ​​ខ្ញុំ មាន​ការ​យល់​ដឹង​ជា​ច្រើន អំពី​ជីវិត​របស់​មនុស្ស​។ វា​បាន​បង្រៀន​ខ្ញុំថា​ បើខ្ញុំ​នៅលើ​ច្រាំង​ទន្លេនៃ​ជី​វិត នោះ​ខ្ញុំមិ​ន​អាច​ផ្លា​ស់ប្តូ​រទិ​សដៅ​រ​បស់​ចរន្ត​ទឹក​បា​ន​​ឡើយ។ ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​បោះ​ជំហាន​ចូ​ល​ទៅ​ក្នុង​ទ​ន្លេ​នៃ​ជីវិត ហើយ​ឈរ​ក្នុ​ង​ចរ​ន្ត​ទឹ​ក​នៃ​ជីវិត ដើម្បីឲ្យ​វា​ហូ​រ​តាម​ទិស​ដៅ​ថ្មី។ នោះ​ហើយ​ជា​កា​រ​អ្វីដែ​លព្រះ​យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​នោះ។ ព្រះ​គម្ពីរ​បាន​ប្រដូច​សេចក្តី​សង្រ្គោះ ទៅ​នឹង​ថ្មដា(២សាំយ៉ូអែល ២២-៤៧ ទំនុកដំកើង ៦២:២,៦-៧) ហើយ​សាវ័​កប៉ុ​ល​ក៏បា​ន​បញ្ជាក់​ថា ថ្ម​ដា​នោះជា​​ព្រះ​យេស៊ូវ(១កូរិនថូស ១០:៤)។ ព្រះ​បាន​ដាក់​ព្រះយេស៊ូវ នៅ​ក្នុង​ច​រន្ត​ទឹក​នៃ​ប្រវត្តិសា​ស្រ្ត ដើម្បី​​ផ្លាស់​ប្តូរ​ទិស​ដៅ​នៃប្រ​​វត្តិ​សាស្រ្ត។​…

Read article
តន្រ្តី​នៃ​អវកាស

មានស្ថានីយស​ង្កេត​មើល​ផ្កាយ​ រប​ស់អ​ង្គការ​ណាសា បាន​រក​ឃើញប្រ​ហោង​យក្ស​ពណ៌​ខ្មៅ​មួយ ដែល​បញ្ចេញ​សម្លេងហឹ​ម​ៗ   ក្នុង​លំហរ​នៃ​អវកាស។ ប្រហោង​យក្ស​នោះ   មាន​ទីតាំ​ង ក្នុ​ងចំ​ណោម​កញ្ចំ​កាឡាក់​ស៊ី​ពើសៀស ដែលស្ថិ​តនៅ​ច​ម្ងាយ​ប្រហែល ២៥០​លាន​ឆ្នាំ​ពន្លឺ ពី​ផែន​ដី​យើង ហើយ​វា​បញ្ចេញ​សម្លេង​ដោយ​រំញ័រ​ ដែល​មាន​ប្រេកង់​ស្មើនឹង​សម្លេងណោត​​ស៊ី ក្នុង​​តន្រ្តី។ ប៉ុន្តែ សម្លេង​របស់វា​ទា​បពេ​ក បានជា​យើ​ងមិ​ន​អាច​ស្តា​ប់​វា​ឮ ​ដោយ​ត្រ​ចៀក​​យើង​ផ្ទាល់​បាន​ទេ។​ អ្នក​វិទ្យា​សាស្រ្តបា​ន​ប្រើ​ឧបករណ៍​វិទ្យា​សាស្រ្ត ដើម្បី​វាស់​សម្លេង​នោះ ​បាន​៥៧​ខ្នាត​រង្វាស់ ដែល​នៅក្រោ​ម​សម្លេង​កណ្តា​ល​នៃណោត​ដូ របស់​ព្យាណូ។ យ៉ាងណា​មិញ​ ការ​និយា​យអំ​ពី​ភ្លេ​ង និង​លំហរ​នៃអា-​វកាស មិ​នមែ​ន​ទើ​បតែ​មា​នក្នុងសម័​យ​នេះទេ​។ តា​ម​ពិត ព្រះ​ទ្រង់​បានបង្ហាញ​ព្រះ​អង្គ​ទ្រង់​ដល់​លោកយ៉ូប ដោយមា​ន​​​ប​ន្ទូ​ល​អំពី​កា​រ​ទាំ​ង​អស់​នេះ​ តាំងពី​​យូរម​កហើ​យ។ ដែល​កាល​នោះ ព្រះ​អង្គ​បាន​សួរ​គាត់​ថា “តើ​​ឯង​​នៅ​​ឯ​ណា​ក្នុង​កាល​ដែល​អញ​ចាប់​តាំង​បង្ក​ផែនដី​ឡើង? ចូរ​ប្រាប់​មក បើ​ឯង​មាន​យោបល់ … ក្នុង​កាល​ដែល​ផ្កាយ​ព្រឹក​បាន​ច្រៀង​ជា​មួយ​គ្នា ហើយ​អស់​ទាំង​កូន​ព្រះ​បាន​ស្រែក​អរ​សាទរ។”(យ៉ូប ៣៨:៤,៧)។ បានសេច​ក្តីថា​ ក្នុងពេ​លដែ​ល​ព្រះប​ង្កើ​ត​ចក្រ​វាល​ដ៏អ​ស្ចារ្យ​នេះ​ម​ក បទ​ចម្រៀង​សរសើរ​ដំកើង និង​សម្លេងស្រែក​ហ៊ោ​ដោយ​អំណរ​ បាន​បន្លឺ​ឡើង​លា​ន់ខ្ទ​រ​ថ្វាយសិរី​ល្អដ​ល់​ព្រះ។ ទំនុក​បរិសុទ្ធ​ដែល​លោក​គ្រូ សង់ ហ្រ្វង់ស៊ីស(St. Francis) នៃ​ក្រុង​អាស៊ីស៊ី បាន​ពិពណ៌នាអំ​ពី​ភាព​អស្ចារ្យ និង​ការ​ថ្វាយបង្គំ ដែល​យើង​មាន ពេល​ដែលយើ​ងបា​នឃើ​ញ​កាំ​រស្មីព្រះ​អាទិត្យ​នៅ​ពេល​ថ្ងៃ ឬ​មើល​ផ្ទៃ​មេឃ​នៅ​ពេលយ​ប់…

