គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្តាលឲ្យតែងទេ ក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ការរំឭកឲ្យដឹងខ្លួន ការប្រដៅដំរង់ និងការបង្ហាត់ខាងឯសេចក្តីសុចរិត។ ២ធីម៉ូថេ ៣:១៦
នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៨០០ អ្នកជឿព្រះនៅកន្លែងផ្សេងគ្នា បានផលិតធនធានស្រដៀងគ្នា ក្នុងពេលតែមួយ សម្រាប់ធ្វើងារបម្រើព្រះ។ គេបានអនុវត្តដូចនេះ ជាលើកដំបូង ក្នុងទីក្រុងមុនទ្រីល ប្រទេសកាណាដា នៅឆ្នាំ១៨៧៧។ នៅឆ្នាំ ១៨៩៨ គេក៏បានប្រើវិធីសាស្រ្តមួយទៀត នៅទីក្រុងញូយ៉ក សហរដ្ឋអាមេរិក។ នៅឆ្នាំ១៩២២ មានកម្មវិធីដូចនេះចំនួនប្រហែល៥ពាន់ កំពុងមានសកម្មភាព ក្នុងតំបន់អាមេរិកខាងជើង រៀងរាល់រដូវក្តៅ។
ប្រវតិ្តសាស្រ្តនៃសាលាព្រះគម្ពីរសម្រាប់វិស្សមកាល ក៏បានចាប់ផ្តើមមាននៅសម័យនោះ។ អ្នកបង្កើតសាលាព្រះគម្ពីរនេះ មានចិត្តឆេះឆួលចង់ឲ្យយុវជន និងកុមារចេះព្រះគម្ពីរ។
សាវ័កប៉ុលក៏មានចិត្តឆេះឆួលស្រដៀងនេះផងដែរ សម្រាប់សិស្សរបស់គាត់ ជាយុវជន ឈ្មោះ ធីម៉ូថេ ដោយសរសេរសំបុត្របង្រៀនថា “គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្តាលឲ្យតែងទេ” ក៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការបង្រៀន ក៏ដូចជា “ដើម្បីធ្វើការល្អ” (២ធីម៉ូថេ ៣:១៦-១៧)។ យើងចាំបាច់ត្រូវការពារខ្លួនយើង ដោយប្រើព្រះគម្ពីរ ព្រោះព្រះគម្ពីរធ្វើឲ្យយើងស្គាល់ព្រះអង្គសង្រ្គោះរបស់យើង ធ្វើឲ្យយើង “មានប្រាជ្ញាដល់ទីសង្គ្រោះ ដែលបានដោយសារសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវផង”(ខ.១៥)។
ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ គឺសម្រាប់កុមារ ក៏ដូចជាសម្រាប់មនុស្សពេញវ័យផងដែរ។ ហើយក៏មិនមែនសម្រាប់តែនៅរដូវក្តៅ ឬក្នុងពេលវិស្សមកាល តែក៏ជាអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ លោកធីម៉ូថេបានស្គាល់បទគម្ពីរទាំងប៉ុន្មាន តាំងពីគាតនៅក្មេង(ខ.១៥) ប៉ុន្តែ គេអាចចាប់ផ្តើមរៀនព្រះគម្ពីរ នៅក្នុងវ័យណាក៏បាន គឺមិនដែលយឺតពេលឡើយ។ ទោះជីវិតយើងកំពុងស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលណាក៏ដោយ ក៏ប្រាជ្ញានៃព្រះគម្ពីរនៅតែអាចនាំយើងឲ្យស្គាល់ និងប្រកបស្និទ្ធស្នាលជាមួយព្រះយេស៊ូវ។ ព្រះទ្រង់ជាប្រភពនៃមេរៀនព្រះគម្ពីរ សម្រាប់យើងរាល់គ្នា។—KENNETH PETERSEN
តើមានខគម្ពីរណាខ្លះ ដែលអ្នកចូលចិត្តជាងគេ? តើខគម្ពីរនោះបានចង្អុលបង្ហាញអ្នកដូចម្តេចខ្លះ ឲ្យងាកទៅរកព្រះគ្រីស្ទ?
ឱព្រះនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានប្រទានអំណោយនៃព្រះគម្ពីរ និងជួយទូលបង្គំរៀនសូត្រអំពីព្រះយេស៊ូវ។
To learn how to study the Bible, visit ODBU.org/SF106.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ចោទិយកថា ២៨-២៩ និង ម៉ាកុស ១៤:៥៤-៧២
