សូមបើកភ្នែកនៃដួងចិត្តទូលបង្គំ
អេភេសូរ ១:១៥-២៣ សូមឲ្យព្រះនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ….បានប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានព្រះវិញ្ញាណ ដែលប្រោសឲ្យមានប្រាជ្ញា ហើយក៏បើកសំដែង ឲ្យដឹងពីដំណើរស្គាល់ទ្រង់។ អេភេសូរ ១:១៧ កាលពីឆ្នាំ២០០១ កូនង៉ែតម្នាក់ ឈ្មោះ គ្រីស្ទោហ្វ័រ ដាហ្វលី(Christopher Duffley) បានកើតមិនគ្រប់ខែ ដោយគេមិនមានសង្ឃឹមថា គាត់អាចមានជីវិតរស់បានទេ។ តែគាត់បានរួចផុតពីសេចក្តីស្លាប់ ធ្វើឲ្យក្រុមវេជ្ជបណ្ឌិតមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលគាត់មានអាយុ៥ខែ គេក៏បានយកគាត់ទៅដាក់នៅក្នុងមន្ទីរថែទាំកុមារដែលកើតមិនគ្រប់លក្ខណៈ រហូតដល់ពេលដែលអ៊ំស្រីរបស់គាត់យកគាត់ទៅចិញ្ចឹម។ គ្រូបង្រៀនម្នាក់បានដឹងថា គ្រីស្ទោហ្វ័រ ជាក្មេងប្រុសអាយុ៤ឆ្នាំ ដែលមានសម្លេងល្អឥតខ្ចោះ ទោះគាត់ពិការភ្នែក ហើយមានជំងឺអូទីហ្សិមក៏ដោយ។ ៦ឆ្នាំក្រោយមក គ្រីស្ទោហ្វ័រក៏បានឡើងច្រៀង បទចម្រៀងពិសេស នៅក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំនៅព្រះវិហារ មានចំណងជើងថា “សូមព្រះអង្គបើកភ្នែកនៃដួងចិត្តទូលបង្គំ”។ គេបានថតសកម្មភាពច្រៀងរបស់គាត់ បង្ហោះនៅតាមបណ្ដាញអ៊ីនធឺណិត ហើយមានមនុស្សរាប់លាននាក់បានទស្សនាវីដេអូនោះ។ នៅឆ្នាំ២០២០ គ្រីស្ទោហ្វ័របានចែកចាយអំពីគោលដៅរបស់គាត់ ដែលចង់ធ្វើការបម្រើព្រះ ក្នុងនាមជាអ្នកលើកទឹកចិត្តជនពិការ។ គាត់បានបន្តបង្ហាញឲ្យគេដឹងថា លទ្ធភាពដែលគាត់អាចធ្វើបានគឺគ្មានដែនកំណត់ឡើយ នៅពេលណាគាត់បើកភ្នែកនៃដួងចិត្តគាត់ មើលទៅផែនការរបស់ព្រះអង្គ។ សាវ័កប៉ុលបានកោតសរសើរសេចក្តីជំនឿរបស់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងអេភេសូរ(អេភេសូរ ១:១៥-១៦)។ គាត់បានទូលសូមព្រះទ្រង់ប្រទានពួកគេនូវ “ព្រះវិញ្ញាណ ដែលប្រោសឲ្យមានប្រាជ្ញា ហើយក៏បើកសំដែង ឲ្យដឹងពីដំណើរស្គាល់ទ្រង់”(ខ.១៧)។ គាត់ក៏បានអធិស្ឋានសូមឲ្យភ្នែករបស់ពួកគេបានភ្លឺ ឬបើកឡើង…
Read article
ភាពអាចទុកចិត្តបានរបស់ព្រះ
ភាពអាចទុកចិត្តបាននៃការប្រកាសសេចក្តីពិត គឺពឹងផ្អែកទៅលើភាពអាចទុកចិត្តបានរបស់អ្នកដែលបានប្រកាស់សេចក្តីពិតនោះ។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល (R.C. Sproul) សូមធ្វើការបកស្រាយ អំពីជំនឿរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលមានមូលដ្ឋានគ្រឹះនៅក្នុងភាពអាចទុកចិត្តបានរបស់ព្រះ ដែលគ្រីស្ទបរិស័ទជឿ។ អត្ថបទ កាលពីក្មេង ខ្ញុំត្រូវគេស្តីបន្ទោស ហើយក៏បានវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ដោយអារម្មណ៍ឈឺជាប់ ហើយខ្ញុំក៏បានយំផងដែរ។ ពេលនោះ ម្តាយខ្ញុំក៏បានជូតទឹកភ្នែកឲ្យខ្ញុំ ហើយខ្ញុំប្រាប់គាត់ថា គេបាននិយាយយ៉ាងនេះ ឬយ៉ាងនោះ អំពីខ្លួនខ្ញុំ។ ហើយគាត់ក៏បានប្រាប់ខ្ញុំ ឲ្យពិចារណា អំពីប្រភព។ ខ្ញុំមិនដឹងថា គាត់កំពុងនិយាយអំពីអ្វីទេ តែគាត់តែងតែប្រាប់ខ្ញុំឲ្យពិចារណា អំពីប្រភព។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានដឹងថា ពេលនរណាម្នាក់និយាយអ្វីមួយ ភាពអាចទុកចិត្តបាននៃពាក្យសម្តីរបស់អ្នកនិយាយ គឺជាប់ទាក់ទងដោយផ្ទាល់នឹងភាពអាចទុកចិត្តបាន និងចារិកលក្ខណៈរបស់អ្នកដែលកំពុងនិយាយនោះ។ សព្វថ្ងៃនេះ ហេតុផលមួយ ដែលខ្ញុំមិនចេះតែជឿអ្វីៗទាំងអស់ដែលគេនិយាយប្រាប់ខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំធ្លាប់ត្រូវគេនិយាយកុហកជាញឹកញាប់ណាស់ ក្នុងមួយជីវិតនេះ។ តែព្រះទ្រង់ធ្លាប់កុហកអ្នកទេ? ដូចនេះ ពេលណាខ្ញុំមិនជឿព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ គឺមានន័យថា ខ្ញុំកំពុងតែវាយប្រហារមកលើភាពអាចទុកចិត្តបាន នៃព្រះដ៏មានចេស្តា។ ហើយការមិនជឿព្រះបន្ទូលព្រះអង្គដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ គឺជាអំពើបាប។ ដូចនេះ ការជឿព្រះ គឺមិនគ្រាន់តែជឿថាព្រះមានមែន តែក៏ត្រូវជឿផងដែរថា…
Read article
ក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់ចិត្តដែលឈឺចាប់
ទំនុកដំកើង ៦ ព្រលឹងទូលបង្គំក៏ថប់បារម្ភជាខ្លាំងដែរ ឯទ្រង់ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ តើដល់កាលណា? ទំនុកដំកើង ៦:៣ លោកអ៊ែនដ្រេលតុន ស៊ីមមុន(Andrelton Simmons) ជាកីឡាករវាយកូនបាល់ ប៊េសប៊ល ក្នុងការប្រកួតមេជ័រ លីក ដែលបានដកខ្លួនចេញពីចុងបញ្ចប់នៃការប្រកួត នៅឆ្នាំ២០២០ ដោយសារបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “មនុស្សភាគច្រើនមានស្នាមសម្លាកនៅជាប់ខ្លួន ដែលអ្នកដទៃមិនអាចមើលឃើញ ឬយល់បាន”។ ពេលដែលគាត់ពិចារណា អំពីការសម្រេចចិត្តនេះ គាត់យល់ឃើញថា គាត់ចាំបាច់ត្រូវចែកចាយរឿងរបស់គាត់ ដើម្បីលើកទឹកចិត្តអ្នកដទៃ ដែលកំពុងជួបប្រទះបញ្ហាប្រឈមស្រដៀងគាត់ ហើយក៏បានក្រើនរំឭកអ្នកដទៃ ឲ្យបង្ហាញក្តីអាណិតគ្នាទៅវិញទៅមកផងដែរ។ ស្នាមរបួសដែលគេមើលមិនឃើញ គឺជាការឈឺចាប់ និងរបួសដ៏ជ្រៅ ដែលបណ្តាលមកពីការឈឺចាប់ និងទុក្ខវេទនាដែលបានកើតឡើងពិតៗ។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើងជំពូក៦ ស្តេចដាវីឌបានពិពណ៌នា អំពីការឈឺចាប់ក្នុងជម្រៅព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ដោយប្រើពាក្យឈឺចាប់ត្រង់ៗ។ ទ្រង់ “ញ័ររន្ធត់” (ខ.២) ហើយ “ថប់បារម្ភជាខ្លាំង”(ខ.៣)។ ទ្រង់បានអធិស្ឋានថា “ទូលបង្គំអស់កំឡាំង ដោយថ្ងូរ ដំណេកទូលបង្គំត្រូវទទឹកជោកទាល់ភ្លឺ ទឹកភ្នែកទូលបង្គំហូរស្រោចដាបគ្រែ(ខ.៦)។ ស្តេចដាវីឌមិនបានចែកចាយអំពីដើមហេតុនៃទុក្ខវេទនារបស់ទ្រង់ ក្នុងបទគម្ពីរនេះទេ តែមនុស្សជាច្រើនធ្លាប់មានការឈឺចាប់ដូចទ្រង់ផងដែរ ដូចនេះពួកគេអាចយល់។ យើងក៏អាចទទួលការលើកទឹកចិត្ត ពេលយើងសិក្សាអំពីរបៀបដែលស្តេចដាវីឌបានឆ្លើយតប…
Read article
ស្វែងរកការផ្លាស់ប្រែពិតប្រាកដ
កូល៉ុស ៣:១២-១៧ ចូរប្រដាប់កាយ ដោយចិត្តក្តួលអាណិត សប្បុរស សុភាព សំឡូត និងចិត្តអត់ធ្មត់ ទុកដូចជាពួកអ្នករើសតាំង ដែលបរិសុទ្ធ ហើយស្ងួនភ្ងាដល់ព្រះចុះ។ កូល៉ុស ៣:១២ តើអ្នកធ្លាប់បានឮគេនិយាយ អំពីការបន្ថយល្បឿនសំលៀកបំពាក់ដែរឬទេ? ចលនានេះផ្តោតទៅលើការប្រឆាំងឧស្សាហ៍កម្មកាត់ដេរឆាប់រហ័ស ដែលផលិតសំលៀកបំពាក់ថោកៗ ដែលគេទិញ ហើយឈប់ប្រើប្រាស់ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី។ ក្នុងឧស្សាហ៍កម្មកាត់ដេរឆាប់រហ័សនោះ ម៉ូដសំលៀកបំពាក់ថ្មីៗ បានប្រែក្លាយជាហួសសម័យ បន្ទាប់ពីគេយកមកដាក់លក់ក្នុងហាងមិនទាន់បានយូរប៉ុន្មានផង ដោយប្រ៊ែនមួយចំនួនបានលក់លាងឃ្លាំង នូវផលិតផលរបស់ខ្លួន ក្នុងបរិមាណដ៏ច្រើន ជារៀងរាល់ឆ្នាំ។ ចលនាបន្ថយល្បឿនសំលៀកបំពាក់នេះបានលើកទឹកចិត្តអ្នកប្រើប្រាស់ ឲ្យបន្ថយល្បឿននៃការប្រើប្រាស់សំលៀកបំពាក់ តាមរបៀបផ្សេង។ ជាជាងបណ្តោយខ្លួនឲ្យដេញតាមម៉ូដសំលៀកបំពាក់ទាន់សម័យបំផុតជានិច្ច ចលនានេះបានលើកទឹកចិត្តយើង ឲ្យជ្រើសរើសយកសំលៀកបំពាក់តិចជាងមុន ដែលគេផលិតបានល្អ និងមានភាពសមរម្យ ហើយប្រើបានយូរជាង។ ពេលដែលខ្ញុំគិតអំពីរឿងនេះ ខ្ញុំក៏សួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំកំពុងតែធ្លាក់ចូលទៅក្នុងផ្នត់គំនិតដែលចូលចិត្តដេញតាមម៉ូដខោអាវថ្មីៗជានិច្ចដែរឬទេ? ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ បទគម្ពីរកូល៉ុស ជំពូក៣ បានចែងថា ការផ្លាស់ប្រែពិតប្រាកដក្នុងព្រះគ្រីស្ទ មិនកើតមានភ្លាមៗ ហើយឆាប់រលាយបាត់ទៅវិញនោះទេ។ តែការផ្លាស់ប្រែពិតប្រាកដជាការផ្លាស់ប្តូរដ៏ស្ងាត់ស្ងៀម បន្តិចម្តងៗ ក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ដូចនេះ ជាជាងដេញតាមម៉ូដខោអាវថ្មីៗរបស់លោកិយ ដើម្បីលម្អតែរូបកាយរបស់យើង យើងអាចងាកមកប្រដាប់កាយរបស់យើង ដោយសំលៀកបំពាក់ដែលព្រះវិញ្ញាណប្រទាន ដែលមានដូចជា…
Read article
កាន់តាមបញ្ញត្តរបស់ព្រះអង្គ ដោយអំណរ
ដ្បិតនេះហើយជាសេចក្តីស្រឡាញ់ដល់ព្រះ គឺឲ្យយើងកាន់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តរបស់ទ្រង់ ឯបញ្ញត្តទ្រង់ នោះមិនមែនជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ទេ ពីព្រោះគ្រប់ទាំងអស់ដែលកើតពីព្រះមក នោះបានឈ្នះលោកីយ៍ហើយ ឯជ័យជំនះដែលឈ្នះលោកីយ៍ នោះគឺជាសេចក្តីជំនឿរបស់យើង តើអ្នកណាជាអ្នកឈ្នះលោកីយ៍ បើមិនមែនជាអ្នកដែលជឿថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ?(១យ៉ូហាន ៥:៣-៥)។ បទគម្ពីរនេះបានបកស្រាយយ៉ាងច្បាស់ថា ការកើតជាថ្មី ដែលជាការកើតពីព្រះ គឺជាការកាន់តាមបញ្ញត្តរបស់ព្រះអង្គ ដោយផ្លាស់ប្តូរពីការកាន់តាមជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ ទៅជាការកាន់តាមដោយអំណរវិញ។ តើការផ្លាស់ប្តូរនេះអាចកើតមានដោយរបៀបណា? តើការកើតពីព្រះបានធ្វើឲ្យការកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអង្គ ប្រែក្លាយជាមានអំណរ ជាជាងធ្ងន់ដោយបន្ទុក យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? សាវ័កយ៉ូហានបានមានប្រសាសន៍ថា “ពីព្រោះគ្រប់ទាំងអស់ដែលកើតពីព្រះមក នោះបានឈ្នះលោកីយ៍ហើយ ឯជ័យជំនះដែលឈ្នះលោកីយ៍ នោះគឺជាសេចក្តីជំនឿរបស់យើង”(១យ៉ូហាន ៥:៤)។ អាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា ការកើតជាថ្មីបានយកឈ្នះមកលើបន្ទុកដ៏ធ្ងន់នៃការកាន់តាមបញ្ញត្តរបស់ព្រះ តាមបែបលោកិយ ពោលគឺបានយកឈ្នះ ដោយការមានសេចក្តីជំនឿ។ ដូចមានបញ្ជាក់ក្នុងបទគម្ពីរ ១យ៉ូហាន ៥:១ ក្នុងន័យត្រង់ថា “អស់អ្នកណាដែលជឿថា ព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទ អ្នកនោះបានកើតពីព្រះមក”។ សេចក្តីជំនឿគឺជាភស្តុតាងបញ្ជាក់ថា យើងបានកើតពីព្រះមែន។ យើងមិនបានធ្វើឲ្យខ្លួនយើងកើតជាថ្មី ដោយសម្រេចចិត្តទទួលជឿព្រះអង្គនោះឡើយ។ ព្រះអង្គទេដែលបានធ្វើការក្នុងចិត្តយើង ដោយបង្កើតចិត្តដែលចង់ជឿ ដោយបណ្តាលឲ្យយើងកើតជាថ្មី។ គឺដូចដែលសាវ័កពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ក្នុងសំបុត្រទី១ថា “ទ្រង់បានបង្កើតយើងឡើងជាថ្មី តាមសេចក្តីមេត្តាករុណាដ៏ធំរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យយើងរាល់គ្នាបានសេចក្តីសង្ឃឹមដ៏រស់”(១ពេត្រុស ១:៣)។ ក្តីសង្ឃឹមដ៏រស់របស់យើង ឬជំនឿមកលើព្រះគុណនៃអនាគតកាល…
Read article
ប្រាជ្ញាដែលយើងត្រូវការ
សុភាសិត ៤:១០-១៩ ឯផ្លូវរបស់មនុស្សអាក្រក់ នោះធៀបដូចជាសេចក្តីងងឹតវិញ គេមិនដឹងថាចំពប់នឹងអ្វីទេ។ សុភាសិត ៤:១៩ ក្នុងសៀវភៅដ៏ល្បីល្បាញ ដែលលោកចន អ៊ែម ប៊ែរី(John M. Barry) បាននិពន្ធមានចំណងជើងថា ជំងឺរាតត្បាតដ៏កាចសាហាវ គាត់ពិពណ៌នា អំពីប្រវត្តិនៃជំងឺរាតត្បាត ដែលបានកើតឡើងនៅឆ្នាំ១៩១៨។ លោកប៊ែរីបានបើកបង្ហាញ អំពីរបៀបដែលមន្រ្តីសុខាភិបាលបានរំពឹងទុកជាមុនថា ជំងឺរាតត្បាតដ៏ធំមួយនឹងកើតមាន ក្នុងពេលឆាប់ៗ គឺមិនមែនមិនបានត្រៀមខ្លួននោះទេ។ ពួកគេមានការភ័យខ្លាចថា នៅសម័យសង្រ្គាមលោកលើកទី១ មានកងទ័ពរាប់លាននាក់បានរស់នៅប្រជ្រៀតគ្នាក្នុងលានដ្ឋាន ហើយបានឆ្លងកាត់ខ្សែបន្ទាត់ព្រំដែនពីប្រទេសមួយចូលប្រទេសមួយទៀត ដូចនេះ ការឆ្លងវីរុសថ្មីមួយ អាចផ្ទុះឡើងនៅពេលណាមួយមិនខាន។ តែការយល់ដឹងដូចនេះ មិនមានប្រយោជន៍អ្វី នៅក្នុងការទប់ស្គាត់គ្រោះមហន្តរាយនោះឡើយ។ អ្នកដឹកនាំប្រទេសដ៏មានអំណាច បានបន្តទូងស្គរសង្រ្គាម ឲ្យកងទ័ពសំរុកចូលប្រយុទ្ធក្នុងសមរភូមិ ដោយផ្តោតទៅលើការដណ្តើមយកជ័យជម្នះក្នុងសង្រ្គាម។ អ្នកជំនាញផ្នែកជំងឺរាតត្បាតបានធ្វើការប៉ាន់ប្រមាណថា នៅពេលនោះមនុស្ស៥០លាននាក់បានស្លាប់ក្នុងការរាតត្បាតរបស់ជំងឺដ៏កាចសាហាវនោះ បន្ថែមពីលើចំនួនប្រហែល២០លាននាក់ ដែលបានស្លាប់ ដោយសារភាពសាហាវព្រៃផ្សៃនៃសង្រ្គាម។ មានការបង្ហាញម្តងហើយម្តងទៀតថា ចំណេះដឹងរបស់យើងជាមនុស្សមិនដែលគ្រប់គ្រាន់ល្មមនឹងសង្រ្គោះយើងឲ្យរួចផុតពីការអាក្រក់ឡើយ(សុភាសិត ៤:១៤-១៦)។ ទោះយើងរកបានចំណេះដឹងច្រើនប៉ុណ្ណោះ ហើយបានបង្ហាញការយល់ដឹងដែលគួរឲ្យកត់សំគាល់យ៉ាងណា ក៏យើងនៅតែមិនអាចបញ្ឈប់ការឈឺចាប់ ដែលយើងបានធ្វើមកលើគ្នាទៅវិញទៅមក។ យើងមិនអាចរាំងខ្ទប់ “ផ្លូវរបស់មនុស្សអាក្រក់” ជាផ្លូវដ៏ល្ងង់ខ្លៅ ដែលនាំទៅរក “សេចក្តីងងឹតដ៏សែនជ្រៅ”។ ទោះយើងមានចំណេះដឹងល្អបំផុត…
Read article