Read article
ព្រះ​យេស៊ូវ​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ

ក្នុងថ្ងៃ​​ដែល​​មា​​នអា​កា​ស​ធា​តុ​ត្រ​ជាក់ សត្វ​ឆ្កែ​ចា​​ស់​​មួយ​​ក្បា​ល​រ​ប​​ស់ខ្ញុំ បា​នដើ​រ​ចុះ​​ឡើ​ង​​ៗ នៅ​​ក្នុ​​ងទី​ធ្លា​ក្រៅ​ផ្ទះ​ រក​កន្លែង​ដែល​មាន​ថ្ងៃ ដើម្បី​ក្រាប​ដេក នៅ​លើ​ស្មៅ ដើម្បីក​ម្តៅ​ខ្លួន​វាឲ្យ​កក់​ក្តៅ ដោយ​ពន្លឺ​ថ្ងៃ​។​ ការ​នេះបា​ន​ធ្វើ​ឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ​ថា យើ​ងត្រូ​វ​តែ “​រក្សា​ខ្លួន” ​ក្នុង​​សេចក្តី​​ស្រឡាញ់​​រ​បស់​​ព្រះ​(យ៉ូដាស ១:២១)។ ការ​នេះមិ​ន​មាន​ន័យ​ថា យើងត្រូ​វ​តែ​ប្រព្រឹត្តិតាម​បែ​ប​ដ៏ពិសេស​ណា​មួយ ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​ស្រឡាញ់យើ​ង​នោះ​ឡើយ(ទោះ​បីជា​​យើង ​មានបំ​ណង​ចង់​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះ​អង្គ​សព្វព្រះ​ទ័យ​ក៏ដោ​យ)។ ព្រោះយើង​រាល់​គ្នា​​ជា​កូ​នស្ងួ​ន​ភ្ញារ​បស់​ព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គ​ស្រឡាញ់​យើង ទោះយើ​ង​បាន​ធ្វើ ឬ​មិន​បាន​ធ្វើ​អ្វីក៏ដោ​យ។ បាន​សេចក្តី​ថា ផ្ទុយ​ទៅវិញ យើង​ត្រូវ​គិត​អំពី​សេចក្តីស្រ​ឡាញ់​របស់ព្រះអង្គ ហើយសម្រា​កនៅ​ក្នុ​ងព​ន្លឺ និង​ភាព​កក់​ក្តៅ​នៃសេចក្តីស្រ-​ឡាញ់​របស់ព្រះអង្គ ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ។ “គ្មាន​អ្វីអាច​ពង្រាត់​យើង ចេញ​ពី​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ ដែល​នៅ​ក្នុង​ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវបាន​ឡើយ”(រ៉ូម ៨:៣៩)។ ព្រះអង្គ​ស្រឡាញ់យើ​ង តាំង​ពីមុនពេល​ដែ​ល​យើ​ង​ចាប់​កំ​ណើត ហើយ​ព្រះអង្គ​នៅតែ​ស្រឡា​ញ់​យើង ក្នុង​ពេល​ឥឡូវ​នេះ។ នេះ​ហើយ​ជា​អត្ត​សញ្ញាណ​របស់​យើង ក្នុង​ព្រះគ្រី​ស្ទ។ យើង​ជា​កូន​ស្ងួន​ភ្ញារ​ប​ស់ព្រះ​។​ នេះ​ជា​ការ​អ្វី​ ដែល​យើង​ត្រូវ​ជញ្ជឹង​គិ​ត​ពេញ​មួយ​ថ្ងៃ។ ក្នុង​កណ្ឌគ​ម្ពី​រដំ​ណឹ​ង​ល្អយ៉ូ​ហាន មានពេលប្រាំ​ដង ដែល​លោក​យ៉ូហាន​បា​ន​រៀប​រាប់​ថា គាត់ជាសា​វ័កដែ​ល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ស្រឡាញ់(១៣:២៣ ១៩:២៦ ២០:២ ២១:៧,២០)។ ព្រះ​យេស៊ូវ​ក៏ស្រ​ឡា​ញ់សា​វ័​កដ​ទៃ​ទៀ​ត​ផ​ងដែរ ប៉ុន្តែ ត្រង់ចំ​ណុ​ចនេះ​ លោក​យ៉ូហានគ្រា​ន់​តែ​ចង់​បើកប​ង្ហាញ​ពី​កា​រពិ​ត​ថា​ ព្រះ​​យេស៊ូវស្រ​ឡាញ់​គា​ត់ណាស់! ដូចនេះ​ យើងអា​ច​និយា​យ​ដូ​ចសា​វ័ក​យ៉ូហាន​ថា…

Read article
ស្វាគមន៍​ម​នុស្ស​ទាំង​​អស់!

មាន​គម្រោង​កែល​ម្អរក្រុ​ងមួ​យ ដែល​គេបា​ន​អនុវត្ត​នៅតា​ម​ផ្លូវធំ ក្នុង​ក្រុង​របស់​ខ្ញុំ​ បា​ន​ឲ្យ​គេសម្រេច​ចិត្ត​កំទេច​ព្រះវិ​ហារ​ដ៏​ចំណាស់មួ​យ​កន្លែង​ចោល ដែល​​គេ​បា​ន​សាង​ស​ង់ព្រះវិហា​រ​នោះ​កាលពីទសវត្សរ៍​ឆ្នាំ១៩៣០។ គេ​បានដ​ក​បង្អួ​ចព្រះ​វិហារនោះ​ចេញ​ហើយ តែ​​ទោះបីជា​​គ្រឿ​ងចា​ក់​ឈួស​ឆា​យ​ដី​ បាន​ចា​ប់ផ្តើ​ម​ផ្តួល​រំលំ​ជញ្ជាំង​របស់​ព្រះវិហារ​ហើយ​ក៏​ដោ​យ ​ ក៏​ទ្វា​រ​ទាំង​ឡាយ​​ឈរ​នៅ​កន្លែង​ដើម​រ​បស់​វា​ មិន​ទាន់​រលំ អស់​បីបួន​ថ្ងៃ។ ទ្វារ​នីមួយ​ៗ នៅជុំវិញ​សំណង់​ព្រះវិហារ​នោះ ​   សុទ្ធ​តែមា​នស​រសេរ​អក្សរធំ​​ៗ​ព​ណ៌លឿ​ងទំ​ពី​លើ តាំងពី​​យូរ​មក​ហើយ​ថា : ហាម​ចូល! គួរឲ្យ​ស្តាយ​ណា​ស់ ព្រះវិហារ​ខ្លះ បាន​បើក​ទ្វារ​ទទួល​ស្វាគមន៍​ភ្ញៀវ តែ​ព្រះ​វិហារ​ទាំង​នោះល្អតែ​សម្បក​ក្រៅ មិន​មាន​លក្ខណៈ​គ្រប់​គ្រាន់​ជា​ព្រះ​វិហារ​ឡើយ ទោះបីជា​ពួ​កគេ​មិ​នបានសរសេរអ​ក្សរ​ធំៗ​ថា ហាម​​ចូ​ល​​ក៏ដោ​យ។ ទោះ​​​អ្នក​ទ​ទួលស្វា​គមន៍​បា​នប​ង្ហាញទឹ​កមុ​ខ​រីក​រាយក៏ដោយ ក៏មានអ្នកខ្លះនៅតែ​បង្ហាញ​ឲ្យ​ភ្ញៀងដឹ​ង​ថា “គេមិ​នទ​ទួលស្វា​គមន៍អ្នក នៅ​ទីនេះ​ទេ​!”   ជា​ការ​ពិតណាស់   សម្បកក្រៅ​រប​ស់ម​នុស្ស មិន​បង្ហាញ​អំពី​អ្វី ដែល​មាន​នៅក្នុ​ងចិ​ត្ត​របស់​ពួក​គេ​ឡើយ​។ ព្រះ​ទ្រង់​ផ្តោតអា​រម្មណ៍ទៅ​លើ​ ជីវិត​ខាង​ក្នុងរប​ស់ម​នុស្ស​ម្នា​ក់ៗ​។ ព្រះ​អង្គ​មិ​នទ​ត​មើ​លស​ម្បក​ក្រៅរ​បស់ម​នុ​ស្សឡើ​យ តែព្រះអង្គទតមើ​លក្នុ​ង​ចិត្ត​រ​ប​ស់យើ​ង​វិញ​(១សាំយ៉ូអែល ១៦:៧) ហើយ​ព្រះអង្គ​ក៏ស​ព្វព្រះ​ទ័យឲ្យ​យើ​ង​ធ្វើ​ដូច​នេះ​ផង​ដែរ។ ព្រះអង្គ​ជ្រាប​អំពីចិ​ត្តរ​បស់​អ្នក​ ដែល​មាន “ភាពសុ​ចរិត” នៅ​សម្បក​ក្រៅ តែ “ពេញ​ដោយ​ពុតត្បុត” នៅ​ក្នុង​ចិត្ត(ម៉ាថាយ ២៣:២៨)។ ព្រះ​ទ្រង់​មានព្រះ​ប​ន្ទូល​ស្វា​គមន៍​ដ៏​ច្បាស់​លាស់ សម្រាប់ឲ្យយើង​យក​ទៅ​ប្រាប់អ្ន​ក​ដទៃ។ គឺ​ដូច​ដែល​ព្រះអង្គ​បាន​មានប​​ន្ទូល​ដល់​អស់អ្ន​ក​ ដែល​ស្វែង​រក​ព្រះអង្គ​ថា “ហឺយ អស់​អ្នក​ដែល​ស្រេក​អើយ ចូរ​មក​ឯ​ទី​ទឹក​ចុះ”(អេសាយ…

