“ប៉ុន្តែ បើព្រះទ្រង់គ្មានដើមកំណើត និងទីបញ្ចប់ទេ ហើយតែងតែមានតាំងពីដើមមក តើទ្រង់កំពុងធ្វើអ្វី មុនពេលទ្រង់បង្កើតយើងមក? តើទ្រង់ចំណាយពេលរបស់ទ្រង់ ដោយរបៀបណា?” នេះជាសំណួរ ដែលក្មេងៗ សិស្សសាលារៀនថ្ងៃអាទិត្យ តែងតែសួរ ពេលដែលយើងជជែកគ្នា អំពីលក្ខណៈដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះ។ ខ្ញុំធ្លាប់ឆ្លើយតបថា រឿងនេះ មានភាពអាថ៌កំបាំងបន្តិច។ ប៉ុន្តែ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះគម្ពីរបានប្រទានឲ្យយើងមានចម្លើយ សម្រាប់សំណួរនេះ។
ពេលដែលព្រះយេស៊ូវអធិស្ឋាន ទៅកាន់ព្រះវរបិតាទ្រង់ ក្នុងបទគម្ពីរយ៉ូហាន ជំពូក១៧ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ឱព្រះវរបិតាអើយ … ទ្រង់បានស្រឡាញ់ទូលបង្គំ តាំងតែពីមុនកំណើតលោកីយ៍រៀងមក”(ខ.២៤)។ នេះហើយជាលក្ខណៈរបស់ព្រះ ដែលបានបើកបង្ហាញដល់យើង តាមរយៈអង្គព្រះយេស៊ូវ មុនពេលទ្រង់បង្កើតលោកិយ របស់សព្វសារពើ ព្រះទ្រង់ជាព្រះវរបិតា ដែលស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវ បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ព្រះទ្រង់បានចាត់ព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ ឲ្យយាងចុះមក ដូចជាសត្វព្រាប ហើយមានបន្ទូលថា “នោះជាកូនស្ងួនភ្ងារបស់អញ ជាទីពេញចិត្តអញណាស់”(ម៉ាថាយ ៣:១៧)។ លក្ខណៈចម្បងបំផុតនៃអត្តសញ្ញាណរបស់ព្រះ គឺសេចក្តីស្រឡាញ់ នៅក្នុងការទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្ស និងប្រទាននូវជីវិត។
យើងមានសេចក្តីពិតដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់ និងមានការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង ដែលបាននិយាយអំពីព្រះនៃយើង!ការស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក នៅក្នុងការប្រកបទាក់ទង ដែលបង្ហាញចេញមក តាមរយៈសមាជិកនីមួយៗ នៃព្រះត្រៃឯក ដែលមានព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាគន្លឹះ សម្រាប់ឲ្យយើងយល់អំពីលក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ព្រះ។ តើព្រះវរបិតាទ្រង់ធ្វើអ្វី មុនការចាប់ផ្តើមនៃពេលវេលា? គឺទ្រង់បានស្រឡាញ់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះទ្រង់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់(១យ៉ូហាន ៤:៨)។—AMY PETERSON
