ខ្ញុំ-ស្រ-ឡាញ់…
ដោយAnne Cetas
April 7, 2015
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានទៅកន្លែងអាងហែលទឹកសាធារណៈជាមួយស្វាមីរបស់ខ្ញុំ។ ពេលនោះមនុស្សម្នាដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើង បាននាំគ្នាមើលទៅលើមេឃ។ មានយន្តហោះតូចមួយ កំពុងបញ្ចេញផ្សែងដែលមានរាងដូចអក្សរ។ ពេលដែលយើងកំពុងមើលយន្តហោះនោះ អ្នកបើកយន្តហោះនោះបានបញ្ចេញផ្សែង ជាអក្សរភាសាអង់គ្លេស ដែលប្រែមកថា “ខ្ញុំ-ស្រ-ឡាញ់”។ អ្នកទស្សនាក៏បានស្មានថា ប្រហែលជាគាត់កំពុងតែសុំនារីណាម្នាក់រៀបការហើយ។ ឬប្រហែលជាមានបុរសដ៏រ៉ូមិនទិចម្នាក់ បានឲ្យគេបើកយន្តហោះនេះ នៅពេលដែលគាត់កំពុងឈរជាមួយមិត្តស្រីរបស់ខ្លួន នៅក្បែរបន្កាន់ដៃ ហើយនឹងសុំនាងរៀបការហើយមើលទៅ។ យើងក៏បានបន្តមើលទៅលើទៀត ក៏ឃើញអក្សរចេញមកទៀតថា “ខ្ញុំ-ស្រ-ឡាញ់-យេ”។ ភ្លាមនោះ ខ្ញុំក៏ឮសម្លេងក្មេងស្រីម្នាក់និយាយថា ពាក្យចុងក្រោយនោះ ប្រហែលជា ឈ្មោះរបស់យេន ឬយេស៊ីកា។ អ្នកបើកយន្តហោះក៏បន្តបញ្ចេញអក្សរបន្ទាប់ទៀត ហើយគេក៏ដឹងថា ឈ្មោះនោះជាព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវសោះ។ ដូចនេះ គាត់ចង់ប្រកាស់ប្រាប់មនុស្សជាច្រើនឲ្យដឹងថា គាត់ស្រឡាញ់ព្រះយេស៊ូវ។ មិត្តភ័ក្ររបស់ខ្ញុំម្នាក់ច្រើនតែបញ្ចប់ការអធិស្ឋានរបស់គាត់ ដោយពាក្យថា “ព្រះអម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំស្រឡាញ់ព្រះអង្គ”។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “ខ្ញុំមិនអាចឃាត់ខ្លួនឯង មិនឲ្យនិយាយថា ខ្ញុំស្រឡាញ់ទ្រង់បានឡើយ ព្រោះទ្រង់បានលះបង់ជាច្រើនយ៉ាងនេះសម្រាប់ខ្ញុំ”។ ត្រង់ចំណុចនេះ ក្នុងបទគម្ពីររ៉ូម ៦:១-១១ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់យើងអំពីការដែលព្រះយេស៊ូវបានធ្វើសម្រាប់យើង ដែលសមនឹងឲ្យយើងស្រឡាញ់ទ្រង់ ដែលការទាំងនោះមានដូចជា ការជាប់ឆ្កាង ការបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ និងការមានព្រះជន្មឡើងវិញ។ ដោយសារហេតុនេះហើយ អ្នកដែលបានជឿព្រះយេស៊ូវ នោះក៏មានជីវិតអស់កល្បជានិច្ច(ខ.៤)ផងដែរ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវរស់នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អំពើបាប ឬការខ្លាចសេចក្តីស្លាប់ឡើយ (ខ.៦,៩) ហើយថ្ងៃណាមួយ យើងក៏នឹងបានរស់នៅជាមួយទ្រង់ជារៀងរហូត ក្នុងនគរស្ថានសួគ៌(ខ.៨)។ ដូចនេះ ខ្ញុំមិនពិបាកនឹងនិយាយថា “ព្រះយេស៊ូវ ទូលបង្គំស្រឡាញ់ព្រះអង្គ!”–Anne Cetas
បទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ
បើសិនជាយើងស្លាប់ជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងជឿថា យើងនឹងរស់នៅជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ។–រ៉ូម ៦:៨