តើអ្នកកំពុងបើកចំហរចិត្តឬ?
នៅពេលខ្ញុំកំពុងចម្រើនវ័យធំឡើង ខ្ញុំបានទៅលេងជីដូនជីតារបស់ខ្ញុំ អស់រយៈពេលមួយឬពីរសប្តាហ៍ នៅក្នុងរដូវក្តៅ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ កាលនោះ ពួកគាត់មានទីលំនៅ នៅតាមបណ្តោយផ្លូវ ដែលកាត់តាមផ្លូវរទេះភ្លើងមួយចំនួន។ នៅក្នុងយប់ដំបូង ដែលខ្ញុំស្នាក់នៅទីនោះ ជាញឹកញាប់ ខ្ញុំបានភ្ញាក់ពីដំណេកបួនប្រាំដង ដោយសារសម្លេងញ័ររណ្តំនៃទូរថភ្លើង និងសម្លេងស៊ីផ្លេដែលអ្នកបើករថភ្លើងបានបន្លឺឡើង។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី នៅថ្ងៃចុងក្រោយនៃការស្នាក់នៅរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំក៏បានស៊ាំនឹងសម្លេងរំខានទាំងអស់នោះ បានជាខ្ញុំអាចគេងលក់ពេញមួយយប់ ដោយមិនភ្ញាក់ដូចមុនទៀតទេ។ មានន័យថា ខ្ញុំឈប់ខ្វល់ពីសម្លេងនោះទៀតហើយ។ ប៉ុន្តែ មានរឿងរំខានមួយចំនួនដែលខ្ញុំមិនចង់ឈប់ខ្វល់ពីវា! ឧទាហរណ៍ ខ្ញុំចូលចិត្តការដែលស្វាមីរបស់ខ្ញុំយកកាហ្វេមួយពែងមកឱ្យខ្ញុំ ដោយមិនដឹងខ្លួន ខណះដែលខ្ញុំកំពុងជាប់ដៃជាមួយនឹងកុំព្យូទ័រ។ ហើយខ្ញុំក៏មានអំណរណាស់ ពេលមិត្តសំឡាញ់របស់ខ្ញុំទូរស័ព្ទមក ដោយខ្ញុំមិនបានរំពឹងទុកជាមុន។ ជួនពេលខ្លះ មានការល្បួងដែលនាំឱ្យយើងមិនខ្វល់អំពី “ការរំខានដ៏បរិសុទ្ធ” របស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជាហេតុធ្វើឲ្យយើងមិនស្តាប់តាមការបណ្តាលចិត្តរបស់ទ្រង់។ ពេលនោះ ទ្រង់ប្រហែលជាកំពុងអង្រួនយើងឱ្យភ្ញាក់ដឹងខ្លួនថា យើងចាំបាច់ត្រូវទូលសូមការអត់ទោសបាប ចំពោះអ្វីដែលយើងបាននិយាយ ឬប្រព្រឹត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត ទ្រង់ប្រហែលជាកំពុងរំឭកយើងម្តងហើយម្តងទៀតថា ដើម្បីឲ្យយើងអធិស្ឋានឱ្យអ្នកណាម្នាក់ដែលកំពុងជួបវិបត្តិ។ ឬមួយទ្រង់កំពុងដាស់តឿនយើងថា យើងមិនទាន់បានផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ឲ្យបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោងនៅឡើយទេ។ ពេលដែលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ឋសណ្ឋិតក្នុងចិត្តយើងម្នាក់ៗ ទ្រង់បង្រៀន ដាស់តឿន លើកទឹកចិត្ត និងដឹកនាំយើងឲ្យដើរតាមសេចក្តីពិត(យ៉ូហាន ១៤:១៦-១៧,២៦ ១៦:៧-៨,១៣)។ តើអ្នកកំពុងបើកចំហរចិត្ត…
Read articleអ្នកដែលព្រះសព្វព្រះទ័យ
ក្នុងពីធីរៀបអភិសេកនៃព្រះអង្គម្ចាស់វីលៀម(William) ជាមួយកញ្ញាខេត មីឌលតុន(Kate Middleton) នៅឯព្រះវិហារវេស មីនស្ទ័រ អាប៊ី(Westminster Abbey) លោកអភិបាលព្រះវិហារប្រចាំនៅទីក្រុងឡុង បានចាប់ផ្តើមថ្លែងសន្ទរកថា ដោយដកស្រង់សម្តីរបស់សង់ ខេធ័ររីន នៃក្រុងសេណា(St. Catherine of Siena) ថា “ចូរធ្វើជាបុគ្គលម្នាក់ដែលព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យ នោះអ្នកនឹងធ្វើឱ្យលោកិយនេះឆេះ”។ មានមនុស្សជាច្រើន ដែលបានទស្សនាតាមទូរទស្សន៍ បានប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ខណៈពេលដែលលោកអភិបាលបាននិយាយប្រកាស់ថា អ្នកទាំងពីរបានសម្រេចចិត្ត“រៀបអភិសេក នៅក្នុងអធិបតីភាពនៃព្រះដ៏សប្បុរស ដែលទ្រង់បានស្រឡាញ់មនុស្សលោកដល់ម៉្លេះ បានជាទ្រង់លះបង់ព្រះជន្ម សម្រាប់យើងរាល់គ្នា ដោយព្រះនាមថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ”។ បន្ទាប់មកលោកក៏បានលើកទឹកចិត្តគូរស្វាមីភរិយាមួយគូរនេះ ឲ្យដេញតាមសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលមានព្រំដែនហួសសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលពួកគេមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកទៅទៀត។ ប្អូនប្រុសរបស់កូនក្រមុំក៏បានអានបទគម្ពីររ៉ូម ជំពូក១២ ដែលបានចែងថា “ដូច្នេះបងប្អូនអើយ ខ្ញុំទូន្មានអ្នករាល់គ្នាដោយសេចក្តីមេត្តាករុណានៃព្រះ ឱ្យបានថ្វាយរូបកាយទុកជាយញ្ញបូជារស់ ហើយបរិសុទ្ឋ ដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះ ជាការគោរពនៃអ្នករាល់គ្នា ដែលមានទំនង។ កុំឲ្យត្រាប់តាមសម័យនេះឡើយ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានផ្លាស់ប្រែវិញ ដោយគំនិតបានកែរជាថ្មីឡើង ដើម្បីនឹងអាចលមើលឲ្យបានស្គាល់បំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ដែលល្អ ស្រួលទទួល ហើយគ្រប់លក្ខណ៍ផង”(ខ.១-២)។ ការរៀបអភិសេកនៃខ្សែរាជ្យវង្សនេះ បានរំឭកយើងគ្រប់គ្នា ទាំងអ្នកនៅលីវ ក៏ដូចជាអ្នកដែលបានរៀបការហើយ…
Read articleតើខ្ញុំត្រូវដើរផ្លូវមួយណា?
