ព្រះដែលគេបានភ្លេច
ក្នុងគោលជំនឿនៃពួកសាវ័ក មានសេចក្តីចែងមកថា “ខ្ញុំជឿលើព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ”។ លោកចេ ប៊ី ភីលីព(J.B.Philip) បានមានប្រសាសន៍ថា “ពេលណាយើងថ្លែងដូចនេះ នោះគឺមានន័យថា យើងជឿថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទ្រង់ជាព្រះដ៏រស់ដែលទ្រង់អាច និងសព្វព្រះទ័យនឹងយាងចូលគង់ក្នុងជីវិតមនុស្សម្នាក់ៗ ដោយផ្ទាល់ៗខ្លួន ហើយបំផ្លាស់បំប្រែជីវិតពួកគេ”។ ជួនកាលយើងភ្លេចថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ទ្រង់មិនមែនជាអំណាច ដែលគ្មានលក្ខណៈជាអង្គបុគ្គលនោះទេ ។ ព្រះគម្ពីរបានពិពណ៌នាថា ទ្រង់ជាព្រះ ។ ទ្រង់មានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់យ៉ាងរបស់ព្រះ ពោលគឺទ្រង់មានវត្តមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង(ទំនុកតម្កើង ១៣៩:៧-៨) ទ្រង់ជ្រាបអំពីគ្រប់ការទាំងអស់(១កូរិន-ថូស ២:១០-១១) ហើយទ្រង់មានគ្រប់អំណាចចេស្តា(លូកា ១:៣៥)។ ទ្រង់ក៏ធ្វើការ ដែលមានតែព្រះប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចធ្វើបាន ដូចជា ការបង្កើត(លោកុប្បត្តិ ១:២) និងប្រទានជីវិត(រ៉ូម ៨:២)។ ទ្រង់មានភាពស្មើគ្នានឹងព្រះពីរអង្គទៀត នៃព្រះត្រៃឯក គឺព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាអង្គ ដែលមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយយើង ព្រោះទ្រង់ព្រួយព្រះទ័យ ពេលយើងធ្វើអំពើបាប(អេភេសូរ ៤:៣០) ទ្រង់បង្រៀនយើង(១កូរិនថូស ២:១៣) អធិស្ឋានឲ្យយើង(រ៉ូម ៨:២៦) នាំផ្លូវយើង(យ៉ូហាន ១៦:១៣) ប្រទានឲ្យយើងមានអំណោយទានខាងវិញ្ញាណ(១កូរិនថូស ១២:១១)…
Read articleការអរសប្បាយ ដោយសារការនឹកចាំ
ខ្ញុំមានមិត្តភ័ក្រម្នាក់ ដែលបានរាប់អានគ្នា ជាយូរមកហើយ ។ ក្នុងអំឡុងពេលនៃពិធីបុណ្យខួបកំណើតគម្រប់អាយុ៩០ឆ្នាំរបស់គាត់ គាត់បានពិពណ៌នាថា “ថ្ងៃបុណ្យខួបកំណើតរបស់ខ្ញុំ គឺជាពេល…ដែលខ្ញុំត្រូវធ្វើការឆ្លុះបញ្ចាំងបន្តិច ដោយក្រឡេចមកមើលកញ្ចក់ ដើម្បីបញ្ចាំងមើលជីវិតរបស់ខ្ញុំ ហើយដោយចំណា-យពេលជាច្រើនម៉ោង ក្នុង“ការនឹកចាំពីព្រះគុណព្រះ”។ យើងងាយនឹងលែងនឹកចាំអំពីផ្លូវទាំងអស់ ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បាននាំយើង! ដូចដែលមានសេចក្តីចែងថា “កុំឲ្យភ្លេចបណ្តាព្រះគុណណាមួយរបស់ទ្រង់ឡើយ”(ទំនុកតម្កើង ១០៣:២)។ គាត់គឺជាប្រភេទមនុស្សដែលខ្ញុំបានស្គាល់ និងបានកោតសរសើរអស់ជាង៥០ឆ្នាំមកហើយ ។ ក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ គាត់មិនបាននិយាយអំពីការខកចិត្តទេ ផ្ទុយទៅវិញ ពាក្យពេចន៍របស់គាត់ គឺមានពេញទៅដោយការអរព្រះគុណ និងសរសើរតម្កើងព្រះ ។ ជាបឋម គាត់បានរំឭកអំពីសេចក្តីមេត្តារបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានប្រទានឲ្យគាត់មានសុខភាពល្អ ឲ្យភរិយានិងកូនៗរបស់គាត់មានអំណរ ឲ្យការងាររបស់គាត់មានជោគជ័យ និងអំណរ ឲ្យមិត្តភាពរបស់គាត់កាន់តែល្អប្រសើរឡើង ហើយឲ្យគាត់មានឱកាសបម្រើទ្រង់ ។ គាត់បានចាត់ទុកការទាំងអស់នោះ ជាអំណោយពីព្រះ ដែលគាត់មិនសមនឹងទទួល តែគាត់បានទទួល ដោយសារព្រះគុណទ្រង់ ។ បន្ទាប់មក គាត់រំឭកអំពីសេចក្តីមេត្តាខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះ ដែលគាត់បានទទួលតាមរយៈឥទ្ធិពលនៃឪពុកម្តាយរបស់គាត់ដែលជាគ្រីស្ទបរិស័ទ្ទ និងការបានពិសោធនឹងការអត់ទោសបាបរបស់ព្រះ ពេលគាត់បានទទួលជឿទ្រង់ ក្នុងវ័យជំទង់ ។ គាត់បានសរសេរសេចក្តីបញ្ចប់នៃសំបុត្ររបស់គាត់ ដោយលើកឡើងអំពីការលើកទឹកចិត្ត ដែលគាត់បានទទួលពីពួកជំនុំ សាលារៀន និងក្រុមបុរសគ្រីស្ទបរិស័ទ្ទ ដែលបានអធិស្ឋានឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមក…
Read articleការខាតបង់នៃជម្លោះ
ក្នុងខ្សែវីដេអូឯកសារ ស្តីអំពីសង្រ្គាមលោកលើកទី១ អ្នកពិពណ៌នា បានមានប្រសាសន៍ថា បើសិនជាគេត្រូវដង្ហែរ សពជនជាតិអង់គ្លេស ដែលបានបាត់បង់ជីវិតក្នុង “សង្រ្គាមដើម្បីបញ្ចប់សង្រ្គាមទាំងអស់” នោះគេត្រូវដើរដង្ហែរជាបួនជួរ កាត់តាមវិមានរំឭកសង្រ្គាម នៅទីក្រុងឡុង ពិធីបុណ្យនេះនឹងត្រូវចំណាយពេលរហូតដល់ប្រាំពីរថ្ងៃ ។ ទិដ្ឋភាពដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនៃពិភពលោកនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំជញ្ជឹងគិត អំពីការខាតបង់ដ៏ធ្ងន់ធ្ងរនៃសង្គ្រាម ដែលរួមមាន ការខាតបង់ប្រាក់ចំណាយលើសង្រ្គាម ការខូចខាតទ្រព្យសម្បត្តិ និងការរំខានដល់ដំណើរការសេដ្ឋកិច្ច តែទន្ទឹមនឹងនេះ គ្មានការខាតបង់មួយណា ដែលអាចប្រៀបផ្ទឹមនឹងការបាត់បង់ជីវិតមនុស្សឡើយ ។ ពួកទាហាន និងជនស៊ីវិលគឺជាអ្នកបង់ថ្លៃការខូតខាតដ៏ធ្ងន់ធ្ងរទាំងនេះ ដែលមានការកើនឡើង យ៉ាងឆាប់រហ័ស ដោយសេចក្តីទុក្ខសោកនៃអ្នកដែលបានរួចជីវិត ។ ដូចនេះ សង្រ្គាមពិតជានាំឲ្យមានការខាតបង់ខ្លាំងណាស់ ។ ពេល ដែលអ្នកជឿព្រះធ្វើសង្រ្គាមទាស់ប្រឆាំងនឹងគ្នាឯង ការខាតបង់ក៏មានកម្រិតខ្ពស់ផងដែរ ។ សាវ័កយ៉ាកុបបានបង្រៀនថា «ឯសេចក្តីទាស់ទែង និងសេចក្តីឈ្លោះប្រកែក ក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា នោះមកពីណា តើមិនមែនមកពីសេចក្តីសំរើប ដែលច្បាំងក្នុងអវយវៈរបស់អ្នករាល់គ្នាទេអី?» (យ៉ាកុប ៤:១)។ ពេលយើងខំស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ជួនកាលយើងបានឈ្លោះប្រកែកគ្នា ដោយមិនបានគិតដល់ការខាតបង់ ដែលកើតមានចំពោះការធ្វើបន្ទាល់របស់យើងដល់លោកិយ និងដល់ទំនាក់ទំនង ដែលយើងមានជាមួយគ្នាទេ ។ ហេតុនេះហើយ បានជាសាវ័កយ៉ាកុបបានលើកទឹកចិត្តយើង…
