បានចាក់ឫសជាប់ក្នុងដីព្រះអង្គ
អ្នកនោះនឹងបានដូចជាដើមឈើដាំនៅមាត់ទឹក ដែលចាក់ឫសទៅក្បែរទន្លេ។ យេរេមា ១៧:៨ ក្នុងឃ្លាដំបូងនៃបទកំណាព្យរបស់អ្នកស្រី ស៉ារ៉ា ថេសដេល(Sara Teasdale) គាត់បានសរសេរថា “ខ្យល់បានបក់បោកដើមផ្កាលីឡាក”។ ក្នុងឃ្លានេះ គាត់បាននាំឲ្យអ្នកអានស្រមៃអំពីទិដ្ឋភាពរបស់មែកដើមផ្កាលីឡាក ដែលរេចុះឡើងៗ ដោយសារកម្លាំងខ្យល់បក់។ តែតាមពិត គាត់កំពុងឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីទំនួញនៃការបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់ ហើយមិនយូរប៉ុន្មាន កំណាព្យរបស់គាត់ក៏បានប្រែក្លាយជាការសោកសង្រេង។ ដើមផ្កាលីឡាកក្នុងទីធ្លាក្រោយផ្ទះខ្ញុំ ក៏បានជួបបញ្ហាប្រឈមផងដែរ។ បន្ទាប់ពីរដូវកាលនៃការលូតលាស់ដ៏រឹងមាំ និងស្រស់ស្អាតបំផុត ពួកវាក៏បានប្រឈមមុខដាក់អ្នកថែសួន ដែលបាន “កាត់តម្រឹម” គុម្ពផ្កានីមួយៗ ហើយក៏បានជ្រុលដៃកាត់ពួកវានៅសល់តែដើម។ ខ្ញុំក៏បានយំ ដោយការសោកស្តាយ។ បីឆ្នាំក្រោយមក មែករបស់វាមិនចេញផ្កា ហើយដើមវាក៏បានដុះផ្សិតទៀត។ ខ្ញុំក៏មានគម្រោងជីករំលើងដើមផ្កាដែលបានវេទនាជាយូរមកហើយនោះ តែពួកវាក៏បានលូតលាស់ ហើយចេញផ្កាយ៉ាងស្រស់ស្អាតឡើងវិញ។ ពួកវាគ្រាន់តែត្រូវការពេលវេលា ហើយខ្ញុំគ្រាន់តែចាំបាច់ត្រូវរង់ចាំអ្វីដែលខ្ញុំមិនអាចមើលឃើញ។ ព្រះគម្ពីរបានចែងអំពីមនុស្សជាច្រើន ដែលបានរង់ចាំ ដោយជំនឿ ទោះជាមានទុក្ខលំបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ។ លោកណូអេបានរង់ចាំភ្លៀងដែលបានរាំងជាយូរមកហើយ។ លោកកាឡែបបានរង់ចាំអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ ដើម្បីចូលទឹកដីសន្យា។ នាងរេបេកាបានរង់ចាំ២០ឆ្នាំ ទំរាំតែមានកូន។ លោកយ៉ាកុបបានរង់ចាំអស់៧ឆ្នាំ ទំរាំតែបានរៀបការជាមួយនាងរ៉ាជែល។ លោកស៊ីម្មានក៏បានរង់ចាំមើលព្រះឱរសតូចយេស៊ូវ អស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំ។ ព្រះទ្រង់ក៏បានប្រទានរង្វាន់ដល់ពួកគេ សម្រាប់ការអត់ធ្មត់ក្នុងការរង់ចាំនោះ។ ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកដែលមើលទៅមនុស្ស តែមិនមើលទៅព្រះ…
Read article