ចូរនឹកចាំអំពីមូលហេតុ
លោកចូ ម៉ូរីស(Joe Morris) បានធ្វើឲ្យការ៉េមរបស់គាត់ កាន់តែមានរស់ជាតិ ដោយប្រើគ្រឿងផ្សំជាច្រើន ដែលរាប់ចាប់តាំងពីស្ករសូកូឡា និងផ្លែស្ត្របឺរី រហូតដល់ម្ទេសផ្លោកក្រៀម។ គាត់ស្ថិតនៅក្នុងចំណោមអ្នកធ្វើការ៉េមទាំងបីនាក់ ដែលបានធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុនដ៏ជោគជ័យមួយ នៅរដ្ឋតិចសាស់ ដែលមានឈ្មោះល្បីផ្នែកគុណភាព ភាពប៉ិនប្រសព្វ និងការឆ្នៃប្រឌិត។ ប៉ុន្តែ លោកចូមិនទាន់ភ្លេចមូលហេតុដែលគាត់ធ្វើការ៉េមឡើយ។ គាត់បាននិយាយប្រាប់អ្នកយកពត៌មាន ឈ្មោះរីខាដូ ហ្គាន់ដារ៉ា(Ricardo Gádara)ថា មានបុគ្គលិកម្នាក់ដែលធ្វើការយូរឆ្នាំ តែងតែបានរំឭកពួកគេថា “ហេតុអ្វីបានជាយើងធ្វើការ៉េម? ការ៉េមជាអាហារដែលធ្វើឲ្យសប្បាយចិត្ត។ យើងធ្វើការនៅទីនេះ ដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកញាំសប្បាយចិត្ត”។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលលោកចូ ម៉ូរីសធ្វើការ៉េម។ យើងចាំបាច់ត្រូវនឹកចាំអំពីមូលហេតុ ដែលយើងត្រូវធ្វើការនេះ ឬការនោះ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ។ ការនឹកចាំនេះគឺពិតជាសំខាន់ណាស់ ព្រោះបើយើងភ្លេច នោះយើងមិនខុសពីពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលមានការប្រកែកគ្នាអំពីអ្នកដែលសំខាន់ជាងគេ ក្នុងចំណោមពួកគេ ដែលជាហេតុនាំឲ្យពួកគេមានកំហឹង និងការបែកបាក់។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះយេស៊ូវបានរំឭកពួកគេថា “ដ្បិតកូនមនុស្សក៏បានមក មិនមែនឲ្យគេបំរើដែរ គឺដើម្បីនឹងបំរើគេវិញ ហើយនិងឲ្យជីវិតខ្លួនទុកជាថ្លៃលោះមនុស្សជាច្រើនផង”(ម៉ាកុស ១០:៣៥-៤៥) បើយើងមានគោលដៅផ្សាយដំណឹងល្អនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដល់អ្នកដទៃ នោះយើងនឹងមិនខ្វះការគួសម ឬមានអត្តចរិកកាចឡើយ បើសិនជាមាននរណាម្នាក់ប្រឆាំង ឬសើចចម្អកឲ្យការផ្សាយដំណឹងល្អរបស់យើងនោះ។ ពេលដែលយើងដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលជាផ្លូវនៃការបម្រើ…
Read articleដាំក្នុងដំណាក់នៃ ព្រះអម្ចាស់
បន្ទាប់ពីបានធ្វើការសម្ភាសមនុស្សចាស់ ជាបន្តបន្ទាប់ហើយ អ្នកនិពន្ធឈ្មោះ ដន ហ្គោល(Don Gold) បានបោះពុម្ភផ្សាយសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា រហូតដល់ពេលដែលគេច្រៀងចប់: ការអបអរសាទរជីវិត និងវ័យចំណាស់ នៅទ្វីបអាមេរិក។ លោកហ្គោលស្រឡាញ់ និងបានកោតសរសើរជីដូនរបស់គាត់ ហើយការនឹកចាំពីជីដូនរបស់គាត់ បាននាំឲ្យគាត់ ទៅជួប និងរៀនសូត្រពីចាស់ទុំដទៃទៀត។ គាត់នៅចាំថា មានពេលមួយ ពេលគាត់កំពុងធ្វើដំណើរទៅសម្ភាសចាស់ទុំម្នាក់ គាត់ក៏បានវង្វេង នៅតាមផ្លូវដីហុយ តាមជនបទនៃរដ្ឋមីសូរី។ ពេលគាត់បើកឡានចូលក្នុងកសិដ្ឋានមួយ ដើម្បីសួររកផ្លូវ មានក្មេងជំទង់ម្នាក់បានចេញមក។ ពេលវាឮគាត់សួររកផ្លូវ វាក៏ញាក់ស្មា រួចតបថា “ខ្ញុំមិនដឹងទេ”។ ដូចនេះ គាត់ក៏បន្តបើកបរទៅមុខទៀត។ ពេលគាត់បើកបានបីបួនគីឡូម៉ែត្រទៀត គាត់ក៏ឈប់ឡាន នៅមុខផ្ទះមួយ នៅក្នុងកសិដ្ឋាន។ លើកនេះ បុរសវ័យចាស់ ដែលជាកសិករក៏បានប្រាប់ផ្លូវគាត់ឥតមានខុស ដោយទឹកចិត្តដ៏សប្បុរស។ នោះជាបទពិសោធន៍ដ៏ល្អ ដែលបានបូកបញ្ចូល ជាមួយការអ្វីដែលគាត់កំពុងស្វែងរក ពេលដែលការនឹកចាំពីជីដូនរបស់គាត់ បាននាំឲ្យគាត់ទៅស្វែងរកមនុស្សដែលមានលក្ខណៈដូចជីដូនគាត់។ និយាយរួម គាត់កំពុងស្វែងរកអ្នកនាំផ្លូវគាត់ នៅក្នុងដំណើរនៃជីវិតរបស់គាត់។ បើអ្នកជាមនុស្សមាន“វ័យក្មេង” សូមស្វែងរកមនុស្សចាស់ ដែលបានពិសោធនឹងសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការល្អរបស់ព្រះ ពេញមួយជីវិតរបស់ពួកគេ។ ពួកគេមានប្រាជ្ញា សម្រាប់ចែកចាយ…
Read articleពេលមានបញ្ហា
បើអ្នកមិនធ្លាប់បានដឹងអំពីច្បាប់ម័រហ្វី(Murphy)ទេ នោះអ្នកប្រហែលជាធ្លាប់ពិសោធ នឹងពាក្យស្លោក ដែលចែងថា “បញ្ហានឹងកើតឡើង ចំពោះការអ្វីដែលអាចមានបញ្ហា”។ ពាក្យស្លោកនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកឃើញគោលការណ៍ ដែលព្រះយេស៊ូវបានចែកចាយជាមួយពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ដោយបន្ទូលថា “នៅលោកីយ៍នេះ អ្នករាល់គ្នានឹងមានសេចក្តីវេទនាមែន”(យ៉ូហាន ១៦:៣៣)។ ត្រង់ចំណុចនេះ យើងអាចទទួលស្គាល់ថា ពាក្យស្លោកមួយនោះពិតជាបាននិយាយត្រូវមែន ព្រោះមិនយូរមិនឆាប់ យើងនឹងជួបសេចក្តីទុក្ខមែន។ ពីដើមឡើយ ព្រះទ្រង់មិនបានរៀបផែនការឲ្យជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗជួបសេចក្តីទុក្ខទេ ប៉ុន្តែ ចាប់តាំងពីពេលដែលមនុស្សជាតិដំបូង បានចាញ់ល្បួងរបស់អារក្ស ក្នុងសួនច្បារអេដែន អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងក្នុងពិភពផែនដីនេះ ក៏បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងអំពើបាប ជាហេតុនាំឲ្យគ្មានសណ្តាប់ធ្នាប់ និងលែងមានដំណើរការដូចធម្មតា។ ជាការពិតណាស់ ជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗតែងពើបប្រទះបញ្ហា។ ជាញឹកញាប់ យើងមិនបានដឹង ឬភ្លេចថា សន្តិភាពពិតជាអាចកើតមាននៅក្នុងជីវិតរបស់យើងរាល់គ្នាទេ។ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ណាស់ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវដាស់តឿនអ្នកដើរតាមទ្រង់ អំពីបញ្ហាដែលនឹងកើតឡើង ទន្ទឹមនឹងនោះទ្រង់ក៏បានសន្យាថា នឹងប្រទានសន្តិភាព នៅក្នុងចិត្តយើងម្នាក់ៗផងដែរ។ ទ្រង់ថែមទាំងបានប្រាប់ពួកគេឲ្យ “សង្ឃឹម ឬអសប្បាយឡើង ដ្បិតទ្រង់បានឈ្នះលោកិយហើយ”(ខ.៣៣)។ ដោយសារទ្រង់បានប្រើពាក្យ បានឈ្នះ នោះមានន័យថា ការនេះបានសម្រេច តាំងពីអតីតកាលរហូតជានិរន្ត។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់មិនគ្រាន់តែបានឈ្នះលោកិយដែលធ្លាក់ក្នុងអំពើបាប តាមរយៈការសុគត និងការមានព្រះជន្មឡើងវិញរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះឡើយ តែទ្រង់ថែមទាំងបានបន្តប្រទានជ័យជម្នះ ទោះបីជាយើងជួបបញ្ហាច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ដូចនេះ ទោះបីជាបញ្ហាអាចកើតមាន…
