ស្នាព្រះហស្តដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ
ទំនុកដំកើង ១៣៩:១៣-១៨ ទូលបង្គំនឹងអរព្រះគុណដល់ទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់បានបង្កើតទូលបង្គំមកយ៉ាងគួរកោត គួរអស្ចារ្យ ឯស្នាដៃនៃទ្រង់ ក៏សុទ្ធតែអស្ចារ្យទាំងអស់ ព្រលឹងទូលបង្គំក៏ដឹងច្បាស់ហើយ។ ទំនុកដំកើង ១៣៩:១៤ វិទ្យាសាស្ត្រផ្នែកប្រព័ន្ធប្រសាទមានការរីកចម្រើនយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងការយល់ដឹងអំពីរបៀបដែលខួរក្បាលមានដំណើរការ ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានទទួលស្គាល់ថា ពួកគេស្ថិតនៅក្នុងដំណាក់កាលដំបូងនៃការយល់ដឹងអំពីខួរក្បាលមនុស្ស។ ពួកគេមានយល់ដឹងអំពីរចនាសម្ព័ន្ធរបស់ខួរក្បាល ផ្នែកខ្លះនៃមុខងាររបស់វា និងផ្នែកនៃខួរក្បាល ដែលឆ្លើយតបចំពោះបរិស្ថានជុំវិញ ភ្ញោចញាណរបស់យើងឲ្យមានការឆ្លើយតប បង្កើតឲ្យមានចលនា និងផ្ទុកទៅដោយអារម្មណ៍។ ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែមិនអាចយល់ អំពីរបៀបដែលទំនាក់ទំនងទាំងអស់នេះ រួមចំណែកនៅក្នុងការបង្កើតឲ្យមានអាកប្បកិរិយា ការយល់ដឹង និងការចងចាំឡើយ។ មនុស្សជាតិ គឺជាស្នាព្រះហស្តដែលមានភាពស្មុគស្មាញយ៉ាងខ្លាំង ដែលនៅតែមានអាថ៌កំបាំងជាច្រើនដែលយើងមិនដឹង។ ស្តេចដាវីឌបានទទួលស្គាល់ ភាពអស្ចារ្យនៃរូបកាយរបស់មនុស្ស។ ទ្រង់បានប្រើពាក្យប្រៀបប្រដូច ក្នុងការសរសើរដំកើងព្រះចេស្តារបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានបង្ហាញចេញមក តាមរយៈការគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះអង្គ មកលើដំណើរការនៃធម្មជាតិទាំងមូល គឺដូចដែលព្រះអង្គ “ផ្សំគ្រឿងនៃស្តេចដាវីឌនៅក្នុងផ្ទៃម្តាយ”(ទំនុកដំកើង ១៣៩:១៣)។ ទ្រង់បានរៀបរាប់ទៀតថា “ដ្បិតទ្រង់បានបង្កើតទូលបង្គំមកយ៉ាងគួរកោត គួរអស្ចារ្យ ឯស្នាដៃនៃទ្រង់ ក៏សុទ្ធតែអស្ចារ្យទាំងអស់”(ខ.១៤)។ មនុស្សនៅសម័យបុរាណបានយល់ឃើញថា ការលូតលាស់របស់ទារកក្នុងផ្ទៃម្តាយ គឺជាអាថ៌កំបាំងដ៏អស្ចារ្យ(មើលសាស្តា ១១:៥)។ ទោះស្តេចដាវីឌមានការយល់ដឹងមានកំណត់ អំពីភាពស្មុគស្មាញដ៏អស្ចារ្យរបស់រូបកាយមនុស្សក៏ដោយ ក៏ទ្រង់នៅតែឈរស្ញប់ស្ញែង ចំពោះស្នាព្រះហស្ត…
Read article