ការជម្នះទុក្ខលំបាក
លោកុប្បត្ដិ ៥០:១៥-២១ អ្នករាល់គ្នាបានគិតធ្វើអាក្រក់ដល់ខ្ញុំ តែព្រះទ្រង់សំរេចជាការល្អវិញ ដើម្បីនឹងសង្គ្រោះដល់ជីវិតនៃមនុស្សជាច្រើន។ លោកុប្បត្ដិ ៥០:២០ អ្នកស្រីអ៊ែន(Anne) បានចម្រើនវ័យធំឡើង នៅក្នុងភាពក្រីក្រ និងការឈឺជាប់។ បងប្អូនបង្កើតរបស់គាត់ពីរនាក់បានស្លាប់ មុនពេលពួកគេមានអាយុ១ឆ្នាំ។ ពេលគាត់មានអាយុ៥ឆ្នាំ ជំងឺភ្នែកបានធ្វើឲ្យភ្នែកគាត់ខ្វាក់ស្ទើរទាំងស្រុង បានជាគាត់មិនអាចរៀនអាន ឬសរសេរកើត។ ពេលគាត់មានអាយុ៨ឆ្នាំ ម្តាយរបស់គាត់ក៏បានបាត់បង់ជីវិតដោយសារជំងឺរបេង។ មិនយូរប៉ុន្មាន ឪពុករបស់គាត់ដែលចូលចិត្តប្រើអំពើហិង្សាមកលើគ្រួសារ ក៏បានបោះបង់ចោលកូនទំាង៣នាក់ ដែលកំពុងរស់នៅយ៉ាងត្រដាបត្រដួស។ សាច់ញាតិរបស់គាត់ក៏បានយកកូនពៅទៅនៅជាមួយ តែអ្នកស្រីអ៊ែន និងប្អូនប្រុសគាត់ឈ្មោះ ជីមមី(Jimmie) បានទៅរស់នៅក្នុងផ្ទះចាស់ទ្រុឌទ្រោមដែលមានមនុស្សរស់នៅប្រជ្រៀតគ្នា ក្នុងតំបន់ធូកបឺរី អាមហោស។ ពីរបីខែក្រោយមក ជីមមីក៏បានស្លាប់ចោលគាត់ទៀត។ ពេលគាត់មានអាយុ១៤ឆ្នាំ កាលៈទេសៈរបស់គាត់ក៏បានប្រែជាមានភាពភ្លឺស្វាងឡើង។ គេបានបញ្ជូនគាត់ឲ្យទៅរៀននៅសាលាសម្រាប់ជនពិការភ្នែក ដែលនៅទីនោះ គាត់ក៏បានទទួលការវះកាត់ភ្នែក ដើម្បីឲ្យអាចមើលច្បាស់ជាងមុន ហើយក៏បានរៀនអាន និងសរសេរ។ គាត់មានការពិបាកក្នុងការសម្របខ្លួននៅទីនោះ តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់រៀនពូកែ ហើយក៏បានបញ្ចប់ការសិក្សា ដោយពិន្ទុខ្ពស់បំផុត។ ក្រោយមក អ្នកស្រីអ៊ែន ស៊ូលីវ៉ន(Anne Sullivan) ក៏បានក្លាយជាគ្រូបង្រៀន និងគូកនរបស់កញ្ញាហេឡិន ឃែរល័រ(Helen Keller)។ ដោយសារការប្រឹងប្រែង ការអត់ធ្មត់…
Read article