នៅពីក្រោយភាពល្អឥតខ្ចោះ
ដ្បិតពួកប្អូនទ្រង់មិនបានជឿដល់ទ្រង់ទេ។ យ៉ូហាន ៧:៥ វីដេអូរឿងបុណ្យណូអែល ដែលគ្រួសារលោកបាកឃ័រ(Barker) បានសម្តែងមើលទៅ ហាក់ដូចជាធ្វើបានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ ក្នុងវីដេអូនោះ គេឃើញអ្នកគង្វាល៣នាក់ ដែលបានស្លៀករ៉ូប (សម្ដែងដោយ ក្មេងប្រុសរបស់គ្រួសារនេះ) បានអង្គុយជុំវិញភ្នក់ភ្លើង ក្នុងវាលស្មៅ។ ភ្លាមៗនោះទេវតាមួយអង្គបានចុះមកពីទួល (សម្ដែងដោយបងស្រីរបស់ពួកគេ) ដោយភាពត្រចេះត្រចង់ណាស់ ទាស់តែនាងមានពាក់ស្បែកជើងកីឡាពណ៌ផ្កាឈូក។ ពេលដែលភ្លេងក្នុងវីដេអូនោះ កាន់តែកន្ត្រាក់អារម្មណ៍ ពួកអ្នកគង្វាលនោះក៏បានមើលទៅមេឃ ដោយការភ្ញាក់ផ្អើល។ ពួកគេបានដើរតាមផ្លូវលំមួយ នៅក្នុងវាលស្មៅ ឆ្ពោះទៅរកទារក ដែលជាទារកពិត សម្ដែងដោយប្អូនប្រុសរបស់ពួកគេ នៅក្នុងក្រោលសត្វសម័យបច្ចុប្បន្ន។ ពេលនោះ បងស្រីច្បងរបស់ពួកគេក៏បានដើរតួជានាងម៉ារាវិញម្តង។ បន្ទាប់មក ចូលដល់វគ្គបន្ថែម ឪពុករបស់ពួកគេក៏បានបង្ហើបឲ្យយើងទស្សនាទិដ្ឋភាពក្រៅឆាក។ ពេលកំពុងសម្ដែង ក្មេងតូចៗទាំងនោះបានរអ៊ូថា “ខ្ញុំរងាណាស់”។ “ខ្ញុំត្រូវទៅបន្ទប់ទឹកឥឡូវនេះ” “តើយើងអាចទៅផ្ទះបានទេ?” ម្តាយរបស់ពួកគេក៏បានប្រាប់ពួកគេម្តងហើយម្តងទៀត ឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ក្នុងការសម្ដែង។ ធាតុពិតនៃការសម្ដែងរបស់ពួកគេ គឺមិនមានភាពល្អឥតខ្ចោះ ដូចដែលគេបានគិតស្មាននោះទេ។ យើងងាយនឹងមើលឃើញភាពរលូន នៃសាច់រឿងរបស់បុណ្យណូអែលដំបូងបំផុត ដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវមានភាពល្អឥតខ្ចោះតាំងពីដើមដំបូង។ ស្តេចហេរ៉ូឌបានព្យាយាមធ្វើគុតព្រះអង្គ កាលព្រះអង្គជាទារកតូច(ម៉ាថាយ ២:១៣)។ នាងម៉ារា និងលោកយ៉ូសែបមានការយល់ច្រឡំមកលើព្រះអង្គ(លូកា ២:៤១-៥០)។ លោកិយស្អប់ព្រះអង្គ(យ៉ូហាន ៧:៧)។…
Read article