យើងដឹងហើយ ថាគ្មានអ្វីសំរាប់គេ ដែលវិសេសជាងមានចិត្តរីករាយ ហើយរកបានសេចក្តីល្អដល់ខ្លួន អស់វេលាដែលមានជីវិតរស់នៅនោះទេ។ សាស្តា ៣:១២
នៅសតវត្សរ៍ទី៩ ស្តេចអាប់ អាល់-រ៉ាម៉ាន ទី៣ ជាអ្នកគ្រប់គ្រងតំបន់ខូរដូបា ប្រទេសអេស្ប៉ាញ។ ប្រជាជនបានស្រឡាញ់ស្តេចអង្គនេះ ពួកខ្មាំងសត្រូវក៏ខ្លបខ្លាច ហើយសម្ព័ន្ធមិត្តក៏មានការគោរពចំពោះទ្រង់។ បន្ទាប់ពីទ្រង់បានដឹកនាំយ៉ាងជោគជ័យ បាន៥០ឆ្នាំ ទ្រង់ក៏បានសម្លឹងមើលជីវិតខ្លួនឯងកាន់តែស៊ីជម្រៅ។ ទ្រង់មានបន្ទូល អំពីឯកសិទ្ធិរបស់ទ្រង់ថា “ខ្ញុំអាចមានទ្រព្យសម្បត្តិ កិត្តិយស និងការសប្បាយនៅពេលណាក៏បាន”។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលទ្រង់បានរាប់ចំនួនថ្ងៃដែលទ្រង់មានសុភមង្គលពិតប្រាកដ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ទ្រង់រាប់ឃើញតែ១៤ថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ នេះពិតជារឿងដែលគួរឲ្យជញ្ជឹងគិត។
អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរសាស្តា ក៏ជាបុរសដែលមានទ្រព្យសម្បត្តិ និងកិត្តិយស (សាស្តា ២:៧-៩) អំណាច និងការសប្បាយផងដែរ(១:១២ ២:១៣)។ តែការពិនិត្យមើលជីវិតរបស់ទ្រង់ ក៏ជារឿងដែលគួរឲ្យពិចារណាផងដែរ។ ទ្រង់ជ្រាបថា ភាពមានបាន គ្រាន់តែនាំឲ្យទ្រង់មានចិត្តចង់បានទ្រព្យសម្បត្តិកាន់តែច្រើន(៥:១០-១១) ខណៈពេលដែលការសប្បាយ ជាការឥតប្រយោជន៍(២:១-២) ហើយជោគជ័យ និងសមត្ថភាព អាស្រ័យទៅលើពេលវេលា និងឱកាស(៩:១១)។ តែការពិនិត្យមើលរបស់ទ្រង់ មិនបានបញ្ចប់ ដោយភាពអស់សង្ឃឹមដូចស្តេចអាល រ៉ាម៉ាននោះទេ។ ទ្រង់ជឿថា ព្រះអម្ចាស់ជាប្រភពនៃសុភមង្គល បានជាទ្រង់មើលឃើញថា ការបរិភោគ ការធ្វើការ និងទង្វើល្អ អាចជារឿងដ៏មានអំណរ ពេលដែលទ្រង់ធ្វើការទាំងនេះជាមួយព្រះអម្ចាស់(២:២៥ ៣:១២-១៣)។
ស្តេចអាល់-រ៉ាម៉ានក៏បានធ្វើការសន្និដ្ឋានថា “ចូរយើងកុំទុកចិត្តពិភពលោកសព្វថ្ងៃឡើយ!”។ អ្នកនិពន្ធកណ្ឌគម្ពីរសាស្តាយល់ឃើញដូចនេះផងដែរ។ ដោយសារព្រះទ្រង់បានបង្កើតយើងមកសម្រាប់ភាពអស់កល្បជានិច្ច(៣:១១) ការសប្បាយ និងជោគជ័យក្នុងលោកិយ មិនស្ថិតស្ថេរ ហើយមិនអាចធ្វើឲ្យយើងស្កប់ចិត្តឡើយ។ តែកាលណាយើងមានព្រះអង្គគង់នៅក្នុងជីវិតយើង សុភមង្គលពិតប្រាកដអាចកើតមាន ក្នុងការបរិភោគ ការធ្វើការ និងការរស់នៅរបស់យើង។—Sheridan Voysey
តើអ្នកងាកទៅរកអ្វីច្រើនជាងគេ ដើម្បីស្វែងរកសន្តិភាព? តើអ្នកអាចបរិភោគ ធ្វើការងារ និងធ្វើអំពើល្អ ជាមួយព្រះ នៅថ្ងៃនេះ ដោយរបៀបណា?
ឱព្រះវរបិតា ថ្ងៃនេះ ទូលបង្គំនឹងធ្វើការគ្រប់យ៉ាង ដោយមានព្រះអង្គគង់នៅក្បែរទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : និក្ខមនំ ១៤-១៥ និង ម៉ាថាយ ១៧
