ការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួន
គេបានក្រោកឡើងពីព្រលឹមស្រាង ដើម្បីបង្ខូចអស់ទាំងកិរិយារបស់ខ្លួនវិញ។ សេផានា ៣:៧ កាលខ្ញុំទៅបោះជំរុំ ក្នុងវ័យជំទង់ មានពេលមួយ មិត្តភក្តិខ្ញុំបានបញ្ចេញទឹកមុខ ដែលបង្ហាញថា ខ្ញុំកំពុងមានការភ័យខ្លាច។ យើងទាំងពីរជាក្មេងជំទង់ ដែលមានអាកប្បកិរិយាមិនល្អ ហើយពេលនោះ យើងកំពុងមានការភ័យខ្លាច នៅចំពោះអ្នកដឹកនាំកម្មវិធីបោះជំរុំ។ គាត់បានស្គាល់ឪពុករបស់យើងម្នាក់ៗច្បាស់ ហើយក៏បានចែកចាយដោយក្តីស្រឡាញ់ ត្រង់ៗថា ឪពុករបស់យើងមុខជាមានការខកចិត្តចំពោះយើងយ៉ាងខ្លាំង។ យើងចង់តែលូនវានៅក្រោមតុ ដោយសារទម្ងន់នៃការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួន ចំពោះកំហុសរបស់យើង។ កាលព្រះទ្រង់ឲ្យហោរាសេផានា ទៅប្រកាសព្រះរាជសាររបស់ព្រះអង្គ ដល់ប្រជាជនយូដា ដែលផ្ទុកទៅដោយពាក្យពេចន៍ធ្ងន់ៗ អំពីការទទួលខុសត្រូវផ្ទាល់ខ្លួន ចំពោះអំពើបាបរបស់ពួកគេ(សេផានា ១:១,៦-៧)។ បន្ទាប់ពីបានពិពណ៌នា អំពីការជំនុំជម្រះដែលព្រះអង្គនឹងទម្លាក់មកលើខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកយូដា(ជំពូក២) ព្រះអង្គក៏បានបង្វែរព្រះនេត្រមកមើលរាស្រ្តព្រះអង្គដែលកំពុងជាប់មានអំពើបាប(ជំពូក៣)។ ព្រះអង្គក៏បានប្រកាសថា “វេទនាដល់ទីក្រុងរឹងចចេស ហើយស្មោកគ្រោក គឺដល់ទីក្រុងដែលសង្កត់សង្កិនគេ”(៣:១)។ “តែគេបានក្រោកឡើងពីព្រលឹមស្រាង ដើម្បីបង្ខូចអស់ទាំងកិរិយារបស់ខ្លួនវិញ”(ជំពូក៧)។ ព្រះអង្គបានទតឃើញចិត្តដ៏ខ្មៅកខ្វក់របស់រាស្រ្តព្រះអង្គ ដែលមានការព្រងើយកន្តើយខាងវិញ្ញាណ ភាពអយុត្តិធម៌ក្នុងសង្គម និងភាពលោភលន់ដ៏អាក្រក់ ហើយព្រះអង្គក៏បានធ្វើការកែតម្រង់ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់។ ពួកគេម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានបាបនៅចំពោះព្រះអង្គ ទោះពួកគេជាអ្នកដឹកនាំ ជាពួកចៅហ្វាយ ឬពួកហោរាក្តី(ខ.៣-៤)។ នៅពេលដែលអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវមួយក្រុម បានបន្តរស់នៅក្នុងអំពើបាប សាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនពួកគេថា “ អ្នករឹងរបឹង ហើយមិនព្រមប្រែចិត្តសោះ … ទ្រង់នឹងសងដល់គ្រប់គ្នា…
Read article
សូមព្រះអង្គលាងជម្រះទូលបង្គំ!
សូមដុសលាងទូលបង្គំ នោះនឹងបានសជាងហិមៈ។ ទំនុកដំកើង ៥១:៧ មានពេលមួយឡានរបស់ខ្ញុំប្រឡាក់ដីខ្លាំង បានជាខ្ញុំអាចយកម្រាមដៃសរសេរពីលើវាថា “សូមលាងខ្ញុំ!” ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានទៅកន្លែងលាងឡាន ហើយម្ចាស់ឡានជាច្រើនក៏បានយកឡានទៅលាងផងដែរ បន្ទាប់ពីឡានរបស់យើងម្នាក់ៗបានប្រឡាក់ ដោយសារថ្នល់ដែលគេបានបាចអំបិលពីលើ ក្នុងអំឡុងពេលព្រឹលធ្លាក់។ ឡានជាច្រើនគ្រឿងបានតម្រង់ជួរបន្តកន្ទុយគ្នា ប្រៀបដូចជាខ្សែដ៏វែងមួយ ខណៈពេលដែលសេវាកម្មលាងឡានកំពុងមានដំណើរយឺតៗ។ តែវាសក្តិសមនឹងឲ្យខ្ញុំរង់ចាំ។ ខ្ញុំបានចាកចេញពីកន្លែងលាងឡាននោះ ដោយឡានដែលបានលាងស្អាត ហើយកន្លែងលាងឡានក៏មិនបានគិតថ្លៃលាងឡានដែរ ជាការប៉ះប៉ូវសម្រាប់ភាពយឺតយ៉ាវ ក្នុងការផ្តល់សេវាកម្ម។ រឿងនេះបានធ្វើខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការលាងជម្រះមួយទៀត ដែលកើតចេញពីការលះបង់ ដូចដែលមានចែង ក្នុងដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ ព្រះទ្រង់បានប្រទានការអត់ទោស ឲ្យអំពើបាបយើង តាមរយៈការសុគត និងការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ ក្នុងចំណោមយើង តើមាននរណាខ្លះ ដែលមិនមានអារម្មណ៍ថា ចង់លាងជម្រះខ្លួន ពេលដែលធូលីដី និងស្នាមប្រឡាក់នៃជីវិតបានតោងជាប់ខ្លួនយើង? ពេលណាយើងប្រឡាក់ ដោយសារគំនិត ឬទង្វើរអាត្មានិយម ដែលបង្កការឈឺចាប់មកលើខ្លួនយើង ឬអ្នកដទៃ ហើយបានធ្វើឲ្យយើងទាស់ប្រឆាំងនឹងព្រះ? បទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៥១ គឺជាទំនួញរបស់ស្តេចដាវីឌ ដែលទ្រង់បាននិពន្ធ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានចាញ់ការល្បួងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ពេលដែលគ្រូខាងវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់មកកែតម្រង់ទ្រង់ ដោយសារអំពើបាបដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្ត(មើល២សាំយ៉ូអែល ១២) ទ្រង់ក៏បានអធិស្ឋាន សូមការលាងជម្រះយ៉ាងដូចនេះថា “សូមជំរះទូលបង្គំដោយមែកហ៊ីសុប នោះទូលបង្គំនឹងបានជ្រះស្អាត…
Read article
បើគ្មានព្រះទេ នោះជីវិតគ្មានន័យ
