ពេលទាល់ច្រក
នៅពេលព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យ លោក ឌី អ៊ែល មូឌី(D. L. Moody) បានចូលទៅក្នុងផ្ទះមួយ នៅរដ្ឋឈីកាហ្គូ ដើម្បីនាំក្មេងៗមួយចំនួន ទៅចូលរួមសាលារៀនថ្ងៃអា ទិត្យ។ នៅទីនោះ មានមនុស្សប្រុសបីនាក់ បានរុញគាត់ផ្ទប់នឹងគៀនជ្រុងជញ្ជាំងបន្ទប់ ហើយគម្រាមគាត់។ លោកមូឌីក៏និយាយថា “តើពួកលោកមិនអាចបើកឱកាស ឲ្យខ្ញុំអធិ ស្ឋានទេឬ?” ពួកគេក៏ព្រមឲ្យគាត់អំពាវនាវរកព្រះ ហើយលោកមូឌីក៏បានខំអធិស្ឋានឲ្យពួកគេអស់ពីចិត្ត ហើយពួកគេក៏បានចាកចេញពីបន្ទប់នោះ។ បើសិនជាខ្ញុំនៅក្នុងស្ថានភាពរបស់លោកមូឌីវិញ ខ្ញុំប្រហែលជាស្រែកហៅឲ្យគេជួយ ឬស្វែងរកច្រកចេញតាមទ្វារក្រោយហើយ។ ខ្ញុំប្រហែលជាមិនបានអនុវត្តតាមបង្គាប់ ដែលព្រះយេស៊ូវមានចំពោះពួកសិស្សថា “ចូរអធិស្ឋានឲ្យអ្នកណាដែលធ្វើទុក្ខអ្នក”(លូកា ៦:២៨)។ ការអធិស្ឋានឲ្យអ្នក ដែលប្រព្រឹត្តចំពោះយើងដោយការស្អប់ខ្ពើម គឺជាវិធី “ប្រព្រឹត្តល្អចំពោះអ្នកដែលស្អប់យើង”(ខ.២៧)។ ព្រះយេស៊ូវបានពន្យល់ថា គ្រីស្ទបរិស័ទគ្មានគុណបំណាចអ្វី ពីការប្រព្រឹត្តល្អ ចំពោះអ្នកដែល “ធ្វើល្អ”ឡើយ។ ទ្រង់មានបន្ទូលថា “ដ្បិតទាំងមនុស្សមានបាបក៏ប្រព្រឹត្តដូច្នោះដែរ”(ខ.៣៣)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ការឲ្យពរដល់អ្នកដែលបៀតបៀនយើង(រ៉ូម ១២:១៤) ញែកយើងចេញពីពួកគេ ហើយចងភ្ជាប់យើងជាមួយនឹងព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ព្រោះព្រះទ្រង់មានព្រះទ័យមេត្តាករុណា ទោះមនុស្សអាក្រក់យ៉ាងណាក៏ដោយ(លូកា ៦:៣៥)។ នៅថ្ងៃនេះ បើអ្នកមានអារម្មណ៍ថា “ទាល់ច្រក” ដោយសារនរណាម្នាក់ នោះចូរស្វែងរកសុវត្ថិភាព បើស្ថានភាពនោះតម្រូវឲ្យអ្នកស្វែងរកសុវត្ថិភាព…
Read article