ផ្លូវក្រងិចក្រង៉ុក
លោកចន ផាយភ័រ(John Piper) បាននិពន្ធសៀវភៅ ដែលមានចំណងជើងថា ផែនការដ៏ផ្អែម និងជូរចត់របស់ព្រះ ដែលក្នុងនោះ គាត់បានមានប្រសាសន៍ អំពីផែនការ និងការដឹកនាំរបស់ព្រះ យ៉ាងដូចនេះថា “ជីវិតមិនមែនជាខ្សែបន្ទាត់ត្រង់ ដែលនាំទៅរកព្រះពរមួយហើយ មួយទៀត រហូតទៅដល់នគរស្ថានសួគ៌នោះឡើយ។ តែជីវិតជាផ្លូវក្រងិចក្រង៉ុក និងមានពេញដោយបញ្ហា … ទន្ទឹមនឹងនោះ ព្រះទ្រង់មិនមែនគ្រាន់តែមកជួយយើង ពេលមានបញ្ហាប៉ុណ្ណោះទេ តែព្រះអង្គបានរៀបចំទិសដៅនៃជីវិតយើង ហើយគ្រប់គ្រងបញ្ហារបស់យើង ដោយបំណងព្រះទ័យដ៏ខ្ពស់បំផុត គឺដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់យើង និងដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះគ្រីស្ទ”។ ពេលដែលពួកសាសន៍យូដា ធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីធ្វើពិធីបុណ្យផ្សេងៗ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ(ចោទិយកថា ១៦:១៦) ពួកគេបានទទួលការធានាថា ព្រះអម្ចាស់កំពុងរៀបចំទិសដៅរបស់ពួកគេ ហើយគ្រប់គ្រងផ្លូវដែលក្រងិចក្រង៉ុក និងមានពេញដោយបញ្ហា ដើម្បីឲ្យពួកគេធ្វើដំណើរដល់គោលដៅ។ ពួកគេមានការជឿទុកចិត្តលើការនេះ ដោយផ្អែកលើបទគម្ពីរទំនុក ដំកើង ជំពូក ១២១ ដែលជាបទចម្រៀងនៃពួកអ្នកដើរទៅរកទីបរិសុទ្ធ។ ពេលដែលពួកគេសួរថា “តើសេចក្តីជំនួយជួយដល់ខ្ញុំ មកពីណា?” នោះពួកគេក៏ដឹងច្បាស់ ដោយគ្មានសង្ស័យថា ជំនួយនោះ គឺមកពីព្រះអម្ចាស់ ដែលព្រះអង្គគ្រប់គ្រងលើទាំងអស់(ខ.១-២)។ ព្រះអម្ចាស់មិនដែលងោកងុយ ហើយការពារការធ្វើដំណើររបស់រាស្រ្តទ្រង់ ដោយព្រះទ័យទុកដាក់ (ខ.៣-៤)…
Read articleឈរឲ្យមាំមួន
ពេលដែលខ្ញុំ និងមិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់ ត្រូវធ្វើកិច្ចការចុងក្រោយ ដើម្បីបញ្ចប់មុខវិជ្ជាផែនដីវិទ្យា កាលយើងនៅរៀនក្នុងថ្នាក់វិទ្យាល័យ យើងបានសម្រេចចិត្តសង់តុមួយសម្រាប់ពិសោធន៍ចរន្តទឹកហូរ។ ពេលនោះឪពុកខ្ញុំបានជួយសង់តុនោះ ដោយប្រើបន្ទះក្តាកុងផ្លាកេ ធ្វើប្រអប់វែងមួយ ដោយដាក់សន្ទះខ័ណ្ឌនៅចំកណ្តាល។ បន្ទាប់មកយើងក៏បានយកបន្ទះថង់ផ្លាស្ទិកមកក្រាលពីលើ ហើយដាក់ដីខ្សាច់ចូលឲ្យពេលប្រអប់នោះ។ យើងបានភ្ជាប់ក្បាលទុ-យោនៅខាងចុងម្ខាង បញ្ចូលទឹកពីខាងក្រៅ ហើយនៅចុងម្ខាងទៀត យើងបានធ្វើរន្ធសម្រាប់បង្ហូរទឹកចេញក្រៅ។ បន្ទាប់ពីយើងបានដំឡើងតុនោះរួចរាល់ហើយ យើងក៏ចាប់ផ្តើមការពិសោធន៍ ដោយលើកតុនោះឲ្យចុងម្ខាងខ្ពស់ជាងចុងម្ខាងទៀត រួចយើងក៏បើកទឹកឲ្យហូរចូលក្នុងតុនោះ។ ពេលនោះ យើងក៏នាំគ្នាមើលទឹកហូរច្រោះដីខ្សាច់ក្នុងតុនោះ បង្កើតបានជាស្នាមផ្លូវទឹក ដែលហូរចេញពីតុ តាមចុងម្ខាងទៀត។ ក្នុងផ្នែកបន្ទាប់នៃការពិសោធន៍នេះ យើងត្រូវដាក់ដុំថ្មមួយដុំ ក្នុងផ្លូវទឹកដែលកំពុងហូរនោះ ហើយមើលទឹកផ្លាស់ប្តូរទិសដៅ តាមផ្លូវផ្សេងទៀត ដោយសារដុំថ្មនោះ។ ការពិសោធន៍មួយនេះ មិនគ្រាន់តែបានបង្រៀនខ្ញុំ អំពីវិទ្យាសាស្រ្តប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងបាននាំឲ្យខ្ញុំ មានការយល់ដឹងជាច្រើន អំពីជីវិតរបស់មនុស្ស។ វាបានបង្រៀនខ្ញុំថា បើខ្ញុំនៅលើច្រាំងទន្លេនៃជីវិត នោះខ្ញុំមិនអាចផ្លាស់ប្តូរទិសដៅរបស់ចរន្តទឹកបានឡើយ។ ខ្ញុំត្រូវតែបោះជំហានចូលទៅក្នុងទន្លេនៃជីវិត ហើយឈរក្នុងចរន្តទឹកនៃជីវិត ដើម្បីឲ្យវាហូរតាមទិសដៅថ្មី។ នោះហើយជាការអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើនោះ។ ព្រះគម្ពីរបានប្រដូចសេចក្តីសង្រ្គោះ ទៅនឹងថ្មដា(២សាំយ៉ូអែល ២២-៤៧ ទំនុកដំកើង ៦២:២,៦-៧) ហើយសាវ័កប៉ុលក៏បានបញ្ជាក់ថា ថ្មដានោះជាព្រះយេស៊ូវ(១កូរិនថូស ១០:៤)។ ព្រះបានដាក់ព្រះយេស៊ូវ នៅក្នុងចរន្តទឹកនៃប្រវត្តិសាស្រ្ត ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរទិសដៅនៃប្រវត្តិសាស្រ្ត។…
Read articleតន្រ្តីនៃអវកាស
មានស្ថានីយសង្កេតមើលផ្កាយ របស់អង្គការណាសា បានរកឃើញប្រហោងយក្សពណ៌ខ្មៅមួយ ដែលបញ្ចេញសម្លេងហឹមៗ ក្នុងលំហរនៃអវកាស។ ប្រហោងយក្សនោះ មានទីតាំង ក្នុងចំណោមកញ្ចំកាឡាក់ស៊ីពើសៀស ដែលស្ថិតនៅចម្ងាយប្រហែល ២៥០លានឆ្នាំពន្លឺ ពីផែនដីយើង ហើយវាបញ្ចេញសម្លេងដោយរំញ័រ ដែលមានប្រេកង់ស្មើនឹងសម្លេងណោតស៊ី ក្នុងតន្រ្តី។ ប៉ុន្តែ សម្លេងរបស់វាទាបពេក បានជាយើងមិនអាចស្តាប់វាឮ ដោយត្រចៀកយើងផ្ទាល់បានទេ។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានប្រើឧបករណ៍វិទ្យាសាស្រ្ត ដើម្បីវាស់សម្លេងនោះ បាន៥៧ខ្នាតរង្វាស់ ដែលនៅក្រោមសម្លេងកណ្តាលនៃណោតដូ របស់ព្យាណូ។ យ៉ាងណាមិញ ការនិយាយអំពីភ្លេង និងលំហរនៃអា-វកាស មិនមែនទើបតែមានក្នុងសម័យនេះទេ។ តាមពិត ព្រះទ្រង់បានបង្ហាញព្រះអង្គទ្រង់ដល់លោកយ៉ូប ដោយមានបន្ទូលអំពីការទាំងអស់នេះ តាំងពីយូរមកហើយ។ ដែលកាលនោះ ព្រះអង្គបានសួរគាត់ថា “តើឯងនៅឯណាក្នុងកាលដែលអញចាប់តាំងបង្កផែនដីឡើង? ចូរប្រាប់មក បើឯងមានយោបល់ … ក្នុងកាលដែលផ្កាយព្រឹកបានច្រៀងជាមួយគ្នា ហើយអស់ទាំងកូនព្រះបានស្រែកអរសាទរ។”(យ៉ូប ៣៨:៤,៧)។ បានសេចក្តីថា ក្នុងពេលដែលព្រះបង្កើតចក្រវាលដ៏អស្ចារ្យនេះមក បទចម្រៀងសរសើរដំកើង និងសម្លេងស្រែកហ៊ោដោយអំណរ បានបន្លឺឡើងលាន់ខ្ទរថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ។ ទំនុកបរិសុទ្ធដែលលោកគ្រូ សង់ ហ្រ្វង់ស៊ីស(St. Francis) នៃក្រុងអាស៊ីស៊ី បានពិពណ៌នាអំពីភាពអស្ចារ្យ និងការថ្វាយបង្គំ ដែលយើងមាន ពេលដែលយើងបានឃើញកាំរស្មីព្រះអាទិត្យនៅពេលថ្ងៃ ឬមើលផ្ទៃមេឃនៅពេលយប់…
Read articleព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់ខ្ញុំ
ក្នុងថ្ងៃដែលមានអាកាសធាតុត្រជាក់ សត្វឆ្កែចាស់មួយក្បាលរបស់ខ្ញុំ បានដើរចុះឡើងៗ នៅក្នុងទីធ្លាក្រៅផ្ទះ រកកន្លែងដែលមានថ្ងៃ ដើម្បីក្រាបដេក នៅលើស្មៅ ដើម្បីកម្តៅខ្លួនវាឲ្យកក់ក្តៅ ដោយពន្លឺថ្ងៃ។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំថា យើងត្រូវតែ “រក្សាខ្លួន” ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ(យ៉ូដាស ១:២១)។ ការនេះមិនមានន័យថា យើងត្រូវតែប្រព្រឹត្តិតាមបែបដ៏ពិសេសណាមួយ ដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះស្រឡាញ់យើងនោះឡើយ(ទោះបីជាយើង មានបំណងចង់ធ្វើឲ្យព្រះអង្គសព្វព្រះទ័យក៏ដោយ)។ ព្រោះយើងរាល់គ្នាជាកូនស្ងួនភ្ញារបស់ព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គស្រឡាញ់យើង ទោះយើងបានធ្វើ ឬមិនបានធ្វើអ្វីក៏ដោយ។ បានសេចក្តីថា ផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវគិតអំពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ ហើយសម្រាកនៅក្នុងពន្លឺ និងភាពកក់ក្តៅនៃសេចក្តីស្រ-ឡាញ់របស់ព្រះអង្គ ពេញមួយថ្ងៃ។ “គ្មានអ្វីអាចពង្រាត់យើង ចេញពីសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដែលនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវបានឡើយ”(រ៉ូម ៨:៣៩)។ ព្រះអង្គស្រឡាញ់យើង តាំងពីមុនពេលដែលយើងចាប់កំណើត ហើយព្រះអង្គនៅតែស្រឡាញ់យើង ក្នុងពេលឥឡូវនេះ។ នេះហើយជាអត្តសញ្ញាណរបស់យើង ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ យើងជាកូនស្ងួនភ្ញារបស់ព្រះ។ នេះជាការអ្វី