ប៉ុល វ័យចាស់
ការធ្វើខួបកំណើតលើកទី៦០របស់ខ្ញុំ ពិតផ្លាស់ការគិតពីជីវិតរបស់ខ្ញុំៈ ខ្ញុំធ្លាប់គិតថាមនុស្សពេលដល់អាយុ៦០គឺចាស់ហើយ ។ នោះខ្ញុំចាប់ផ្តើមរាប់ចំនួនឆ្នាំដែលខ្ញុំអាចធ្វើការ ខ្ញុំប្រហែលមាន១០ទៀត។ ខ្ញុំចេះឈ្លក់នឹងការគិតនេះ រហូតដល់ខ្ញុំចងចាំអ្នកធ្វើជាមួយម្នាក់ដែលពូកែធ្វើការ ហើយមានអាយុ៨៥ឆ្នាំហើយ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានទៅរកគាត់ហើយ សួរតើជិវិតនឹងទៅជាយ៉ាងម៉េចបន្ទាប់ពីអាយុ៦០។ គាត់ប្រាប់ខ្ញុំពីឱកាសព័ន្ធកិច្ចដែលអស្ចារ្យ មួយចំនួន ដែលព្រះជាម្ចាស់បានឲ្យគាត់លើសជាង២៥ឆ្នាំហើយ។ លោកសាវកប៉ុល សំដៅទៅខ្លួនលោកថាមានអាយុច្រើន ក្នុងភីលេម៉ូន១:៩…….ជាអ្នកមានវ័យចាស់ហើយ….. ជំនួសកូនខ្ញុំ គឺឈ្មោះអូនេស៊ីមនេះ(ខ.៩-១០)។ លោកប៉ុលកំពុងសុំភីលេម៉ូន ឲ្យទទួលអ្នកបំរើដែលរត់ចេញពីគាត់វិញគឺអូនេស៊ីម។ អ្នកសិក្សាខ្លះជឿថា លោកប៉ុលមានអាយុប្រហែលសែសិបឆ្នាំក្រាស់ ឬហាសិបឆ្នាំស្តើង ពេលដែលកាត់សរសេរសៀវភៅនេះ ហើយប្រាកដជាមិនមែនជាប្រជាជនវ័យកណ្តាលដូចស្តង់ដារឥឡូវ។ ទោះបីជាយ៉ាងណា ការសង្ឃឹមរស់ក្នុងសម័យនោះ គឺខ្លីជាង។ តែទោះបីអាយុច្រើន តែលោកប៉ុលនៅតែបន្តបំរើព្រះជាម្ចាស់ សំរាប់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំទៀត។ ក្នុងពេលដែលយើងប្រហែលជួបនឹងការកំណត់ខាងឯរូបកាយ ឬផ្នែកផ្សេងទៀត តើនឹងមានបញ្ហាអ្វីបើយើងបន្តធ្វើអ្វី ដែលយើងអាចសំរាប់ព្រះជាម្ចាស់ រហូតដល់ពេលដែលទ្រង់ត្រាស់ហៅយើងឱ្យទៅផ្ទះវិញ។ —Dennis Fisher
Read articleរបៀបចាស់
ខណៈដែលយើងបោះពួយចូលមកក្នុងសតវត្សថ្មីនេះ យើងឃើញមានការកើនឡើងនៃស្តង់ដារ ដែលមនុស្សសួរ ដោយគោរពតាំងពីយូរយារមកហើយ។ នេះត្រូវបានពណ៌នាយ៉ាងលំអិតថ្មីដោយតារាប្រជាប្រិយក្មេងៗ ក្មេងស្រីម្នាក់ អះអាងជំនឿក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ នៅពេលកំពុងពិភាក្សាលើស្តង់ដារសំរាប់ការបិទបាំងខ្លួន ដោយរបៀបស្លៀកពាក់ នាងបន្ថយការរិះគន់លើការស្លៀកពាក់ដែលផុតលើផុតក្រោម នាងថា“នោះតាមបែបចាស់”។ នាងគឺទាំងត្រូវនិងខុស។ ក្នុងន័យមួយ នាងគឺត្រូវ។ ស្តង់ដារនៃការស្លៀកពាក់គ្រីស្ទានគឺ “បែបចាស់”។ វាត្រូវបានសរសេរចុះជាង២០០០ឆ្នាំមកហើយ។ ប៉ុន្តែអាកប្បកិរិយានាងប្រាប់ថាស្តង់ដារបុរាណអាចថាខុស។ តែក្នុងន័យដែលពិតមួយ គោលការណ៍ព្រះគម្ពីរមិនមែនចាស់ឡើយ គឺគ្មានពេលវេលាកំណត់ទេ។ ទោះបីសរសេរយូរហើយតែនៅតែថ្មីនិងអាចអនុវត្តបាន។ ទាក់ទងនឹងសំណួរនៃការបិទបាំងកាយ ព្រះគម្ពីរនិយាយថាពួកស្រីៗ “គួរតែងខ្លួនតាមបែបគួរសម” (១ធីម៉ូថេ២:៩) វានៅតែពិតសព្វថ្ងៃ ដែលថាយើងមិនគួរស្លៀកពាក់ ដើម្បីទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍នោះទេ។ គោលការណ៏ជាទូទៅមួយគឺ“កុំឱ្យត្រាប់តាមសម័យនេះឡើយ ចូរឱ្យអ្នករាល់គ្នាបានផ្លាស់ប្រែវិញ”(រ៉ូម១២:២) ជាបញ្ជាឆ្នាំ២០១១ដែលអាចនាំទៅដល់សំណួរ ពីរបៀបនៃការស្លៀកពាក់។ ដូច្នេះ ទោះយើងជាតារាប្រជាប្រិយឬជាអ្នកអង្គុយមើលក្មេង កុំខ្វល់នឹងពាក្យ “បែបចាស់” ប្រសិនយើងធ្វើនោះគឺតាមព្រះគម្ពីរ។ —Dave Branon
Read articleគ្រោះថ្នាក់ពេលបំរើការងារ
ការងារខ្ញុំជាពាក្យ ។ ពេលណាដែលខ្ញុំសរសេរ ឬកែតម្រូវ ខ្ញុំប្រើប្រាស់ពាក្យដើម្បីផ្ទេរគំនិតដើម្បីអ្នកអានអាចយល់។ ខ្ញុំជាធម្មតាដឹងថាតើមានអ្វីខុសពេលអ្នកម្នាក់សរសេរ (ទោះបីពេលខ្លះមិនមែនជាមួយខ្ញុំ) ហើយនិងរកដំណោះស្រាយកែវា។ ជាអ្នកកែសម្រួលអត្ថបទ ខ្ញុំទទួលប្រាក់សំរាប់ការរិះគន់គេ។ ការងារខ្ញុំគឺត្រូវមើលកំហុសក្នុងរបៀបដែលពាក្យត្រូវបានប្រើ។ សមត្ថភាពនេះក្លាយជាមិនអាចធ្វើអ្វីបាន ពេលយកវាមកចូលក្នុងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនខ្ញុំ ហើយរកមើលអ្វីដែលខុស។ ការផ្តោតលើអ្វីដែលខុស អាចនាំយើងឲ្យខកខានអ្វីដែលល្អ។ សាវ័កប៉ុលមានមូលហេតុដែលមើលទៅភាពខុសឆ្គង នៃក្រុមជំនុំភីលីព។ មនុស្សមួយចំនួនផ្សាយដំណឹងល្អ ដោយអាត្មានិយម មហិច្ឆិតាដែលបន្ថែមទុក្ខលំបាកដល់ប៉ុល(ភីលីព ១:១៦)។ ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅពីផ្តោតលើភាពអវិជ្ជមាន លោកបានជ្រើសរើសមើលចំនុចវិជ្ជមាននិងមានអំណរក្នុងវាៈ គង់តែគេសំដែងពីព្រះគ្រីស្ទដែរ។(ខ.១៨)ព្រះអង្គចង់ឲ្យយើងយល់ៈ យើងត្រូវការស្គាល់ល្អពីអាក្រក់ ប៉ុន្តែទ្រង់មិនចង់“យើងផ្តោតលើការមិនល្អ ហើយក្លាយជាការរិះគន់ និងបាក់ទឹកចិត្ត។ ទោះបីក្នុងកាលៈទេសៈដែលលើសជាឧត្តមគតិ(លោកប៉ុលបានសរសេរចេញពីទីឃុំឃាំង) យើងអាចរកអ្វីដែលល្អ ពីព្រោះក្នុងពេលមានអាសន្នព្រះអម្ចាស់នៅតែធ្វើការ។ —Julie Ackerman Link
Read articleបញ្ហានៅខាងមុខ
