September 20, 2017

You are here:
ក្រដាស់ជូតមាត់

ខណៈ​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​កំពុង​អង្គុយ​រង់​ចាំ នៅ​ក្រៅ​បន្ទប់​វៈ​កាត់ ខ្ញុំ​បាន​ចំណាយ​ពេល​រង់​ចាំ​ពេល​នោះ សម្រាប់​គិត​ពិចារណា។ ថ្មី​ៗ​នេះ ខ្ញុំ​បាន​មក​កន្លែង​នេះ​ម្តង​រួច​ទៅ​ហើយ ពេល​ដែល​ប្អូន​ប្រុស​របស់​ខ្ញុំ​ទទួល​ការ​វៈកាត់ ហើយ​យើង​ក៏​បាន​ទទួល​ដំណឹង​ដ៏​សោក​សៅ​ថា “ខួរ​ក្បាល​របស់​គាត់​បាន​ស្លាប់” ទាំង​គាត់​នៅ​វ័យ​ក្មេង​ពេក។ ហើយ​ពេល​នេះ ខ្ញុំ​បាន​មក​ទីនេះ​ម្តង​ទៀត ដើម្បី​រង់​ចាំ​ទទួល​ដំណឹង​ពី​គ្រូពេទ្យ អំពី​ការ​វៈ​កាត់​របស់​ភរិយា​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​រង់​ចាំ ហើយ​ស្តាប់​ព្រះ​សូរសៀង​ដ៏​ស្ងាត់​ស្ងៀម​របស់​ព្រះ។ ភ្លាម​ៗ​នោះ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទទួល​ដំណឹង! គ្រូ​ពេទ្យ​វៈ​កាត់​ចង់​ជួប​ខ្ញុំ។ ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ទៅ​រង់​ចាំ​ក្នុង​បន្ទប់​ដាច់​ដោយ​ឡែក​មួយ។ នៅ​ទី​នោះ ខ្ញុំ​ឃើញ​មាន​តុ​មួយ ដែល​គេ​បាន​ដាក់​ក្រដាស់​ជូត​មាត់​ពី​ដុំ ពី​លើ។ តែ​ក្រដាស់​ទាំង​នោះ​មិន​មែន​សម្រាប់​ជូត​មាត់ ឬ​ញើស​សំបោរ​ឡើយ។ ក្រដាស់​ទាំង​នោះ គឺ​សម្រាប់​ប្រើ ពេល​ដែល​គ្រូពេទ្យ​ប្រាប់​យើង​ថា ខួរ​ក្បាល​អ្នក​ជម្ងឺ​លែង​ដំណើរ​ការ​ហើយ ឬ​ប្រាប់​យើង​ថា គាត់​​បាន​ប្រឹង​ប្រែង​អស់​សមត្ថ​ភាព​ហើយ។ នៅ​ពេល​ដែល​មាន​ទុក្ខ​សោក ឬ​មាន​ភាព​មិន​ប្រាកដ​ប្រជា​បែប​នេះ យើង​អាច​នឹក​ចាំ​អំពី​បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ដែល​អ្នក​និពន្ធ​បាន​បង្ហាញ​ពី​អារម្មណ៍​សោក​សៅ​របស់​ខ្ញុំ ដោយ​ចិត្ត​ស្មោះ​ត្រង់។ បទ​គម្ពីរ​ទំនុក​ដំកើង ជំពូក ៣១ ជា​ទំនុក​នៃ​ការ​ទួញ​យំ​ចេញ​ពី​ចិត្ត ​របស់​ស្តេច​ដាវីឌ ដែល​បាន​ទទួល​រង​នូវ​ការ​ឈឺចាប់​ជា​ច្រើន បាន​ជា​ទ្រង់​សរសេរ​ថា “ជីវិត​ទូល​បង្គំ​នឹង​ផុត​ទៅ ដោយ​សេចក្តី​ទុក្ខ​ព្រួយ”(ខ.១០)។ ទុក្ខ​សោក​របស់​ទ្រង់ ក៏​បាន​កើត​ឡើង​ពី​ការ​ឈឺ​ចាប់ ពេល​មិត្ត​ភក្តិ និង​អ្នក​ជិត​ខាង​ទ្រង់​បោះ​បង់​ចោល​ទ្រង់(ខ.១១)។ តែ​ស្តេច​ដាវីឌ​មាន​ជំនឿ​ដ៏​រឹង​មាំ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​ពិត​តែ​មួយ។ គឺ​ដូច​ដែល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ថា “ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ ទូលបង្គំ​បាន​ទុក​ចិត្ត​ដល់​ទ្រង់ ទូលបង្គំ​បាន​ថា…

Read article