ដែលយើងត្រូវជញ្ជឹងគិតពេញមួយថ្ងៃ។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អយ៉ូហាន មានពេលប្រាំដង ដែលលោកយ៉ូហានបានរៀបរាប់ថា គាត់ជាសាវ័កដែលព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់(១៣:២៣ ១៩:២៦ ២០:២ ២១:៧,២០)។ ព្រះយេស៊ូវក៏ស្រឡាញ់សាវ័កដទៃទៀតផងដែរ ប៉ុន្តែ ត្រង់ចំណុចនេះ លោកយ៉ូហានគ្រាន់តែចង់បើកបង្ហាញពីការពិតថា ព្រះយេស៊ូវស្រឡាញ់គាត់ណាស់! ដូចនេះ យើងអាចនិយាយដូចសាវ័កយ៉ូហានថា…
Read articleស្វាគមន៍មនុស្សទាំងអស់!
មានគម្រោងកែលម្អរក្រុងមួយ ដែលគេបានអនុវត្តនៅតាមផ្លូវធំ ក្នុងក្រុងរបស់ខ្ញុំ បានឲ្យគេសម្រេចចិត្តកំទេចព្រះវិហារដ៏ចំណាស់មួយកន្លែងចោល ដែលគេបានសាងសង់ព្រះវិហារនោះកាលពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៣០។ គេបានដកបង្អួចព្រះវិហារនោះចេញហើយ តែទោះបីជាគ្រឿងចាក់ឈួសឆាយដី បានចាប់ផ្តើមផ្តួលរំលំជញ្ជាំងរបស់ព្រះវិហារហើយក៏ដោយ ក៏ទ្វារទាំងឡាយឈរនៅកន្លែងដើមរបស់វា មិនទាន់រលំ អស់បីបួនថ្ងៃ។ ទ្វារនីមួយៗ នៅជុំវិញសំណង់ព្រះវិហារនោះ សុទ្ធតែមានសរសេរអក្សរធំៗពណ៌លឿងទំពីលើ តាំងពីយូរមកហើយថា : ហាមចូល! គួរឲ្យស្តាយណាស់ ព្រះវិហារខ្លះ បានបើកទ្វារទទួលស្វាគមន៍ភ្ញៀវ តែព្រះវិហារទាំងនោះល្អតែសម្បកក្រៅ មិនមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ជាព្រះវិហារឡើយ ទោះបីជាពួកគេមិនបានសរសេរអក្សរធំៗថា ហាមចូលក៏ដោយ។ ទោះអ្នកទទួលស្វាគមន៍បានបង្ហាញទឹកមុខរីករាយក៏ដោយ ក៏មានអ្នកខ្លះនៅតែបង្ហាញឲ្យភ្ញៀងដឹងថា “គេមិនទទួលស្វាគមន៍អ្នក នៅទីនេះទេ!” ជាការពិតណាស់ សម្បកក្រៅរបស់មនុស្ស មិនបង្ហាញអំពីអ្វី ដែលមាននៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេឡើយ។ ព្រះទ្រង់ផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើ ជីវិតខាងក្នុងរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។ ព្រះអង្គមិនទតមើលសម្បកក្រៅរបស់មនុស្សឡើយ តែព្រះអង្គទតមើលក្នុងចិត្តរបស់យើងវិញ(១សាំយ៉ូអែល ១៦:៧) ហើយព្រះអង្គក៏សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងធ្វើដូចនេះផងដែរ។ ព្រះអង្គជ្រាបអំពីចិត្តរបស់អ្នក ដែលមាន “ភាពសុចរិត” នៅសម្បកក្រៅ តែ “ពេញដោយពុតត្បុត” នៅក្នុងចិត្ត(ម៉ាថាយ ២៣:២៨)។ ព្រះទ្រង់មានព្រះបន្ទូលស្វាគមន៍ដ៏ច្បាស់លាស់ សម្រាប់ឲ្យយើងយកទៅប្រាប់អ្នកដទៃ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គបានមានបន្ទូលដល់អស់អ្នក ដែលស្វែងរកព្រះអង្គថា “ហឺយ អស់អ្នកដែលស្រេកអើយ ចូរមកឯទីទឹកចុះ”(អេសាយ…
