ព្រឹក
មិនមែនមានសំណាង តែដោយសារព្រះយេស៊ូវ
ដោយMarvin Williams
February 24, 2024
កូល៉ុស ១:១៥-២០
ទ្រង់គង់នៅមុនទាំងអស់ ហើយរបស់ទាំងអស់ក៏ស្ថិតស្ថេរ ដោយសារទ្រង់។ កូល៉ុស ១:១៧
ទស្សនាវដី្តការរុករកឃើញ បានលើកឡើងថា ក្នុងចក្រវាលរបស់យើង មានភពចំនួនប្រហែល ៧00 គ្វីនទ្រីលាន(គឺចំនួនចាប់ផ្តើមដោយលេខ ៧ មានលេខសូន្យ២០ខ្ទង់ខាងក្រោយ)។ ប៉ុន្តែ មានតែភពមួយទេ ដែលមានលក្ខណៈដូចផែនដី។ លោកអេរិក ហ្សាគ្រីសិន(Erik Zackrisson) ជាអ្នកប្រាជ្ញរូបវិទ្យាផ្នែកអវកាស បានមានប្រសាសន៍ថា លក្ខខណ្ឌមួយ ដែលតម្រូវឲ្យភពមួយ អាចទ្រទ្រង់ជីវិតបាន គឺភពនោះត្រូវតែស្ថិតនៅលើគន្លង ដែលមិនឆ្ងាយពេក ហើយក៏មិនជិតពេកពីព្រះអាទិត្យ គឺក្នុងតំបន់ដែលមានសីតុណ្ហភាពល្អ ល្មមនឹងអាចមានទឹកបាន។ ក្នុងចំណោមភាព៧០០គ្វីនទ្រីលាន ហាក់ដូចជាមានតែភពផែនដីទេ ដែលអាចបំពេញតាមលក្ខខណ្ឌនេះបានត្រឹមត្រូវ។ លោកហ្សាគ្រីសិនក៏បានសន្និដ្ឋានថា ផែនដីពិតជាមានសំណាងណាស់។
សាវ័កប៉ុលបានបញ្ជាក់ដល់ពួកជំនុំនៅទីក្រុងកូល៉ុសថា ចក្រវាលពិតជាមានមែន តែមិនមែនដោយសារចក្រវាលមានសំណាងនោះទេ ផ្ទុយទៅវិញ គឺដោយសារការរៀបចំរបស់ព្រះយេស៊ូវ។ សាវ័កប៉ុលបានហៅព្រះគ្រីស្ទថា ព្រះអាទិករដែលបានបង្កើតពិភពលោក។ គឺដូចគាត់បានបង្រៀនថា “ដ្បិតគឺទ្រង់ហើយ ដែលបង្កើតគ្រប់ទាំងអស់”(កូល៉ុស ១:១៦)។ ព្រះយេស៊ូវមិនគ្រាន់តែជាព្រះដែលបានបង្កើតផែនដី ដោយព្រះចេស្តា តែព្រះអង្គថែមទាំងបានទ្រទ្រង់អ្វីៗទាំងអស់ឲ្យស្ថិតស្ថេរ(ខ.១៧) ក្នុងផែនដីដែលមិនក្តៅពេក និងមិនត្រជាក់ពេក តែមានអាកាសធាតុល្មមនឹងអាចឲ្យមនុស្សរស់នៅបាន។ អ្វីដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្កើត នោះព្រះអង្គក៏បានទ្រទ្រង់ ដោយប្រាជ្ញាដ៏ល្អឥតខ្ចោះ និងព្រះចេស្តាដ៏ស្ថិតស្ថេរ។
ខណៈពេលដែលយើងចូលរួម និងអរសប្បាយនឹងសម្រស់នៃស្នាព្រះហស្តរបស់ព្រះអង្គ ចូរយើងងាកចេញពីការបង្រៀនថា អ្វីៗកើតមានដោយចៃដន្យ ឬដោយសារមានសំណាង តែចូរបែរទៅរកព្រះនៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលមានព្រះចេស្តា មានអធិបតេយ្យភាព និងមានគោលបំណង ដែលមានភាពពេញលេញជាព្រះ(ខ.១៩)។—Marvin Williams
តើការដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រប់គ្រងអ្វីៗទាំងអស់ ក្នុងពិភពធម្មជាតិ និងជីវិតអ្នក មានន័យដូចម្តេចសម្រាប់អ្នក? តើអ្នកអាចបង្ហាញការពឹងផ្អែកលើព្រះអង្គ នៅថ្ងៃនេះ ដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះយេស៊ូវ ទូលបង្គំសូមអរព្រះគុណព្រះអង្គ សម្រាប់ការបង្កើត និងទ្រទ្រង់ស្នាព្រះហស្តព្រះអង្គ ដោយព្រះគុណ និងគោលបំណងរបស់ព្រះអង្គ។
For further study, read Living in Love—How the Trinity Changes Everything at DiscoverODB.org.