Read articleហ៊ុមព័ទ្ធដោយ ការអធិស្ឋាន
មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំ មានកូនស្រីម្នាក់អាយុ៩ឆ្នាំឈ្មោះ ស៊ីដនី(Sydnie) ដែលកំពុងសម្រាកព្យាបាលនៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យ ដោយការចាក់ឆ្នាំគីមី និងកំពុងទទួលការផ្លាស់ខួរឆ្អឹងខ្នង។ មានពេលមួយ ខ្ញុំបានយល់សប្តិឃើញនាងកំពុងសម្រាក ជាមួយឪពុកម្តាយនាង ក្នុងបន្ទប់មួយ ស្ថិតនៅផ្នែកកណ្តាលគេ ក្នុងមន្ទីពេទ្យ។ នៅជុំវិញបន្ទប់នោះ មានបន្ទប់ជាច្រើនទៀត ដែលសាច់ញាតិ និងមិត្តភ័ក្ររបស់ពួកគេកំពុងស្នាក់នៅ និងអធិស្ឋានឲ្យនាងឥតឈប់ឈរ ក្នុងអំឡុងពេលនៃការព្យាបាលរបស់នាង។ ជាការពិតណាស់ តាមន័យសាច់ឈាម ស៊ីដនីមិនបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយសាច់ញាតិ និងមិត្តភ័ក្រ នៅក្នុងបន្ទប់ដែលនៅជុំវិញបន្ទប់នាងឡើយ។ តែតាមន័យខាងវិញ្ញាណ នាងពិតជាកំពុងតែហ៊ុមព័ទ្ធ ដោយការអធិស្ឋាន និងសេចក្តីស្រឡាញ់។ លោកសាវ័កប៉ុលក៏មានសេចក្តីប្រាថ្នា ចង់ឲ្យខ្លួនគាត់ ត្រូវបានហុំព័ទ្ធដោយការអធិស្ឋានផងដែរ។ នៅក្នុងភាគច្រើននៃសំបុត្រ ដែលគាត់បានសរសេរផ្ញើទៅពួកជំនុំ គាត់បានសុំឲ្យគេនឹកចាំ ហើយអធិស្ឋានឲ្យគាត់(២កូរិនថូស ១:១១ អេភេសូរ៦:១៨-២០ កូឡ៉ុស ៤:២-៤ ភីលេម៉ូន ១:២២)។ គាត់ក៏បានសរសេរសំបុត្រ ផ្ញើទៅអ្នកជឿព្រះនៅក្រុងរ៉ូមថា “តែបងប្អូនអើយ ខ្ញុំទូន្មានអ្នករាល់គ្នា… ចូរអ្នករាល់គ្នាខំប្រឹងអធិស្ឋាន ដល់ព្រះជាមួយនឹងខ្ញុំ”(រ៉ូម ១៥:៣០)។ គាត់ដឹងថា បើគាត់មិនទទួលអំណាចពីព្រះទេ នោះការងារដែលគាត់ធ្វើថ្វាយព្រះ ក៏គ្មានប្រសិទ្ធិភាពដែរ។ ព្រះគម្ពីរចែងឲ្យយើងដឹងថា ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ក៏បានអធិស្ឋានឲ្យយើងផងដែរ(យ៉ូហាន ១៧:២០ ហេព្រើ…
Read articleសូមគង់នៅជាមួយទូលបង្គំ
នៅក្នុងវិស្ស័យកីឡាបាល់ទាល់ នៅប្រទេសអង់គ្លេស ជារៀងរាល់ឆ្នាំ វគ្គដែលគេចូលចិត្តទស្សនាបំផុត គឺវគ្គផ្តាច់ព្រាត់នៃការប្រកួតបាល់ទាល់ពានរង្វាន់ហ្វា(FA)។ គេសង្កេតឃើញថា អស់រយៈពេលជាង១០០ឆ្នាំកន្លងមកនេះ ថ្ងៃប្រកួតនោះ មានពេញដោយភាពរំភើបរីករាយ ការអបអរសាទរ និងការប្រកួតប្រជែង។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍បំផុត គឺព្រឹត្តិការណ៍នៃការបើកការប្រកួត។ ព្រោះគេចាប់ផ្តើមបើកការប្រកួត ដោយច្រៀងបទប្រពៃណី ដែលជាទំនុកសរសើរមានចំណងជើងថា “សូមគង់ជាមួយទូលបង្គំ”។ ពីដំបូង ខ្ញុំយល់ថា ការប្រើបទចម្រៀងដូចនេះ ហាក់ដូចជាចម្លែកបន្តិច។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើបទទំនុកសរសើរនោះ មានទំនាក់ទំនងអ្វីជាមួយកីឡាបាល់ទាត់? ពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីការនេះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា