កាលណាចិត្តទូលបង្គំត្រូវបង្គ្រប នោះទូលបង្គំនឹងអំពាវនាវដល់ទ្រង់ពីចុងផែនដីផង។ ទំនុកដំកើង ៦១:២
លោករូស៊ែល មួរ(Russell Moore) ជាអ្នកនិពន្ធ និងទេវវិទូ ដែលពិពណ៌នាថា គាត់បានសង្កេតឃើញភាពស្ងាត់ជ្រងំគួរឲ្យភ័យខ្លាច បានកើតមានក្នុងមជ្ឈមណ្ឌលកុមារកំព្រាមួយ នៅប្រទេសរុស្ស៊ី ជាកន្លែងដែលគាត់ចិញ្ចឹមក្មេងប្រុសៗ។ ក្រោយមក មានគេពន្យល់គាត់ថា កូនង៉ែតទាំងនោះបានឈប់យំ ដោយសារពួកគេបានដឹងខ្លួនថា គ្មាននរណាឆ្លើយតប ចំពោះការស្រែកយំរបស់ពួកគេទេ។
ពេលណាយើងស្ថិតក្នុងពេលដ៏ពិបាក យើងក៏អាចមានអារម្មណ៍ថា គ្មាននរណាម្នាក់ស្តាប់យើងឮផងដែរ។ ហើយដែលអាក្រក់បំផុតនោះ យើងក៏អាចមានអារម្មណ៍ថា ព្រះទ្រង់មិនបានស្តាប់ឮសម្រែករបស់យើង ឬទតមើលទឹកភ្នែកយើងឡើយ។ តែព្រះអង្គពិតជាស្តាប់ឮ និងទតឃើញមែន! ហេតុនេះហើយ យើងចាំបាច់ត្រូវទូលអង្វរ ដូចដែលមានចែងជាពិសេស ក្នុងកណ្ឌគម្ពីរទំនុកដំកើង។ អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរទំនុកដំកើងបានទូលអង្វរ សូមជំនួយពីព្រះ ហើយក៏បានទូលថ្វាយអំពីស្ថានភាពរបស់ខ្លួនដល់ព្រះអង្គ។ ក្នុងបទគម្ពីរទំនុកដំកើង ជំពូក៦១ ស្តេចដាវីឌបានទូលអង្វរដល់ព្រះអាទិកររបស់ទ្រង់ថា “កាលណាចិត្តទូលបង្គំត្រូវបង្គ្រប នោះទូលបង្គំនឹងអំពាវនាវដល់ទ្រង់ពីចុងផែនដីផង សូមនាំទូលបង្គំទៅឯថ្មដាដែលខ្ពស់ជាងទូលបង្គំ”(ខ.២)។ ស្តេចដាវីឌបានស្រែករកព្រះ ព្រោះទ្រង់ជ្រាបថា មានតែព្រះអង្គទេ ដែលជា “ទីជ្រកកោន” និងជា “ប៉មយ៉ាងមាំ” (ខ.៣)។
ការអធិស្ឋានទូលអង្វរ តាមគំរូបទគម្ពីរទំនុកដំកើង គឺបានបញ្ជាក់ថា ព្រះទ្រង់មានអំណាចគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ ក៏ដូចជានឹកចាំ អំពីសេចក្តីល្អ និងសេចក្តីស្មោះត្រង់របស់ព្រះអង្គផងដែរ ជាភស្តុតាងបង្ហាញថា យើងអាចមានការប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះ។ ក្នុងពេលដ៏ពិបាក យើងប្រហែលសង្ស័យថា ព្រះអង្គមិនខ្វល់អំពីយើងទេ។ តែព្រះអង្គតែងតែយកព្រះទ័យទុកដាក់ចំពោះយើងជានិច្ច។ ព្រះអង្គស្តាប់ឮយើង ហើយក៏គង់នៅជាមួយយើងគ្រប់ពេលវេលា។—GLENN PACKIAM
តើអ្នកមានការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងណា ពេលដែលបានដឹងថា ព្រះទ្រង់ស្តាប់ឮអ្នកអធិស្ឋានអស់ពីចិត្ត? តើអ្នកមានពាក្យទូលអង្វរអ្វីសម្រាប់ថ្វាយដល់ព្រះអង្គ នៅថ្ងៃនេះ?
ឱព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យទូលអង្វរ និងសរសើរដំកើងព្រះអង្គ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីរ រយៈពេល១ឆ្នាំ : ជនគណនា ៩-១១ និង ម៉ាកុស ៥:១-២០