Read articleជៀសវាងការខ្វះជាតិទឹកក្នុងខ្លួនធ្ងន់ធ្ងរ
កាលពីពីរបីឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំមានបញ្ហាខ្វះជាតិទឹកក្នុងខ្លួនធ្ងន់ធ្ងរពីរដង។ ជាការពិតណាស់ ខ្ញុំមិនចង់ជួបរឿងនេះទៀតឡើយ។ វាបានកើតឡើងចំពោះខ្ញុំជាលើកដំបូង ពេលខ្ញុំមានគ្រោះថ្នាក់ដាច់សសៃសាច់ដុំ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងជិះស្គីឆ្លងប្រទេស ហើយខ្ញុំខ្វះជាតិទឹកម្តងទៀត ពេលខ្ញុំធ្វើដំណើរកម្សាន្តក្នុងវាលរហោស្ថាន ដែលមានកម្តៅ៤៦អង្សាសេ ក្នុងប្រទេសអ៊ីស្រាអែល។ ក្នុងគ្រោះថ្នាក់ទាំងពីរលើក ខ្ញុំមានអាការៈវិលមុខ វង្វេងវង្វាន់ ព្រឹលភ្នែក និងមានរោគសញ្ញាជាច្រើនទៀត។ ការពិបាកទាំងអស់នេះ បានបង្រៀនខ្ញុំថា ទឹកមានសារៈសំខាន់ណាស់ នៅក្នុងការរក្សាសុខុមាលភាពឲ្យបានល្អ។ ការខ្វះជាតិទឹកក្នុងខ្លួនដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនេះ គឺជាបទពិសោធន៍ ដែលបាននាំឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីអត្ថន័យដ៏មានតម្លៃ នៃការដែលព្រះគ្រីស្ទមានព្រះបន្ទូលអញ្ជើញថា “បើអ្នកណាស្រេក ចូរឲ្យអ្នកនោះមកឯខ្ញុំ ហើយផឹកចុះ”(៧:៣៧)។ ព្រះបន្ទូលប្រកាសរបស់ព្រះអង្គ ត្រង់ចំណុចនេះ មានលក្ខណៈគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ ជាពិសេស ត្រង់ចំណុចដែលទាក់ទងនឹងពេលវេលា។ សាវ័កយ៉ូ-ហានបានកត់សម្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មានបន្ទូលជាពាក្យអញ្ជើញនេះ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ នៃ“ពិធីបុណ្យបារាំ” ដែលគេប្រារព្ធជារៀងរាល់ឆ្នាំ ជាការរំឭក អំពីការដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែល វិលវល់ក្នុងវាលរហោស្ថាន ដែលវគ្គសំខាន់បំផុតនៃពិធីបុណ្យនេះ គឺការចាក់ទឹកបង្ហូរចុះតាមជណ្តើរនៃព្រះវិហារ ដើម្បីរំឭកអំពីការដែលព្រះប្រទានទឹក សម្រាប់ពួកអ៊ីស្រាអែល ដែលស្រេកទឹក ក្នុងដំណើរវិលវល់នោះ។ នៅពេលនោះ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានក្រោកឈរឡើង ហើយប្រកាសថា ព្រះអង្គជាទឹកដែលយើងរាល់គ្នាត្រូវការ ដោយខានមិនបាន។ ដើម្បីឲ្យសុខុមាលភាពខាងវិញ្ញាណយើង មានភាពល្អប្រសើរ…
Read article