យើងត្រូវការព្រះវត្តមាននៃព្រះ នៅក្នុងការគ្រប់យ៉ាងដែលយើងធ្វើ ដូចជានៅក្នុងកីឡា ការទិញឥវ៉ាន់ ការធ្វើការ ការទៅរៀន ឬធ្វើអ្វីៗផ្សេងទៀត។ គ្មានផ្នែកណាមួយនៃជីវិតយើង ដែលមិនត្រូវការព្រះវត្តមាននៃព្រះឡើយ ដូចនេះ ការប្រាថ្នាសូមឲ្យព្រះគង់ជាមួយ គឺពិតជាការប្រាថ្នាដ៏សមហេតុផលបំផុត ដែលយើងត្រូវមាន។ ជាការពិតណាស់ ព្រះវត្តមាននៃព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ មិនមែនជាអ្វីដែលយើងចាំបាច់ត្រូវទូលអង្វរដល់ទ្រង់ឡើយ ព្រោះទ្រង់បានសន្យាថា ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយយើង។ ជាក់ស្តែង បទគម្ពីរហេព្រើ ១៣:៥ បានចែងថា “ដ្បិតទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា «អញនឹងមិនចាកចេញពីឯង ក៏មិនបោះបង់ចោលឯងឡើយ»”។ ព្រះវត្តមាននៃព្រះ មិនគ្រាន់តែជាកត្តាដែលនាំឲ្យយើងស្កប់ចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តេ…
Read articleកំហុសក្លាយជាការអស្ចារ្យ
សិល្បៈករម្នាក់ឈ្មោះ ចេមស៍ ហាប់ប៊ែល(James Hubbell) បានមានប្រសាសន៍ថា “កំហុស គឺជាអំណោយ”។ ពេលណាគាត់កំពុងធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ ហើយបានធ្វើខុសនៅត្រង់ចំណុចណាមួយ នោះគាត់មិនធ្វើកិច្ចការនោះសារឡើងវិញឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់ស្វែងរកវិធីកែច្នៃកំហុសនោះ ឲ្យក្លាយជាការអ្វីដែលល្អប្រសើរជាង។ គ្មាននរណាម្នាក់ អាចជៀសវាងការប្រព្រឹត្តខុសបានឡើយហើយយើងគ្រប់គ្នាប្រើដំណោះស្រាយ តាមចំណូលចិត្តខុសៗគ្នា។ យើងប្រហែលជាព្យាយាមលាក់បាំង ឬកែកំហុសនោះឲ្យត្រូវ ឬក៏សុំអភ័យទោស។ ជួលកាល បន្ទាប់ពីយើងបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប យើងក៏បានប្រើដំណោះស្រាយដូចនោះផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ព្រះទ្រង់មិនបានបោះបង់យើងចោល ហើយឲ្យយើងធ្វើឡើងវិញឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានប្រោះលោះយើងឲ្យរួចពីបាបទាំងនោះ ហើយកែយើងឲ្យបានល្អជាងមុន។ សាវ័កពេត្រុសច្រើនតែធ្វើ ឬនិយាយអ្វី តាមការនឹកឃើញភ្លាមៗ។ គេបានហៅគាត់ថា “អ្នករហ័សធ្វើខុស”។ ដោយសារការភ័យខ្លាច បន្ទាប់ពីពួកសាសន៍យូដាបានចាប់ខ្លួនព្រះយេស៊ូវ គាត់បានប្រកែកបីដងថា គាត់មិនស្គាល់ព្រះយេស៊ូវទេ! តែក្រោយមក បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ទ្រង់ក៏បានឲ្យគាត់ឆ្លើយបញ្ជាក់បីដង ថាគាត់ពិតជាស្រឡាញ់ទ្រង់មែន ដូចនេះ ទ្រង់បាន កែប្រែការបដិសេធដ៏អាម៉ាស់របស់លោកពេត្រុស ឲ្យក្លាយទៅជាឱកាសដ៏អស្ចារ្យ សម្រាប់ការស្អាងឡើងវិញ(យ៉ូហាន ២១)។ ទោះបីជាលោកពេត្រុសធ្លាប់មានកំហុសកាលពីមុនក៏ដោយ ក៏ព្រះយេស៊ូវទ្រង់នៅតែស្អាងគាត់ឡើងវិញ សម្រាប់ការងារបម្រើទ្រង់ ដោយមានបន្ទូលទៅកាន់គាត់ថា “ចូរឲ្យចំណីដល់ហ្វូងចៀមខ្ញុំស៊ីផង”(ខ.១៧)។ បើអ្នកបានប្រព្រឹត្តនូវ “កំហុស” ដ៏ធំមួយ…
Read article