សូមយើងពិចារណា អំពីការចាប់គូរពិភាក្សារវាងមនុស្សពីរនាក់ដែលមានកម្រឹតបញ្ញាផ្សេងគ្នា តាមរបៀបដ៏អាក្រក់បំផុតមួយ។ ឧបម៉ាថា យើងឲ្យលោកអាល់បឺត អាញស្តាញ(Albert Einstein)ដែលជាអ្នកប្រាជ្ញ ទៅអង្គុយក្នុងបន្ទប់ ជាមួយជាកូនសិស្សថ្នាក់ទីមួយ ដើម្បីជជែកវែកញែកពីទ្រឹស្តីនៃទំនាក់ទំនងរូបធាតុ តើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង? ចុះបើយើងឲ្យលោកលោកចច វ៉ាស៊ីនតុន ខាវ័រ(George Washington Carver) ជជែកវែកញែកគ្នាជាមួយសិស្សអនុវិទ្យាល័យ អំពីជីវគីមីវិស្វកម្មវិញ តើយ៉ាងម៉េចដែរ។ ការចាប់គូមនុស្សពីរនាក់ ឲ្យជជែកដេញដោល តាមរបៀបខាងលើនេះ គឺជាទង្វើដ៏ល្ងង់ខ្លៅ។ ព្រោះថា អ្នកម្នាក់ជាកំពូលអ្នកប្រាជ្ញ រីឯម្នាក់ទៀតមានការយល់ដឹងតិចពេក ឬមិនយល់ទាល់តែសោះអំពីប្រធានបទនៃការពិភាក្សា។ យ៉ាងណាមិញ បើសិនជាយើងចង់ឲ្យព្រះអម្ចាស់ទៅ ជជែកដេញដោយជាមួយមនុស្សណាម្នាក់ ដែលមិនយល់ស្របចំពោះផែនការណ៍ ដែលទ្រង់មានសម្រាប់មនុស្សជាតិ នោះមានន័យថា យើងកំពុងតែចង់ចាប់គូរពិភាក្សាខុសហើយ! ប៉ុន្តែ ជាញឹកញាប់ យើងឮគេព្យាយាមបកស្រាយ អំពីប្រាជ្ញាដ៏គ្មានគូរប្រៀបរបស់ព្រះ ដោយលើកឡើងថា ផ្លូវរបស់ពួកគេ ល្អជាងផ្លូវរបស់ព្រះទៅវិញ។ ខ្ញុំធ្លាប់ទទួលសំបុត្រពីអ្នកទោសម្នាក់ ដែលគាត់បានសរសេរប្រាប់ខ្ញុំថា “ខ្ញុំដើរដល់ចំណុចមួយ ក្នុងផ្លូវជីវិត ដែលនៅទីបំផុត ខ្ញុំបានទទួលស្គាល់ការពិតថា ព្រះពិតជាមានមែន ហើយទ្រង់ជាព្រះអទិករដែលបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់។ ខ្ញុំនឿយណាយនឹងការខំប្រព្រឹត្ត តាមផ្លូវរបស់ខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំចាប់ផ្តើមបន្ទាបខ្លួន ហើយទទួលព្រះបន្ទូលទ្រង់ ខ្ញុំក៏បានរកឃើញចម្លើយនៃជីវិត”។ តើយើងល្ងង់ដល់កម្រិតណា…
Read articleផ្លូវដ៏វែងឆ្ងាយ ហើយមានខ្យល់បក់បោក
ជួនកាលដំណើរជីវិតរបស់ខ្ញុំ ហាក់បីដូចជាការឡើងចំណោតដែលចោទពេក ហើយដូចជាការធ្វើដំណើរផ្លូវឆ្ងាយពេក។ ខ្ញុំគ្មានកម្លាំងកាយ និងកម្លាំងចិត្ត ដើម្បីធ្វើដំណើរទៅមុខទៀតឡើយ។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានចាំថា ព្រះទ្រង់បានស្គាល់ផ្លូវនេះ មុនពេលដែលទ្រង់បានត្រាសហៅឲ្យខ្ញុំដើរទៅទៀត។ ទ្រង់តែងតែជ្រាបអំពីការលំបាក ដែលខ្ញុំនឹងជួបប្រទះ និងជ្រាបអំពីការឈឺចាប់ ដែលខ្ញុំនឹងមិនអាចថ្លែងប្រាប់អ្នកដទៃឲ្យយល់បាន។ ទ្រង់បានជ្រាប ហើយទ្រង់ក៏បានប្រទាននូវព្រះវត្តមានរបស់ទ្រង់។ ថ្ងៃនេះ ប្រហែលជាជីវិតអ្នកជោរជន់ ដោយទុក្ខក្រៀមក្រំហើយ។ ប្រហែលជាអ្នកកំពុងទទួលបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ នៅក្នុងការងារបម្រើព្រះ ឬព្រួយចិត្ត អំពីទំនាក់ទំនងប្តីប្រពន្ធដែលជួបការលំបាក ឬក៏ពិបាកចិត្ត ដោយសារកូនឈឺ ឬមួយកំពុងមើលថែរឪពុកម្តាយដែលចាស់ជរា ពុំនោះសោត អ្នកប្រហែលជាមានបញ្ហាផ្សេងទៀត នៅក្នុងជីវិត។ ពេលនោះ អ្នកក៏និយាយថា “ប្រាកដណាស់ ព្រះអម្ចាស់មិនបានឲ្យខ្ញុំដើរផ្លូវនេះទេ។ ទ្រង់ប្រាកដជាមានផ្លូវផ្សេងមួយទៀត សម្រាប់ឲ្យខ្ញុំដើរងាយស្រួលជាងនេះ”។ ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោមយើង តើមានអ្នកណា ដែលមានប្រាជ្ញាល្មមនឹងអាចដឹងថា មានផ្លូវផ្សេងទៀត ដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងក្លាយជាកូនដែលល្អ និងឆ្លាតជាងមុនឬទេ? តាមពិតគ្មាននរណាម្នាក់អាចដឹងឡើយ។ ព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ទ្រង់ជ្រាបថា ផ្លូវណាល្អបំផុតសម្រាប់យើង ក្នុងចំណោមផ្លូវដែលយើងអាចដើរបាន ដើម្បីនាំឲ្យយើងមានភាពពេញលេញ(ទំនុកដំកើង ១៤២:៣)។ ផ្លូវទ្រង់ខ្ពស់ជាងផ្លូវរបស់យើង ហើយគំនិតទ្រង់ក៏ខ្ពស់ជាងគំនិតយើងដែរ(អេសាយ ៥៥:៩)។ យើងអាចបន្ទាបខ្លួនដើរតាមផ្លូវ ដែលទ្រង់បានត្រួសត្រាយសម្រាប់យើង នៅថ្ងៃនេះ…
Read articleសេចក្តីសម្អប់ ដែលបំផ្លាញខ្លួនឯង
លោកចច វ៉ាស៊ីនតោន ខាវ័រ (George Washington Carver ឆ្នាំ១៨៦៤-១៩៤៣) បានយកឈ្នះការប្រកាន់ពូជសាសន៍ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ដោយកសាងខ្លួន ឲ្យក្លាយជាអ្នកជំនាញផ្នែកអប់រំ ដ៏ល្បីល្បាញ នៅសហរដ្ឋ អាមេរិក។ ដើម្បីជៀសវាងការឆ្លើយតបទៅគេវិញ ដោយ ភាពល្វីងជូរចត់ លោកខាវ័របានសរសេរពាក្យប្រកបដោយប្រាជ្ញាថា “សេចក្តីសម្អប់នៅក្នុងចិត្តបុគ្គលណា នឹងបំផ្លាញបុគ្គលនោះឯង”។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនាងអេសធើរ យើងអាចដឹងថា តើអ្នកដែលមានសេចក្តីសម្អប់ បាននាំឲ្យមានភាពហិនវិនាសខ្លាំងប៉ុណ្ណា ចំពោះខ្លួនឯង។ លោកម៉ាដេកាយ ជាជនជាតិយូដា ដែលមិនព្រមឱនក្បាលគោរពលោកហាម៉ាន ដែលជាមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ ដែលលើកតម្កើងខ្លួនក្នុងព្រះរាជវាំងនៃចក្រភពពើស៊ី។ ការនេះក៏បានធ្វើឲ្យហាម៉ានខឹងសម្បា ហើយក៏បានបំភាន់ការពិត ដើម្បីឲ្យគេយល់ថា លោកម៉ាដេកាយ និងសាសន៍របស់លោក ជាការគំរាមកំហែងដល់ចក្រភពពើរស៊ី(៣:៨-៩)។ ពេលផែនការណ៍នេះបានសម្រេច លោកហាម៉ានក៏បានទូលសូមស្តេចពើស៊ី ឲ្យកាត់ទោសប្រហារជីវិតជនជាតិយូដាទាំងអស់។ ព្រះរាជាក៏បានប្រកាសរាជក្រឹត្យដើម្បីសម្រេចការនោះ ប៉ុន្តែ មុនគេអនុវត្តច្បាប់នោះជាផ្លូវការណ៍ ព្រះនាងអេសធើរក៏បានធ្វើអន្តរាគមន៍ ហើយផែនការណ៍អាក្រក់របស់ហាម៉ាន ក៏ត្រូវលាតត្រដាងឡើង(៧:១-៦)។ ព្រះរាជាក្រោធយ៉ាងខ្លាំង បានជាទ្រង់ឲ្យគេយកហាម៉ានទៅប្រហារជីវិត នៅលើបង្គោលដែលគាត់បម្រុងទុកសម្រាប់ព្យួរកលោកម៉ាដាកាយ(៧:៧-១០)។ ពាក្យសម្តីរបស់លោកខាវ័រ និងទង្វើរបស់លោកម៉ាដាកាយ បានរំព្ញកយើងថា សេចក្តីសម្អប់នាំមកនូវក្តីហិនវិនាសសម្រាប់ខ្លួនឯង។ បើតាមបទគម្ពីរ យើងត្រូវបំបាត់សេចក្តីសម្អប់ ដោយធ្វើអំពើល្អស្នងនឹងអំពើអាក្រក់។ សាវ័កប៉ុលមានប្រសាសន៍ថា “កុំឲ្យធ្វើការអាក្រក់ស្នង…
Read articleការជួបជុំគ្នា
ក្នុងអំឡុងពេលបម្រើការ ជាអ្នកផ្សាយព្រះបន្ទូលក្នុងជួរទ័ព នៅបន្ទាយ YMCA ក្នុងប្រទេសអេស៊ីព្ទ លោកអូសវល ឆេមប័រ(Oswald Chambers ឆ្នាំ១៩១៥-១៩១៧)គាត់បានធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ចិត្តទាហានជាច្រើន ដែលក្រោយមក ពួកគេបានពលីជីវិតក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១។ នៅថ្ងៃទី៦ វិច្ឆិការ ឆ្នាំ១៩១៦ លោកឆាមប័របានកត់ចុះក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុថា “យើងទទួលសំបុត្រមួយច្បាប់ ពីមិត្តភ័ក្តម្នាក់ ដែលជាជនជាតិញូហ្សៀឡិន។ គាត់បានប្រាប់ថា លោក ធេដ ស្ត្រែក(Ted Strack)បានពលីជីវិតហើយ។ ដូចនេះ លោក ធេដ ស្ត្រែកបានទៅនៅជាមួយព្រះយេស៊ូវហើយ។” គាត់បានរៀបរាប់ទៀតថា … លោកធេដ មានរូបសម្បត្តិ និងអត្តចរិតល្អ និងជាពួកបរិសុទ្ធដ៏តូចម្នាក់ ដែលមានចិត្តក្លាហាន គួរជាទីរាប់អាន។ សូមអរគុណព្រះអម្ចាស់ ដែលនៅនឹកចាំពីគាត់ … ពួកគេកំពុងទៅជួបជុំគ្នានៅនគរស្ថានសួគ៌ម្តងមួយៗ”។ ពេលយើងកំពុងកើតទុក្ខចំពោះការស្លាប់របស់អ្នកជាទីស្រឡាញ់ នោះយើងត្រូវប្រកាន់ខ្ផាប់តាមបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះយេស៊ូវ អំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ក័ណ្ឌគម្ពីរវិវរណៈបានកត់ត្រាថា ព្រះបានបើកសម្តែង ឲ្យលោកយ៉ូហានឃើញមនុស្សមួយហ្វូងយ៉ាងធំ គេមកពីគ្រប់សាសន៍ គ្រប់ទាំងគ្រួសារ ហើយគ្រប់ទាំងភាសា ក៏ឈរនៅជុំវិញបល័ង្ករបស់ព្រះអម្ចាស់(៧:៩)។ បទគម្ពីរនេះបានពិពណ៌នាអំពីការជួបជុំគ្នាដ៏មានអំណរអស់កល្ប ដែលនឹងកើតមានជាពិត ពេលដែល“កូនចៀមដែលនៅកណ្តាលបល័ង្ក ទ្រង់នឹងឃ្វាល ហើយនាំគេទៅដល់រន្ឋទឹកនៃជីវិត (៧:១៧)។…
Read article