នៅថ្ងៃមួយ ដែលមានអាកាសធាតុក្តៅ ក្មេងប្រុសអាយុ៨ឆ្នាំ ឈ្មោះ ខាមិន មែកឌែនញល(Carmine McDaniel) ចង់ឲ្យអ្នករត់សំបុត្រ ក្នុងតំបន់ដែលវារស់នៅ មានភាពត្រជាក់ស្រួល និងមិនខ្វះជាតិទឹក។ ដូចនេះ វាក៏បានយកដបទឹកដាក់ភេសជ្ជៈកីឡា និងដបទឹកពីរបីដប នៅលើកាំជណ្តើរខាងមុខ។ កាំមីរ៉ាសុវត្ថិភាពរបស់គ្រួសារនេះ ក៏ថតបានសកម្មភាពរបស់អ្នករត់សំបុត្រ ដែលបានឆ្លើយតប ដោយពាក្យថា “អូហ៍ ពិតជាប្រសើរណាស់ មានទឹក ហើយមានភេសជ្ជៈកាតូរ៉ាដទៀត សូមអរព្រះគុណព្រះ និងសូមអរគុណអ្នកដែលបានដាក់ឲ្យ!”
ម្តាយរបស់ខាមិនក៏បាននិយាយថា “ខាមិនយល់ថា កិច្ចការរបស់វា គឺត្រូវផ្តល់ឲ្យនូវភេសជ្ជៈត្រជាក់ៗ ដល់អ្នករត់សំបុត្រ ទោះឪពុកម្តាយរបស់វា មិននៅផ្ទះក៏ដោយ”។
រឿងនេះស្តាប់ទៅ ធ្វើឲ្យចិត្តយើងរីករាយ ប៉ុន្តែ វាក៏បានរំឭកយើងថា មានព្រះមួយអង្គ ដែល “បំពេញតម្រូវការរបស់យើង” គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនយើងស្រាប់។ ទោះសាវ័កប៉ុលកំពុងជាប់ក្នុងគុក ហើយមិនដឹងច្បាស់ថា អនាគតរបស់គាត់នឹងទៅជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏គាត់បានបង្ហាញចេញនូវក្តីអំណរ ចំពោះគ្រីស្ទបរិស័ទនៅក្រុងភីលីព ដ្បិតព្រះទ្រង់បានបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់គាត់ តាមរយៈការឧបត្ថម្ភរបស់ពួកគេ។ ពួកជំនុំនៅក្រុងភីលីពមិនសំបូរអ្នកមានទ្រព្យច្រើនទេ ប៉ុន្តែ ពួកគេមានចិត្តសប្បុរស ដោយជួយផ្គត់ផ្គង់សាវ័កប៉ុល និងអ្នកដទៃទៀត ដែលមានការខ្វះខាត(២កូរិនថូស ៨:១-៤)។ ដែលពួកជំនុំក្រុងភីលីពបានបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់សាវ័កប៉ុលជាយ៉ាងណា នោះព្រះទ្រង់ក៏នឹងបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់ពួកគេ “តាមភោគសម្បត្តិនៃទ្រង់ដ៏ឧត្តម ក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ”(ភីលីព ៤:១៩)។
ជាញឹកញាប់ ព្រះទ្រង់ច្រើនតែប្រទានជំនួយរបស់ទ្រង់ ពីស្ថានសួគ៌មក ដោយប្រើមនុស្សដែលនៅផែនដី ជួយគ្នាទៅវិញទៅមក។ គឺដូចដែលសាវ័កប៉ុលបានមានប្រសាសន៍ថា ទ្រង់បានប្រទាននូវអ្វីដែលយើងត្រូវការ តាមរយៈជំនួយរបស់អ្នកដទៃ។ ពេលណាយើងទុកចិត្តថា ទ្រង់នឹងបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់យើង យើងនឹងបានរៀនអំពីអាថ៌កំបាំងនៃការស្កប់ចិត្ត ដូចសាវ័កប៉ុលដែរ(ខ.១២-១៣)។—MARVIN WILLIAMS
