ទូលបង្គំបានត្រៀមខ្លួនហើយ
ខណៈពេលលោកហ្គារី(Gary) កំពុងរង់ចាំតុលាការជំនុំជម្រះរឿងក្តីរបស់គាត់ នៅក្នុងបន្ទប់កាត់ក្តី គាត់បានស្តាប់ឮគេនិយាយគ្នា អំពីរឿងដ៏សោកសៅជាច្រើន របស់អ្នកដែលកំពុងតែបាត់បង់ផ្ទះសម្បែង។ ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងនោះ មានមនុស្សជាច្រើនបានធ្វើតាមនិតិវិធី ដែលខ្លួនហាក់ដូចជាបានយល់ច្បាស់។ ប៉ុន្តែ សម្រាប់ស្ត្រីម្នាក់ ឈ្មោះលីសលី(Lesley) មើលទៅគាត់ ហាក់ដូចជាកំពុងសុញ្ញគំនិតចំពោះរឿងនេះ។ លោកហ្គារីបានដឹងថា ស្ត្រីម្នាក់នេះមិនដឹងថាត្រូវដោះស្រាយ ដោយរបៀបណាទេ ឬទៅរកជំនួយនៅកន្លែងណាទេ។ ពេលនោះ គាត់បានព្យាយាមបញ្ឈប់សម្លេងនៅក្នុងចិត្តគាត់ ដែលកំពុងជំរុញឱ្យគាត់ជួយនាង ប៉ុន្តែ គាត់មិនអាចបញ្ឈប់វាបានទេ។ គាត់បានគិតអំពីមូលហេតុជាច្រើន ដែលគាត់មិនត្រូវលូកដៃចូលក្នុងរឿងរបស់គេ។ ទីមួយ គាត់មិនមានជំនាញ នៅក្នុងការទៅសន្ទនាជាមួយអ្នកដែលខ្លួនមិនស្គាល់ទេ។ ទីពីរ គាត់ភ័យខ្លាចគេយល់ច្រឡំអំពីបំណងរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ក្រោយមក គាត់យល់ថា ការជម្រុញចិត្តនោះ គឺមកពីព្រះអម្ចាស់ទេ ហើយគាត់មិនចង់ប្រថុយនឹងការមិនស្តាប់បង្គាប់ឡើយ។ ពេលលោកហ្គារីបានឃើញអ្នកស្រីលីសលី កំពុងដើរចេញពីបន្ទប់កាត់ក្តី គាត់ក៏បាននិយាយទៅកាន់នាងថា “អ្នកស្រី ខ្ញុំបានឮទីបន្ទាល់របស់អ្នកស្រី នៅក្នុងបន្ទប់កាត់ក្តី ហើយខ្ញុំជឿថាព្រះអម្ចាស់ចង់ឱ្យខ្ញុំជួយអ្នកស្រី”។ ដំបូងឡើយ អ្នកស្រីលីសលីមានចិត្តសង្ស័យ ចំពោះលោកហ្គារី ប៉ុន្តែ គាត់ក៏បានផ្តល់ការធានាអំពីភាពស្មោះត្រង់របស់គាត់។ គាត់ក៏បានទូរស័ព្ទទៅមនុស្សមួយចំនួន ក្នុងពួកជំនុំប្រចាំតំបន់ ដើម្បីឱ្យនាងភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកដែលអាចផ្តល់ជំនួយ តាមសេចក្តីត្រូវការរបស់នាងបាន ដើម្បីកុំឲ្យនាងបាត់បង់ផ្ទះសម្បែង។ ព្រះអម្ចាស់ត្រាសហៅយើង ឱ្យមានតួនាទីដ៏សកម្ម(១យ៉ូហាន…
Read articleការរៀបចំពេលវេលារបស់ព្រះអម្ចាស់
នៅឆ្នាំ២០០៥ ខ្ញុំបានទៅលេងព្រះវិហាររបស់លោកគ្រូគង្វាល អូដលេយ ប្លេក(Audley Black) ដែលមានទីតាំងជិតឆ្នេរសមុទ្រខាងត្បូង នៃប្រទេសចាម៉ៃកា(Jamaica)។ កាលនោះ ពួកគេបានចាប់ផ្តើមកម្មវិធីសង់ពង្រីកកន្លែងថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេ។ ជារៀងរាល់ពេលដែលខ្ញុំបានត្រឡប់ទៅទីនោះវិញ ខ្ញុំបានកត់សម្គាល់ឃើញថា ដំណើរការសាងសង់របស់ពួកគេ មានការរីកចម្រើនទៅមុខបន្តិចម្តងៗ។ ទោះគម្រោងសាងសង់នេះ បានដំណើរការអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ទំរាំតែបានចប់សព្វគ្រប់ក៏ដោយ ក៏ពួកគេនៅតែមិនមានការខកចិត្តដែរ! ព្រោះលោកគ្រូគង្វាលប្លេក(Black) និងពួកជំនុំរបស់គាត់មានការអត់ធ្មត់ ចំពោះពេលវេលាដែលព្រះអម្ចាស់បានរៀបចំ ហើយពួកគេមានចិត្តរំភើបរីករាយ ចំពោះការអ្វីដែលទ្រង់កំពុងតែធ្វើ។ ជាញឹកញាប់ យើងច្រើនតែខ្វះការអត់ធ្មត់។ យើងចង់ឲ្យពួកជំនុំរីកលូតលាស់ យ៉ាងឆាប់រហ័ស យើងចង់ឲ្យក្រុមយុវជនរបស់យើង ឆាប់មានភាពពេញវ័យខាងវិញ្ញាណ ហើយយើងចង់ឲ្យបញ្ហាទាំងអស់ ដែលយើងមាន ត្រូវបានដោះស្រាយនៅថ្ងៃនេះតែម្តង។ ប្រហែលជាយើងចាំបាច់ត្រូវចាំថា ក្នុងរឿងខ្លះ យើងត្រូវការពេលវេលា គឺពេលវេលាដែលព្រះបានកំណត់។ ជាតួយ៉ាង នៅពេលដែលពួកសាសន៍អ៊ីស្រាអែលបានចាកចេញពីនគរអេស៊ីព្ទ ព្រះបានដឹកនាំពួកគេទៅកាន់ទឹកដីសន្យា តាមផ្លូវដ៏វែងឆ្ងាយ(និក្ខមនំ ១៣:១៧-១៨)។ ហើយក្នុងពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់បានរៀបចំពួកគេ បង្រៀនពួកគេ និងល្បងលពួកគេ។ ក្នុងសម័យជឿនលឿននៃពិភពលោកសព្វថ្ងៃ យើងតែងតែចង់ឲ្យការអ្វីគ្រប់យ៉ាងសម្រេចភ្លាមៗ។ ប៉ុន្តែ ជួនកាល ព្រះអម្ចាស់មិនមានផែនការយ៉ាងដូចនោះឡើយ។ ដូចនេះ ចូរយើងស្វែងរកជំនួយពីព្រះអម្ចាស់ ហើយរៀនសម្របខ្លួនតាមការរៀបចំពេលវេលារបស់ទ្រង់។—Dave Branon
Read articleការអញ្ផើញរបស់ព្រះវរបិតា
ក័ណ្ឌគម្ពីរអេសេគាល ជាកណ្ឌគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលបាននិយាយអំពើការជំនុំជម្រះ ដែលព្រះអម្ចាស់ទម្លាក់មកលើរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ដែលមិនស្តាប់បង្គាប់។ ព្រះអម្ចាស់បានហៅពួកគេថា “សាសន៍ដែលរឹងចចេស ដែលបានបះបោរនឹងអញ”(២:៣) ហើយ “ជាកូនចៅមានមុខរឹង ហើយចិត្តខែង”(ខ.៤)។ ការពិពណ៌នាអំពីអំពើបាបរបស់ពួកគេ និងអំពីទោសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដែលពួកគេត្រូវទទួល ស្តាប់ទៅគួរឱ្យភ័យខ្លាចណាស់។ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងពេលដ៏ខ្មៅងងឹត ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់មានព្រះទ័យសោកសៅចំពោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដែលកំពុងជាប់ជាឈ្លើយនៅចក្រភពបាប៊ីឡូន បានជាទ្រង់បង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ តាមរយៈការត្រាស់ហៅពួកគេ ឲ្យងាកមកដើរតាមផ្លូវនៃជីវិតវិញ។ គឺដូចដែលទ្រង់មានបន្ទូលថា “ចូរបោះបង់ចោលអំពើរំលងទាំងប៉ុន្មានរបស់ឯង ដែលឯងរាល់គ្នាប្រព្រឹត្ត នោះ ហើយឱ្យខ្លួនមានចិត្តថ្មី និងវិញ្ញាណថ្មីចុះ។ ដ្បិត ឱពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ ឯងរាល់គ្នាចង់ស្លាប់ធ្វើអី? ពីព្រោះអញឥតមានសេចក្តីអំណរ ចំពោះការស្លាប់របស់អ្នកដែលត្រូវស្លាប់នោះទេ ដូច្នេះ ចូរឯងរាល់គ្នាវិលមក ដើម្បីឱ្យបានរស់នៅវិញ!”