ផែនការណ៍ព្រះ មិនមែនផែនការណ៍យើង
ពួកអ៊ីស្រាអែល និងពួកភីលីស្ទីនសុទ្ធតែមានការយល់ច្រឡំ អំពីហិបសញ្ញា(គឺហិបក្នុងរោងឧបោសថ ដែលជាតំណាងឲ្យបល្ល័ង្កព្រះ)។ បន្ទាប់ពីពួកអ៊ីស្រាអែលបានទទួលបរាជ័យ នៅក្នុងចម្បាំងជាមួយពួកភីលីស្ទីន ពួកគេក៏បានចាត់អ្នកនាំសារម្នាក់ ឲ្យទៅក្រុងស៊ីឡូរ ដើម្បីសុំឲ្យគេសែងហិបសញ្ញា មកអេបើន-អេស៊ើរ ដែលជាកន្លែងបោះជំរុំទ័ពរបស់ពួកគេ។ ពេលដែលគេសែងហិបសញ្ញាមកដល់ ពួកអ៊ីស្រាអែលក៏បាននាំគ្នាស្រែកឡើងយ៉ាងរំពង បានជាពួកខ្មាំងសត្រូវក៏បានស្តាប់ឮ ពីតំបន់អាផែក។ ការមកដល់នៃហិបសញ្ញា បានធ្វើឲ្យពួកភីលីស្ទីនមានការភ័យខ្លាច ហើយពួកអ៊ីស្រាអែលក៏មានចិត្តក្លាហានឡើង។ ពួកគេសុទ្ធតែមានការយល់ខុសអំពីហិបសញ្ញា។ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានយកហិបសញ្ញាចូលក្នុងសមរភូមិ ហើយក៏បានចាញ់ពួកភីលីស្ទីនយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយពួកភីលីស្ទីនក៏ ដណ្តើមយកហិបសញ្ញាទៅបាត់ ដែលនោះជាការប្រព្រឹត្តខុសមួយទៀត ក្នុងសម័យសង្រ្គាមនោះ។ ពួកភីលីស្ទីនក៏មានជម្ងឺ ហើយរូបព្រះក្លែងក្លាយរបស់ពួកគេក៏ត្រូវបានបំផ្លាញ។ យើងអាចយល់អំពីកំហុសដែលពួកភីលីស្ទីនមាន នៅក្នុងការដណ្តើមយកហិបសញ្ញា ព្រោះពួកគេជាពួកថ្វាយបង្គំរូបព្រះ។ ប៉ុន្តែ ពួកអ៊ីស្រាអែលគួរតែមានការយល់ដឹងច្បាស់ជាង តែបែរជាបានប្រើហិបសញ្ញា ដោយមិនបានប្រឹក្សាជាមួយព្រះជាមុន។ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានដឹងថា កាលពីសម័យមុន គេបានសែងហិបសញ្ញាចូលក្នុងសមរភូមិ(យ៉ូស្វែ ៦) តែពួកគេមិនបានយល់ទេថា ពួកអ៊ីស្រាអែលអាចដណ្តើមយកក្រុងយេរីខូបាន ដោយសារតែផែនការណ៍របស់ព្រះ គឺមិនមែនដោយសារហិបសញ្ញានោះទេ។ ទោះបីជាយើងមានធនធានច្រើនប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែទទួលបរាជ័យដដែល បើសិនជាយើងមិនបានប្រើវាតាមផែនការណ៍របស់ព្រះទេនោះ។ សូមយើងសិក្សាព្រះបន្ទូលព្រះ អធិស្ឋានសូមឲ្យទ្រង់បង្ហាញផ្លូវ ហើយមានការជឿជាក់លើការដឹកនាំរបស់ទ្រង់(ទំនុកតម្កើង ៩១:២) មុនពេលយើងបោះជំហានចេញ ទៅឆ្លងកាត់ការលំបាកដោយជំនឿ។-Dave Branon
Read articleវិញ្ញាណនៃបុណ្យណូអែល
