កុំឲ្យខ្លាចឡើយ ដ្បិតអញបានលោះឯងហើយ អញបានហៅចំឈ្មោះឯង ឯងជារបស់ផងអញ។ អេសាយ ៤៣:១
នៅថ្ងៃអាទិត្យ បន្ទាប់ពីខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមធ្វើការ ជាអ្នកដឹកនាំយុវជន នៅព្រះវិហារមួយ ហើយក៏បានជួបយុវជនជាច្រើន ខ្ញុំក៏បានជជែកជាមួយក្មេងជំទង់ម្នាក់ ដែលកំពុងអង្គុយនៅក្បែរម្តាយរបស់នាង។ ពេលខ្ញុំជំរាបសួរក្មេងស្រីដែលអឹមអៀន ដោយទឹកមុខញញឹម ខ្ញុំក៏បានហៅឈ្មោះនាង ហើយសួរនាងថា សុខសប្បាយទេ។ នាងក៏បានងើបមុខ ហើយបើកភ្នែកធំៗ។ នាងក៏បានញញឹមផងដែរ ហើយនិយាយដោយសម្លេងដ៏តូចឆ្មាថា “លោកគ្រូ ចាំឈ្មោះខ្ញុំដែរ?” គាត់សប្បាយចិត្តណាស់ ដែលមានគេចាំឈ្មោះគាត់ នៅពេលដែលគាត់ប្រហែលកំពុងមានអារម្មណ៍ថា គាត់ជាមនុស្សតូចទៀប ក្នុងពួកជំនុំដែលសំបូរមនុស្សចាស់។ យើងក៏មានការរាប់អានគ្នា ដោយទំនុកចិត្ត។ គាត់មានអារម្មណ៍ថា មានគេមើលគាត់ឃើញ និងឲ្យតម្លៃគាត់។
ក្នុងបទគម្ពីរ អេសាយ ៤៣ ព្រះអម្ចាស់បានប្រើហោរាអេសាយ ឲ្យទៅប្រកាសព្រះរាជសារ ដែលមានន័យស្រដៀងនេះផងដែរ ទៅកាន់ពួកអ៊ីស្រាអែលថា ព្រះទ្រង់បានទតឃើញ និងឲ្យតម្លៃពួកគេ។ សូម្បីតែក្នុងពេលពួកគេរស់នៅជាឈ្លើយសឹក និងនៅវាលរហោស្ថាន ក៏ព្រះទ្រង់ទតឃើញ និងហៅឈ្មោះពួកគេ(ខ.១)។ ពួកគេមិនមែនជាអ្នកក្រៅ តែជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គ។ ទោះពួកគេប្រហែលមានអារម្មណ៍ថា ព្រះទ្រង់បានបោះបង់ពួកគេចោល ក៏ពួកគេនៅតែ “មានតម្លៃ” ហើយព្រះអង្គនៅតែស្រឡាញ់ពួកគេ(ខ.៤)។ ហើយទន្ទឹមនឹងពេលដែលព្រះអង្គបានរំឭកថា ព្រះអង្គស្គាល់ឈ្មោះពួកគេ ព្រះអង្គក៏បានចែកចាយ អំពីការអ្វីដែលព្រះអង្គនឹងធ្វើសម្រាប់ពួកគេ ជាពិសេសក្នុងពេលដែលមានទុក្ខលំបាក។ ពេលណាពួកគេឆ្លងកាត់ពេលដ៏លំបាក ព្រះអង្គនឹងគង់នៅជាមួយពួកគេ(ខ.២)។ ពួកគេមិនចាំបាច់ត្រូវភ័យខ្លាច ឬព្រួយបារម្ភឡើយ ព្រោះព្រះទ្រង់បានចាំឈ្មោះរបស់ពួកគេ។
ព្រះអម្ចាស់ស្គាល់ឈ្មោះរបស់កូនព្រះអង្គម្នាក់ៗ ហើយនេះជាដំណឹងដ៏ល្អ ជាពិសេស ខណៈពេលដែលយើងឆ្លងកាត់ទឹកជ្រៅ និងគ្រោះថ្នាក់ ក្នុងជីវិត។—KATARA PATTON
តើអ្នកកំពុងប្រឈមមុខដាក់បញ្ហាអ្វី ក្នុងពេលសព្វថ្ងៃនេះ? តើការផ្តោតទៅលើការពិតដែលថា ព្រះទ្រង់ស្គាល់ឈ្មោះអ្នក បានជួយឲ្យអ្នកឆ្លងកាត់ពេលដ៏ពិបាក ដោយទំនុកចិត្ត យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះអម្ចាស់ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការស្គាល់ឈ្មោះទូលបង្គំ។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈ១ឆ្នាំ : ១របាក្សត្រ ១-៣ និង យ៉ូហាន ៥:២៥-៤៧