Read articleសេរីភាពនៅក្នុងការជ្រើសរើស
នៅពេលបានទទួលដំណឹងថា ការប្រកួតកីឡាបាល់ទាល់ អាមេរិកដ៏ធំបំផុត នៅឆ្នាំ ២០១១ នឹងប្រព្រឹត្តទៅ នៅថ្ងៃបុណ្យយ៉ូម គីពួរ(Yum Kippur ថ្ងៃអធិស្ឋានតមធំបំផុតនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល) សមាគមន៍និស្សិត នៃសកលវិទ្យាល័យរដ្ឋតិចសាស់ក៏បានធ្វើញត្តិ ដើម្បីស្នើរឲ្យមន្ត្រីនៃសកលវិទ្យាល័យ ផ្លាស់ប្តូរកាលបរិច្ឆេទនៃការប្រកួតនោះ ។ ពួកគេបានតវ៉ាថា ការកំណត់កាលបរិច្ឆេទនោះ មានភាពអយុត្តិធម៌ ព្រោះវាបានតម្រូវឲ្យនិស្សិតសាសន៍យូដា ប្រកួតជាមួយក្រុមកីឡារដ្ឋអូក្លា-ហូម៉ា(Oklahoma) នៅថ្ងៃដែលពួកគេត្រូវប្រារព្ធពិធីបុណ្យដ៏សំខាន់ និងបរិសុទ្ធបំផុតប្រចាំឆ្នាំ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គេមិនបានផ្លាស់ប្តូរកាលបរិច្ឆេទនោះឡើយ ។ សូម្បីតែនៅក្នុងសង្គម ដែលប្រជាជនមានសិទ្ធិសេរីភាពខាងជំនឿក៏ដោយក៏ជួនកាលអ្នកកាន់ជំនឿសាសនាម្នាក់ៗ ត្រូវជួបការលំបាក់នៅក្នុងការជ្រើសរើសដែរ ។ លោកដានីយ៉ែលបានបង្ហាញអំពីសេចក្តីក្លាហាន នៅក្នុងការស្តាប់បង្គាប់ព្រះ ទោះបីជាគាត់នឹងត្រូវជួបផលវិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ ។ ពេលដែលគូរប្រជែងផ្នែកនយោបាយរបស់គាត់ បានដាក់អន្ទាក់ ដើម្បីលប់បំបាត់គាត់ និងដើម្បីឲ្យខ្លួនអាចឆ្ពោះទៅរកអំណាច(ដានីយ៉ែល ៦:១-៩) នោះគាត់មិនបានឲ្យគេកែប្រែច្បាប់ ឬប្តឹងផ្តល់ថា គេបានរៀបគម្រោងធ្វើបាបគាត់ឡើយ ។ “កាលដានីយ៉ែលបានដឹងថា សំបុត្រនោះបានចុះហត្ថលេខាហើយ នោះលោកក៏ចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់លោក (រីឯបង្អួចនៃបន្ទប់របស់លោក ខាងក្រុងយេរូសាឡិម ក៏នៅចំហ) លោកលុតជង្គង់ចុះអធិស្ឋាន ហើយអរព្រះគុណដល់ព្រះរបស់លោក១ថ្ងៃ៣ដង ដូចជាកាលពីមុន”(ខ.១០)។ លោកដានីយ៉ែលមិនបានដឹងជាមុន ថាព្រះទ្រង់នឹងជួយគាត់ ឲ្យរួចពីសត្វតោឡើយ…
Read articleគោលនយោបាយដែលហាមមិនឲ្យញញឹម
តាមធម្មតា មុនពេលគេថតរូបឲ្យយើង គេតែងប្រាប់ឲ្យយើងញញឹម ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅក្នុងតំបន់ខ្លះនៃសហរដ្ឋអាមេរិក មានគោលនយោបាយមួយ ដែលហាមមិនឲ្យយើងញញឹម នៅពេលថតរូប សម្រាប់ធ្វើបណ្ណបើកបរ ។ ដោយសារមានអ្នកក្លែងបន្លំអត្តសញ្ញាណ នោះក្រសួងគ្រប់គ្រងយាន្តជំនិះនៅរដ្ឋទាំងនោះ បានខិតខំត្រួតពិនិត្យមើលរូបថតថ្មីៗ ដែលគេបានថត ដើម្បីកុំឲ្យមានរូបថតណាមួយ ដែលមានភិនភាគដូច រូបថតដែលមានក្នុងប្រព័ន្ធស្រាប់ឡើយ ។ បើមាននរណាម្នាក់បានបំពេញឈ្មោះក្លែងក្លាយ ក្នុងរូបថតណាមួយ នោះម៉ាស៊ីនត្រួតពិនិត្យនឹងបន្លឺសម្លេង ឲ្យអ្នកប្រតិបត្តិការណ៍បានដឹង ។ ចាប់ពីឆ្នាំ ១៩៩៩ ដល់ឆ្នាំ ២០០៩ នៅសហរដ្ឋអាមេរិក មានរដ្ឋមួយ បានឃាត់ខ្លួន មនុស្ស៦០០០នាក់ ដែលព្យាយាមធ្វើប័ណ្ណបើកបរក្លែងក្លាយ។ តើហេតុអ្វីបានជាគេហាមមិនឲ្យញញឹម? នោះគឺដោយសារបច្ចេកវិទ្យាមួយនេះ អាចមើលស្គាល់មុខមនុស្សក្នុងរូបថត បានងាយស្រួលជាង បើសិនជាអ្នកនោះធ្វើទឹកមុខធម្មតា ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនអំពីវិធីសាស្រ្តដ៏ល្អមួយ ដើម្បីសំគាល់មើលគ្រីស្ទបរិស័ទ ។ ទ្រង់បានបង្រៀនពួកសិស្សថា “គេនឹងដឹងថា អ្នករាល់គ្នាជាសិស្សរបស់ខ្ញុំ ដោយសារសេចក្តីនេះឯង គឺដោយអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក”(យ៉ូហាន ១៣:៣៥)។ យើងអាចបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់បងប្អូនរួមជំនឿ ដោយបំពេញសេចក្តីត្រូវការជាច្រើន ដែលពួកគេមាន ដូចជា ផ្ញើសំបុត្រលើកទឹកចិត្ត ទៅសួរសុខទុក្ខ ឲ្យអាហារ…
Read articleចូរឲ្យពន្លឺអ្នកចែងចាំងឡើង!
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នឿយណាយ នៅពេលដែលខ្ញុំមិនឃើញគេ មកជួសជុលបង្គោលភ្លើង តាមផ្លូវមុខផ្ទះខ្ញុំ ទោះបីជាខ្ញុំបានព្យាយាមទូរស័ព្ទម្តងហើយម្តងទៀតក៏ដោយ ។ បង្គោលភ្លើងទាំងនោះ មានភាពចាំបាច់ណាស់សម្រាប់ការបំភ្លឺផ្លូវ ពេលងងឹត ដូចនេះ បង្គោលភ្លើងនីមួយៗចាំបាច់ត្រូវមានដំណើរការ ។ ខ្ញុំបារម្ភថា បើនៅតែងងឹតដូចនេះទៀត ខ្ញុំប្រហែលជាអាចបើកបរប៉ះក្មេងៗ ដែលដើរទៅសាលារៀន ពេលខ្ញុំបើកឡានចេញពីផ្ទះ នៅពេលព្រលឹមស្រាងៗជាមិនខានទេ ។ ព្រះគម្ពីរបានចែងជាច្រើនដង អំពីពន្លឺ ។ ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ទ្រង់ជាពន្លឺនៃលោកិយ(យ៉ូហាន៩:៥)។ មានសេចក្តីបង្រៀនឲ្យយើង “ពាក់គ្រឿងសឹកនៃពន្លឺ” ដោយប្រដាប់ខ្លួន ដោយព្រះអម្ចាស់(រ៉ូម ១៣:១២-១៤)។ បទគម្ពីរម៉ាថាយ ៥:១៦ បានបង្រៀនថា យើងត្រូវ “ឲ្យពន្លឺរបស់យើង បានភ្លឺនៅមុខមនុស្សលោកយ៉ាងនោះដែរ ដើម្បីឲ្យគេឃើញការល្អ ដែលយើងប្រព្រឹត្ត រួចសរសើរតម្កើង ដល់ព្រះវរបិតានៃយើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌”។ ពន្លឺដែលមិនចែងចាំង គឺលែងមានប្រយោជន៍ទៀតហើយ ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា គ្មានអ្នកណាអុជចង្កៀង យកទៅដាក់ក្រោមថាំងដែរ គេតែងដាក់លើជើងចង្កៀងវិញ នោះទើបភ្លឺដល់អ្នកដែលនៅក្នុងផ្ទះទាំងអស់គ្នា(ម៉ាថាយ ៥:១៥)។ ការប្រព្រឹត្តរបស់យើង(គឺពន្លឺរបស់យើង) គួរតែនាំមនុស្ស ឲ្យស្គាល់ព្រះមួយអង្គ ដែលទ្រង់ជាពន្លឺ ។ កាលពីដើម យើងមិនមានពន្លឺនៅក្នុងខ្លួនយើងទេ…
Read article