តើព្រះទ្រង់ជ្រាប អំពីការធ្វើដំណើររបស់ខ្ញុំទេ ពេលដែលខ្ញុំកំពុងតែបើកបរ នៅពេលយប់ ក្នុងចម្ងាយផ្លូវ១៦០គីឡូម៉ែត្រ ទៅកាន់ភូមិរបស់ខ្ញុំ? ស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំនៅពេលនោះ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនអាចឆ្លើយសំណួរនេះ តាមធម្មតាបានឡើយ។ ខ្ញុំបានក្តៅខ្លួនកាន់តែខ្លាំង ហើយឈឺក្បាលទៀត។ ខ្ញុំក៏បានអធិស្ឋានថា “ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំដឹងថា ទ្រង់កំពុងតែគង់នៅជាមួយទូលបង្គំ តែទូលបង្គំកំពុងតែមិនស្រួលខ្លួន!”
ដោយសារការអស់កម្លាំង ហើយខ្សោយ ខ្ញុំក៏បានចតឡាន នៅលើចិញ្ចើមថ្នល់ នៅក្បែរភូមិតូចមួយ។ ១០នាទីក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានឮសម្លេងគេស្រែកសួរខ្ញុំថា “សួរស្តី តើអ្នកត្រូវការឲ្យខ្ញុំជួយទេ?” វាជាសម្លេងរបស់បុរសម្នាក់ ដែលបានមកជាមួយគ្នាគាត់ ពីក្នុងសហគមន៍ក្នុងភូមិនោះ។ វត្តមានរបស់ពួកគេ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អជាងមុន។ ពេលដែលពួកគេប្រាប់ខ្ញុំថា ភូមិរបស់ពួកគេមានឈ្មោះ ណា មី នយ៉ាឡា(Naa mi n’yala គឺមានន័យថា “ព្រះដ៏ជាស្តេច ទ្រង់ជ្រាបអំពីខ្ញុំ!”) ខ្ញុំក៏មានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង។ ខ្ញុំបានធ្វើដំណើរកាត់សហគមន៍មួយនេះ រាប់សិបដងហើយ មិនដែលបានឈប់ នៅទីនោះទេ។ ពេលនេះ ព្រះអម្ចាស់បានប្រើឈ្មោះភូមិនេះ ដើម្បីរំឭកខ្ញុំថា ជាការពិតណាស់ ទ្រង់ជាមហាក្សត្រ ដែលបានគង់នៅជាមួយខ្ញុំ ខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើដំណើរម្នាក់ឯង តាមផ្លូវនេះ ទាំងមានជម្ងឺ។ ដោយមានការលើកទឹកចិត្ត ខ្ញុំក៏បានប្រញាប់ទៅគ្លីនិកដែលនៅជិតបំផុត។
ព្រះទ្រង់ជ្រាបអំពីយើង គ្មានកន្លែងចន្លោះ ខណៈពេលដែលយើងកំពុងតែបំពេញកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ទោះយើងនៅទីណា ឬស្ថិតក្នុងស្ថានភាពយ៉ាងដូចម្តេចក៏ដោយ(ទំនុកដំកើង ១៣៩:១-៤,៧-១២)។ ទ្រង់មិនដែលបោះបង់យើងចោល ឬភ្លេចយើងឡើយ។ ហើយទ្រង់ក៏មិនរវល់ខ្លាំងពេក ដល់ថ្នាក់មិនអើពើរចំពោះយើងនោះដែរ។ សូម្បីតែនៅពេលដែលយើងកំពុងតែមានបញ្ហា ឬស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាក “ក្នុងភាពងងឹត” ឬ “នៅពេលយប់ក្តី”(ខ.១១-១២) ក៏យើងមិនដែលកំបាំង ពីព្រះវត្តមានទ្រង់ឡើយ។ សេចក្តីពិតមួយនេះ បានផ្តល់ឲ្យយើងនូវក្តីសង្ឃឹម និងការធានាថា យើងអាចសរសេរដំកើងព្រះអម្ចាស់ ដែលបានបង្កើតយើង និងដឹកនាំយើង យ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្ន នៅក្នុងជីវិតយើង។ —LAWRENCE DARMANI
