ខ្ញុំសូមនិយាយដោយមិនលាក់លាមថា ខ្ញុំមិនចង់ទៅទិញឥវ៉ាន់នៅក្នុងហាងនោះទៀតទេ។ កាលពី៤សប្តាហ៍មុន ខ្ញុំនឹងភរិយារបស់ខ្ញុំ បានព្យាយាមឲ្យអ្នកលក់សងប្រាក់មកវិញ ចំពោះទូទឹកកកដ៏អាក្រក់មួយគ្រឿង ដែលយើងបាន ទិញ។ ពេលខ្ញុំនិយាយទៅកាន់អ្នកគ្រប់គ្រងផ្នែកលក់ម្តងទៀត យើងហាក់ដូចជាកំពុងតែធ្វើដំណើរ តាមផ្លូវទាល់មួយ។ ពេលដែលយើងកំពុងជជែកគ្នា ខ្ញុំចង់ដឹង ថាតើយើងអាចដកប្រាក់នោះមកវិញឬទេ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំក៏បានព្យាយាមមានចិត្តសណ្តោសចំពោះគេផងដែរ។
មានពេលមួយ អ្នកគ្រប់គ្រងក៏បានប្រាប់ខ្ញុំថា “ឥឡូវនេះ តាមធម្មតា អតិថិជនបានមកស្រែកឡូឡា ដាក់ខ្ញុំ តែអ្នកមានចិត្តអត់ធ្មត់ណាស់”។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏និយាយថា “សូមយើងដោះស្រាយ តាមមធ្យោបាយផ្សេងវិញ”។ គាត់ក៏បានសួរខ្ញុំនូវសំណួរខ្លះៗ ហើយក៏បានវាយលេខមួយចំនួន ចូលទៅក្នុងម៉ាស៊ីនកត់បញ្ជីប្រាក់។ បន្ទាប់ពីយើងបានរង់ចាំយូរបន្តិច ហើយបានស្តាប់គាត់ប្រាប់អំពីអតិថិជនដែលក្រេវក្រោធខ្លាំង ម៉ាស៊ីននោះក៏បានបញ្ចេញវិក័យប័ត្រមកខាងក្រៅ ដោយបង្ហាញថា យើងអាចដកប្រាក់មកវិញបាន។ បទពិសោធន៍ដ៏អាក្រក់ដែលយើងមាននៅក្នុងការទិញឧបករណ៍ប្រើប្រាស់ ក៏បានកន្លងផុតទៅ។ ពេលយើងកំពុងលាគ្នា គាត់ក៏ប្រាប់ថា “សូមអរគុណ ដែលបានធ្វើឲ្យយើងស្រួលធ្វើការជាមួយ”។
ការដែលខ្ញុំគិតថា ខ្លួនត្រូវមានអាកប្បកិរិយ៉ាល្អ ពេលដែលខ្ញុំមិនមានអារម្មណ៍ ល្អ បានជួយសម្រួលដំណើរការនៃការដកប្រាក់មកវិញ តែយើងបានបង្ហាញចេញនូវចិត្តសណ្តោសចំពោះអ្នកដទៃ មិនមែនដើម្បីឲ្យអាចដកប្រាក់មកវិញឡើយ។ តាមពិត មូលហេតុ គឺដោយសារក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ យើងត្រូវតែបញ្ចេញនូវពន្លឺនៃព្រះយេស៊ូវ(អេភេសូ ៥:៨) ដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា ទោះបីជាពួកគេជាអ្នកជិតខាងដែលឆេវឆាវ ឬជាអ្នករត់តុ ដែលខ្វះការគួរសម ឬជាអ្នកគ្រប់គ្រងហាងលក់ទំនិញនៅផ្សាទំនើបក៏ដោយ។ ពាក្យសម្តី និងអាកប្បកិរិយ៉ារបស់យើង ត្រូវធ្វើជាបន្ទាល់ដ៏វិជ្ជមាន(អេភេសូ ៤:២៩-៣២ កូល៉ុស ៤:៦)។ តើអ្នកកំពុងប្រឈមមុខនឹងការបះទង្គិចគ្នាឬ? សូមឲ្យពន្លឺរបស់ព្រះយេស៊ូវបានចែងចាំងឡើង។-Dave Dranon