Read article
ជៀសវា​ងកា​រ​ខ្វះជា​តិ​ទឹក​ក្នុ​ងខ្លួ​ន​ធ្ងន់ធ្ងរ

កាល​ពីពី​របី​ឆ្នាំ​ក​ន្លង​ទៅ​ ខ្ញុំមា​នប​ញ្ហាខ្វះ​ជា​តិទឹ​ក​ក្នុ​ង​ខ្លួ​នធ្ង​ន់​ធ្ងរ​ពី​រដ​ង។   ជាកា​រពិ​តណា​ស់   ខ្ញុំមិ​នច​ង់​ជួ​ប​​រឿ​ង​នេះ​ទៀ​ត​ឡើយ។ វា​បាន​កើត​ឡើ​ង​ចំពោះ​ខ្ញុំ​ជា​​លើក​ដំបូង ពេលខ្ញុំ​មា​ន​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដា​ច់​ស​សៃសាច់​ដុំ ខណៈ​ពេល​ដែ​ល​ខ្ញុំ​កំ​ពុង​ជិះ​ស្គី​​ឆ្លង​ប្រទេស ហើ​យ​ខ្ញុំខ្វះជា​តិទឹ​ក​ម្តង​ទៀ​ត ពេល​ខ្ញុំ​ធ្វើដំណើរ​កម្សាន្ត​ក្នុង​វាល​រហោ​ស្ថាន ដែលមា​ន​កម្តៅ​៤៦​អង្សាសេ ក្នុង​ប្រទេស​អ៊ី​ស្រាអែ​ល។ ក្នុង​គ្រោះថ្នា​ក់ទាំ​ង​ពី​រ​លើក​ ខ្ញុំមាន​អាកា​រៈ​វិលមុ​ខ វង្វេងវ​ង្វាន់ ព្រឹល​ភ្នែក និង​មាន​រោគ​សញ្ញា​ជា​ច្រើនទៀត។ ការ​ពិបា​ក​ទាំង​អស់នេះ​ បានប​ង្រៀ​ន​ខ្ញុំថា​ ​ ទឹក​មាន​សា​រៈសំខាន់​ណាស់ នៅក្នុ​ងការ​រ​ក្សាសុខុមាលភា​ព​ឲ្យបា​ន​ល្អ។ ការខ្វះ​ជាតិ​ទឹ​ក​ក្នុងខ្លួ​ន​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ង​រនេះ​ គឺជា​ប​ទពិ​សោធន៍ ដែល​បាន​នាំ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​​​នឹក​ចាំ​   អំពី​អត្ថ​ន័យ​ដ៏​មាន​តម្លៃ   នៃកា​រ​​ដែ​ល​​​ព្រះ​​គ្រីស្ទ​​មាន​​ព្រះបន្ទូល​អញ្ជើញ​ថា “បើ​អ្នក​ណា​ស្រេក ចូរ​ឲ្យ​អ្នក​នោះ​មក​ឯ​ខ្ញុំ   ហើយ​ផឹក​ចុះ”(៧:៣៧)។   ព្រះ​បន្ទូ​លប្រ​កាសរ​បស់ព្រះអង្គ ត្រង់​ចំណុច​នេះ មាន​លក្ខណៈ​គួ​រ​ឲ្យ​ចាប់អារម្មណ៍​ណាស់ ជា​ពិសេស ត្រង់​ចំណុច​ដែល​ទាក់​ទង​នឹង​ពេល​វេលា​។ សាវ័កយ៉ូ-​ហាន​បាន​កត់​សម្គា​ល់ថា​ ព្រះយេ​ស៊ូវ​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ជា​ពាក្យអ​ញ្ជើញ​នេះ នៅ​ថ្ងៃចុងក្រោ​យ នៃ​“ពិធី​បុណ្យបា​រាំ” ដែល​គេ​ប្រារព្ធ​ជារៀ​ង​រា​ល់​ឆ្នាំ ជាកា​រ​រំឭក​ អំពី​ការដែលជ​នជា​តិ​អ៊ីស្រាអែល​ វិល​វល់​​ក្នុង​វាល​រហោស្ថាន ដែល​វគ្គ​សំខាន់​បំផុត​នៃពិធីបុណ្យ​នេះ គឺ​ការ​ចាក់​ទឹក​ប​ង្ហូ​រចុះ​តា​ម​ជណ្តើ​រ​នៃព្រះ​វិហារ ដើម្បី​រំឭក​អំ​ពី​ការ​ដែ​លព្រះ​ប្រ​ទា​ន​ទឹក សម្រាប់​ពួក​អ៊ីស្រាអែល ដែ​លស្រេក​ទឹក ក្នុង​ដំណើរ​វិល​វល់នោះ។​ នៅពេ​ល​នោះ​ ព្រះយេស៊ូវ​ទ្រង់​បាន​ក្រោកឈ​រ​ឡើ​ង ហើយ​ប្រកា​ស​ថា​ ព្រះអង្គ​ជា​ទឹ​កដែ​លយើងរាល់គ្នា​ត្រូវ​ការ ដោយ​ខាន​មិន​បាន។ ដើម្បីឲ្យ​សុខុមាល​ភាព​ខាង​វិញ្ញាណ​យើ​ង មាន​ភាព​ល្អ​ប្រសើរ…

Read article