June 7, 2024

You are here:
មាន​អំណរ​នៅ​ក្នុង​ការ​ឲ្យ

កិច្ចការ ២០:១៧-២៤,៣៤-៣៥ ដែល​ឲ្យ នោះ​បាន​ពរ​ជាជាង​ទទួល​។ កិច្ចការ ២០:៣៥ កាល​កូន​ប្រុស​របស់​អ្នក​ស្រី​ឃ័ររី(Keri) ដល់​ពេល​ដែល​ត្រូវ​ទទួល​ការ​វះ​កាត់​មួយ​លើក​ទៀត ទាក់ទង​នឹង​ជំងឺ​ចុះ​ខ្សោយ​សាច់ដុំ គាត់​ចង់​បង្វែរ​អារម្មណ៍​របស់​គាត់ ចេញពី​ស្ថានភាព​របស់​គ្រួសារ​គាត់ ដោយ​ធ្វើ​អ្វី​ម្យ៉ាង​សម្រាប់​អ្នក​ដទៃ​។ ដូច​នេះ គាត់​ក៏បាន​ប្រមូល​ស្បែកជើង ដែល​កូន​ប្រុស​គាត់​ឈប់​ពាក់ តែ​នៅ​ល្អ ហើយ​គាត់​ក៏​បាន​យក​ស្បែកជើង​ទាំង​នោះ ទៅ​បរិច្ចាគ​ឲ្យ​អង្គការ​គ្រីស្ទបរិស័ទ​មួយ​។ ការ​បរិច្ចាគ​របស់​គាត់​ក៏​បាន​បណ្តាល​ចិត្ត​មិត្ត​ភក្តិ និង​សមាជិក​គ្រួសារ ក៏​ដូចជា​អ្នក​ជិត​ខាង​ឲ្យ​ចូល​រួម​ជាមួយ​គាត់ ហើយ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន ពួកគេ​ប្រមូល​បាន​ស្បែក​ជើង​២រយ​គូ សម្រាប់​បរិច្ចាគ​។ ទោះ​ការ​បរិច្ចាគ​ស្បែកជើង​នោះ ត្រូវ​បាន​ធ្វើ​ឡើង ដើម្បី​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​អ្នក​ដទៃ​ក៏ដោយ ក៏​អ្នក​ស្រី​ឃ័ររី​មាន​អារម្មណ៍​ថា ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់​បាន​ទទួល​ព្រះពរ​លើស​អ្នក​ដែល​បាន​ទទួល​ស្បែកជើង​ទាំង​នោះ​ទៅទៀត​។ គាត់​ថា ទង្វើ​សប្បុរស​ធម៌​នោះ បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ក្រុម​គ្រួសារ​គាត់​ណាស់ ហើយ​បាន​ជួយ​ឲ្យ​ពួក​គាត់​ផ្តោត​ចិត្ត​ទៅលើ​រឿង​ក្រៅ​ខ្លួន​។ សាវ័ក​ប៉ុល​បាន​ដឹង​អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ការ​ឲ្យ​អំណោយ ដោយ​ចិត្ត​សប្បុរស​។ ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ទីក្រុង​យេរូសាឡិម គាត់​ក៏​បាន​ឈប់​នៅ​ទីក្រុង​អេភេសូរ​។ គាត់​ដឹង​ថា គាត់​មិន​ទំនងជា​មាន​ឱកាស​មក​សួរ​សុខ​ទុក្ខ​ពួក​ជំនុំ ដែល​គាត់​បាន​បង្កើត​នៅ​ទីនោះ​ទៀត​ទេ​។ ក្នុង​​ពាក្យ​ចុង​ក្រោយ ទៅ​កាន់​ពួក​ចាស់ទុំ គាត់​ក៏បាន​រំឭក​ពួកគេ អំពី​កិច្ចការ​ដែល​គាត់​ខិតខំ​ធ្វើ​ថ្វាយ​ព្រះ(កិច្ចការ ២០:១៧-២០) ហើយក៏​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពួកគេ​ឲ្យ​ខិតខំ​ធ្វើ​ការ​បម្រើ​ព្រះអង្គ​ផង​ដែរ(ខ.៣៥)។ បន្ទាប់មក គាត់​ក៏បាន​និយាយ​បញ្ចប់​ដោយ​ដក​ស្រង់​ព្រះបន្ទូល​ព្រះ​យេស៊ូវ​ថា “ដែល​ឲ្យ​នោះ​មាន​ពរ ជាជាង​ទទួល”(ខ.៣៥)។ ព្រះយេស៊ូវ​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ​ការ​លះបង់ អស់ពី​ចិត្ត និង​ដោយ​បន្ទាប​ខ្លួន(លូកា ៦:៣៨)។ ពេលណា​យើង​ចុះ​ចូល​នឹង​ការ​ដឹកនាំ​របស់​ព្រះអង្គ…

Read article