សារៈសំខាន់នៃរបៀបដែលយើងបម្រើ
ដោយDavid C. McCasland
December 15, 2017
កាលខ្ញុំ និងមិត្តភក្តិខ្ញុំម្នាក់ឈ្មោះ ឆាលី(Charlie) កំពុងរៀននៅមហាវិទ្យាល័យព្រះគម្ពីរ យើងបានធ្វើការ នៅក្នុងហាងលក់គ្រឿងសង្ហារឹម។ ជារឿយៗ យើងច្រើនតែដឹកជញ្ជូនទំនិញទៅដល់កន្លែង ដោយមានអ្នកជំនាញតុបតែងផ្នែកខាងក្នុងផ្ទះទៅជាមួយដែរ។ គាត់ជជែកជាមួយអតិថិជនរបស់យើង ពេលយើងកំពុងជញ្ជូនគ្រឿងសង្ហារឹមចេញពីឡាន ចូលទៅក្នុងផ្ទះ។ ជួនកាល យើងត្រូវសែងគ្រឿងសង្ហារឹម ឡើងជណ្តើរជាច្រើនជាន់ ក្នុងអគារអាផាតមិន។ ជាញឹកញាប់ ទាំងខ្ញុំ និងឆាលីបានគិតថា បើសិនជាយើងមានការងារជាអ្នកតុបតែងនោះវិញ មិនដឹងជាប្រសើរយ៉ាងណាទេ។ ក្នុងអំឡុងពេល ដែលពួកអ៊ីស្រាអែលវិលវល់នៅក្នុងវាលរហោស្ថានអស់៤០ឆ្នាំ នៅក្នុងពូជអំបូរលេវី ដែលជាពូជអំបូរសង្ឃរបស់ព្រះ មានមនុស្សបីគ្រួសារ ដែលបានទទួលបន្ទុកដឹកជញ្ជូនត្រសាលជំនុំ(ឬរោងឧបោសថ)។ គ្រួសារទាំងនោះមានដូចជា កេហាត់ គើសុន និងម្រ៉ារី។ ពួកគេជាអ្នកដំឡើង រុះរើ និងដឹកជញ្ជូនទៅកន្លែងផ្សេងទៀត ដើម្បីដំឡើង ហើយក៏បន្តធ្វើកិច្ចនេះនៅលើកក្រោយៗទៀត។ កិច្ចការដែលពួកគេត្រូវធ្វើ មានភាពសាមញ្ញទេ គឺត្រូវ “ដឹកជញ្ជូនគ្រឿង ដែលគេបានចាត់ឲ្យដឹកជញ្ជូននោះ”(ជនគណនា ៤:៣២)។ ខ្ញុំឆ្ងល់ថា តើ “អ្នកដឹកជញ្ជូន” ទាំងអស់នោះ មានការច្រណែននឹង “ពួកសង្ឃ” ដែលមាននាទីថ្វាយដង្វាយ និងគ្រឿងក្រអូបដល់ព្រះ ដោយប្រើគ្រឿងបរិសុទ្ធ នៅក្នុងទីបរិសុទ្ធឬទេ(ខ.៤-៥,១៥)។ មើលទៅការងារពួកសង្ឃ ហាក់ដូចជាងាយស្រួលជាង ហើយក៏មានមុខមានមាត់ជាងផង។ តែកិច្ចការទាំងពីរ គឺសុទ្ធតែសំខាន់ ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ឲ្យពួកគេធ្វើថ្វាយទ្រង់។ ជាញឹកញាប់ យើងមិនបានជ្រើសរើសកិច្ចការដែលយើងត្រូវធ្វើឡើយ។ តែយើងម្នាក់ៗ សុទ្ធតែអាចសម្រេចចិត្តធ្វើកិច្ចការណាមួយថ្វាយព្រះ ដោយចិត្តដែលស្រឡាញ់ និងដោយអំណរ។ របៀបដែលយើងធ្វើកិច្ចការដែលទ្រង់ប្រទាន គឺជារង្វាស់នៃការបម្រើដែលយើងមានចំពោះទ្រង់។-David McCasland
បទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ
គឺត្រូវឲ្យអើរ៉ុន និងពួកកូនលោក ចូលទៅតម្រូវការងារ និងបន្ទុកឲ្យគេរៀងខ្លួន។-ខ.១៩