បើអ្នកមិនមានការទទួលខុសត្រូវ ក្នុងជីវិតរបស់អ្នកទេ នោះទីបំផុត ជីវិតរបស់អ្នកនឹងមិនមានតម្លៃឡើយ។ នៅថ្ងៃនេះដែរ លោកគ្រូ អរ ស៊ី ស្ព្រោល(R.C. Sproul) នឹងធ្វើការបកស្រាយ អំពីមូលហេតុដែលជីវិតទាំងឡាយអាចមានន័យ ទាល់តែពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះដែលបានបង្កើតពួកគេមក។ អត្ថបទ នៅសតវត្សរ៍ទី១៩ មនុស្សកាន់តែច្រើន មិនមានការប្ដេជ្ញាចិត្តក្នុងជំនឿសាសនា ដោយពួកគេបានអរសប្បាយនឹងសេរីភាព ដែលពួកគេទើបតែរកឃើញ នៅក្នុងការជឿថា ក្នុងចក្រវាលនេះ ព្រះមិនពិតជាមានមែននោះឡើយ។ ពួកគេនិយាយថា “ឥឡូវនេះ មនុស្សលោកមានសេរីភាព នៅក្នុងការកំណត់ជោគវាសនារបស់ខ្លួន”។ ទស្សនវិជ្ជានៅសតវត្សរ៍ទី១៩បានប្រកាសថា មនុស្សមិនត្រូវមានការទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រះទៀតឡើយ។ ទស្សនវិជ្ជានៅសតវត្សរ៍ទី១៩ បាននាំឲ្យគេគិតថា ជីវិតមនុស្សគ្មានន័យអ្វីទេ។ ខ្ញុំសូមនិយាយឲ្យឡូហ្សិកថា បើយើងមិនរស់នៅដោយការទទួលខុសត្រូវ នៅចំពោះព្រះទេ នោះទីបំផុត ជីវិតយើងក៏គ្មានតម្លៃដែរ។ ខុសនិងត្រូវ គឺជាតម្រុយនៃអត្ថន័យរបស់ជីវិតនីមួយៗ ក្នុងចក្រវាលនេះ។
Read article
នរណាសក្តិសមនឹងទទួលការសរសើរ
ព្រោះគ្រប់ទាំងផ្ទះតែងមានគេធ្វើ តែឯអ្នកដែលបានធ្វើគ្រប់របស់ទាំងអស់ នោះគឺជាព្រះវិញ។ ហេព្រើរ ៣:៤ មានពេលមួយ បុគ្គលិកក្រុមហ៊ុនអចលនៈទ្រព្យម្នាក់បាននាំប្តីប្រពន្ធវ័យក្មេងមួយគូរ ដើរមើលផ្ទះមួយខ្នង ដែលគួរឲ្យចង់រស់នៅ មានចំណុចល្អៗជាច្រើនរាប់ចាប់តាំងពីជណ្តើរមូល ដល់បន្ទប់គេងដែលបំពាក់ទៅដោយគ្រឿងថ្លៃៗ និងរាប់ចាប់តាំងពីរនាបធ្វើពីឈើប្រណិតដល់កំរាលព្រំទន់ល្មើយ ហើយរាប់ចាប់តាំងពីបន្ទប់បោកគក់ខោអាវធំមួយ ដល់បន្ទប់ការិយាល័យដែលមានសណ្ដាប់ធ្នាប់។ នៅជ្រុងនីមួយៗ ដែលពួកគេបានមើល ពួកគេមានចិត្តរំភើបចំពោះសម្រស់របស់ផ្ទះនោះ រហូតដល់លាន់មាត់ថា “លោកបានជ្រើសរើសកន្លែងល្អបំផុតឲ្យពួកខ្ញុំ។ ផ្ទះនេះពិតជាស្អាតខ្លាំងណាស់!” បន្ទាប់មក បុគ្គលិកអចលនៈទ្រព្យរូបនោះក៏បានធ្វើការឆ្លើយតបដោយពាក្យសម្តីចម្លែកបន្តិច តែជាពាក្យពិតថា “អ្នកដែលសមនឹងទទួលការសរសើរគឺជាជាងដែលបានសង់ផ្ទះនេះ។ សូមកុំសរសើរផ្ទះ ឬសរសើរអ្នកនាំមើលផ្ទះនេះអី”។ ពាក្យសម្តីរបស់បុគ្គលិកអចលនៈទ្រព្យនោះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចំាបទគម្ពីរហេព្រើរ ដែលបានចែងថា “មនុស្សសង់ផ្ទះតែងមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះ លើសជាងផ្ទះ”(៣:៣)។ ត្រង់ចំណុចនេះ បទគម្ពីរនេះបានប្រៀបធៀបសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ជាមួយលោកម៉ូសេ(ខ.