លុយកាក់ខ្សត់ខ្សោយបន្តិច នៅពេលអ្នករាល់គ្នានៅជានិស្សិតសកលវិទ្យាល័យ។ ដូច្នេះ កាលណាមានអាហារញ៉ាំឥតគិតលុយ នោះនឹងឃើញវត្តមាននិស្សិតជាច្រើន នៅទីនោះគ្រប់ពេលវេលា គ្រប់ទីកន្លែង ។ ប្រសិនបើក្រុមហ៊ុនមួយចង់ជ្រើសរើសបុគ្គលិកថ្មី និងចង់ទាក់ទាញនិស្សិតក្មេងៗនៅក្នុងបរិវេណសកលវិទ្យាល័យឱ្យមកធ្វើបទបង្ហាញ គឺត្រូវផ្តល់ឱ្យពួកគេនូវនំភីហ្សាដោយឥតគិតលុយ។ និស្សិតមួយចំនួនរង់ចាំធ្វើបទបង្ហាញ សំរាប់តែនំភីហ្សាតែប៉ុណ្ណោះ ក្រោយពេលធ្វើបទបង្ហាញចប់។ មើលទៅអាហារនៅក្នុងថ្ងៃនេះ ហាក់ដូចជាសំខាន់ខ្លាំងជាងការងារសំរាប់ពេលអនាគតទៅទៀត ។
ព្រះយេស៊ូវបានចំអែតមនុស្ស5000នាក់ ហើយ នៅថ្ងៃបន្ទាប់មានមនុស្សជាច្រើនបានតាមរកទ្រង់(យ៉ូហាន 6:10-11,24-25)។ ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលជំទាស់នឹងពួកគេថា “អ្នករាល់គ្នារកខ្ញុំ មិនមែនដោយព្រោះបានឃើញទីសំគាល់ទេ គឺដោយព្រោះតែបានបរិភោគនំប៉័ងឆ្អែតប៉ុណ្ណោះ”(ខ.26)។ ចំពោះមនុស្សមួយចំនួន អាហារពិតជាសំខាន់ជាងជីវិតអស់កល្ប ដែលព្រះយេស៊ូវបានបូជាព្រះកាយទ្រង់ទៅទៀត។ ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកគេថា ទ្រង់គឺជា “នំប៉័ងរបស់ព្រះជាម្ចាស់… ព្រះអង្គដែលយាងចុះពីស្ថានសួគ៍មក ព្រមទាំងប្រទានឱ្យមនុស្សលោកបានជីវិតផង”(ខ.33)។ អ្នកខ្លះមិនបានជឿ និងទទួលយកការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ទេ ថែមទាំង“ដកខ្លួនថយចេញ មិនតាមទ្រង់ទៀតផង”(ខ.66)។ ពួកគេចង់បានអាហារ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនចង់បានទ្រង់ទេ ចុះតើមានអ្វីដែលដំរូវឱ្យពួកគេដើរតាមទ្រង់ទៅហ្ន៎។
ថ្ងៃនេះព្រះយេស៊ូវហៅយើងមកឯទ្រង់ នោះមិនមែនទទួលយកព្រះពរនៅក្នុងព្រះហស្តទ្រង់ទេ ប៉ុន្តែ មកដើម្បីទទួលយកនូវជីវិតអស់កល្ប ហើយនិងដើរតាមទ្រង់ ទ្រង់គឺជា“នំប៉័ងរបស់ព្រះជាម្ចាស់” ។ —Anne Cetas
