និក្ខមនំ ២៥-២៦ និង ម៉ាថាយ ២០:១៧-២៤
ម៉ាកុស ៨:៣៤-៣៨
ដ្បិតបើមនុស្សណានឹងបានលោកីយ៍ទាំងមូល តែបាត់ព្រលឹងទៅ នោះតើមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នកនោះ? ម៉ាកុស ៨:៣៦
កាលពីឆ្នាំ១៩២០ លោកចន ស៊ុង(John Sung) ជាកូនទី៦ របស់គ្រូគង្វាលជនជាតិចិន បានទទួលអាហាររូបករណ៍ ទៅរៀននៅសាកលវិទ្យាល័យមួយ ក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក។ គាត់បានបញ្ចប់ការសិក្សា ដោយទទួលសញ្ញាប័ត្រកិត្តិយសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ហើយក៏បានបញ្ចប់ថ្នាក់អនុបណ្ឌិត ព្រមទាំងថ្នាក់បណ្ឌិតផងដែរ។ ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងបន្តការសិក្សានៅថ្នាក់ខ្ពស់ គាត់ក៏បានដើរចេញឆ្ងាយពីព្រះអម្ចាស់។ ក្រោយមក នៅពេលយប់មួយ ក្នុងឆ្នាំ១៩២៧ គាត់ក៏បានថ្វាយជីវិតគាត់ដាច់ដល់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយក៏បានទទួលការត្រាស់ហៅឲ្យធ្វើជាគ្រូអធិប្បាយ។
គាត់មានឱកាសជាច្រើន ដើម្បីស្វែងរកការងារដែលមានប្រាក់កំរៃខ្ពស់ ក្នុងប្រទេសចិន តែក្នុងការធ្វើដំណើរតាមកប៉ាល់ត្រឡប់មកផ្ទះវិញ គាត់បានទទួលការបណ្តាលចិត្ត ឲ្យលះចោលបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់។ គាត់ក៏បានបោះសញ្ញាប័ត្រទាំងអស់ចូលទៅក្នុងទឹកសមុទ្រ ជានិមិត្តសញ្ញានៃការប្តេជ្ញាចិត្ត ដោយទុកតែសញ្ញាប័ត្របណ្ឌិតជូនឪពុកម្តាយរបស់គាត់ ដោយការគោរព។
លោកចន ស៊ុង បានយល់អំពីអត្ថន័យនៃការក្លាយជាសិស្សព្រះអង្គ។ គឺដូចដែលព្រះអង្គមានបន្ទូលថា “ដ្បិតបើមនុស្សណានឹងបានលោកីយ៍ទាំងមូល តែបាត់ព្រលឹងទៅ នោះតើមានប្រយោជន៍អ្វីដល់អ្នកនោះ?”(ម៉ាកុស ៨:៣៦)។ ពេលណាយើងបដិសេធន៍ខ្លួនឯង ហើយបោះបង់ចោលជីវិតចាស់ ដើម្បីដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ និងការដឹកនាំរបស់ព្រះអង្គ(ខ.៣៤-៣៥) គឺអាចមានន័យថា យើងលះបង់ចោលក្តីបំណង និងប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលរារាំងយើងមិនឲ្យដើរតាមព្រះអង្គ។
ក្នុងអំឡុងពេល១២ឆ្នាំក្រោយមក លោកចនបានបំពេញបេសកកម្មដែលព្រះទ្រង់បានប្រទាន អស់ពីចិត្ត ដោយផ្សាយដំណឹងល្អដល់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ នៅទូទាំងប្រទេសចិន និងតំបន់អាស៊ីអាគ្នេយ៍។ ចុះចំណែកយើងវិញ? យើងប្រហែលមិនបានឮព្រះអង្គត្រាស់ហៅយើងឲ្យធ្វើជាគ្រូអធិប្បាយ ឬបេសកជនទេ តែទោះព្រះទ្រង់ត្រាស់ហៅយើងឲ្យបម្រើព្រះអង្គ នៅកន្លែងណាក៏ដោយ ចូរយើងចុះចូលបំណងព្រះទ័យព្រះអង្គទាំងស្រុង ដោយអំណាចព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើការក្នុងយើង។—Jasmine Goh
តើអ្នកត្រូវលះបង់អ្វីខ្លះ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចដើរតាមព្រះយេស៊ូវ យ៉ាងពិតត្រង់? តើអ្នកមានក្តីប្រាថ្នាធំអ្វីខ្លះ ដែលកំពុងរារាំងអ្នកមិនឲ្យដើរតាមព្រះអង្គ?
ឱព្រះវរបិតា សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំឲ្យលះបង់ចោលការអ្វីក៏ដោយ ដែលរារាំងទូលបង្គំមិនឲ្យចុះចូលនឹងព្រះអង្គទាំងស្រុង។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : និក្ខមនំ ២៥-២៦ និង ម៉ាថាយ ២០:១៧-២៤