១-៦)។ ទោះលោកម៉ូសេមានឯកសិទ្ធិ ក្នុងការនិយាយទៅកាន់ព្រះ ដោយផ្ទាល់ ហើយបានឃើញព្រះអង្គក៏ដោយ(ជនគណនា ១២:៨) ក៏គាត់គ្រាន់តែជា “អ្នកបម្រើម្នាក់” នៅក្នុងដំណាក់របស់ព្រះអង្គ(ហេព្រើរ ៣:៥)។ ព្រះគ្រីស្ទជាព្រះអាទិករ(១:២,១០) សក្តិសមនឹងទទួលព្រះកិត្តិនាម ជាអ្នក “សង់អ្វីៗទាំងអស់មក” និងជាព្រះរាជបុត្រាដែលត្រួតលើដំណាក់ទ្រង់(៣:៤,៦)។ ដំណាក់របស់ព្រះគឺជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។ ពេលណាយើងបម្រើព្រះអង្គ ដោយស្មោះត្រង់ នោះអ្នកដែលសក្តិសមនឹងទទួលការសរសើរ គឺព្រះយេស៊ូវ ជាព្រះដែលបានសង់បង្កើត។…
Read article
នាំចេញពីកន្លែងងងឹតចូលមកពន្លឺ
តែអ្នកណាដែលប្រព្រឹត្តតាមសេចក្តីពិតវិញ នោះតែងមកឯពន្លឺ។ យ៉ូហាន ៣:២១ លោកអ័កាស(Aakash បានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តដ៏ខ្មៅងងឹត ដោយគ្មានអ្វីអាចជួយគាត់បាន។ គាត់មានរបួសធ្ងន់ នៅក្នុងគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ហើយគេក៏បាននំាគាត់ទៅព្យាបាល នៅមន្ទីរពេទ្យរបស់បេសកជនមួយ នៅតំបន់អាស៊ីនិរតី។ គ្រូពេទ្យបានធ្វើការវះកាត់ឲ្យគាត់៨លើក ដើម្បីព្យាបាលឆ្អឹងដែលបានបាក់ តែគាត់មិនអាចបរិភោគអាហារបានទេ។ ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តក៏បានជ្រៀតចូលក្នុងជីវិតគាត់។ ក្រុមគ្រួសារគាត់បានពឹងផ្អែកលើកការផ្គត់ផ្គង់របស់គាត់ តែគាត់មិនអាចធ្វើការងារបានដូចមុន ដូចនេះ ជីវិតគាត់បានប្រែជាមានភាពងងឹតកាន់តែខ្លាំង។ ថ្ងៃមួយ មានភ្ញៀវម្នាក់បានមកសួរសុខទុក្ខគាត់ ហើយបាបអានខគម្ពីរក្នុងកណ្ឌយ៉ូហាន ឲ្យគាត់ស្តាប់ រួចអធិស្ឋានឲ្យគាត់។ គាត់ក៏បានទទួលការប៉ះពាល់ចិត្តចំពោះការប្រទានការអត់ទោសបាប និងសេចក្តីសង្គ្រោះ ដោយឥតគិតថ្លៃ តាមរយៈព្រះយេស៊ូវ ហើយក៏បានទទួលជឿព្រះអង្គ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្តក៏បានចាកចេញពីជីវិតគាត់។ ពេលគាត់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ ពីដំបូង គាត់ខ្លាចមិនហ៊ានប្រាប់ក្រុមគ្រួសារអំពីជំនឿរបស់គាត់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទីបំផុត គាត់ក៏បាននិយាយប្រាប់ពួកគេ អំពីព្រះយេស៊ូវ ហើយពួកគេទាំង៦នាក់ ក៏បានទទួលជឿព្រះអង្គផងដែរ។ កណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អតាមសាវ័កយ៉ូហាន គឺជាពន្លឺក្នុងលោកិយដ៏ងងឹត។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរនេះ មានសេចក្តីចែងថា “អ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រានោះ មិនត្រូវវិនាសឡើយ គឺឲ្យមានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចវិញ”(៣:១៦)។ ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរយ៉ូហាន ព្រះយេស៊ូវក៏បានមានបន្ទូលផងដែរថា “អ្នកណាដែលស្តាប់ពាក្យខ្ញុំ ហើយជឿដល់ព្រះអង្គ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមក អ្នកនោះមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច”(៥:២៤)។ ហើយព្រះអង្គក៏មានបន្ទូលថា…
Read article
ល្អប្រសើរជាងមាសប្រាក់ ផ្លូវភេទ និងអំណាច
កុំឲ្យបោះបង់ចោលសេចក្តីក្លាហានរបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលមានរង្វាន់ជាធំនោះឡើយ។ ហេព្រើរ ១០:៣៥ យើងចាំបាច់ត្រូវជញ្ជឹងគិតថា ភាពធំបណ្តាច់របស់ព្រះគឺជារង្វាន់ដ៏ធំប្រសើរលើសអ្វីៗទាំងអស់ ដែលលោកិយនេះអាចផ្តល់ឲ្យបាន។ ពុំនោះទេ យើងនឹងស្រឡាញ់លោកិយ និងរស់នៅ ដូចអ្នកដទៃមិនខាន។ ដូចនេះ ចូរយើងពិចារណា អំពីអ្វីៗដែលកំពុងដឹកនាំលោកិយនេះ ហើយជញ្ជឹងគិតថា ព្រះទ្រង់ល្អជាង និងស្ថិតស្ថេរជាងរបស់ទាំងនោះ។ ចូរពិចារណាអំពីទ្រព្យសម្បត្តិ ឬអំពើបាបខាងផ្លូវភេទ ឬអំណាចរបស់មនុស្ស ហើយគិតអំពីទំនាក់ទំនងដែលពួកវាមានជាមួយសេចក្តីស្លាប់។ សេចក្តីស្លាប់នឹងដកពួកវាចេញ។ បើអ្នកកំពុងតែរស់នៅសម្រាប់របស់ទាំងអស់នេះ នោះអ្នកនឹងមិនចំណេញបានច្រើនទេ ហើយអ្វីដែលអ្នកមាន នោះអ្នកក៏នឹងបាត់បង់ទាំងអស់។ តែកំណប់ទ្រព្យរបស់ព្រះល្អប្រសើរជាងរបស់ទាំងនោះឆ្ងាយណាស់ ហើយក៏ស្ថិតស្ថេរផង។ សេចក្តីស្លាប់មិនអាចរារាំងកំណប់ទ្រព្យទាំងនោះបានទេ ក៏ប្រសើរជាងមាសប្រាក់ ព្រោះមាសប្រាក់ទាំងអស់សុទ្ធតែជាកម្មសិទ្ធិព្រះអង្គ ហើយព្រះអង្គជាព្រះវរបិតារបស់យើង។ យើងនឹងទទួលមរតកពីព្រះអង្គ។ “របស់នៅជំនាន់សព្វថ្ងៃ ឬទៅមុខក្តី នោះសុទ្ធតែជារបស់ផងអ្នករាល់គ្នាទាំងអស់ តែឯអ្នករាល់គ្នាជារបស់ផងព្រះគ្រីស្ទវិញ ហើយព្រះគ្រីស្ទ ទ្រង់ជារបស់ព្រះ”(១កូរិនថូស ៣:២២-២៣)។ កំណប់ទ្រព្យនោះប្រសើរជាងផ្លូវភេទ។ ព្រះយេស៊ូវមិនដែលមានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទ ហើយព្រះអង្គជាមនុស្សដែលមានភាពពេញលេញ និងគ្រប់គ្រាន់បំផុត នៅលើផែនដី។ ការរួមដំណេកគឺគ្រាន់តែជាស្រមោល ឬរូបភាពនៃការពិតដែលធំប្រសើរជាង ឬស្រមោលនៃទំនាក់ទំនង និងក្តីអំណរ ដែលនឹងធ្វើយើងគិតថា ការរួមភេទគឺហាក់ដូចជារឿងដែលគួរឲ្យធុញទ្រាន់។ រង្វាន់របស់ព្រះប្រសើរជាងអំណាចក្នុងលោកិយ។ គ្មានអំណាចណាដែលមនុស្សមាន ដែលខ្លាំងជាងអំណាចបានធ្វើជាកូនព្រះដ៏មានចេស្ដានោះឡើយ។ “តើមិនដឹងថា…
Read article