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ជនគណនា ១២-១៤ និង ម៉ាកុស ៥:២១-៤៣
ល្ងាច
ពាក្យសម្ដីសម្រាប់ឲ្យខ្យល់បក់ផាត់
ដោយJohn Piper
February 24, 2024
ដែលឃើញថា ពាក្យរបស់មនុស្សឥតសង្ឃឹមជាខ្យល់ទទេ នោះតើអ្នកគិតបន្ទោសដល់ពាក្យសំដីឬអី? យ៉ូប ៦:២៦
នៅពេលដែលមានការសោកសង្រេង ការឈឺចាប់ និងភាពអស់សង្ឃឹម មនុស្សច្រើនតែនិយាយនូវពាក្យ ដែលតាមធម្មតា ខ្លួនមិនចង់និយាយពាក្យនោះឡើយ។ ពួកគេបន្ថែមពណ៌ខ្មៅងងឹត មកលើការពិត គឺពណ៌ខ្មៅងងឹតជាងពណ៌ដែលពួកគេនឹងគូសពីលើ នៅថ្ងៃស្អែក ពេលដែលថ្ងៃរះឡើង។ ពួកគេច្រៀងដោយតុងដែលតឹងខ្លាំង ហើយនិយាយចេញមក ធ្វើមើលតែភ្លេងមានតែតុងមួយនេះ។ ពួកគេមើលឃើញតែពពក ហើយនិយាយ ធ្វើមើលតែទីក្រុងគ្មានមេឃ។
ពួកគេនិយាយថា "ព្រះនៅទីណា?" ឬ "ការបន្តទៅមុខទៀត គ្មានប្រយោជន៍អ្វីទេ" ឬក៏ "ខ្ញុំគិតលែងយល់អ្វីទាំងអស់" ឬមួយ "ខ្ញុំគ្មានសង្ឃឹមទេ" ពុំនោះទេ "បើព្រះពិតជាល្អមែន រឿងនេះមិនអាចកើតឡើងបានឡើយ"។
តើយើងត្រូវឆ្លើយតប ដូចម្តេចចំពោះពាក្យសម្ដីទាំងនេះ?
លោកយ៉ូបមានប្រសាសន៍ថា យើងមិនចាំបាច់ត្រូវស្តីបន្ទោសឲ្យពាក្យសម្ដីទាំងនោះឡើយ។ ពាក្យសម្ដីទាំងនេះគឺជាខ្យល់ ឬតាមន័យត្រង់គឺ "សម្រាប់ឲ្យខ្យល់បក់ផាត់ទៅ"។ ពាក្យសម្ដីទាំងនោះនឹងត្រូវខ្យល់បក់ប៉ើងទៅបាត់។ កាលៈទេសៈនឹងមានការផ្លាស់ប្តូរ ហើយមនុស្សអស់សង្ឃឹមនោះ នឹងភ្ញាក់ដឹងខ្លួនចេញពីយប់ងងឹតនោះ ហើយក៏នឹកស្តាយពាក្យសម្ដីដែលបាននិយាយចេញមកលឿនពេក។
ដូចនេះ ចូរយើងកុំចំណាយពេល និងកម្លាំង ដើម្បីស្តីបន្ទោសឲ្យពាក្យសម្ដីទាំងនោះឡើយ។ ពួកវានឹងត្រូវខ្យល់បក់ប៉ើងទៅបាត់។ យើងមិនចាំបាច់ត្រូវជម្រុះស្លឹកឈើចេញពីដើម នៅរដូវស្លឹកឈើជ្រុះឡើយ។ វាជាការប្រឹងប្រែងដែលឥតប្រយោជន៍។ មិនយូរប៉ុន្មានស្លឹកឈើទាំងនោះនឹងជ្រុះដោយឯកឯង។
យើងពិតជាប្រញាប់ការពារព្រះ ឬជួនកាល ប្រញាប់ការពារសេចក្តីពិត ប្រឆាំងនឹងពាក្យសម្ដីដែលសម្រាប់តែឲ្យខ្យល់បក់ផាត់ទៅឆ្ងាយ។ បើយើងមានប្រាជ្ញា នោះយើងអាចដឹងអំពីភាពខុសគ្នា រវាងពាក្យសម្ដីដែលបានចាក់ឫស និងពាក្យសម្ដីដែលត្រូវខ្យល់បក់ផាត់។
មានពាក្យសម្ដីដែលចាក់ឫសចូលក្នុងសេចក្តីកំហុស និងសេចក្តីអាក្រក់ដ៏សែនជ្រៅ។ ប៉ុន្តែ មិនមែនពាក្យសម្ដីពណ៌ប្រផេះទាំងអស់ សុទ្ធតែទទួលបានពណ៌ ពីចិត្តដ៏ខ្មៅងងឹតនោះឡើយ។ ខ្លះបានទទួលពណ៌ខ្មៅភាគច្រើន ពីការឈឺចាប់ និងភាពអស់សង្ឃឹម។ អ្វីដែលអ្នកបានឮ គឺមិនបានចេញពីជម្រៅចិត្តដ៏ជ្រៅបំផុតនោះឡើយ។ ពាក្យសម្ដីទាំងនោះចេញពីអ្វីដែលងងឹត និងពិតជាមានមែន ដែលកប់ជាប់ក្នុងចិត្ត។ តែវាមានលក្ខណៈបណ្ដោះអាសន្ន ពិត និងឈឺចាប់ ដូចជាជម្ងឺឆ្លងដែលត្រូវបាត់ទៅវិញ តែវាមិនមែនជាលក្ខណៈពិតរបស់បុគ្គលនោះទេ។
ដូចនេះ ចូរយើងរៀនសង្កេតមើលថា ពាក្យសម្ដីដែលទាស់ប្រឆាំងយើង ឬប្រឆាំងព្រះ ឬក៏ប្រឆាំងសេចក្តីពិត គឺគ្រាន់តែសម្រាប់ឲ្យខ្យល់បក់ផាត់ ពោលគឺមិនមែននិយាយចេញពីវិញ្ញាណ តែចេញពីការឈឺចាប់វិញ។ បើពាក្យសម្ដីទាំងនោះសម្រាប់តែឲ្យខ្យល់បក់ផាត់ ចូរយើងរង់ចាំ យ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ហើយមិនត្រូវស្តីបន្ទោសនោះឡើយ។ ការស្អាងវិញ្ញាណឡើង ដោយមិនស្តីបន្ទោសឲ្យការឈឺចាប់ គឺជាគោលដៅនៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់យើង។