ឯព្រះដែលគង់នៅក្នុងទីលំនៅបរិសុទ្ធ ទ្រង់ជាឪពុកដល់ពួកកំព្រា និងជាចៅក្រមដល់ពួកមេម៉ាយ។ ទំនុកដំកើង ៦៨:៥
លោកហ្កាយ ប្រាយអិន(Guy Bryant) ជាបុរសនៅលីវ ហើយគ្មានកូន ដែលកំពុងធ្វើការនៅមន្ទីរសុខុមាលភាពកុមារ នៅទីក្រុងញូយ៉ក។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ គាត់បានសង្កេតឃើញថា មានក្មេងកំព្រាជាច្រើនកំពុងត្រូវការឪពុកម្តាយចិញ្ចឹម ហើយក៏បានសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីម្យ៉ាង។ ក្នុងអំឡុងពេលជិត១ទសវត្សរ៍ លោកប្រាយអិនបានចិញ្ចឹមក្មេងជាង៥០នាក់។ ហើយមានពេលមួយនោះ គាត់បានទទួលចិញ្ចឹមក្មេងមួយដង៩នាក់។ លោកប្រាយអិនក៏បានពន្យល់ថា “ខ្ញុំតែងតែប្រទះឃើញក្មេងអនាថា ដែលត្រូវការកន្លែងស្នាក់នៅ។ បើអ្នកមានកន្លែងទំនេរក្នុងផ្ទះអ្នក និងមានចិត្តចង់ជួយគាត់ នោះសូមទទួលចិញ្ចឹមគាត់ផង អ្នកមិនចាំបាច់គិតច្រើនទេ”។ កូនចិញ្ចឹមដែលបានពេញវ័យ និងអាចរស់នៅដោយពឹងខ្លួនឯងបាន នៅតែមានកូនសោសម្រាប់ចេញចូលផ្ទះរបស់លោកប្រាយអិន ហើយជាញឹកញាប់ បានមកញាំអាហារថ្ងៃត្រង់ ជាមួយប៉ាចិញ្ចឹមរបស់ពួកគេ នៅថ្ងៃអាទិត្យ។ ដូចនេះ លោកប្រាយអិនបានបង្ហាញចេញនូវសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ឪពុក ទៅកាន់មនុស្សជាច្រើន។
ព្រះគម្ពីរបានចែងថា ព្រះទ្រង់បានតាមរកអស់អ្នក ដែលគេបានបំភ្លេច ឬបោះបង់ចោល។ អ្នកជឿខ្លះនៅតែមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេមានភាពឯកោ និងងាយរងគ្រោះ តែព្រះអង្គបានសន្យាថា នឹងគង់នៅជាមួយពួកគេជានិច្ច។ ព្រះទ្រង់ជា “ឪពុកដល់ពួកកំព្រា”(ទំនុកដំកើង ៦៨:៥)។ បើយើងមានអារម្មណ៍ឯកោ ដោយគេមិនអើពើចំពោះយើង ឬយើងកំពុងជួបរឿងដ៏សោកសៅ នោះព្រះអង្គគង់នៅជាមួយ ឈោងមករកយើង នាំយើងចូលមកជិតព្រះអង្គ ហើយប្រទានយើងនូវក្តីសង្ឃឹម។ ជាការពិតណាស់ ព្រះទ្រង់នាំមនុស្សឯកោឲ្យមានគ្រួសារ(ខ.៦)។ នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ អ្នកជឿទាំងអស់ជាគ្រួសារតែមួយ ខាងវិញ្ញាណ។
ទោះយើងមានរឿងគ្រួសារដ៏ពិបាក មានភាពឯកោ ត្រូវគេបោះបង់ចោល ឬមានបញ្ហាទំនាក់ទំនងយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអាចដឹងថា ព្រះទ្រង់តែងតែស្រឡាញ់យើងជានិច្ច។ ដោយសារយើងមានព្រះ នោះអ្នកជឿព្រះអង្គមិនមែនជាក្មេងកំព្រាទៀតឡើយ។—Winn Collier
តើការមានព្រះវរបិតា ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ដែលស្រឡាញ់ និងមិនបោះបង់ចោលអ្នក មានន័យយ៉ាងណាចំពោះអ្នក? តើព្រះអង្គបានបំពេញតម្រូវការដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់អ្នក យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះដ៏ជាព្រះវរបិតា ទូលបង្គំត្រូវការឪពុកដ៏ល្អ ជាឪពុកដ៏ពិត ដែលមិនបោះបង់ចោលទូលបង្គំ។ ទូលបង្គំជឿថា ព្រះអង្គជាឪពុកដ៏ល្អបំផុត។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : នេហេមា ១២-១៣ និង កិច្ចការ ៤:២៣-៣៧
