ប៉ុន្តែ ព្រះ
លោកហោវ៉ាត ស៊ូកដិន(Howard Sugden) គឺជាគ្រូគង្វាលរបស់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំកំពុងរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ។ មានចំណងជើងនៃការអធិប្បាយព្រះបន្ទូលរបស់គាត់ជាច្រើន ដែលខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបាន។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកនេះ ការអធិប្បាយព្រះបន្ទូល របស់គាត់ ក្រោមចំណងជើងថា “ប៉ុន្តែ ព្រះ…” នៅតែលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ ពេលណាខ្ញុំអានចំខគម្ពីរដែលមានប្រើពាក្យ “ប៉ុន្តែ ព្រះ” ។ ខគម្ពីរទាំងនោះបានលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ ឲ្យនឹកចាំពីជំនួយដ៏សុចរិតរបស់ព្រះ សម្រាប់ពេលដែលខ្ញុំកំពុងមានបញ្ហា។ ខគម្ពីរទាំងនោះ មានដូចតទៅ : “អ្នករាល់គ្នាបានគិតធ្វើអាក្រក់ដល់ខ្ញុំ តែព្រះ ទ្រង់សម្រេចជាការល្អវិញ ដើម្បីនឹងសង្គ្រោះដល់ជីវិតនៃមនុស្សជាច្រើន ដូចជាបានកើតមានសព្វថ្ងៃនេះ”(លោកុប្បត្តិ ៥០:២០)។ “…រូបល្អរបស់គេនឹងត្រូវសូន្យទៅ នៅស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ … ប៉ុន្តែ ព្រះ ទ្រង់នឹងលោះព្រលឹងខ្ញុំ ឲ្យរួចពីអំណាចនៃ ស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់នោះវិញ ដ្បិតទ្រង់នឹងទទួលខ្ញុំទុក”(ទំនុកដំកើង ៤៩:១៤-១៥)។ “ឯសាច់ និងចិត្តទូលបង្គំ នោះនឹងសាបសូន្យទៅបាន ប៉ុន្តែ ព្រះ ទ្រង់ជាទីពឹងនៃចិត្ត ហើយជាចំណែកមរដក នៃទូលបង្គំជាដរាបដែរ”(ទំនុកដំកើង ៧៣:២៦) “កម្រនឹងមានអ្នកណាព្រមស្លាប់ជំនួសមនុស្សសុចរិតណាស់ ប៉ុន្តែ ប្រហែលជាមានអ្នកខ្លះហ៊ានស្លាប់ជំនួសមនុស្សល្អដែរទេដឹង តែឯព្រះ ទ្រង់សំដែងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ដល់យើងរាល់គ្នាឲ្យឃើញច្បាស់…
Read article