(១៨:៣១-៣២)។ ព្រះអម្ចាស់មិនបានប្រាប់យើងរាល់គ្នា ឲ្យមានអារម្មណ៍កើតទុក្ខកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ចំពោះសេចក្តីកំហុសរបស់យើងឡើយ ម្យ៉ាងទៀត ទ្រង់ក៏មិនឲ្យយើងខំប្រឹងប្រែងកាន់តែខ្លាំង ដើម្បីកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ឲ្យបាននោះដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះទ្រង់បានហៅយើងឱ្យមកទទួលនូវប្រភពនៃការលើកទឹកចិត្ត និងកម្លាំងថ្មីៗ ពោលគឺ “មកទទួលចិត្តថ្មី និងវិញ្ញាណថ្មី”ពីទ្រង់(៣៦:២៦-២៧)។ បើអ្នកកំពុងតែមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនកំពុងតែវង្វេងចេញកាន់តែឆ្ងាយពីព្រះ ហើយមានអារម្មណ៍ថាទ្រង់បោះបង់ចោលអ្នកហើយ នោះពេលនេះជាពេលដែលត្រូវក្រសោបយកសេចក្តីពិតហើយ។ តើអ្នកនឹងទទួលយកការអញ្ផើញរបស់ព្រះវបិតា “ដោយងាកមករកទ្រង់វិញ ដើម្បីមានជីវិតរស់”…
Read articleមុនដែលអ្នកទូលសូមទ្រង់
មិត្តរួមការងារម្នាក់ ដែលធ្វើការជាមួយខ្ញុំ ក្នុងអង្គការ អា ប៊ី ស៊ីអន្តរជាតិ(RBC Ministry) បានចែកចាយដល់ខ្ញុំ អំពីសេចក្តីអំណរ ដែលនាងមាន នៅក្នុងការបំរើព្រះ ជាអ្នកបកប្រែសៀវភៅសម្រាប់សិក្សាព្រះបន្ទូល។ នាងបានប្រាប់ខ្ញុំថា នាងពិតជាមានពរខ្លាំងណាស់ ដែលបានមានឱកាសទទួលសេចក្តីបង្រៀនពីព្រះបន្ទូល ដែលមានក្នុងសៀវភៅដែលនាងបានបកប្រែនោះ។ នៅពេលដែលនាងបកប្រែសៀវភៅទាំងនេះ នាងបានកត់សំគាល់ឃើញថា “ជានិច្ចជាកាល ព្រះបន្ទូលព្រះបានប្រាប់ឲ្យខ្ញុំដឹង អំពីសេចក្តីត្រូវការដែលខ្ញុំកំពុងមាន”។ ជាតួយ៉ាងដូចជានៅពេលនាងកំពុងត្រូវការការលើកទឹកចិត្តពីព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ក៏បានប្រទានបទគម្ពីរជាជំនួយដល់នាង តាមរយៈសៀវភៅទាំងនោះ។ ការចែកចាយរបស់នាង បានធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់ថា ព្រះដ៏ស្មោះត្រង់របស់យើង ទ្រង់មើលថែរយើង តាមមធ្យោបាយជាច្រើន។ ក្នុងជីវិតយើង មានរដូវកាលផ្សេងៗគ្នា ហើយយើងក៏បានជួបប្រទះនូវបញ្ហាគ្រប់ប្រភេទ ប៉ុន្តែ យើងមិនត្រូវជម្នះបញ្ហាទាំងនោះ ដោយពឹងផ្អែកលើខ្លួនឯងឡើយ។ គឺដូចដែលព្រះគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលថា “ព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់ជ្រាបនូវរបស់អ្វីដែលអ្នកត្រូវការ មុនដែលអ្នកសូមផង” (ម៉ាថាយ ៦:៨)។ ពេលណាយើងត្រូវការជំនួយ ទោះជាជំនួយខាងព្រលឹងវិញ្ញាណ ខាងផ្លូវអារម្មណ៍ ឬខាងសាច់ឈាមក៏ដោយ ក៏យើងអាចពឹងផ្អែកទៅលើការមើលថែរ និងព្រះទ័យទុកដាក់ ដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះវរបិតាបានជានិច្ច។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបពីយើងយ៉ាងច្បាស់លាស់ណាស់ បានជាទ្រង់ជ្រើសរើសពេលដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ដើម្បីផ្តល់ឲ្យយើងនូវអ្វីដែលល្អបំផុត និងដើម្បីផ្តល់នូវការធានាថា ទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់ជានិច្ច។ “គ្មានសត្វចាបណាមួយដែលព្រះទ្រង់ភ្លេចទេ សូម្បី…
Read articleបងប្អូនត្រកូលរ៉ាយ
នៅថ្ងៃទី២៩ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ១៩០៩ មានយុវជនវ័យក្មេងម្នាក់ បានបើកបរយន្តហោះដ៏ចម្លែកមួយគ្រឿង ដែលមានសណ្ឋានដូចខ្លែង ដែលមានរាងដូចប្រអប់ទ្រវែងដ៏ធំមួយ។ ពេលវាហោះឡើងខ្ពស់បានបន្តិច អាកាសយាន្តនិកម្នាក់នេះ ក៏បានបញ្ជាចង្កូត ដើម្បីឲ្យខ្លួនអាចបើកវារំលងពីលើកំពង់ផែក្រុងញូយ៉ក។ មនុស្សម្នាក៏បាននាំគ្នាសម្លឹងមើលទៅលើ ដោយការភ្ញាក់ផ្អើល។ នៅក្នុងកំពង់ផែនោះ នាវាទាំងឡាយបានបន្លឺសម្លេងស៊ីផ្លេរបស់ខ្លួន ដើម្បីអបអរសាទរ។ ហ្វូងមនុស្សដែលនៅក្បែររូបចម្លាក់សេរីភាពក៏បាននាំគ្នាស្រែកហូរ ពេលបានឃើញលោកវីលប័រ រ៉ាយ(Wilbur Wright) កំពុងហោះហើរនៅលើមេឃ។ លោកអរវីល(Orville) ជាបងប្អូនរបស់លោកវីលប័រ ដែលបានបើកបរយន្តហោះដំបូងបំផុត ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត មុនលោកវីលប័រប្រាំមួយឆ្នាំ។ គាត់បានបកស្រាយអំពីកត្តាដែលជំរុញចិត្តពួកគេឲ្យចង់ហោះហើរថា “ការមានបំណងចិត្តចង់ហោះហើរ គឺជាគំនិតដែលបន្សល់ទុកពីបុព្វបុរសរបស់យើង ដែលមានចិត្តច្រណែន សត្វបក្សីដែលចេះហោះហើរចុះឡើងៗ ដោយសេរី នៅក្នុងអាកាស យ៉ាងលឿន ដោយគ្មានអ្វីរារាំង តាមមហាវិថីខ្យល់ដែលគ្មានដែនកំណត់”។ បងប្អូនត្រកូលរ៉ាយទាំងពីរនាក់នេះ បានចំណាយពេលជាច្រើន នៅក្នុងការសិក្សាអំពីការហោះហើររបស់សត្វបក្សី មុនពេលរចនាយន្តហោះរបស់ខ្លួន ឲ្យចេញជារូបជារាង្គឡើង។ ក្នុងកណ្ឌលោកុប្បត្តិ មានសេចក្តីដែលចែងថា “កាលដើមដំបូងឡើយ ព្រះបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ និងផែនដី”(១:១) ហើយទ្រង់មានបន្ទូលថា “ចូរឲ្យមានមច្ឆាជាតិរវើកនៅក្នុងទឹកជាបរិបូរ និងបក្សីជាតិហើរលើដីនៅនាអាកាស”(ខ.២០)។ យើងអបអរសាទរចំពោះការច្នៃបង្កើតរបស់បងប្អូនត្រកូលរ៉ាយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះអទិករដែលបានបង្កើតសត្វបក្សី ដែលចេះហោះហើរតាំងពីដើមមក ទ្រង់សមនឹងទទួលការសរសើរតម្កើងដ៏ខ្ពស់បំផុត សម្រាប់ការបង្កើតបក្សី…
