កុំឲ្យអ្នកណាស្វែងរកតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ត្រូវរកដល់អ្នកដទៃវិញ។ ១កូរិនថូស ១០:២៤
កាលមេលលីង(Meiling) កំពុងអានសៀវភៅនៅលើរថភ្លើង គាត់បានជក់ចិត្តនឹងការគូសចំណាំពីលើបន្ទាត់អក្សរ និងការសរសេរនៅលើគែមទំព័រសៀវភៅអាននោះ។ តែពេលដែលគាត់បានឃើញស្ត្រីដែលអង្គុយនៅក្បែរគាត់ស្តីឲ្យកូន នោះគាត់ក៏ឈប់គូសចំណាំនៅលើសៀវភៅទៀត។ ស្ត្រីជាម្តាយនោះកំពុងតែស្តីប្រដៅកូនតូច ដែលកំពុងគូសក្រវេមក្រវាម ពីលើសៀវភៅដែលបានខ្ចីពីបណ្ណាល័យ។ មេលលីងក៏បានប្រញាប់ដាក់ប៊ិចចុះ ដោយមិនចង់ឲ្យក្មេងតូចនោះបន្តធ្វើតាមគាត់ ដោយការយល់ច្រឡំ ហើយមិនស្តាប់តាមការប្រៀនប្រដៅរបស់ម្តាយខ្លួនទៀតឡើយ។ គាត់ដឹងថា ក្មេងតូចនោះមិនយល់អំពីភាពខុសគ្នា រវាងការធ្វើឲ្យខូចសៀវភៅខ្ចីពីបណ្ណាគារ និងការគូសចំណាំពីលើសៀវភៅអាន ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់គាត់នោះឡើយ។
សកម្មភាពរបស់មេលលីងបានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការបង្រៀនរបស់សាវ័កប៉ុល ក្នុងបទគម្ពីរ ១កូរិនថូស ១០:២៣-២៤ ដែលចែងថា “មានច្បាប់ធ្វើគ្រប់ការទាំងអស់ តែគ្រប់ទាំងការគ្មានប្រយោជន៍ទេ មានច្បាប់ធ្វើគ្រប់ការទាំងអស់ តែគ្រប់ទាំងការមិនស្អាងចិត្តឡើងទេ កុំឲ្យអ្នកណាស្វែងរកតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឡើយ ត្រូវរកដល់អ្នកដទៃវិញ”។
អ្នកជឿព្រះយេស៊ូវ ក្នុងពួកជំនុំដ៏ក្មេងវ័យ នៅទីក្រុងកូរិនថូស បានយល់ឃើញថា ពួកគេអាចប្រើសេរីភាពក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ជាឱកាសស្វែងរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ តែសាវ័កប៉ុលបានបង្រៀនពួកគេថា ពួកគេគួរតែគិតថា សេរីភាពនោះ គឺជាឱកាសដើម្បីស្អាង និងស្វែងរកប្រយោជន៍អ្នកដទៃ។ សេរីភាពពិតប្រាកដ គឺមិនមែនជាការមានសិទ្ធិធ្វើអ្វីតាមចិត្តនោះទេ តែសម្រាប់ធ្វើអ្វីដែលពួកគេគួរធ្វើ ថ្វាយដល់ព្រះ។
កាលណាយើងប្រើសេរីភាពរបស់យើង ដើម្បីស្អាងអ្នកដទៃឡើង ជាជាងបម្រើប្រយោជន៍ខ្លួនឯង នោះមានន័យថា យើងកំពុងតែដើរតាមគំរូព្រះយេស៊ូវ។—Poh Fang Chia
ហេតុអ្វីការប្រុងប្រយ័ត្ន ក្នុងការនិយាយ ឬធ្វើអ្វីមួយដល់អ្នកដទៃ គឺជាការថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ព្រះ? តើអ្នកអាចប្រើសេរីភាព ដើម្បីគិតប្រយោជន៍អ្នកដទៃ យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះយេស៊ូវ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការរំដោះទូលបង្គំឲ្យមានសេរីភាព។ សូមព្រះអង្គប្រទានប្រាជ្ញា និងព្រះគុណ ដើម្បីប្រើសេរីភាពរបស់ទូលបង្គំ តាមរបៀបដែលពិតជាថ្វាយព្រះកិត្តិនាម និងឲ្យពរដល់អ្នកដទៃ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ទំនុកដំកើង ១-៣ និង កិច្ចការ ១៧:១-១៥
