គ្មានសិទ្ធិទទួល
កាលខ្ញុំមានអាយុ១២ឆ្នាំ ខ្ញុំចង់ដឹងចង់យល់ អំពីព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធមួយក្បាល ដែលឪពុកខ្ញុំបានទទួល នៅពេលដែលគាត់ចូលនិវត្តន៍ ពីការងារនៅរោងចក្រផលិតក្រដាស់។ គេបានដាក់ព្រះគម្ពីរនោះ នៅក្នុងប្រអប់ដ៏ពិសេស ដែលធ្វើពីឈើប្រណិត ដែលមានចារអក្សរពីលើ ថា “ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធ”។ ពេលខ្ញុំឃើញពាក្យ “បរិសុទ្ធ” ខ្ញុំក៏បានសន្មត់ថា ខ្ញុំគ្មានសិទ្ធិបើកមើលព្រះគម្ពីរនោះឡើយ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំនៅតែលួចបើកមើលព្រះគម្ពីរនោះដដែល។ នៅក្នុងទំព័រកណ្តាលនៃព្រះគម្ពីរនោះ ខ្ញុំឃើញមានរូបព្រះយេស៊ូវជាប់ឆ្កាង អមទៅដោយខគម្ពីរគម្ពីរ យ៉ូហាន ៣:១៦។ ជាងនេះទៅទៀត ខ្ញុំឃើញទំព័រនោះ ត្រូវបានគ្របពីលើ ដោយសន្លឹកផ្លាស្ទីកថ្លាៗពណ៌ក្រហមមួយ ហើយខ្ញុំក៏សន្និដ្ឋានថា ការដាក់សន្លឹកផ្លាស្ទីកពណ៌ក្រហមពីលើដូចនេះ គឺមានន័យថា ព្រះយេស៊ូវទ្រង់បានខ្ចាយព្រះលោហិត រួចក៏សុគត។ ជួនកាល ខ្ញុំទាញយកព្រះគម្ពីរថ្នមៗ ចេញពីទូរសៀវភៅ ពេលដែលគ្មាននរណាម្នាក់នៅក្បែរនោះ ហើយបើកប្រអប់ព្រះគម្ពីរ មើលរូបព្រះយេស៊ូវជាប់ឆ្កាង រួចអានខគម្ពីរដែលគេបានដាក់ក្នុងរូបនោះ ដោយចិត្តចង់ដឹងចង់យល់អំពីទ្រង់ និងចង់ដឹងពីមូលហេតុដែលគេធ្វើគុតទ្រង់។ ជាងនោះទៅទៀត ខ្ញុំក៏ឆ្ងល់ផងដែរ ថាតើទ្រង់មានផែនការប្រទានក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់មកខ្ញុំ ឬក៏ខ្ញុំមិនសមនឹងទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់នោះពីទ្រង់ទេ។ ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានស្តាប់សេចក្តីអធិប្បាយ អំពីការដែលព្រះទ្រង់បានបើកផ្លូវ ឲ្យយើងចូលទៅទទួលសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ តាមរយៈអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ គឺដូចដែលបទគម្ពីររ៉ូម ៥:១-២ បានចែងថា “យើងបានជាមេត្រីនឹងព្រះ ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ…
Read article