មិត្តភ័ក្រដ៏ពិតប្រាកដ
អ្នកជំនាញខាងការតាមដានការប្រែប្រួលរបស់ពាក្យ ជាភាសាអង់គ្លេស បានសន្មត់ថា ពាក្យ Unfriend (ឈប់រាប់អាន) គឺជាពាក្យប្រចាំឆ្នាំនៃវចនានុក្រមអក់ស្វឺតអាមេរិកាំង កាលពីបីបួនឆ្នាំមុន។ ពួកគេបានឲ្យនិយមន័យពាក្យនេះថា ជាកិរិយ៉ាស័ព្ទមួយ ដែលមានន័យថា “ឈប់រាប់អាននរណាម្នាក់ជាមិត្តភ័ក្រ នៅលើគេហទំព័របណ្តាញសង្គម” ដែលមានដូចជាហ្វេសប៊ុកជាដើម។ នៅលើគេហទំព័រនោះ អ្នកដែលជាfriends(មិត្តភ័ក្រ) អនុញ្ញាតឲ្យបើកមើលពត៌មានផ្ទាល់ខ្លួនទៅវិញទៅមក នៅលើទំព័រហ្វេសប៊ុ-ក។ អ្នកទាំងនោះប្រហែលមិនដែលបានជួបមុខគ្នាផ្ទាល់ ឬបាននិយាយពាក្យជម្រាបសួរគ្នានៅលើបណ្តាញអ៊ីនធើណិតឡើយ។ នៅក្នុងពិភពនៃការរាប់អានមិត្ត រយៈពេលខ្លីតាម អ៊ីនធើណិត យើងកំពុងចាប់ផ្តើមដឹងថា ការមានមិត្តភ័ក្រដ៏ពិតប្រាកដ គឺកាន់តែមានន័យជ្រាលជ្រៅជាង សម័យមុនទៅទៀត។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវហៅសិស្សរបស់ទ្រង់ថា “សំឡាញ់” គឺទ្រង់មានបន្ទូល អំពីទំនាក់ទំនងដ៏ពិសេសមួយ ដែលមានការប្តូរប្តេជ្ញចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ កាលនោះ នៅសល់ពេលតែប៉ុន្មានម៉ោងទៀត ទ្រង់នឹងត្រូវលះបង់ព្រះជន្ម(ខ.១៣) ហើយទ្រង់បានឲ្យពួកគេបញ្ជាក់ពីមិត្តភាពនោះ ដោយកាន់តាមបញ្ញត្តិទ្រង់(ខ.១៤)។ ការដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលបំផុតនោះ គឺព្រះបន្ទូលដែលទ្រង់បានថ្លែងថា “ខ្ញុំមិនហៅជាអ្នកបំរើ ទៀត ពីព្រោះអ្នកបំរើគេមិនដឹងថាជាចៅហ្វាយធ្វើអ្វីទេ គឺខ្ញុំហៅអ្នករាល់គ្នាថាជាសំឡាញ់វិញ ពីព្រោះខ្ញុំបានឲ្យអ្នករាល់គ្នាដឹងគ្រប់ការទាំងអស់ ដែលខ្ញុំឮពីព្រះវរបិតាខ្ញុំមក”(ខ.១៥) ក្នុងមិត្តភាពដ៏ពិតប្រាកដ អ្នកដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ អាចជួយមិត្តភ័ក្ររបស់ខ្លួន នៅពេលបាក់ទឹកចិត្ត ឬមានការភ័យខ្លាច។ នោះជាការអ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើង ដ្បិតទ្រង់ជាមិត្តសំឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់របស់យើង អស់កល្បជានិច្ច។-David McCasland
Read articleការបង្ហាញព្រះគុណព្រះ