Read articleដើរចេញពីការព្រួយបារម្ភ
កាលពីរបីឆ្នាំមុន អ្នកដឹកនាំការសិក្សាព្រះបន្ទូល ក្នុងក្រុមរបស់យើង បានលើកទឹកចិត្តឲ្យយើងទន្ទេញបទគម្ពីរ ឲ្យបានមួយជំពូក ហើយបានឱ្យយើងសូត្របទគម្ពីរនោះ ឲ្យក្រុមទាំងមូលស្តាប់។ ពេលនោះ ខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្តើមប្រកែក និងត្អូញត្អែរនៅក្នុងចិត្តថា តើខ្ញុំត្រូវសូត្របទគម្ពីរមួយជំពូក នៅចំពោះមុនមនុស្សគ្រប់គ្នាឬ? ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សពូកែទន្ទេញផង។ ខ្ញុំក៏ឈ្ងោកមុខចុះ ដោយនឹកស្រមៃឃើញថា ខ្លួនឯងកំពុងសូត្រខគម្ពីរ ហើយជាប់គាំងយ៉ាងយូរ ខណៈដែលគ្រប់គ្នាកំពុងមើលខ្ញុំ ទាំងរង់ចាំស្តាប់ពាក្យបន្ទាប់ ដែលខ្ញុំត្រូវសូត្រ។ ពីរបីថ្ងៃក្រោយមក ខ្ញុំមានការស្ទាក់ស្ទើរ នៅក្នុងការបើកព្រះគម្ពីរ រកមើលជំពូកណា ដែលត្រូវចិត្តខ្ញុំ ដើម្បីងាយស្រួលទន្ទេញ។ ខ្ញុំក៏ចេះតែបើករកមើល ទីបំផុតខ្ញុំក៏បានបើកដល់ក័ណ្ឌគម្ពីរភីលីពជំពូក៤។ ខ្ញុំក៏បានអានបទគម្ពីរនេះស្ងាត់ៗនៅក្នុងចិត្ត ត្រង់ខដែលចែងថា “កុំឱ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ ចូរទូលដល់ព្រះ ឱ្យជ្រាបពីសេចក្តីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នា ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ដោយសេចក្តីអធិស្ឋាន និងពាក្យទូលអង្វរ ទាំងពោលពាក្យអរព្រះគុណផង”(ខ.៦)។ គឺនៅពេលនោះហើយ ដែលខ្ញុំបានដឹងថាជំពូកណាត្រូវទន្ទេញ និងថែមទាំងបានដឹងពីរបៀបដែលខ្ញុំអាចដើរចេញពីការថប់បារម្ភ អំពីកិច្ចការដែលត្រូវធ្វើនោះទៀតផង។ ព្រះទ្រង់មិនចង់ឱ្យយើងរាល់គ្នាព្រួយបារម្ភ អំពីហេតុការណ៍ដែលនឹងកើតឡើង នៅពេលអនាគតឡើយ ពីព្រោះការថប់បារម្ភបង្ខាំងការអធិស្ឋានរបស់យើង។ លោកសាវ័កប៉ុលក៏បានរំឭកយើងផងដែរថា យើងមិនគួរមានការថប់បារម្ភឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ យើងគួរអធិស្ឋានទូលសូមជំនួយពីព្រះអម្ចាស់វិញ។ ល្គឹកណាយើងប្រើវិធីសាស្រ្តនេះ ដើម្បីជម្នះការថប់បារម្ភ នោះសេចក្តីសុខសាន្តរបស់ព្រះ ដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត នឹងជួយការពារចិត្ត និងគំនិតរបស់យើងរាល់គ្នា(ខ.៧)។…
Read article