យ៉ូស្វេ ១៤:៦-១២
ខ្ញុំមិនព្រមខ្លាចឡើយ ព្រោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជាជំនួយខ្ញុំ តើមនុស្សនឹងធ្វើដល់ខ្ញុំជាយ៉ាងណាបាន។ ហេព្រើរ ១៣:៦
មិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំឈ្មោះ រ៉ាលេក(Raleigh) កំពុងឈានចូលវ័យ៨៥ឆ្នាំ! ចាប់តាំងពីពេលដែលខ្ញុំបានសន្ទនាជាលើកដំបូងជាមួយគាត់ ប្រហែល៣៥ឆ្នាំមុន គាត់បានផ្តល់ឲ្យនូវការលើកទឹកចិត្តជាច្រើនសម្រាប់ខ្ញុំ។ នៅពេលដែលគាត់បានលើកឡើង អំពីរឿងនេះ នៅពេលថ្មីៗនេះ ចាប់តាំងពីពេលដែលគាត់បានចូលនិវត្តន៍ គាត់បានបញ្ចប់ការនិពន្ធសៀវភៅមួយក្បាល ហើយចាប់ផ្តើមការងារមួយទៀត សម្រាប់បម្រើព្រះ ក្នុងផ្នែកនិពន្ធសៀវភៅ ។ ពេលនោះ ខ្ញុំមានការចាប់អារម្មណ៍ណាស់ តែមិនមានការភ្ញាក់ផ្អើលទេ។
ក្នុងព្រះគម្ពីរ កាលលោកកាលែប មានអាយុ៨៥ឆ្នាំ គាត់ក៏មិនបានឈប់ធ្វើការបម្រើព្រះអង្គដែរ។ ជំនឿ និងភាពប្តូរផ្តាច់ដែលគាត់មានចំពោះព្រះអម្ចាស់ បានជួយទ្រទ្រង់ជីវិតគាត់ ក្នុងការឆ្លងកាត់ការរស់នៅ ក្នុងវាលរហោស្ថានជាច្រើនទសវត្សរ៍ និងក្នុងសង្គ្រាម ដើម្បីថែរក្សាមរតកដែលព្រះទ្រង់សន្យាប្រទានរាស្រ្តអ៊ីស្រាអែល។ គឺដូចដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា “សព្វថ្ងៃនេះខ្ញុំនៅតែមានកំឡាំង ដូចក្នុងកាលដែលលោកម៉ូសេបានចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅនោះនៅឡើយ កំឡាំងខ្ញុំឥឡូវនេះក៏ដូចជាកាលពីដើមដែរ សំរាប់នឹងទៅច្បាំងទាំងចេញទៅហើយចូលមកវិញផង”(យ៉ូស្វេ ១៤:១១)។ តើគាត់អាចមានជ័យជម្នះ ដោយរបៀបណា? លោកកាលែបបានប្រកាសថា គឺដោយព្រះអម្ចាស់គង់នៅជាមួយគាត់(ខ.១២)។
ព្រះទ្រង់ជួយអ្នកដែលទុកចិត្តព្រះអង្គអស់ពីចិត្ត ទោះពួកគេមានអាយុប៉ុន្មាន ស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលណា ឬកាលៈទេសៈមួយណា ក្នុងជីវិតក៏ដោយ។ ព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញអង្គទ្រង់ ឲ្យមនុស្សបានឃើញ តាមរយៈព្រះគ្រីស្ទ។ កណ្ឌគម្ពីរដំណឹងល្អបានបណ្តាលចិត្តយើងឲ្យជឿលើព្រះ តាមរយៈការអ្វីដែលយើងឃើញក្នុងព្រះគ្រីស្ទ។ ព្រះអង្គបានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា ព្រះអម្ចាស់យកព្រះទ័យទុកដាក់ និងអាណិតដល់មនុស្សទាំងអស់ ដែលស្វែងរកជំនួយពីព្រះអង្គ។ គឺដូចដែលបទគម្ពីរហេព្រើរបានទទួលស្គាល់ថា “ខ្ញុំមិនព្រមខ្លាចឡើយ ព្រោះព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជាជំនួយខ្ញុំ”(ហេព្រើរ ១៣:៦)។ ទោះយើងក្មេង ឬចាស់ ខ្សោយ ឬខ្លាំង ជាប់ចំណង ឬមានសេរីភាព មានកាយសម្បទាគ្រប់គ្រាន់ ឬពិការក្តី តើមានអ្វីរារាំងយើងឲ្យទូលសូមជំនួយពីព្រះអង្គ នៅថ្ងៃនេះ?—Arthur Jackson
តើមាននរណាខ្លះ បណ្តាលចិត្តអ្នកឲ្យមានជំនឿលើព្រះ? តើអ្នកយល់ឃើញថា ព្រះទ្រង់មានប្រភពនៃជំនួយ ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់យ៉ាងដូចម្តេចខ្លះ?
ឱព្រះដ៏មានគ្រប់ចេស្តា សូមព្រះអង្គជួយទូលបង្គំ ឲ្យមើលឃើញព្រះអង្គជាជំនួយសម្រាប់ទូលបង្គំ ក្នុងកាលៈទេសៈទាំងអស់។
គម្រោងអានព្រះគម្ពីររយៈពេល១ឆ្នាំ : ២សាំយ៉ូអែល ២១-២២ និង លូកា ១៨:២៤-៤៣