នៅពាក់កណ្តាលទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៧០ ពត៌មានអំពីការដាក់ពាក្យលែងលះគ្នា និងការសម្រេចរបស់តុលាការឲ្យលែងលះគ្នា បានលេចឡើង នៅក្នុងផ្នែកកំណត់ត្រាសាធារណៈក្នុងការសែតប្រចាំតំបន់យើង។ លោកគ្រូគង្វាលជាន់ខ្ពស់ ប៊ីល ផ្លាណាហ្កាន(Bill Flanagan) ដែលជាគ្រូគង្វាលនៃព្រះវិហារយើង បានមើលឈ្មោះអ្នកដែលលែងលះគ្នាទាំងនោះ ពីមួយសប្តាហ៍ ទៅមួយសប្តាហ៍ ហើយបានចាប់ផ្តើមនឹកស្រមៃអំពីអ្នកទាំងនោះ គឺមិនបានគិតអំពីស្ថិតិនៃការលែងលះឡើយ។ ដូចនេះ គាត់ក៏បានបើកសិក្ខាសាលាជួយស្រោចស្រង់ការលែងលះគ្នា ដើម្បីជួយ និងផ្តល់ការប្រោសឲ្យជា ក្នុងព្រះគ្រីស្ទដល់អ្នកដែលមានការឈឺចាប់ ក្នុងពេលដ៏លំបាកបែបនោះ។ ពេលដែលសមាជិកពួកជំនុំម្នាក់ដែលមានការឈឺឆ្អាល បានជម្រាបគាត់ថា គាត់កំពុងតែថ្កោលទោសការលែងលះគ្នាហើយ គាត់ក៏បានឆ្លើយតបយ៉ាងសុភាពថា គាត់គ្រាន់តែកំពុងបង្ហាញព្រះគុណព្រះ ទៅដល់បងប្អូនដែលកំពុងត្រូវការព្រះគុណទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ ពេលព្រះយេស៊ូវត្រាសហៅម៉ាថាយ ដែលជាអ្នកយកពន្ធ ឲ្យដើរតាមទ្រង់ គាត់ក៏បានទទួលការត្រាសហៅរបស់ទ្រង់។ បន្ទាប់មក ម៉ាថាយក៏បានអញ្ជើញព្រះយេស៊ូវ ឲ្យមកសោយអាហារពេលល្ងាចនៅផ្ទះគាត់។ បន្ទាប់ពីពួកអ្នកដឹកនាំសាសនារិះគន់ព្រះយេស៊ូវ ដោយសារទ្រង់បានសោយអាហារជាមួយអ្នកយកពន្ធ និងមនុស្សមានបាន ទ្រង់ក៏បានមានបន្ទូលថា “ពួកអ្នកដែលជាសុខសប្បាយ មិនត្រូវការនឹងគ្រូពេទ្យទេ គឺជាពួកដែលមានជំងឺវិញទេតើ ចូរឲ្យអ្នករាល់គ្នា ទៅរៀនន័យបទ ដែលថា «អញចង់បានសេចក្តីមេត្តាករុណា មិនមែនយញ្ញបូជាទេ» ពីព្រោះខ្ញុំមិនបានមក ដើម្បីនឹងហៅមនុស្សសុចរិតទេ គឺមកហៅមនុស្សមានបាប ឲ្យប្រែចិត្តវិញ”(ម៉ាថាយ ៩:១២-១៣)។ ព្រះយេស៊ូវជាគ្រូពេទ្យដ៏អស្ចារ្យ ទ្រង់សព្វព្រះទ័យនឹងបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់យើងម្នាក់ៗ ដោយប្រទាននូវការអត់ទោសបាប…
Read articleភ្នែកទិព្វ
នៅក្នុងការជួបជុំគ្រួសារ ក្នុងចំណោមក្មួយប្រុសទាំងឡាយរបស់ខ្ញុំ ក្មួយប្រុសម្នាក់បាននាំយកសៀវ ភៅរូបភាពភ្នែកទិព្វមួយក្បាល មកចែកគ្នាមើល។ រូបភាពភ្នែកទិព្វ គឺហាក់ដូចជារូបភាពដែលមានពីសណ្ឋាន(2D) ប៉ុន្តែ ពេលដែលយើងមើលរូបនោះ តាមរបៀបណាមួយ នោះរូបភាពដែលនៅក្នុងក្រដាសរៀបស្មើ ហាក់ដូចជាមានបីសណ្ឋានវិញ(3D)។ យើងបានដាក់វេណគ្នា ដើម្បីព្យាយាមហ្វឹកហាត់ភ្នែករបស់យើង ឲ្យមើលឃើញរូបភាព៣សណ្ឋានលេចឡើង។ សមាជិកម្នាក់នៃគ្រួសារយើងមានការលំបាក នៅក្នុងការមើលឲ្យឃើញរូបភាព៣សណ្ឋាននោះ។ មានពេលជាច្រើនដង ពេលគាត់បើកសៀវភៅនោះ ខ្ញុំបានកត់សំគាល់ ដោយក្រឡេចមើលរូបភាពនោះ ពីចម្ងាយ និងពីទិសដៅផ្សេងគ្នា។ ប៉ុន្តែ ទោះបីជាគាត់មិនអាចមើលឃើញរូបភាពបង្កប់នោះក៏ដោយ ក៏គាត់នៅតែជឿថា រូបភាពបង្កប់នោះគឺមាននៅក្នុងនោះមែន ព្រោះអ្នកដទៃបានឃើញវា។ ការតស៊ូរបស់គាត់ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតដល់ សារសំខាន់នៃការមានភាពឧស្សាហ៍ព្រមគ្នា នៅក្នុងកិច្ចការខាងជំនឿ។ គ្រោះថ្នាក់នៃអ្នកដែលមានការសង្ស័យ កើតមាននៅពេលពួកគេឈប់ស្វែងរកព្រះ ដោយសារពួកគេជឿថា គេមិនអាចរកទ្រង់ឃើញ។ លោកម៉ូសេបានព្រមានពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា ពួកអ្នកជំនាន់ក្រោយនឹងរង្វេងចេញពីព្រះជាមិនខាន។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់បានសន្យាថា អ្នកដែលស្វែងរកព្រះ អស់ពីចិត្ត និងវិញ្ញាណ នឹងស្វែងរកទ្រង់ឃើញ(ចោទិយកថា ៤:២៩)។ ព្រះគម្ពីរហេព្រើបានបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់នឹងប្រទានរង្វាន់ដល់អ្នកដែលខំស្វែងរកទ្រង់(១១:៦)។ បើអ្នកមានការពិបាកនៅក្នុងការជឿព្រះ ចូរចងចាំថា : ព្រះពិតជាមានមែន ទោះបីជាអ្នកមើលទ្រង់មិនឃើញក៏ដោយ។ ទ្រង់បានសន្យាថា អ្នកដែលស្វែងរកទ្រង់ នឹងបានរកទ្រង់ឃើញជាមិនខាន។-Julie…
Read articleការធ្វើឲ្យខ្លួនយើង មានលំនឹងឡើងវិញ
ពីរបីឆ្នាំមុន ភរិយារបស់ខ្ញុំ គឺម៉ាលេន(Marlene) បានមានបញ្ហាត្រចៀកផ្នែកខាងក្នុង ដែលបានបណ្តាលឲ្យនាងបាត់បង់លំនឹងខ្លួន។ ពេលដែលមានបញ្ហាអ្វីមួយក្នុងត្រចៀករបស់នាងបានរើឡើង ដោយមិនបានឲ្យដំណឹង ជាមុន នាងក៏មានការវិលមុខ។ នាងមិនអាចអង្គុយ ឬក្រោកឈរដោយខ្លួនឯងបានឡើយ ដោយសារអាការៈវិលមុននោះ ហើយនាងត្រូវផ្តេកខ្លួនជាប្រចាំ។ ទោះជាមានការប្រឹងប្រែងខ្លាំងយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏នាងនៅតែមិនអាចគេចផុតពីអំណាចនៃការរំខាន របស់បញ្ហាត្រចៀកខាងក្នុងដដែល។ ក្នុងនាមជាមនុស្សដែលសកម្ម ម៉ាលេនមានភាពនឿយណាយយ៉ាងខ្លាំង ចំពោះស្ថានភាពដ៏អាក្រក់នេះ។ ជួនកាលជីវិតមនុស្សគឺមានលក្ខណៈដូចនេះឯង។ ការអ្វីដែលយើងមិនចង់ឲ្យកើតឡើង បែរជាមករំខានសកម្ម ភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ហើយយើងក៏បានបាត់បង់លំនឹង។ ការរំខាននោះ ប្រហែលជាដំណឹងអាក្រក់ អំពីការបាត់បង់ការងារធ្វើ ឬជាលទ្ធផលពិនិត្យសុខភាពដែលទទួលបានពីវេជ្ជបណ្ឌិត។ វាក៏អាចជាការវាយប្រហារនៃខ្មាំងសត្រូវខាងវិញ្ញាណរបស់យើង។ ពេលមានការរំខានទាំងនោះ លំនឹងខាងផ្លូវអារម្មណ៍របស់យើងទទួលរងការវាយប្រហារ ហើយយើងមានអារម្មណ៍ថា យើងមិនអាចឈរបានទៀតទេ។ យើងគួរឆក់យកឱកាសពេលនោះ ដើម្បីងាកបែរទៅរកព្រះ។ ពេលយើងមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនកំពុងបាត់បង់លំនឹង នោះទ្រង់អាចជួយយើងបាន។ ទ្រង់ប្រទាននូវធនធានខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីជួយឲ្យយើងអាចឈរមាំមួន។ សាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា “ហេតុនោះបានជាត្រូវឲ្យយកគ្រប់គ្រឿងសឹករបស់ព្រះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចនឹងទប់ទល់ក្នុងថ្ងៃអាក្រក់បាន រួចកាលណាបានតតាំងសព្វគ្រប់ហើយ នោះឲ្យបាននៅតែឈរមាំមួនដដែល”(អេភេសូ ៦:១៣)។ ពេលបញ្ហានៃជីវិត បានធ្វើឲ្យយើងដួលចុះ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវមានភាពនឿយណាយឡើយ។ យើងនៅតែអាចឈរយ៉ាងមាំមួន ដោយសារទ្រង់លើកយើងឡើង ដោយព្រះចេស្តាទ្រង់ និងការពារយើង ដោយគ្រឿងសឹករបស់ទ្រង់។-Bill Crowder
Read articleពេលដែលត្រូវស្តាប់តាមការប្រឹក្សាដ៏ល្អ
ដោយសារភាពមមាញឹក ដែលមនុស្សជាច្រើនមានក្នុងការរស់នៅ នោះយើងមិនពិបាកនឹងសំគាល់ថា ស្ថានភាពរបស់យើង គឺមិនខុសពីស្ថានភាពដែលពេញដោយបន្ទុករបស់លោកម៉ូសេ ក្នុងព្រះគម្ពីរនិក្ខមនំជំពូក១៨។ មានតែគាត់ម្នាក់គត់ ដែលជាចៅក្រមសម្រាប់ពួក បណ្តាលជន ដូចនេះ មានមនុស្សជាច្រើនបានមកឈរនៅចំពោះមុខគាត់ “តាំងពីព្រឹករហូតដល់ល្ងាច”(ខ.១៣) ដើម្បីឲ្យគាត់ជួយវិន្និច្ឆ័យរឿងក្តីរបស់ពួកគេ។ តាមពិត ខ្ញុំបានឮពួកជំនុំ ជាពិសេសគឺឪពុកម្តាយដែលមានវ័យក្មេង និយាយប្រាប់ខ្ញុំថា ពួកគេមានស្ថានភាពមិនខុសពីលោកម៉ូសេឡើយ។ យើងហាក់ដូចជាចាំបាច់ត្រូវរៀនជំនាញប្រចាំជីវិតពីរយ៉ាង ដើម្បីឲ្យអាចរស់រៀនបាន ដែលមានដូចជា ការមានចិត្តចង់ស្តាប់(ខ.២៤) និងការព្រមទទួលជំនួយ(ខ.២៥)។ ជួនកាល យើងមិនព្រមទទួលជំនួយ ដោយសារសេចក្តីអំណួត ប៉ុន្តែ យើងមិនអាចធ្វើដូចនេះជារៀងរហូតបានឡើយ។ ចំពោះលោកម៉ូសេ និងជាញឹកញាប់ ចំពោះយើង ពេលវេលាក្នុងជីវិតកន្លងផុតទៅឆាប់រហ័សណាស់ ហើយបានធ្វើការទាមទាច្រើនណាស់ពីយើង(ខ.