មានពរហើយ អ្នកណាដែលទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយដែលទុកចិត្តនឹងទ្រង់។ យេរេមា ១៧:៧
អ្នកស្រីវីតនី(Whitney) មានផ្ទៃពោះ ដែលត្រូវសម្រាល ៦សប្តាហ៍ទៀត ប៉ុន្តែ គ្រូពេទ្យបានពិនិត្យសុខភាពគាត់ រកឃើញថា គាត់មានបញ្ហាថ្លើម ដែលកើតឡើងជាធម្មតា ចំពោះស្រ្តីមានផ្ទៃពោះ។ អ្នកស្រីវីតនីមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ ហើយក៏ត្រូវគេបញ្ជូនទៅមន្ទីរពេទ្យ ដើម្បីទទួលការព្យាបាល ហើយគ្រូពេទ្យបានប្រាប់គាត់ថា កូនគាត់នឹងកើត ក្នុងអំឡុងពេល២៤ម៉ោង។ នៅក្នុងផ្នែកផ្សេងទៀតនៃមន្ទីរពេទ្យនោះ ម៉ាស៊ីនជំនួយដង្ហើម និងឧបករណ៍ដទៃទៀត ដែលចាំបាច់សម្រាប់ព្យាបាលអ្នកជំងឺកូវីត១៩ កំពុងតែជាប់រវល់។ ដូចនេះ គេក៏បានឲ្យនាងត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ។ នាងក៏បានទុកចិត្តព្រះ និងផែនការទ្រង់ ហើយកូនរបស់នាងក៏បានចាប់កំណើត ដោយមានសុខភាពល្អ ក្នុងពេលពីរបីថ្ងៃបន្ទាប់។
កាលណាព្រះបន្ទូលព្រះបានចាក់ឫសចូលក្នុងចិត្តយើងហើយ ព្រះបន្ទូលក៏ផ្លាស់ប្តូររបៀបដែលយើងឆ្លើយតប ចំពោះស្ថានភាពដ៏លំបាក។ ហោរាយេរេមាកំពុងរស់នៅ ក្នុងសម័យមួយ ដែលនគរភាគច្រើនមានការទុកចិត្តលើសម្ព័ន្ធមិត្ត និងការថ្វាយបង្គំរូបព្រះគឺជារឿងធម្មតាទៅហើយ។ លោកហោរារូបនេះក៏បានប្រៀបធៀបមនុស្ស ដែល “ទីពឹងដល់មនុស្ស ហើយមានចិត្តងាកចេញពីព្រះ”(យេរេមា ១៧:៥) ជាមួយអ្នកដែលទុកចិត្តព្រះ។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា “មានពរហើយ អ្នកណាដែលទីពឹងដល់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយដែលទុកចិត្តនឹងទ្រង់ ដ្បិតអ្នកនោះនឹងបានដូចជាដើមឈើដាំនៅមាត់ទឹក ដែលចាក់ឫសទៅក្បែរទន្លេ ឥតដឹងរដូវក្តៅទេ គឺស្លឹកនៅតែខៀវខ្ចីវិញ” (ខ.៧-៨)។
ក្នុងនាមយើងជាអ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ព្រះអង្គបានត្រាស់ហៅយើង ឲ្យរស់នៅដោយជំនឿ ខណៈពេលដែលយើងងាកទៅរកព្រះអង្គ ដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយ។ ពេលណាព្រះអង្គប្រទានកម្លាំង យើងអាចសម្រេចចិត្តកោតខ្លាច ឬទុកចិត្តព្រះអង្គ។ ព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថា យើងជាមនុស្សមានពរ គឺមានន័យថា យើងនឹងបានស្កប់ចិត្ត ពេលណាយើងទុកចិត្តព្រះអង្គ អស់ពីចិត្ត។—Regie Keller
តើពេលណាអ្នកមានការព្រួយបារម្ភ ឬមានការភ័យខ្លាច តែបន្ទាប់មក អ្នកក៏បាននឹកចាំព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះ ដែលនឹងប្រទានពរអ្នកដែលទុកចិត្តព្រះអង្គ? តើការដឹងថា អ្នកអាចទុកចិត្តព្រះគ្រប់កាលៈទេសៈបាននំាឲ្យអ្នកមានការធូរស្រាលក្នុងចិត្តប៉ុណ្ណា?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលទូលបង្គំអាចទុកចិត្តព្រះអង្គ ក្នុងគ្រប់ស្ថានភាព ហើយសូមចូលមករកព្រះអង្គ ដោយការអធិស្ឋាន។ ព្រះអង្គតែងតែគង់នៅជាមួយទូលបង្គំ ពេលទូលបង្គំជួបទុក្ខលំបាក ហើយព្រះអង្គក៏បានប្រទានទូលបង្គំ នូវកម្លាំង។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : និក្ខមនំ ១៩-២០ និង ម៉ាថាយ ១៨:២១-៣៥
