ចូរបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ នោះទ្រង់នឹងដំកើងអ្នករាល់គ្នាឡើង។ យ៉ាកុប ៤:១០
ថ្ងៃមួយ មានអ្នកជឿព្រះម្នាក់ នៅសតវត្សរ៍ទី១៦ ឈ្មោះ ថេរីសា(Teresa) មកពីក្រុងអ័វីឡា បានពិចារណា អំពីមូលហេតុដែលព្រះទ្រង់បានឲ្យតម្លៃមកលើការបន្ទាបខ្លួនយ៉ាងខ្លាំង។ ភ្លាមៗនោះ គាត់ក៏បានរកឃើញចម្លើយ។ “គឺពីព្រោះព្រះទ្រង់ជាសេចក្តីពិតដែលខ្ពស់បំផុត ហើយការបន្ទាបខ្លួនគឺជាសេចក្តីពិត…”។ សេចក្តីល្អដែលមានក្នុងយើង មិនបានកើតចេញពីខ្លួនយើងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាកើតចេញពីទឹកនៃព្រះគុណដែលហូរឥតឈប់ នៅក្បែរវិញ្ញាណរបស់យើង ដូចដើមឈើដុះក្បែរទឹក និងបានពីព្រះអង្គ ដែលប្រទានពន្លឺជីវិតមកយើង”។ ថេរីសាក៏បានសន្និដ្ឋានថា ការអធិស្ឋានជួយឲ្យយើងបោះយុថ្កាជាប់ក្នុងសេចក្តីពិតនោះ ព្រោះ “ការបន្ទាបខ្លួន គឺជាគ្រឹះទាំងមូលនៃការអធិស្ឋាន។ យើងបន្ទាបខ្លួនកាន់តែខ្លាំង ក្នុងការអធិស្ឋាន នោះព្រះទ្រង់ក៏នឹងលើកយើងកាន់តែខ្ពស់ឡើងផងដែរ”។
ការពិពណ៌នារបស់ថេរីសា អំពីការបន្ទាប់ខ្លួន បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីបទគម្ពីរយ៉ាកុប ជំពូក៤ ដែលក្នុងនោះ សាវ័កយ៉ាកុបបានដាស់តឿន អំពីលក្ខណៈដ៏គ្រោះថ្នាក់នៃអំណួត និងភាពអាត្មានិយម ដែលផ្ទុយនឹងលក្ខណៈនៃជីវិត ដែលពឹងផ្អែកលើព្រះគុណព្រះ(ខ.១-៦)។ គាត់ក៏បាននិយាយសង្កត់ធ្ងន់ថា ដំណោះស្រាយតែមួយដើម្បីជៀសចេញពីជីវិត ដែលលោភលន់ អស់សង្ឃឹម និងការប៉ះទង្គិច គឺត្រូវប្រែចិត្តចេញពីអំពើបាប ហើយត្រូវទទួលព្រះគុណរបស់ព្រះវិញ។ ឬអាចនិយាយម្យ៉ាងទៀតថា យើងត្រូវ “បន្ទាបខ្លួន នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់” ដោយការធានាថា “ព្រះអង្គនឹងលើកយើងឡើង”(ខ.១០)។
ទាល់តែយើងបានចាក់ឫសចូលទៅក្នុងទឹកនៃព្រះគុណ ទើបយើងអាចទទួលជីវជាតិនៃ “ប្រាជ្ញាដែលមកពីស្ថានសួគ៌”(៣:១៧)។ ទាល់តែយើងបាននៅជាប់ក្នុងព្រះអង្គ ទើបព្រះអង្គលើកយើងឡើង ដោយសេចក្តីពិត។—Monica La Rose
តើអំណួតបានរារាំងការអធិស្ឋានពិតប្រាកដ និងការពិសោធន៍នឹងព្រះគុណព្រះ យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? តើអ្នកបានពិសោធន៍នឹងសេរីភាព ដែលបានមកពីការបន្ទាបខ្លួន ក្នុងការអធិស្ឋាន យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់អំណោយនៃជីវិត ដែលបានរស់នៅជាប់ក្នុងព្រះអង្គ។ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណ ដែលទូលបង្គំអាចរកឃើញអ្វីដែលទូលបង្គំត្រូវការ និងរកឃើញលើសពីនោះទៀត ក្នុងព្រះអង្គ។
For further study, read Making Decisions God’s Way at DiscoverySeries.org/Q0745.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ទំនុកដំកើង ៧៧-៧៨ និង រ៉ូម ១០
