ដ្បិតបើដាច់ពីខ្ញុំចេញ នោះអ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងធ្វើអ្វីបានទេ។ យ៉ូហាន ១៥:៥
ទីបំផុតថ្ងៃនោះ ក៏បានមកដល់ គឺថ្ងៃដែលខ្ញុំដឹងថា ឪពុកខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សអមតៈឡើយ។ កាលពីក្មេង ខ្ញុំដឹងថា គាត់មានកម្លាំងខ្លាំង ហើយក៏មានការប្តេជ្ញាចិត្តខ្ពស់។ តែពេលដែលខ្ញុំទើបតែពេញវ័យ គាត់មានរបួសឆ្អឹងខ្នង ដូចនេះ ខ្ញុំក៏បានដឹងថា គាត់មិនមែនជាមនុស្សអមតៈឡើយ។ ខ្ញុំក៏បានស្នាក់នៅជាមួយគាត់ និងម្តាយខ្ញុំ ដើម្បីជួយគ្រាគាត់ទៅបន្ទប់ទឹក ជួយផ្លាស់ខោអាវគាត់ ហើយថែមទាំងជួយបញ្ចុកទឹកគាត់ផងដែរ។ គាត់ក៏បានចាប់ផ្តើមព្យាយាមធ្វើកិច្ចការតូចៗមួយចំនួន ដោយទទួលស្គាល់ថា “ប៉ាមិនអាចធ្វើបានទេ បើគ្មានកូនជួយប៉ា”។ ទីបំផុត គាត់ក៏បានជាសះស្បើយ មានរូបកាយដែលរឹងមាំដូចមុនឡើងវិញ ប៉ុន្តែ បទពិសោធន៍នោះបានបង្រៀនយើងទាំងពីរ នូវមេរៀនដ៏សំខាន់មួយ គឺយើងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក។
ហើយពេលណាយើងត្រូវការគ្នាទៅវិញទៅមក យើងក៏ត្រូវការព្រះយេស៊ូវកាន់តែខ្លាំងថែមទៀត។ ក្នុងបទគម្ពីរ យ៉ូហាន ជំពូក១៥ រឿងប្រៀបប្រដូច អំពីដើមទំពាំងបាយជូរ និងខ្នែង នៅតែជារឿងដែលយើងត្រូវប្រកាន់ខ្ជាប់តាម។ បទគម្ពីរនេះមានការកម្សាន្តចិត្តយើង តែក៏បានវាយប្រហារមកលើផ្នត់គំនិត ដែលចូលចិត្តពឹងខ្លួនឯងផងដែរ។ យើងងាយនឹងគិតថា ខ្ញុំមិនត្រូវការឲ្យព្រះជួយខ្ញុំឡើយ ។ តែព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលច្បាស់ថា “បើដាច់ពីខ្ញុំចេញ នោះអ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងធ្វើអ្វីបានទេ” (ខ.៥)។ ត្រង់ចំណុចនេះ ព្រះគ្រីស្ទមានបន្ទូលអំពីការបង្កើតផលផ្លែ ដូចជា “ក្តីស្រឡាញ់ ក្តីអំណរ និងសន្តិភាពជាដើម” (កាឡាទី ៥:២២) និងមានបន្ទូលអំពីលក្ខណៈពិសេសរបស់សិស្សព្រះអង្គ។ ជីវិតដែលបង្កើតផលផ្លែ គឺជាជីវិតដែលព្រះយេស៊ូវបានត្រាស់ហៅឲ្យយើងម្នាក់ៗមាន ហើយការពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើព្រះអង្គ នាំឲ្យជីវិតបង្កើតផលផ្លែ គឺជីវិតដែលរស់នៅ ដើម្បីថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះវរបិតា(យ៉ូហាន ១៥:៨)។—John Blasé
ការអធិស្ឋានថា “បើគ្មានព្រះអង្គ ទូលបង្គំមិនអាចធ្វើអ្វីបានទេ” ជាការអធិស្ឋានដ៏សាមញ្ញ តែមានអំណាច។ តើអ្នកកំពុងប្រឈមមុខដាក់បញ្ហាអ្វី នៅថ្ងៃនេះ ដែលអ្នកចាំបាច់ត្រូវអធិស្ឋាន? តើធ្វើដូចម្តេច ឲ្យអ្នកអាចដឹងច្បាស់ថា ព្រះគង់នៅជាមួយអ្នក ហើយស្រឡាញ់អ្នក?
ឱព្រះវរបិតា បើគ្មានព្រះអង្គទេ ទូលបង្គំមិនអាចធ្វើអ្វីបានឡើយ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ទំនុកដំកើង ៦៨-៦៩ និង រ៉ូម ៨:១-២១