ដោយមិនអាចចៀសវាងបាន បញ្ហានឹងចូលទន្ទ្រានជីវិតយើងៈ លទ្ធផលមិនល្អពីតេស្តនៅមន្តីរពេទ្យ ការក្បត់ពីមិត្តភក្តិ ដែលទុកចិត្តកូនដែលបដិសេធយើង ឬប្តីប្រពន្ធដែលចាកចោលយើង។ បញ្ជីនៃ បញ្ហាមានវែង ប៉ុន្តែ មានតែជំរើសពីរគត់ ចំណេះនេះមុខដោយខ្លួនយើង ឬបែរទៅព្រះ។ ការហោះហើរតែម្នាក់ឯងទៅជួបនឹងបញ្ហាមិនមែនជាគំនិតល្អទេ។ វាអាចនាំទៅរបៀបអាកប្បកិរិយាអាក្រក់ ស្តីបន្ទោសដល់ព្រះ និងថយក្រោយទៅបរាជ័យ។ ដូចជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ យើងវិលវល់គ្មានកំណត់និងអស់សង្ឃឹម (ជនគណនា ១៤:១-៤)។ ពេលអ្នកយកការណ៍ភាគច្រើន មនុស្សមាឌធំដ៏គួរឲ្យភ័យ និងគ្រោះថ្នាក់នៅខាងមុខ គេបានសព្វនាម “យើង” ៧ដង ដោយគ្មានសំដៅទៅឯព្រះអម្ចាស់ (១៣:៣១-៣៣)។ ពួកអ៊ីស្រាអែលនៅលើចុងស្រួចនៃព្រះពរដ៏បំផុត ដែលព្រះទ្រង់សន្យាដល់គេ។ ពួកគេជាសាក្សីនូវការអស្ចារ្យ នៅអេស៊ីប ហើយជើងគេដើរលើដីគោក នៅបាតសមុទ្រក្រហម ក្នុងជ័យជំនះដែលគួរឲ្យខ្លាច។ ភាពស្មោះត្រង់របស់ព្រះបានកា្លយជាភស្តុតាងដ៏គួរអស្ចារ្យ។ ឱការចងចាំដ៏ខ្លីអើយ! ឱភាពមិនស្មោះត្រង់ដ៏គួរខកចិត្តអើយ! សោកស្តាយ ពួកគេបានបែរខ្នងឲ្យព្រះ និងទុកព្រះពរទ្រង់ដោយឡែក។ ផ្ទុយទៅវិញ កាលែប និងយ៉ូស្វេ រើសយកបែរទៅឯព្រះអម្ចាស់ ដោយទំនុកចិត្តៈ ព្រះយេហូវ៉ាក៏គង់នៅខាងយើង(១៤:៩) នៅពេលមនុស្សមាឌធំអ្នកបង្ហាញខ្លួន តើអ្នកធ្វើអ្វី? —Joe Stowell
Read articleការជួបជុំគ្រួសារ
២៩ឆ្នាំកន្លងមក ការប្រារព្វពិធីការជួបជុំក្នុងជីវិតក្នុងទីក្រុង យើងបាននាំសមាជិកនៃគ្រួសារពិសេសមក។ ពិធីជួបជុំបានរួបរួមវេជ្ជបណ្ឌិត គិលានុប្បដ្ឋាយិកា និងបុគ្គលិកពីមន្ទីរពេទ្យនៃសេចក្តីរំលឹកសំរាប់កុមារ ជាមួយនឹងអតីតអ្នកជំងឺពីអង្គភាពថែរក្សាល្អិតល្អន់ តាមប្រពន្ធ័ទំនើប។ ខ្លះជាក្មេងក្នុងកៅអីរុញ ហើយខ្លះជាក្មេងជំទង់។ ឪពុកម្តាយពួកគេមកជាមួយ ដើម្បីនិយាយអរគុណទៅអ្នកដែលបានសង្គ្រោះជីវិតកូនគេ និងបានផ្តល់ឱកាសលើកទីពីរ។ អត្ថបទកាសែតមួយ បានដកស្រង់ការឆ្លើយតបចេញពីចិត្តរបស់វេជ្ជបណ្ឌិត ប៉ុប ឃីលីថា ទាំងខាងវិជ្ជាជីវៈ និងផ្ទាល់ខ្លួន សំរាប់បុគ្គលិកទាំងអស់ នេះធ្វើជាហេតុដែលពួកគេធ្វើការនេះ។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថាតើនៅស្ថានសួគ៌នឹងមានពេលជាច្រើនដែលអ្នកថែរក្សាខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណ និងអ្នកដែលគេបានជួយ “ទារកក្នុងព្រះគ្រីស្ទ” នឹងរួបរួមគ្នាចែករំលែករឿង និង លើកតម្កើងព្រះ។ គម្ពីរសញ្ញាថ្មីបានពណ៌នាពីរបៀបដែលលោកប៉ុល ស៊ីលវ៉ាន និងធីម៉ូថេ ធ្វើការក្នុងចំណោមអ្នកជឿថ្មីក្នុងទីក្រុងថែស្សាឡូនិច ដោយស្លូតបូតវិញ “ប្រៀបដូចជាម្តាយថ្នមកូន ដែលកំពុងនៅបៅ”(១ថែស្សា២:៧) និងដោយការទូន្មាន និងកំសាន្តចិត្តផង ដូចជាឪពុកនឹងកូន(ខ.១១) ការជួយដល់អ្នកជឿថ្មីនៅដំណាក់កាល សំខាន់ក្នុងជំនឿជាការបញ្ចោញកំលាំងនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ដែលនឹងបណ្តាលឲ្យមានអំណរនៅឯការជួបជុំគ្រួសារនៅស្ថានសួគ៌។ —David McCasland
Read articleអំណាចនៃការសន្យា
ខ្ញុំពាក់គ្រឿងអលង្ការពីរគឺៈ ចិញ្ចៀនរៀបការលើម្រាមដៃ និងឈើឆ្កាងតូចមួយពីសែលទិកលើខ្សែកជុំវិញកខ្ញុំ។ ចិញ្ចៀនតំណាងភាពស្មោះត្រង់ខ្ញុំ ចំពោះការ៉ូលីន(Carolyn) ប្រពន្ធខ្ញុំជារៀងរហូត។ ឈើឆ្កាងរំលឹកខ្ញុំថាធ្វើការមិនមែនយល់ដល់គាត់ ប៉ុន្តែដោយយល់ដល់កិត្តិនាមព្រះយេស៊ូវដែលខ្ញុំធ្វើដូចនេះ។ ទ្រង់បានឱ្យខ្ញុំស្មោះត្រង់នឹងនាងរហូតដល់សេចក្តីស្លាប់មកបំបែក។ ពាក្យសម្បថពេលរៀបការគឺលើសជាងការចុះសន្យា ដែលយើងអាចក្បត់ ដោយធ្វើឲ្យខូច។ វាជាសម្បថពិសេសដែលគោលបំណងយ៉ាងជាក់ច្បាស់ថា នឹងចងភ្ជាប់រហូតដល់សេចក្តីស្លាប់មកបំបែក។(ម៉ាថាយ១៩:៦)ពាក្យថា “ទោះបីល្អជាងនេះ ទោះបីអាក្រក់ជាងនេះ ទោះបីមានជាងនេះ ទោះបីក្រជាងនេះ ទោះបីឈឺនិងជា” នោះបើគិតពីឱកាសវិញ វាមិនមែនស្រួលក្នុងការធ្វើតាមសម្បថឡើយ។ កាលៈទេសៈប្រហែលជាប្តូរហើយប្តីប្រពន្ធក៏អញ្ជឹងដែរ។ ការរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺពិបាកនឹងល្អបំផុត បើចងការកែប្រែការមិនយល់ស្របគ្នា និងការពិបាក។ ពេលគ្មានអ្នកណាត្រូវរស់នៅក្នុងទំនាក់ទំនង ដែលមានការប្រមាថនឹងគ្រោះថ្នាក់ នោះការទទួលយកភាពលំបាកនៃភាពក្រខ្សត់ ភាពហត់នឿយ និងការខកចិត្ត អាចនាំទៅដល់សុភមង្គល។ សម្បថអាពាហ៍ពិពាហ៍ជាកាតព្វកិច្ច ដែលចងភ្ជាប់មួយដែលតម្រូវឲ្យស្រលាញ់ លើកកិត្តិយស និងថ្នាក់ថ្នមគ្នាទៅវិញទៅមក អស់មួយជីវិត ពីព្រោះព្រះយេស៊ូបានឱ្យយើងធ្វើដូច្នោះ។ ដូចពាក្យមិត្តខ្ញុំម្នាក់និយាយថា“ នេះជាសម្បថដែលធ្វើឲ្យយើងស្មោះត្រង់ទៅ ទោះបីពេលយើងមិនចង់ធ្វើតាមសម្បថយើង។” —David Roper
Read article