សត្វសិង្ហដែលកើតពីពូជអំបូរយូដា គឺជាឫសកែវនៃហ្លួងដាវីឌ ទ្រង់បានឈ្នះ។ វិវរណៈ ៥:៥
មានតោថ្មពីរឈរយាមច្រកចូលបណ្ណាល័យសាធារណៈនៃទីក្រុងញូយ៉ក។ រូបចម្លាក់តោ ដែលគេបានឆ្លាក់ពីថ្មម៉ាបនោះ បានឈរនៅទីនោះ ដោយមោទនភាព ចាប់តាំងពីកម្មវិធីសម្ភោទបណ្ណាល័យនេះ ក្នុងឆ្នាំ១៩១១។ ពីដំបូង គេបានដាក់ឈ្មោះឲ្យតោទាំងពីរថា លេអូ លេណុក(Leo Lenox) និង លេអូ អាស្តូ(Leo Astor) ដើម្បីផ្តល់កិត្តិយស ដល់ស្ថាបនិកនៃបណ្ណាល័យនេះ។ ប៉ុន្តែ ក្នុងអំឡុងសម័យវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចពិភពលោក ហ្វ៊ីអូរេឡូ ឡាហ្កាឌា(Fiorello LaGuardia) បានប្តូរឈ្មោះពួកវា ទៅជាសេចក្តីក្លាហាន និងភាពអត់ធ្មត់ ដែលជាគុណធម៌ ដែលគាត់គិតថា អ្នកក្រុងញូយ៉ក គួរតែបង្ហាញចេញមក ក្នុងអំឡុងសម័យវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចប៉ុន្មានឆ្នាំនោះ។ សត្វតោទាំងនោះ នៅតែបន្តមានឈ្មោះថា សេចក្តីក្លាហាន និងភាពអត់ធ្មត់ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។
ព្រះគម្ពីរបានពិពណ៌នា អំពីសត្វតោមានជីវិត និងមានអំណាច ដែលផ្តល់ឲ្យការលើកទឹកចិត្ត ក្នុងពេលមានទុក្ខលំបាក ហើយក៏មានឈ្មោះផងដែរ។ ក្នុងការបើកសម្តែងអំពីនគរស្ថានសួគ៌ សាវ័កយ៉ូហានបានយំ ពេលដែលគាត់បានឃើញថា គ្មាននរណាម្នាក់អាចបើកក្រាំង ដែលចែងអំពីផែនការនៃការជំនុំជម្រះ និងប្រោសលោះរបស់ព្រះ។ បន្ទាប់មក លោកយ៉ូហាន ក៏បានឮចាស់ទុំម្នាក់ប្រាប់គាត់ថា “កុំយំថ្វី មើលន៏ សត្វសិង្ហដែលកើតពីពូជអំបូរយូដា គឺជាឫសកែវនៃហ្លួងដាវីឌ ទ្រង់បានឈ្នះ ហើយអាចនឹងបកត្រាទាំង៧ បើកក្រាំងនោះបាន”(វិវរណៈ ៥:៥)។
តែក្នុងខបន្ទាប់ លោកយ៉ូហានបានពិពណ៌នាថា “ខ្ញុំក្រឡេកទៅឃើញមានកូនចៀម១ ដែលមើលទៅដូចជាបានសំឡាប់ហើយ មានទាំងស្នែង៧ និងភ្នែក៧ កំពុងតែឈរនៅកណ្តាលបល្ល័ង្ក”(ខ.៦)។ សត្វសិង្ហ និងកូនចៀម ជាអង្គបុគ្គលតែមួយទេ គឺព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះអង្គជាក្សត្រដ៏មានជ័យជម្នះ និងជា “កូនចៀមនៃព្រះ ដែលដោះបាបមនុស្សលោក”(យ៉ូហាន ១:២៩)។ តាមរយៈកម្លាំង និងឈើឆ្កាងព្រះអង្គ យើងទទួលសេចក្តីមេត្តា និងការអត់ទោសបាប ដើម្បីឲ្យយើងអាចរស់នៅ ដោយអំណរ និងការស្ញប់ស្ញែងជាមួយព្រះអង្គជារៀងរហូត!—James Banks
តើលក្ខណៈសម្បត្តិមួយណារបស់ព្រះយេស៊ូវ ដែលបានបណ្តាលចិត្តអ្នក ឲ្យចង់សរសើរដំកើងព្រះអង្គបំផុត?
ឱព្រះអង្គសង្រ្គោះ ទូលបង្គំសូមសរសើរព្រះអង្គ អស់កល្បជានិច្ច។ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការលះបង់អង្គទ្រង់ ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំបានរស់នៅ ក្នុងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គជារៀងរហូត!
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : សាការី ៩-១២ និង វិវរណៈ ២០
