ខណៈពេល ដែលខ្ញុំបានបើកឡានចេញពីពិធីបុណ្យណូអែលនៅល្ងាចមួយ នោះក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ ហើយនិងខ្ញុំបានជិះទៅក្បែរព្រះវិហារមួយនៅជនបទ ដែលបានក្រសោប ដោយផ្ទាំងព្រិលពាសពេញ ហើយនៅចន្លោះនោះគេឃើញមានពន្លឺព្រិចៗជះចេញ មកក្រៅ។ បើមើលពីចម្ងាយទៅ ខ្ញុំអាចដឹងថា វាជាការឈប់សម្រាកបុណ្យ ។
ខ្សែអំពូលភ្លើងពណ៌សបានបង្កើតជាទំរងអក្សធំថា ៖H-O-P-E ប្រែថាសង្ឃឹម ។ ពន្លឺដែលជះចេញមកពីពាក្យទាំងនេះចូលទៅក្នុងភាពងងឹកបានរំលឹកខ្ញុំថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាតួនៃក្តីសង្ឃឹម ហើយទ្រង់តែងតែគង់នៅជាក្តីសង្ឃឹមសំរាប់មនុស្សជាតិទាំងអស់ជាដរាប។
មុនពេលព្រះយេស៊ូវប្រសូត បណ្តាជនបានសង្ឃឹមដល់ព្រះមេស៊ី ដ្បិតអី មានតែទ្រង់ទេអាចទទួលយកនូវអំពើបាបរបស់ពួកគេ ហើយនឹងអាចសុំការអត់ទោសពីព្រះជាម្ចាស់ក្នុងនាមរបស់ពួកគេផងដែរ(អេសាយ 53:12)។ ពួកគេបានសង្ឃឹមថា ព្រះមេស៊ីនឹងប្រសូតមកតាមរយៈនាងព្រហ្មចារី ហើយនាងនឹងប្រសូតបានបុត្រា ១ នៅភូមិបេថ្លេហឹម ត្រូវថ្វាយព្រះនាមថា អេម៉ាញូអែល “ព្រះគង់ជាមួយ”(7:14)។ នៅយប់ដែលព្រះយេស៊ូវ បានប្រសូតមក សេចក្តីសង្ឃឹមរបស់ពួកគេបានសម្រេច(លូកា 2:1-14)។
ទោះបីជា យើងមិនបានមកទាន់កាលព្រះយេស៊ូវប្រសូតមកជាព្រះឱរស់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏ព្រះអង្គនៅតែជាប្រភពនៃសេចក្តីសង្ឃឹមដដែល។ យើងទន្ទឹងរង់ចាំនូវការយាងមកជាលើកទី២(ម៉ាថាយ 24:30) យើងបានដឹងជាមុនថា ព្រះទ្រង់នឹងរៀបចំកន្លែងនៅស្ថានសួគ៌សំរាប់យើង(យ៉ូហាន 14:2) ហើយនឹងបានរស់នៅជាមួយទ្រង់ ក្នុងទីក្រុងបរិសុទ្ឋ(ថែស្សាឡូនិចទី១ 4:16)។ ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទាន យើងអាចសម្លឹងឆ្ពោះទៅមុខ ពីព្រោះ បុត្រតូចនោះគឺជាអ្នកគ្រប់គ្រង ហើយមកដល់ពេលនេះទៀត ទ្រង់នៅតែជាអ្នកគ្រប់គ្រងដដែល“ជាព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ ជាក្តីសង្ឃឹមរបស់យើងរាល់គ្នា”(ធីម៉ូថេទី១ 1:1)។ _Jennifer Benson Schuldt
