កញ្ញាមេក ហាត់ឈីងសិន(Meg Hutchinson) ដែលជាអ្នកចម្រៀងមួយរូប បាននិយាយថា “បទចម្រៀងបន្ទាប់ដែលខ្ញុំនឹងថត គឺជាបទដែលមានតែភាពស្ងប់ស្ងាត់ រយៈពេល៤៥នាទី ព្រោះនោះជាអ្វី ដែលមនុស្សភាគច្រើនមិនមាន នៅក្នុងសង្គមយើង” ។
គេពិតជាពិបាកស្វែងរកភាពស្ងប់ស្ងាត់ណាស់ ។ គេទទួលស្គាល់ថា ទីក្រុងទាំងឡាយ មានពេញទៅដោយសំឡេងរំខានយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះទីក្រុងជាទីប្រជុំនៃការធ្វើចរាចរណ៍ និងមនុស្ស ។ គេហាក់ដូចជាមិនអាចគេចចេញពីសំឡេងតន្រ្តីលាន់រំពង សម្លេងម៉ាស៊ីនទ្រហឹង និងសម្លេងឮៗដទៃទៀតឡើយ ។ ប៉ុន្តែ ប្រភេទនៃសំឡេងដែលធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ ដល់សុខភាពខាងវិញ្ញាណរបស់យើង គឺមិនមែនជាសំឡេង ដែលយើងមិនអាចគេចចេញនោះឡើយ តែជាសំឡេងដែលយើងបានអញ្ជើញឲ្យចូល ក្នុងជីវិតរបស់ខ្លួន ។ មានអ្នកខ្លះប្រើសំឡេង ដើម្បីបំបាត់ភាពឯកកោ ដូចជាសំឡេងទូរទស្សន៍ និងវិទ្យុ ដែលនាំឲ្យយើងច្រឡំថា មានអ្នកនៅកំដរយើងជាដើម ។ អ្នកខ្លះទៀតប្រើសំឡេង ដើម្បីជួយឲ្យខ្លួនឯងឈប់គិត គឺដូចជាសំឡេងដទៃទៀត ឬយោបល់ ដែលធ្វើឲ្យយើងឈប់គិតអំពីខ្លួនឯង ។ ចំណែកឯអ្នកខ្លះទៀតបានប្រើសំឡេង ដើម្បីកុំឲ្យខ្លួនស្តាប់ឮសំឡេងព្រះ គឺដោយការជជែកគ្នាឥតឈប់របស់ខ្លួន ។ សូម្បីតែនៅពេលយើងកំពុងជជែកគ្នាអំពីព្រះក៏ដោយ ក៏សំឡេងនេះបានរារាំងមិនឲ្យយើងស្តាប់ឮព្រះមានបន្ទូលមកកាន់យើងផងដែរ ។
ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូវបានយាងទៅកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់ ដើម្បីបន្តការសន្ទនាជាមួយព្រះវរបិតា (ម៉ាកុស ១:៣៥) ទោះបីជាពេលនោះ ទ្រង់កំពុងមានការរវល់បំផុតក៏ដោយ។ ទោះបីជាយើងមិនអាចរកបានកន្លែងដ៏ស្ងប់ស្ងាត់ មួយរយភាគរយក៏ដោយ ក៏យើងចាំបាច់ត្រូវស្វែងរកកន្លែងស្ងប់ស្ងាត់សម្រាប់វិញ្ញាណរបស់យើងដែរ(ទំនុកតម្កើង ១៣១:២) គឺកន្លែង ដែលយើងអាចផ្តោតទៅរកព្រះទាំងស្រុង ។ – Julie Ackerman Link
