ឯអ្នកណាដែលមានគំនិតជាប់តាមទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងថែរក្សាអ្នកនោះ ឲ្យមានសេចក្តីសុខពេញខ្នាត ដោយព្រោះគេទុកចិត្តនឹងទ្រង់។ អេសាយ ២៦:៣
ការរាំបង្វិលខ្លួនគឺជាសិល្បៈនៃការរាំដ៏ស្រស់ស្អាត ដែលអ្នករាំរបាំបាល់ឡេ និងអ្នករាំតាមចង្វាក់ភ្លេងសម័យថ្មីខ្លះបានធ្វើឡើង យ៉ាងប៉ិនប្រសប់។ កាលពីក្មេង ខ្ញុំចូលចិត្តរាំបង្វិលខ្លួន ក្នុងថ្នាក់របាំសម័យថ្មី នៅសាលារៀន ដោយបង្វិលខ្លួនជាច្រើនជុំ ទាល់តែខ្ញុំវិលមុខដួល។ ក្រោយមក ខ្ញុំក៏បានរៀនអំពីគន្លឹះនៃការគ្រប់គ្រងការបង្វិលខ្លួនឲ្យនឹង មិនឲ្យវិលមុខ គឺត្រូវឲ្យភ្នែករបស់ខ្ញុំមើលទៅវត្ថុ ឬចំណុចអ្វីមួយ ហើយត្រឡប់មកមើលវា ម្តងហើយម្តងទៀត នៅក្នុងជុំនីមួយៗ។ ការមានចំណុចតែមួយ សម្រាប់ផ្តោតទៅលើ គឺជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការ ដើម្បីឲ្យខ្ញុំអាចសម្រេចបាននូវការរាំបង្វិលខ្លួនយ៉ាងរលូន។
ក្នុងការរស់នៅ យើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែជួបការបត់ចុះបត់ឡើងជាច្រើនដង។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលណាយើងផ្តោតទៅលើបញ្ហារបស់យើង រឿងដែលយើងជួបប្រទះហាក់ដូចជាមិនអាចគ្រប់គ្រងបាន ដោយធ្វើឲ្យយើងវិលមុខដួល។ ព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងថា បើយើងមានគំនិតផ្តោតទៅលើព្រះ ដោយមិនងាករេ ព្រះអង្គនឹងថែរក្សាយើងឲ្យមាន “សេចក្តីសុខពេញខ្នាត”(អេសាយ ២៦:៣)។ សេចក្តីសុខពេញខ្នាត ឬសន្តិភាពដ៏ឥតខ្ចោះ គឺមានន័យថា ទោះយើងជួបការបត់ចុះបត់ឡើងច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងនៅតែអាចមានចិត្តស្ងប់រម្ងាប់ ដោយការជឿជាក់ថា ព្រះទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយយើង ក្នុងពេលដែលយើងមានបញ្ហា និងទុក្ខលំបាកនោះ។ ព្រះអង្គជា “ថ្មដាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច”(ខ.៤) ដែលភ្នែកយើងត្រូវផ្តោតទៅលើ ព្រោះព្រះបន្ទូលសន្យាព្រះអង្គមិនដែលប្រែប្រួលឡើយ។
ចូរឲ្យភ្នែកយើងផ្តោតទៅលើព្រះអង្គ ក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ដោយចូលទៅរកព្រះអង្គ ដោយការអធិស្ឋាន និងសិក្សាព្រះបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គ ក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ចូរយើងផ្តោតទៅលើព្រះអង្គ ដែលជាថ្មដាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដើម្បីឲ្យយើងអាចបន្តដំណើរទៅមុខ យ៉ាងរលូន។—Kimya Loder
តើអ្នកបានផ្តោតទៅលើបញ្ហាអ្វីខ្លះ ក្នុងពេលថ្មីៗនេះ? នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ តើព្រះទ្រង់បានបើកបង្ហាញយ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ អំពីទុក្ខលំបាកដែលអ្នកជួបប្រទះ?
ឱព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ សូមព្រះអង្គអត់ទោសឲ្យទូលបង្គំ ដែលបានផ្តោតទៅលើបញ្ហា ដែលទូលបង្គំបានជួបប្រទះជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ទូលបង្គំដឹងថា ព្រះអង្គបានគ្រប់គ្រងពិភពលោក ហើយនៅតែធំជាងបញ្ហាដែលទូលបង្គំជួបប្រទះ។ សូមព្រះអង្គជួយឲ្យភ្នែក និងចិត្តទូលបង្គំ ងាកទៅរកព្រះអង្គ គ្រប់កាលៈទេសៈ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ: លេវីវិន័យ ២៥ និង ម៉ាកុស ១:២៣-៤៥
