រកកូនសោនៅកន្លែងខុស
ចូរទទួលនឹមខ្ញុំ ហើយរៀននឹងខ្ញុំចុះ ដ្បិតខ្ញុំស្លូត ហើយមានចិត្តសុភាព នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានសេចក្តីសំរាកដល់ព្រលឹង។ ម៉ាថាយ ១១:២៩ លោកថូម៉ាស ឃីតធីង(Thomas Keating) បាននិពន្ធសៀវភៅដែលមានចំណងជើងថា ស្ថានភាពរបស់មនុស្ស ដែលក្នុងនោះ គាត់បានចែកចាយរឿងដែលគួរឲ្យចងចាំមួយថា៖ មានគ្រូបង្រៀនម្នាក់បានបាត់កូនសោផ្ទះ។ គាត់បានលត់ជង្គង់ចុះ នៅលើស្មៅ ដើម្បីរកមើលកូនសោនោះ។ ពេលដែលសិស្សគាត់ឃើញគាត់កំពុងស្វែងរកកូនសោដូចនោះ ពួកគេក៏បានជួយស្វែងរកផងដែរ តែរកមិនឃើញ។ ទីបំផុត សិស្សម្នាក់ដែលឆ្លាតជាងគេក៏បានសួរគាត់ថា “លោកគ្រូ តើលោកគ្រូនឹកឃើញថា កូនសោនោះប្រហែលបាត់នៅកន្លែងណា?” គ្រូរបស់ពួកគេក៏បានឆ្លើយថា “បាទ ខ្ញុំបានបាត់វា នៅក្នុងផ្ទះ”។ ពួកគេក៏បានលាន់មាត់ថា “បើអញ្ចឹង ហេតុអ្វីលោកគ្រូមកស្វែងរកវា នៅទីនេះទៅវិញ?” គាត់ឆ្លើយថា “ព្រោះនៅទីនេះ មានពន្លឺថ្ងៃស្រួលរកជាង”។ លោកឃីតធីង ក៏បានធ្វើការសន្និដ្ឋានថា យើងបានបាត់កូនសោចូលទៅរក “ការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះ ដែលជាការចំណាយពេលជាមួយព្រះវត្តមាននៃក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គ”។ “បើគ្មានការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គទេ នោះអ្វីគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែគ្មានប្រយោជន៍។ តែបើយើងមានការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គនឹងនាំយើងធ្វើអ្វីដែលមានប្រយោជន៍”។ មនុស្សពិតជាងាយភ្លេចថា សូម្បីតែនៅក្នុងពេលដែលជីវិតយើងកំពុងឡើងចុះ ព្រះទ្រង់នៅតែមានកូនសោសម្រាប់បំពេញការស្រេកឃ្លាន ដែលជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់យើង។ តែពេលណាយើងឈប់ស្វែងរកកូនសោនោះ នៅកន្លែងខុស ព្រះអង្គបានត្រៀមខ្លួនជាស្រេច ដើម្បីប្រទានយើង…
Read article