១៣-១៥) បានជាយើងស្ទើរតែមិនមានពេលគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីឆ្លើយតប គឺមិនថាតែពេលសម្រាប់គិតពិចារណាឲ្យបានល្អិតល្អន់ ឬការទៅសុំយោបល់ពីអ្នកដទៃឡើយ។ នេះប្រហែលជាមូលហេតុ ដែលព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងថា យើងត្រូវមានអ្នកប្រឹក្សាយោបលនៅក្បែរ ដែលនឹងចែកចាយបទពិសោធន៍ និងប្រាជ្ញាដល់យើង ទោះបីជាយើងគ្មានពេលសុំយោបលពីពួកគេក៏ ដោយ។ យើងអាចស្វែងយល់អំពីបញ្ហានេះ នៅក្នុងរឿងដែលចែងអំពីការអ្វីដែលលោកយេត្រូបានធ្វើ សម្រាប់លោកម៉ូសេដែលជាកូនប្រសាររបស់ខ្លួន ដោយប្រាប់គាត់ឲ្យផ្ទេរការទទួលខុសត្រូវមួយចំនួន ដល់អ្នកដឹកនាំផ្សេងទៀត(ខ.១៧-២៣)។ ចូរកុំយល់ថា បញ្ហារបស់អ្នកមិនអាចត្រូវបានដោះស្រាយបាននោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរស្វែងរកការប្រឹក្សាដែលត្រូវតាមបំណងព្រះទ័យព្រះ ហើយអនុវត្តតាមយោបលដ៏ល្អនោះចុះ(ខ.១៧-២៣)។-Randy Kilgore
Read articleសៀវភៅនៃធម្មជាតិ
លោកចន មួរ(John Muir, ១៨៣៨-១៩១៤) គឺជាជនជាតិស្កត់ សញ្ជាតិអាមេរិក ដែលត្រូវបានយកមកចិញ្ចឹម ដោយបុរសម្នាក់ ដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលឲ្យតម្លៃយ៉ាងខ្លាំងទៅលើការចងចាំបទគម្ពីរ។ ពេលលោកចនទើបមានវ័យជំទង់ គេជឿថា គាត់អាចសូត្រខគម្ពីរសញ្ញាថ្មីទាំងអស់ និងខគម្ពីរសញ្ញាចាស់មួយផ្នែកធំ តាមការចងចាំរបស់គាត់។ ក្នុងនាមជាយុវជនម្នាក់ លោកមួរបានមានសេចក្តីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំង ចំពោះស្នាព្រះហស្ថរបស់ព្រះ ហើយបានយល់ថា ស្នាព្រះហស្ថរបស់ព្រះ គឺជាប្រភពនៃការយល់ដឹងអំពីព្រះ។ ទស្សនវិទូ ដេននីស វីលាម(Dennis Williams) បានមានប្រសាសន៍ថា លោកមួរបានហៅ ស្នាព្រះហស្ថរបស់ព្រះថា “សៀវភៅនៃធម្មជាតិ”។ ខណៈពេលដែលលោកកំពុងធ្វើការរុករក នៅក្នុងព្រៃភ្នំ គាត់ក៏មានលទ្ធភាពសិក្សាអំពីរុក្ខជាតិ និងសត្វ នៅក្នុងបរិស្ថានមួយ ដែល “កើតចេញពីព្រះហស្ថព្រះដោយផ្ទាល់ ហើយមិនទាន់មានភាពពុករលួយ ដោយសារអារ្យធម៌ និងការផ្សាំងរបស់មនុស្ស”។ លោកមួរបានបន្តដឹកនាំចលនាអភិរក្សព្រៃឈើ ហើយគាត់មានតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ នៅក្នុងការបង្កើតសួនឧទ្យានជាច្រើននៅអាមេរិក ដែលរួមមាន ឧទ្យានយ៉ូសេម៉ាយត៍(Yosemite) សេក្វ័រអា(Sequoia) និងម៉ោន រេនា(Mount Rainier)ជាដើម។ ដើម្បីការពារផលប្រយោជន៍ខាងវិញ្ញាណរបស់កុមារ និងយុវជន យើងគួរតែផ្តោតទៅលើព្រះគម្ពីរ ជាបឋម។ ប៉ុន្តែ យើងក៏អាចនាំពួកគេ ចេញក្រៅផ្ទះ…
Read article