លោកមិនបានបរិភោគអ្វីសោះ ដោយមានសេចក្តីឈឺឆ្អាលចំពោះដាវីឌ ហើយពីព្រោះបិតាបានធ្វើឲ្យមានសេចក្តីខ្មាសផង។ ១សាំយ៉ូអែល ២០:៣៤
លោកវីលៀម ខោភ័រ(William Cowper ឆ្នាំ១៧៣១-១៨០០) ជាកវីកំណាព្យជនជាតិអង់គ្លេស បានបង្កើតមិត្តភាពជាមួយលោកគ្រូគង្វាល ចន ញូតុន(John Newton ឆ្នាំ១៧២៥-១៨០៧) ជាអតីតអ្នកជួញដូរទាសករ។ លោកខោភ័របានកើតជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត និងថប់បារម្ភ ហើយបានព្យាយាមសម្លាប់ខ្លួនពីរបីដងហើយ។ ពេលលោកញូតុនទៅសួរសុខទុក្ខគាត់ អ្នកទាំងពីរក៏បាននាំគ្នាដើរអស់ជាច្រើនម៉ោង ហើយក៏បានជជែកគ្នាអំពីព្រះ។ លោកគ្រូញូតុនយល់ឃើញថា ការប្រកបគ្នា និងការមានមូលហេតុដែលត្រូវនិពន្ធបទកំណាព្យ មានប្រយោជន៍ចំពោះលោកខោភ័រ ដូចនេះលោកគ្រូគង្វាលក៏មានគំនិតនិពន្ធបទចម្រៀងទំនុកសកល។ លោកខោភ័រក៏បានរួមចំណែកក្នុងការនិពន្ធបទចម្រៀងទំនុកសកលជាច្រើនបទ ដោយរាប់បញ្ចូលទាំងបទ “ព្រះទ្រង់ធ្វើការតាមរបៀបដ៏អាថ៌កំបាំង”។ ពេលលោកញូតុនផ្លាស់ទៅធ្វើការក្នុងព្រះវិហារមួយទៀត គាត់នៅតែមានមិត្តភាពដ៏រឹងមាំជាមួយលោកខោភ័រ ហើយក៏បន្តសរសេរសំបុត្រផ្ញើទៅលោកខោភ័រជាទៀតទាត់ រហូតដល់ពេលលោកខោភ័រលាចាកលោក។
មិត្តភាពរបស់លោកខោភ័រ និងលោកញូតុនមានភាពស្រដៀងគ្នានឹងមិត្តភាពរវាងដាវីឌ និងយ៉ូណាថាន នៅគ្រាសញ្ញាចាស់។ បន្ទាប់ពីដាវីឌបានប្រយុទ្ធឈ្នះកូលីយ៉ាតហើយ “ចិត្តយ៉ូណាថានក៏មូលជាប់នឹងចិត្តគាត់ ហើយយ៉ូណាថានបានស្រឡាញ់ដាវីឌទុកដូចជាខ្លួនលោកដែរ”(១សាំយ៉ូអែល ១៨:១)។ ទោះយ៉ូណាថានជាបុត្រារបស់ស្តេចសូលក៏ដោយ ក៏ទ្រង់បានការពារដាវីឌ ទាស់ប្រឆាំងនឹងការច្រណែន និងកំហឹងរបស់ស្តេចសូល ដោយសួរបិតាទ្រង់ ពីមូលហេតុដែលបិតាទ្រង់ចង់សម្លាប់ដាវីឌ។ ស្តេចសូលក៏បានឆ្លើយតបដោយ “ពួយដែកពួយទៅ ដើម្បីប្រហារយ៉ូណាថាន”(២០:៣៣)។ តែយ៉ូណាថាន បានគេចទាន់ ហើយក៏បានសោកសង្រេង ចំពោះការប្រព្រឹត្តដ៏អាម៉ាសរបស់បិតាទ្រង់ មកលើមិត្តសំឡាញ់ទ្រង់(ខ.៣៤)។
ក្នុងមិត្តភាពទាំងពីរនេះ ចំណងមិត្តភាពរបស់ពួកគេបានជួយស្អាងជីវិតគ្នា ខណៈពេលដែលពួកគេលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ឲ្យបម្រើ និងស្រឡាញ់ព្រះ។ តើអ្នកអាចលើកទឹកចិត្តមិត្តភក្តិណាម្នាក់ នៅថ្ងៃនេះ យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?—AMY BOUCHER PYE
តើមិត្តភាពមានតួនាទីអ្វីខ្លះ នៅក្នុងសុខមាលភាពរបស់អ្នក? តើអ្នកអាចបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ដល់នរណាម្នាក់ និងស្អាងពួកគេឡើង ដោយរបៀបណា?
ឱព្រះយេស៊ូវ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យអរសប្បាយនឹងមិត្តភាព និងការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : អេម៉ុស ១-៣ និង វិវរណៈ ៦