អំពើសប្បុរសធម៌ និងសណ្តានចិត្តល្អ ដែលមានការកើនឡើងខ្លាំង ក្នុងខែធ្នូ ច្រើនតែថយទៅវិញយ៉ាងឆាប់រហ័ស បណ្តាលឲ្យមនុស្សជាច្រើននិយាយថា “បើយើងអាចរក្សាវិញ្ញាណនៃបុណ្យណូអែល ឲ្យបានរយៈពេលពេញមួយឆ្នាំ នោះមិនដឹងជាប្រសើរយ៉ាងណាទេ”។ ហេតុអ្វីបានជា សេចក្តីសប្បុរស និងការអាណិតហាក់ដូចជាឡើងចុះៗ ទៅតាមប្រតិទិនទៅវិញ? តើមានប្រភពដ៏ហូរហៀរនៃសេចក្តីអាណិតអាសូរ ដែលជ្រាលជ្រៅជាងអារម្មណ៍ដ៏កក់ក្តៅនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ដែលកន្លងផុតទៅតាមរដូវកាលឬទេ? គួរឲ្យកត់សំគាល់ណាស់ ដែលនៅក្នុងពីរជំពូកដំបូងនៃព្រះគម្ពីរលូកា មានការលើកឡើងអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ចំនួន៧ដង។ បទគម្ពីរនេះបានចែងអំពីព្រះរាជកិច្ច ដែលទ្រង់បានធ្វើក្នុងជីវិតលោកយ៉ូហាន បាទីស្ទ តាំងពីពេលមិនទាន់ចាប់កំណើត(១:១៥) និងក្នុងជីវិតមនុស្សមួយចំនួនទៀត ដូចជានាងម៉ារា(១:៣៥) អេលីសាបិត(១:៤១) លោកសាការី(១:៦៧) និងលោកស៊ីម្មាន(២:២៥-២៧)។ ជាញឹកញាប់ យើងហៅបទគម្ពីរទាំងនេះថា “រឿងបុណ្យណូអែល” ដែលក្នុងនោះ មិនមានការបញ្ជាក់ អំពីមនុស្សដែលស្រាប់តែមានការអ្វីមួយផុសឡើងក្នុងគំនិត ឬមានអារម្មណ៍ថា បានទទួលការបណ្តាលចិត្តដ៏ចម្លែកនោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ បទគម្ពីរទាំងនេះបានបញ្ជាក់ច្បាស់ថា ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ជាអ្នកដែលដឹកនាំលោកស៊ីម្មានលោកសាការី និងនាងអេលីសាបិតបានពេញដោយព្រះវិញ្ញាណ ហើយនាងម៉ារាមានគត៌ ដោយសារព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធយាងមកសណ្ឋិត។ តើយើងស្គាល់សម្លេងព្រះវិញ្ញាណ នៅក្នុងចំណោមសម្លេងដទៃទៀតជាច្រើន ដូចពួកគេដែរឬទេ? តើយើងបានដឹងអំពីការបណ្តាលចិត្តរបស់ទ្រង់ ហើយមានចិត្តអន្ទះសារចង់ស្តាប់បង្គាប់ទ្រង់ឬទេ? តើយើងនឹងអនុញ្ញាតឲ្យភាពកក់ក្តៅ និងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ មានភាពពោរពេញក្នុងចិត្តយើង ហើយបង្ហូរចេញតាមដៃរបស់យើងឬទេ? សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះវត្តមាន និងអំណាចចេស្តានៃព្រះគ្រីស្ទបានសណ្ឋិតនៅជាមួយយើង…
Read articleជីវិតដែលពេញបរិបូរ
ក្នុងអំឡុងពេលនៃការអបអរសាទរការចូលឆ្នាំចិន គេតែងមានទំនៀមទម្លាប់ប្រើពាក្យដ៏ជាក់លាក់ នៅក្នុងការបោះពុម្ភអក្សរ និងការសន្ទនាគ្នា។ ដូចជាពាក្យ “ពេញ” ជាដើម ដែលមានន័យថា “បរិបូរ” ហើយគេប្រើពាក្យនេះ ដើម្បីជូនពរអ្នកណាម្នាក់ ឲ្យមានភាពសម្បូរសប្បាយផ្នែក សម្ភារៈ នៅក្នុងឆ្នាំថ្មី។ មុនពេលដែលពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលចូលទឹកដីសន្យា លោកម៉ូសេបានប្រាប់ពួកគេអំពីភោគទ្រព្យ និងភាពសម្បូរសប្បាយ ដែលពួកគេនឹងមានក្នុងទឹកដីនោះ(ចោទិយកថា ៨:៧-៩)។ ពួកគេនឹងមានអ្វីដែលត្រូវការ ហើយមានលើសពីតម្រូវការទៀតផង។ ប៉ុន្តែ គាត់បានដាស់តឿនពួកគេ អំពីគ្រោះថ្នាក់ ដែលបណ្តាលមកពីការភ្លេចថា ព្រះដែលបាននាំពួកគេចេញពីនគរអេស៊ីព្ទ ហើយការពារពួកគេនៅតាមផ្លូវ ទ្រង់ជាអ្នកប្រទានពរឲ្យពួកគេមានជាបរិបូរ(ខ.១១)។ ដូចនេះ លោកម៉ូសេបានបង្គាប់ពួកគេថា “ត្រូវឲ្យនឹកពីព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯងវិញ ដ្បិតគឺទ្រង់ហើយ ដែលប្រទានឲ្យឯងមានឥទ្ធិឫទ្ធិ ឲ្យបានទ្រព្យសម្បត្តិ”(ខ.១៨)។ ជាការពិតណាស់ “ទ្រព្យសម្បត្តិ” គឺមិនសំដៅទៅលើតែសម្ភារៈប៉ុណ្ណោះទេ។ អ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលអ្នកមាន គឺសុទ្ធតែមកពីព្រះ។ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវបានប្រាប់ពួកសិស្សទ្រង់ថា “ខ្ញុំបានមក ដើម្បីឲ្យវារាល់គ្នាមានជីវិត ហើយឲ្យមានជីវិតនោះពេញបរិបូរផង”(យ៉ូហាន ១០:១០)។ យើងក៏ប្រហែលជាបានព្យាយាមបំភ្លេចថា ព្រះអម្ចាស់ជាអ្នកដែលបានប្រទានពរយើង ហើយបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់យើង។ ជីវិតរបស់យើងនឹងមានភាពពេញលេច ពេញបរិបូរ និងស្កប់ស្កល់ តែនៅពេលដែលយើងមានជាប់នឹងព្រះយេស៊ូវប៉ុណ្ណោះ។-C.P.Hia
Read articleពេលខ្យល់បក់បោក
ពេលដែលលោកហារ៉ូល(Harold) និងអ្នកស្រីខាធី(Cathy) ព្រមទាំងកូនប្រុសទាំងពីរ កំពុងនៅក្នុងតំបន់ព្រៃ ក្នុងរដ្ឋមីនីសូតា មានព្យុះខ្យល់កួចថូនេដូមួយបានបក់បោកមក។ បីបួនឆ្នាំក្រោយមក អ្នកស្រីខាធីបានចែកចាយប្រាប់ខ្ញុំ អំពីបទពិសោធន៍របស់គាត់ថា “ពេលនោះ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំ និងកូនប្រុសច្បង ស្ថិតនៅចម្ងាយឆ្ងាយពីយើង ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនិងកូនប្រុសប្អូនបានចូលទៅជ្រកក្នុងផ្ទះឈើតូច មួយ។ យើងឮសម្លេងម្យ៉ាង ដែលលាន់ឡើង ដូចទូរថភ្លើងមួយរយគ្រឿងកំពុងធ្លាក់មកលើដីនៅនឹងកន្លែង។ ផ្ទះឈើតូចនោះក៏ចាប់ផ្តើមរបើកចេញពីគ្នា ហើយខ្ញុំក៏បានបិទភ្នែក ដើម្បីការពារកំទេចកំទីដែលកំពុងហោះហើរ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនខ្ញុំកំពុងហើបឡើងលើ ដូចនៅក្នុងជណ្តើរយន្ត ហើយត្រូវបានគ្រវ៉ាត់ចូលទៅក្នុងអាកាស។ ខ្ញុំក៏បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងបឹងមួយ ហើយក៏បានតោងបំណែកឈើមួយ ដើម្បីកុំឲ្យលង់ទឹក។” ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គួរឲ្យសោកស្តាយណាស់ ដែលកូនប្រុសរបស់ពួកគេមិនអាចរួចជីវិត។ លោកហារ៉ូលបានមានប្រសាសន៍អំពីការបាត់បង់នេះថា “យើងបានយំជារៀងរាល់ថ្ងៃ អស់រយៈពេល៦ សប្តាហ៍។ ប៉ុន្តែ យើងជឿថា អំណាចគ្រប់គ្រង ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ បានអនុញ្ញាតឲ្យព្យុះខ្យល់កួចថូនេដូនោះធ្លាក់ចុះមក ចំទីតាំងរបស់យើង។ ហើយក៏មានការកម្សាន្តចិត្ត ដោយសារយើងបានដឹងថា កូនប្រុសរបស់យើងបានស្គាល់ព្រះអម្ចាស់”។ ពេលដែលមនុស្សជាស្រឡាញ់ត្រូវបានយកចេញពីយើង ហើយយើងត្រូវបានទុកឲ្យរស់នៅ នោះយើងអាចចោទឡើងនូវសំណួរគ្រប់ប្រភេទ។ ពេលដែលយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដូចនេះ យើងអាចទទួលបាននូវការកម្សាន្តចិត្ត ពីបទគម្ពីររ៉ូម ៨:២៨ ដែលបានចែងថា “យើងដឹងថា…
Read articleការសម្អាតដំបែចាស់
រយៈពេលបីបួនថ្ងៃ មុនពេលអបអរការចូលមកដល់នៃឆ្នាំថ្មី គ្រូសារជនជាតិចិនជាច្រើន បានធ្វើការសម្អាតផ្ទះយ៉ាងហ្មត់ចត់។ មានពាក្យស្លោកមួយ ជាភាសាកានតាំងបានពោលថា: “ចូរលាងសម្អាតឲ្យអស់ដី នៅថ្ងៃនីនីយ៉ាបាត”(ថ្ងៃទី២៨ នៃខែ១២)។ ពួកគេបានប្រតិបត្តិតាមប្រពៃណីនេះ ដោយសារពួកគេជឿថា ការសម្អាតផ្ទះនោះ គឺជាការបោសសម្អាតសំណាងអាក្រក់ចេញ នៅក្នុងឆ្នាំបន្ទាប់ ហើយជាការរៀបចំផ្ទះសម្រាប់ទទួលសំណាងល្អ។ ពេលសាវ័កប៉ុលសរសេរសំបុត្រ ទៅកាន់អ្នកជឿព្រះ នៅក្រុងកូរិនថូស គាត់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យលាងជម្រះជីវិតឲ្យបានស្អាត់ មិនមែនដើម្បីឲ្យមានសំណាងល្អទេ ប៉ុន្តែដើម្បីឲ្យព្រះសព្វព្រះទ័យ។ គាត់បានប្រាប់ពួកគេឲ្យ “សំអាតដំបែរចាស់ចេញ”(១កូរិនថូស ៥:៧)។ ក្នុងសេចក្តីបង្រៀននេះ សាវ័កប៉ុលបាននិយាយប្រៀបប្រដូចអំពីពិធីបុណ្យរំលង និងបុណ្យនុំប៉័ងឥតដំបែរបស់សាសន៍យូដា(និក្ខមនំ ១២:១-២៨)។ ដំបែគឺជាមិនិត្តរូបតំណាងឲ្យអំពើបាប និងភាពពុករលួយ ហើយត្រូវយកចេញពីផ្ទះរបស់សាសន៍យូដា ដើម្បីអបអរពិធីបុណ្យទាំងនេះ(ចោទិយកថា ១៦:៣-៤)។ ដោយសារព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជាកូនចៀមនៃថ្ងៃបុណ្យរំលង ដែលលាងសម្អាតអំពើបាបរបស់យើង នោះគ្រីស្ទបរិស័ទ្ទនៅក្រុងកូរិនថូស ត្រូវតែសម្អាតចិត្តរបស់ខ្លួន ហើយត្រូវលប់បំបាត់ដំបែនៃភាពអសីលធម៌ផ្លូវភេទ បំណងអាក្រក់ និងភាពទុចរិត នៅក្នុងជីវិត និងក្នុងពួកជំនុំរបស់ពួកគេ។ ដើម្បីសម្តែងចេញនូវការអរព្រះគុណដល់ព្រះយេស៊ូវ ចំពោះការលះបង់របស់ទ្រង់ សូមយើងសម្អាតអំពើបាបដែលមានក្នុងជីវិតរបស់យើង ហើយអរសប្បាយនឹងភាពបរិសុទ្ធ ដែលមានតែទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចប្រទានដល់យើង។-Marvin Williams
