ដ្បិតនៅព្រះនេត្រទ្រង់ នោះ១ពាន់ឆ្នាំរាប់ដូចជាថ្ងៃម្សិល ដែលកន្លងហួសទៅហើយ ក៏ដូចជាយាម១ក្នុងវេលាយប់ប៉ុណ្ណោះ។ ទំនុកដំកើង ៩០:៤
កាលពីឆ្នាំ១៩៩០ អ្នកស្រាវជ្រាវជនជាតិបារាំងបានជួបបញ្ហាកុំព្យូទ័រ ដោយសារកំហុសទិន្នន័យ ក្នុងការពិនិត្យមើលអាយុរបស់អ្នកស្រីជីន ខាលមិន(Jeanne Calment)។ គាត់មានអាយុ១១៥ឆ្នាំ ជាអាយុដែលលើសការកំណត់របស់កម្មវិធីកុំព្យូទ័រ ដែលបានសន្មតថា គ្មាននរណាអាចរស់នៅបានយូរដូចនេះទេ! តាមពិត អ្នកស្រីជីនបានរស់នៅរហូតដល់អាយុ១២២ឆ្នាំឯណោះ។
អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានសរសេរថា “កំណត់អាយុនៃយើងខ្ញុំ គឺបានត្រឹម៧០ឆ្នាំទេ ឬបើមានកំឡាំងច្រើន នោះបានដល់៨០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ”(ទំនុកដំកើង ៩០:១០)។ បទគម្ពីរនេះបាននិយាយក្នុងន័យធៀបថា ទោះយើងរស់នៅដល់អាយុប៉ុន្មាន ឬរស់នៅដល់អាយុអ្នកស្រីជីនក៏ដោយ ក៏ជីវិតយើងនៅលើផែនដីនេះពិតជាមានដែនកំណត់។ ពេលវេលាដែលយើងមានក្នុងជីវិត ស្ថិតនៅក្នុងព្រះហស្តនៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់(ខ.៥)។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្នុងជីវិតខាងវិញ្ញាណ ព្រះគម្ពីរបានរំឭកយើងអំពី “ពេលវេលារបស់ព្រះ” យ៉ាងដូចនេះថា “នៅព្រះនេត្រទ្រង់ នោះ១ពាន់ឆ្នាំរាប់ដូចជាថ្ងៃម្សិល ដែលកន្លងហួសទៅហើយ ក៏ដូចជាយាម១ក្នុងវេលាយប់ប៉ុណ្ណោះ”(ខ.៤)។
ហើយក្នុងអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទ្រង់បានប្រទានអត្ថន័យថ្មី សម្រាប់ “ចំនួនអាយុរបស់មនុស្ស”។ គឺដូចមានសេចក្តីចែងថា “ឯអ្នកណាដែលជឿដល់ព្រះរាជបុត្រា នោះមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចហើយ”(យ៉ូហាន ៣:៣៦)។ ក្នុងពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ទោះយើងមានបញ្ហា និងការស្រក់ទឹកភ្នែកយ៉ាងណាក៏ដោយ ពេលអនាគតរបស់យើងនឹងពេញដោយព្រះពរ ហើយអាយុរបស់យើងនឹងមិនមានកំណត់ទៀតឡើយ ពេលដែលយើងបានទៅនៅជាមួយព្រះអង្គ។
បានជាយើងអាចអរសប្បាយ និងអធិស្ឋានតាមគំរូអ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងថា “ឱសូមចំអែតយើងខ្ញុំ ដោយសេចក្តីសប្បុរសនៃទ្រង់ នៅពេលព្រឹក ដើម្បីឲ្យយើងខ្ញុំបានរីករាយឡើង ហើយមានសេចក្តីអំណររហូតដល់អស់១ជីវិត”(ទំនុកដំកើង ៩០:១៤)។—KENNETH PETERSEN
តើអ្នកមានការព្រួយបារម្ភអ្វីអំពីជីវិតរបស់អ្នក និងដែនកំណត់របស់វា? តើអ្នកមានការកម្សាន្តចិត្តប៉ុណ្ណា ដោយសារព្រះវត្តមានព្រះយេស៊ូវ ក្នុងជីវិតអ្នក?
ឱព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ជួនកាល ជីវិតនេះមានការលំបាក តែទូលបង្គំនៅតែច្រៀងដោយអំណរ ចំពោះការផ្គត់ផ្គង់ដែលព្រះអង្គមានចំពោះទូលបង្គំ។ សូមព្រះអង្គចម្អែតទូលបង្គំ ដោយសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : អេសាយ ៣៩-៤០ និង កូល៉ុស ៤
