អ្នកណាដែលគ្រប់បាំងការរំលងរបស់ខ្លួន នោះនឹងមិនចំរើនឡើងទេ តែអ្នកណាដែលលន់តួ ហើយលះបង់អំពើនោះ នឹងប្រទះបានសេចក្តីមេត្តាករុណាវិញ។ សុភាសិត ២៨:១៣
សត្វឆ្កែខ្ញុំឈ្មោះ វីនស្តុន(Winston) ដឹងថា វាមិនត្រូវខាំស្បែកជើងទេ។ ដូចនេះ វាក៏បានប្រើល្បិចបន្លំភ្នែក ដោយដើរលបៗ។ ពេលដែលវីនស្តុនឃើញស្បែកជើង ដែលយើងទុកចោល វាក៏បានដើរយឺតៗ ទៅរកស្បែកជើងនោះ។ វាក៏បានពាំស្បែកជើងនោះ ហើយបន្តដើរយឺតៗទៅមុខទៀត។ រួចវាក៏ចេញតាមទ្វារទៅក្រៅ បើសិនជាគ្មាននរណាឃើញវាទេ។
ជួនកាល យើងគិតថា យើងអាចដើរលបៗជាមួយអំពើបាបរបស់យើង ដោយព្រះអង្គមិនបានទតមើលយើង។ យើងចង់គិតថា ព្រះអង្គនឹងមិនកត់សម្គាល់ឡើយ។ យើងលើកហេតុផលថា អំពើបាបនោះគ្មានអ្វីធំដុំទេ។ តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងក៏ត្រូវតែដឹងផងដែរថា ព្រះទ្រង់មិនសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងសម្រេចចិត្តប្រព្រឹត្តដូចនេះឡើយ។ បទគម្ពីរសុភាសិត ២៨:១៣ បានចែងថា “អ្នកណាដែលគ្រប់បាំងការរំលងរបស់ខ្លួន នោះនឹងមិនចំរើនឡើងទេ តែអ្នកណាដែលលន់តួ ហើយលះបង់អំពើនោះ នឹងប្រទះបានសេចក្តីមេត្តាករុណាវិញ”។
យើងមិនចាំបាច់ត្រូវដើរលបៗ ជាមួយអំពើបាបរបស់យើង ហើយសង្ឃឹមថា គ្មាននរណាម្នាក់កត់សំគាល់នោះទេ។ ពេលណាយើងសារភាពប្រាប់ការពិតអំពីកំហុសយើង ដល់ខ្លួនយើង ដល់ព្រះអម្ចាស់ និងដល់មិត្តភក្តិដែលយើងអាចទុកចិត្ត យើងអាចរកឃើញសេរីភាពរួចផុតពីការប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង និងក្តីអាម៉ាសដោយសារការបន្តរស់ក្នុងអំពើបាប ដែលលាក់កំបាំង(១យ៉ូហាន ១:៩)។—ADAM R. HOLZ
តើជួនកាល អ្នកជួបការល្បួងឲ្យដើរលបៗ ជាមួយអំពើបាបរបស់អ្នក យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ? តើមានអ្វីរារាំងអ្នក មិនឲ្យសារភាពអំពើបាបរបស់អ្នក?
ឱព្រះវរបិតា ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ ដែលបានប្រទានឱកាសឲ្យទូលបង្គំកែប្រែ។ សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យនឹកចាំថា ពេលណាទូលបង្គំសារភាពអំពើបាប ហើយសូមព្រះអង្គអត់ទោសឲ្យ ទូលបង្គំអាចទុកចិត្តថា ព្រះអង្គនឹងប្រទានសេចក្តីមេត្តា និងការអត់ទោសបាប។
For further study, read Taking Sin Seriously at DiscoverySeries.org.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ទំនុកដំកើង ២៣-២៥ និង កិច្ចការ ២១:១៨-៤០