Read articleការដណ្តើមចំណីដ៏វឹកវរ
តាមអ្នកសិក្សាអំពីត្រីឆ្លាមបានឲ្យដឹងថា ត្រីឆ្លាមច្រើនតែវាយប្រហារ នៅពេលពួកវាធំក្លិនឈាមនៅក្នុងទឹក។ ឈាមនោះជាកត្តាបញ្ឆេះពួកវា ឲ្យទៅស្វែងរកចំណី ហើយពួកវាក៏ធ្វើការវាយប្រហារ ហើយជាញឹកញាប់ គឺវាយប្រហារជាក្រុម ដែលបណ្តាលឲ្យមានការដណ្តើមចំណីរដ៏វឹកវរ ដែលអាចគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិត។ ឈាមក្នុងទឹក គឺជាសញ្ញាបញ្ជាក់អំពីភាពងាយរងគ្រោះ របស់គោលដៅនៃត្រីឆ្លាម។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ ជួនកាល នេះក៏ជារបៀបដែលសាម៉ាជិកពួកជំនុំខ្លះបានឆ្លើយតប ចំពោះអ្នកដែលបានធ្វើខុសមកលើខ្លួនផងដែរ។ ពួកគេមិនបានចាត់ទុកពួកជំនុំ ជាសហគមន៍ ដែលមនុស្សទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់ និងការយកចិត្តទុកដាក់ និងការថែរក្សាឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានធ្វើឲ្យពួកជំនុំមានបរិយ៉ាកាសដ៏គ្រោះថ្នាក់ ដែលមានពួកអ្នកចូលចិត្តវាយប្រហារកំពុងស្វែងរក “ឈាម នៅក្នុងទឹក” នៃភាពបរាជ័យ និងកំហុសរបស់នរណាម្នាក់។ ហើយក្រោយមក ការដណ្តើមចំណីយ៉ាងវឹកវរក៏កើតមានឡើង។ ពេលមាននរណាម្នាក់ដួលចុះ យើងមិនត្រូវជាន់ថែមពីលើទេ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរផ្តល់នូវការលើកទឹកចិត្តនៃព្រះគ្រីស្ទ ដោយជួយស្អាងអ្នកដែលបានដួលចុះនោះ។ ជាការពិតណាស់ យើងមិនត្រូវថ្កោលទោសកិរិយ៉ាដែលមានបាបនោះឡើយ តែព្រះអម្ចាស់នៃយើង បានត្រាសហៅយើង ឲ្យបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាដល់អ្នកដទៃ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “មានពរហើយ អស់អ្នកដែលមានចិត្តមេត្តាករុណា ដ្បិតអ្នកទាំងនោះនឹងបានសេចក្តីមេត្តាករុណាវិញ”(ម៉ាថាយ ៥:៧)។ គេបានឲ្យនិយមន័យនៃពាក្យ “សេចក្តីមេត្តាកុរណា”ថា ជាការមិនបានទទួលអ្វី ដែលយើងសមនឹងទទួល ហើយយើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែសមនឹងទទួលការជំនុំ ជម្រះ។ ព្រះដែលបានបង្ហាញសេចក្តីមេត្តាករុណាដល់យើង នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ក៏បានត្រាសហៅយើង…
Read article